Saltar ao contido

Budesonida

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Budesonida
DCI: Budesonida
Estrutura química da Budesonida
Datos clínicos
Nome comercialVarios (ex. Rhinocort, Pulmicort)
Categoría no
embarazo
  • AU: Categoría B ou C, dependendo do país
Carga
adictiva
Baixa
Rutas de
administración
Inhalada, nasal, oral etc.
Grupo farmacolóxicoCorticosteroide
Código ATC
Datos fisiolóxicos
Tecidos obxectivoPulmóns, nariz, intestino
MetabolismoCYP3A4
Datos farmacocinéticos
Biodispoñibilidade6 a 20%
MetabolismoCYP3A4
Semivida2-4h
ExcreciónFeces e urina
Identificadores
Número CAS
Datos químicos e físicos
FórmulaC25H34O6
Aviso médico.
Aviso médico.
Advertencia: A Wikipedia non dá consellos médicos.
Se cre que pode requirir tratamento, por favor, consúltello ao médico.

A budesonida é un esteroide glucocorticoide, usado no tratamento da asma, a rinite non infecciosa (incluída a febre do feno ) e no tratamento e prevención de pólipos nasais . Ademais, úsase para a enfermidade de Crohn (enfermidade inflamatoria intestinal). Existe en forma de pílula, spray nasal e solución para nebulización.[1]

Está na Lista de Medicamentos Esenciais da Organización Mundial da Saúde, unha lista dos medicamentos máis importantes e necesarios nun sistema de saúde básico.[2]

Estereoquímica

[editar | editar a fonte]
Budesonida
(Dous estereoisómeros)
(R)-BudesonidConfiguración 22R (S)-BudesonidConfiguración 22S

O spray nasal debe ser axitado ben antes de cada uso. Lave o nariz antes de usar. Se non se utiliza durante máis de 2 días, premer ata que saia o primeiro chorro de líquido antes do uso (só para comprobar que sae en cantidade suficiente). Hai que usalo todos os días para obter o mellor resultado. No tratamento da asma, os adultos poden usar de 200 a 400 mcg dúas veces ao día por inhalación oral. Os nenos de 6 a 12 anos poden usar 200 mcg dúas veces ao día por inhalación oral. A dose máxima para persoas maiores de 6 anos é de 400 mcg, o que equivale a dúas bocanadas ao día. A dose efectiva máis baixa diminúe cando o asma se estabiliza.[3] Tamén se usa en combinación con outros fármacos.[4]

Indicacións

[editar | editar a fonte]

Úsase para tratar:[3]

Contraindicacións

[editar | editar a fonte]

Non é adecuado para ataques de asma, en cuxo caso use un broncodilatador agonista adrenérxico beta-2 de acción rápida como o salbutamol ou o fenoterol. Non debe ser usado por pacientes con herpes simple, tuberculose, varicela, sarampelo ou outras infeccións respiratorias activas, xa que pode ocultar os síntomas e reactivalos.[3]

Farmacocinética

[editar | editar a fonte]

Pódese usar nasal ou nebulizado. A budesonida é metabolizada extensamente por mecanismos de primeiro paso, chegando só do 6 ao 20% da dose á circulación sistémica. Leva de 1 a 2 semanas de uso diario para alcanzar o seu máximo efecto. A vida media é de 2 a 4 horas. Excretado en feces e urina.[3]

Categoría B ou C na xestación, segundo o país, xa que hai evidencias de que é prexudicial para os animais, pero non parece prexudicial para o ser humano. Excrétase no leite materno.[3]

Farmacodinámica

[editar | editar a fonte]

É eficaz entre o íleo e o colon terminal. A budesonida, en comparación coa prednisolona, causa menos perda de densidade ósea e, a diferenza doutros corticosteroides, ten pouca influencia no eixe hipotálamo - hipófisis - adrenal. Xeralmente ten pouco efecto sobre as manifestacións sistémicas en comparación con outros fármacos similares.

Efectos adversos

[editar | editar a fonte]

A forma inhalada pode causar:[5]

Pode retardar o crecemento de nenos e adolescentes.

Débese ter coidado ao cambiar dun esteroide oral (por exemplo, prednisona ) ao spray de budesonida. O seu corpo pode levar varios meses a producir de forma natural suficientes esteroides para xestionar eventos que causan moito estrés físico (lesións, cirurxía, infección, perda masiva de sangue ou ataque de asma repentino). Estes eventos poden ser graves ou incluso mortais. Volve a un esteroide oral para estes eventos.[6]

Investigación

[editar | editar a fonte]

En abril de 2021, un equipo de investigación da Universidade de Oxford lanzou a publicación previa dun ensaio controlado aleatorizado co uso de budesonida en persoas maiores de 50 anos con síntomas de COVID-19, con resultados preliminares positivos.[7] O 12 de abril de 2021, o Servizo Nacional de Saúde do Reino Unido permitiu o uso de budesonida polos médicos xerais para o tratamento dalgúns pacientes con COVID-19, destacando a necesidade dunha análise caso por caso.[8]

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]