WarioWare: Move It!

Gamers zijn anno 2023 moeilijk te enthousiasmeren voor een mini-game collectie die om motion controls draait. Dat soort collecties hebben een slechte naam gekregen in de dagen van de Wii-consoles. Echter, als er ￜￜn franchise is die minigame collecties leuk kan maken is het wel WarioWare.

De originele WarioWare op de GameBoy Advance was in 2003 ongelofelijk innovatief. Ook mijn jonge gamerbrein werd destijds weggeblazen door de gekke gameplay, absurde humor en bizarre visuele stijl. Inmiddels zijn we alweer toe aan het elfde deel in de serie, waardoor het ooit zo originele concept toch wel iets van zijn glans is kwijtgeraakt. Persoonlijk was ik niet echt meer onder de indruk van het vorige deel bijvoorbeeld, dat in 2021 uitkwam voor de Switch.

Mijn verwachtingen voor de aankomende WarioWare: Move It! waren daarom ietwat gedempt. Ik heb recent een previewbuild van de game uitgebreid mogen spelen en nadien moest ik toch toegeven dat WarioWare erg leuk blijft. Bovendien wist specifiek dit deel mij weer te verrassen en ook toch weer op de lachspieren te werken. Heeft Nintendo dan iets nieuws bedacht? Niet helemaal, maar het feit dat je dit deel enkel met behulp van motion controls speelt is een bepalende factor.

Motion controls?! Ik vrees dat veel lezers gelijk afhakken als de bewegingsgevoelige besturing ï¿œberhaupt wordt genoemd. Het is een techniek die veel gamers voor altijd hebben afgezworen als een slechte gimmick. Persoonlijk ben ik het nooit helemaal eens geweest met de criticasters. De techniek werd in de Wii-dagen af en toe heel slim toegepast en tegenwoordig is het eigenlijk niet meer weg te denken dankzij VR headsets.

Motion controls en gimmicks zijn sowieso onderdeel van het WarioWare DNA, dus wat dat betreft past Move It! naadloos tussen andere games in de serie. WarioWare: Twisted! experimenteerde zelfs al in 2004 met een bewegingssensor. Hardware bleef later een cruciale rol spelen in het design van de games. WarioWare-games maakten handig gebruik van de DS-touchscreen, de Wiimote en zelfs de Wii U Game Pad. Nu is de Switch aan de beurt en worden de gyroscopen in de Joy-Cons uitgebreid benut voor nieuwe microgames.

In Move It! moet je voor je aan een microgame begint alvast een ‘vorm’ aannemen. Dit is gewoon hoe je de Joy-Cons dient vast te houden zodat je de microgame goed kunt bedienen. Er is bijvoorbeeld een vorm waarbij je de controllers strak boven je hoofd dient te houden. Even later moet ik in een soort kiphouding om in een microgame een worm te kunnen plukken en net zo snel volgt een spel waarin ik sumoworstelaars moet nadoen door op de grond te stampen. Zoals je al begrijpt zie je er vrij ridicuul uit als je dit uitvoert en het is ook een game die je moeilijk zittend kunt spelen. Voor mij zijn dat echter pluspunten. Als 34-jarige vader van een jong kind heb ik amper gï¿œne meer. Sterker nog, het maakt de boel juist lolliger.

Wellicht komt dit specifiek concept bekend voor bij WarioWare-fans. Dit is namelijk dezelfde opzet, inclusief de maffe vormen, als Wario Ware: Smooth Moves op de Wii. Dat is helaas zo’n beetje de enige WarioWare-game die ik nooit heb gespeeld, maar het lijkt erop dat Move It! in alles dus een spirituele sequel is op dat spel. Qua structuur lijkt Move It! verder wel gewoon trouw de formule van de serie te volgen. In de verhaalmodus moet je zoals gebruikelijk levels uitspelen die meestal in het teken staat van een zijpersonage en een algemene thema hanteren. Daarbij moet je met een beperkt aantal levens een serie bliksemsnelle microgames uitspelen en vervolgens ook een iets langere baasgevecht overleven. Het verschil dus is dat je dit keer dat alles moet doen door met je armen te wiebelen, je billen te schudden en je lichaam te draaiden.

WarioWare: Move It! lijkt wederom een krankzinnige game te worden die fysiek ook iets van je vereist. Het is in ieder geval wat anders dan de klassieke microgames die we al vele keren hebben mogen ervaren. Of Move It! en de motion controls ook in langere speelsessies leuk blijven durf ik nog niet te zeggen, maar ik draai voor het eerst weer in lange tijd (letterlijk) warm voor Wario en zijn idiote microgames.