Alphenal

Alphenal
	Nome IUPAC 5-fenil-5-prop-2-enil-1,3-diazinano-2,4,6-triona
	Outros nomes ácido 5-fenil-5-alilbarbitúrico
Identificadores
Número CAS	115-43-5
PubChem	8274
ChemSpider	7975
UNII	7T7L08Q9JI
Imaxes 3D Jmol	Image 1
	SMILES O=C1NC(=O)NC(=O)C1(c2ccccc2)C\C=C ;
	InChI InChI=1S/C13H12N2O3/c1-2-8-13(9-6-4-3-5-7-9)10(16)14-12(18)15-11(13)17/h2-7H,1,8H2,(H2,14,15,16,17,18); Key: WOIGZSBYKGQJGL-UHFFFAOYSA-N;
Propiedades
Fórmula molecular	C13H12N2O3
Masa molar	244,25 g mol−1
	Se non se indica outra cousa, os datos están tomados en condicións estándar de 25 °C e 100 kPa.

Alphenal (Alphenal, Efrodal, Prophenal, Sanudorm), tamén coñecido como ácido 5-alil-5-fenilbarbitúrico, é un barbiturato derivado desenvolvido na década de 1920.^[1] Ten principalmente propiedades anticonvulsivas, e foi usado ocasionalmente para o tratamento da epilepsia ou convulsións, aínda que non tan comunmente coma outros barbutiratos mellor coñecidos, como o fenobarbital.^[2]^[3]^[4]^[5]

Notas

↑ DE Patent 526854
↑ Carissimi M, Nuovi Barbiturici Alogenati. Farmaco. Ediozione scientifica. 17(6):390-413. (1962).
↑ Martin, J. R.; Godel, T.; Hunkeler, W.; Jenck, F.; Moreau, J.-L.; Sleight, A. J.; Widmer, U. (2000). "Psychopharmacological Agents". doi:10.1002/0471238961.1619250313011820.a01.
↑ Hans Brandenberger; Robert A. A. Maes (1997). Analytical Toxicology: For Clinical, Forensic, and Pharmaceutical Chemists. Walter de Gruyter. p. 348. ISBN 978-3-11-010731-9. Consultado o 19 May 2012.
↑ Pelayo Camps García; Santiago Vázquez Cruz; Carmen Escolano Mirón (28 January 2005). Fundamentos de síntesis de fármacos. Edicions Universitat Barcelona. p. 161. ISBN 978-84-475-2876-9. Consultado o 19 May 2012.

Este artigo sobre medicina é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[1] DE Patent 526854

[2] Carissimi M, Nuovi Barbiturici Alogenati. Farmaco. Ediozione scientifica. 17(6):390-413. (1962).

[MartinGodel2000-3] Martin, J. R.; Godel, T.; Hunkeler, W.; Jenck, F.; Moreau, J.-L.; Sleight, A. J.; Widmer, U. (2000). "Psychopharmacological Agents". doi:10.1002/0471238961.1619250313011820.a01.

[BrandenbergerMaes1997-4] Hans Brandenberger; Robert A. A. Maes (1997). Analytical Toxicology: For Clinical, Forensic, and Pharmaceutical Chemists. Walter de Gruyter. p. 348. ISBN 978-3-11-010731-9. Consultado o 19 May 2012.

[GarcíaCruz2005-5] Pelayo Camps García; Santiago Vázquez Cruz; Carmen Escolano Mirón (28 January 2005). Fundamentos de síntesis de fármacos. Edicions Universitat Barcelona. p. 161. ISBN 978-84-475-2876-9. Consultado o 19 May 2012.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]