«این کشور مال خود ماست. هیچ‌کس مجبور نیست صبح که بیدار شد نگران این باشد که همسایگانش در مورد او چه فکری می‌کنند. اینجا یهودی بودن مسئله‌ای نیست.»
گلدا مایر در سی امین سال تأسیس اسرائیل، دراینتر نشنال هرالد تریبون (۱ می ۱۹۷۸)
«در ۴۰ سال گذشته بزرگترین تهدید برای اسرائیل، سیاست‌های خودش بوده است. اگر به ۴۰ سال گذشته نگاه کنید، یعنی ۱۹۷۰، اسرائیل یکی از محترم‌ترین و مورد تحسین‌ترین کشورها در جهان بود. نگرش بسیار مطلوبی به اسرائیل وجود داشت. اما حالا، اسرائیل یکی از نامحبوب‌ترین و مخوف‌ترین کشورها در جهان است. در ابتدای دهه ۷۰ میلادی، اسرائیل تصمیمی گرفت. آنها می‌توانستند انتخاب کنند و تصمیمی که ترجیح دادند بگیرند گسترش امنیت اسرائیل بود که این تصمیم با خودش عواقب خطرناکی به مراه آورد.»
«هر چیزی که ما می‌گوییم هیچ‌گاه شما غربی‌ها آن را باور ندارید. شما فقط به آنها [ دولت اسرائیل ] گوش می‌دهید ... شما فقط آنها را باور دارید و شما چیزی را که آنها می‌گویند، پخش می‌کنید... شما حتّی فراموش می‌کنید که ما هیچ‌گاه ضد یهودی نبوده‌ایم، بلکه ما ضد اسرائیلی هستیم.»
«در دنیای غرب عموماً اینطور اظهار عقیده می‌کنند و این تصور واهی در مخیلۀ آنها نقش بسته است که اسرائیل بره بی‌آزاری است که در محاصره گرگهای گرسنه گرفتار شده. اما باید بدانیم در حال حاضر آن افسانه دیگر وجود خارجی ندارد و از بین رفته است. و اکنون حتی در کشورهای غربی عده زیادی به این حقیقت واقف شده‌اند که اسرائیل آن کشور صلح‌دوستی نیست که آنها تصور می‌کردند. بلکه برخلاف انتظار آنها تجاوزات مکرر و مداوم اسرائیل خواهان توسعه‌طلبی و پایمال کردن حقوق اعراب است.»
«قدس با ارزش‌های معنوی و تاریخ مذهبی اش شاهدی برای آینده و دلیلی است بر حضور ابدی تمدن و ارزش‌های انسانی ما. عجیب نیست که در زیر آسمان قدس مشعل سه مذهب درخشیدن گرفت تا نورش بر بشریت پرتو افکن شود و بتواند رنج‌ها و امیدهای انسانی را منعکس نماید... اعراب فلسطینی که در سال ۱۹۴۸ به وسیله صهیونیستها قلع و قمع نشدند نیز اکنون در موطن خود به شکل آواره زندگی می‌کنند. قوانین اسرائیل آنها را شهروند درجه دو می‌بیند. نه - نه درجه سوم، زیرا یهودیان شرقی شهروندان درجه دوم محسوب می‌شوند. اعراب مزبور در معرض کلیه اشکال تبعیض نژادی، مصادره زمین و دارایی و تروریسم قرار داشته‌اند. قربانی کشتارهایی نظیر کفر قاسم بوده، از روستاهای خود اخراج شده و از حق بازگشت نیز محروم شده‌اند. چنان‌که بر ساکنان اکریت و کفر یوم گذشت.»
«دولت غاصبِ اسرائیل، از بدو تشکیل تا امروز - به عبارتی: در تمام طولِ تقریباً نیم قرنی که این غدّه سرطانی در پیکره اسلامی پیدا شده است - همیشه کارش را با ترور پیش برده و مظهر کامل تروریسم دولتی است. حتماً شنیده‌اید که اخیراً این دولت غاصب، در یک هجوم شبانه، چند فروند چرخبال و هواپیما، همراه با کماندو و اسلحه به لبنان فرستاد، تا روستایی را به محاصره درآورند و مردی را از خانه‌اش بربایند و به زندان منتقل کنند! آیا تروریسم دولتی از این واضح تر وجود دارد؟!».
«پاکستان قبل از یافتن راه‌حلی برای مسألهٔ فلسطین طرحی برای برقراری روابط دیپلماتیک با اسرائیل ندارد. موضع ما در مورد رابطه با اسرائیل کاملاً روشن است. پس از حل مسئله فلسطین ما اقدامات بیشتری در این زمینه انجام خواهیم داد، اما در شرایط کنونی هیچ طرحی برای روابط دیپلماتیک (با اسرائیل) نداریم.»
«چریک‌های عرب که گاهی اوقات به خاک اسرائیل تجاوز می‌کنند نام این عمل را نباید تجاوز گذاشت زیرا این کشور متعلق به آنهاست و هر وجب از خاک اسرائیل ملک شخصی آنان به حساب می‌آید و صهیونیستها که بدون حق در فلسطین راه پیدا کرده‌اند غاصب به شمار می‌آیند.»
«فلسطینی‌ها حق دارند به اسرائیل حمله کنند زیرا می‌خواهند حقوقی را که از آنها غصب شده، پس بگیرند، اگر جنگ آزادی فلسطین تبدیل به جنگی همگانی در خاور میانه بشود ما برای مبارزه حاضر هستیم.»
«معتقدیم صلح بدون عدالت مثل هوای بدون اکسیژن است چون همان چیزی که در بین اسرائیل و فلسطین رخ داده چون در صلحی که تلاش می‌شود ایجاد شود عدالتی وجود ندارد، فقط شاهد آتش‌بس هستیم.»
«اشغالگران فلسطین حتماً بدانند که باطل از بین رفتنی است و روزی خواهد رسید که آنها مجبور می‌شوند سرزمین فلسطین را به صاحبان اصلی آن برگردانند و تحویل دهند.»
«جنبش اشغال بیش از پیش از رمق افتاده و اسرائیل همچنان تحت‌لوای «دفاع مشروع» قتل‌عام می‌کند و... مع‌الوصف، همهٔ این‌ها نشانه‌ای است از بحران؛ امروزه شهروندان آمریکا و اروپا و خاورمیانه و سرتاسر جهان اعتماد خود را به نظم سرمایه از دست داده‌اند اما امکان فراروی از آن را نمی‌یابند. درست در چنین اوضاع و احوالی است که باید بار دیگر از «فرضیه کمونیسم» سخن گفت.»
«پس از همه قتل‌عام‌ها و حملات باید یک اقدام بین‌المللی به منظور خاتمه اشغالگری اسراییل و تشکیل یک کشور مستقل فلسطین با درنظر گیری شرق قدس به عنوان پایتخت آن صورت بگیرد. فکر می‌کنم، اکنون فرصت مناسبی برای تمام جهان است که خواستار اجرایی شدن راه حل‌های مشروع بین‌المللی شوند. ما از سازمان ملل خواستار حفاظت بین‌المللی شده‌ایم و نامه‌ای از طریق محمود عباس رئیس جمهور فلسطین به سازمان ملل ارائه کرده و در آن خواسته‌ایم برای مردم فلسطینی در شرق اورشلیم، کرانه باختری و نوار غزه حفاظت بین‌المللی فراهم کند، چرا که اکنون حفاظت بین‌المللی در پرتو حملات اسراییلی یک نیاز مبرم است.»
«موضوع فلسطین بالاخره باید روزی به سرانجام برسد. این مسئله خیلی طولانی شده و واقعاً به یک مانع سیاسی بزرگ تبدیل شده است. هیچ توجیهی ندارد که زندانیانی که بدون دلیل در زندان‌های اسراییل نگهداری می‌شوند را آزاد نکنند یا آن‌هایی که باید را محاکمه نکنند».
«[مسائل تفرقه‌برانگیز]... یکی همین مسئله به رسمیت شناختن یهودیت اسرائیل است. این مسئله به شدت تفرقه برانگیز است. به رسمیت شناختن چنین چیزی واقعاً خطرناک است چرا که به این معناخواهد بود که ما از بین رفتن تاریخ و روابط خودمان و همچنین حق تاریخی‌مان نسبت به فلسطین را پذیرفته‌ایم. این چیزی است که ما هرگز تحت هیچ شرایطی آن را نمی‌پذیریم. پذیرش این شرط اسرائیلی‌ها همچنین نگرانی‌ها را نسبت به ۸/۱ میلیون نفر فلسطینی که در اسرائیل زندگی می‌کنند، افزایش خواهد داد. آنها همین طوری هم شهروند درجه دو محسوب می‌شوند، دیگر در یک جامعه با ماهیت یهودی چه بلایی بر سرشان خواهد آمد؟ پذیرش این شرط همچنین پناهندگان فلسطینی و حق بازگشت آنها را زیر سؤال می‌برد؛ بنابراین ما هرگز آن را نخواهیم پذیرفت.»
«مردم ما انسان‌های با استعدادی هستند. در این دنیا کسی وجود ندارد که ما نتوانیم بدون او سر کنیم. زمانی که [شارل] دوگل [رئیس جمهور پیشین فرانسه] تصمیم گرفت استعفا بدهد با اعتراضات مردمی مواجه شد. مردم به او گفتند: “شما چگونه می‌توانید استعفا دهید؟ ”او به سمت پنجره دفتر کار خود رفت و رو به مردم گفت: “آن طرف را نگاه کنید! آنجا قبرستان است. ما فکر می‌کردیم که هرگز توان زندگی بدون بسیاری از انسان‌هایی که آنجا مدفونند را نخواهیم داشت. روی این کره خاکی کسی وجود ندارد که نتوان بدون وجود او به زندگی ادامه داد. ” مردم فلسطین، انسان‌های توانایی هستند. افراد زیادی هستند که از من با استعدادتر و تواناترند. یک مذاکره کننده تصمیم‌گیر نیست و نباید هم باشد.»
«سیستم آپارتاید اسراییل از آپارتاید آفریقای جنوبی نیز بدتر و عمیق‌تر است. آنها خواستار کشور اسراییلی هستند که از رودخانه [اردن] تا دریا امتداد یافته است. آنها همچنین خواستار یک اقلیت عرب هستند که موسسات، مدارس، دانشگاه‌ها و مجلس خود را دارند. در هر صورت اسراییل دست بالا را خواهد داشت؛ یعنی کنترل برتر بر زمین، آسمان و تمامی گذرگاه‌های مرزی. منظور من از یک کشور با دو نظام متفاوت این است، درست به همان شکلی که آفریقای جنوبی یک کشور با دو سیستم جداگانه بود.»
«مردم لبنان خواستار صلح و دوستی هستند و دوست ندارند از زور استفاده کنند اما متأسفانه اسرائیلی‌ها فقط زبان زور را می‌فهمند و مردم لبنان در جریان آزاد سازی جنوب کشورشان و جنگ ۲۰۰۶، این موضوع را ثابت کردند و این باعث شد که ثبات به لبنان بازگردد.»
«آن‌هایی که از اسرائیل تنفر دارند، از آمریکا متنفرند. آن‌هایی که از یهودیان نفرت دارند، از مسیحیان متنفرند. اگر از یهودیان نفرت دارید به این معنی است که به آموزه‌های مسیح پایبند نیستید.».
«فکر می‌کنم منطقه‌برای همه جا دارد. برای یهودی‌ها، مسیحی‌ها ما اعتراضی نداریم حتی اگر تمام یهودیان جهان در اینجا مستقر شوند. ما به اشغال فلسطین توسط اسرائیل اعتراض داریم و معتقدیم تکوین این دولت، آینده دولت‌ها را به مخاطره می‌اندازد.»
«امروز اسراییل در جهان منزوی است و افکار عمومی علیه این رژیم غاصب است. امروز رژیم غاصب اسراییل بیش از هر زمان دیگری، رسواتر است و این جنایات قابل کتمان نیست. افکار عمومی مردم جهان علیه اسرائیل است و همه مسلمانان و مردم جهان از اسرائیل روز به روز منفورتر می‌شوند و فقط آمریکا و استکبار از اسرائیل حمایت می‌کنند.
«صلح تنها به نفع فلسطینی‌ها نیست بلکه اسراییلی‌ها و کل منطقه و جامعه بین‌الملل نیز از آن سود خواهند برد. از این رو باید بر کسی فشار آورد که نفی می‌کند و مانع از صلح و آشتی است... حرف من به آنها این است: موضع ما این است و با صداقت و شفافیت کامل به من بگویید خطای من کجاست. من آماده‌ام تا اشتباهم را تصحیح کنم. اما آنها خطایی پیدا نکرده‌اند.»
«مشکل غرب این است که آنها به ریشه تروریسم در خاورمیانه توجه ندارند. قبلاً تروریسم وجود نداشت، اما غربی‌ها اسرائیل را به وجود آوردند و از تمام اعمال اسرائیل دفاع کردند. حتی وقتی اسرائیل مرتکب جنایت می‌شود آنها از آن دفاع می‌کنند. هر زمان فلسطینی‌ها و هواداران آنها بخواهند کاری بر ضد اسرائیل انجام دهند، نه تنها حمایتی از آنها نمی‌شود، بلکه ابزاری برای این کار ندارند. این شرایط باعث می‌شود آنها متوسل به اعمال نظامی شوند، تنها کاری که می‌توانند بکنند، چیزی که غربی‌ها به آن تروریسم می‌گویند.»
«من از آنچه دولتم انجام می‌دهد احساس شرمندگی می‌کنم، از اسرائیلی بودن شرمنده نیستم. همچنان فکر می‌کنم این کشور محلی فوق‌العاده است. می‌دانید که گاهی ما تنها به انتقاد از اسرائیل گرایش داریم و فراموش می‌کنیم که این کشور سه سال پس از هولوکاست شکل گرفت، این حقیقت را که این کشور خود را از هیچ به اینجا رساند و فرهنگ و کشاورزی و فناوری و صنعت و بسیاری دیگر از لایه‌های زندگی در اینجا منحصر به فرد هستند، فراموش می‌کنیم. همان‌طور که گفتم من نمی‌خواهم جای دیگری زندگی کنم.»
«اکنون نگاهی به ما بیندازید، ما بزرگترین قدرت منطقه ای هستیم اما همچنان قربانی ترس ها و کابوس ها و گاهی همسایگانمان و دشمنانمان هستیم. ما سرنوشتمان را هنوز به دست خودمان نگرفته ایم..»
«صهیونیسم همواره سرسختانه مورد حملهٔ دین سنتی هیود بود. اما اسرائیل امروز وجود دارد و اسرائیل هم مانند صهیونیسم شالودهٔ تاریخی ندارد، بلکه چیزی است که به مقابلهٔ تاریخ قوم یهود، امپراتوری روم تا پایان سدهٔ نوزدهم می‌رود. تنها تاریخی که اسرائیل برای توجیه خود در اختیار دارد، حداقل به ۲۰۰۰ پیش بازمی‌گردد. همهٔ رویدادهایی که در این فاصله رخ‌داده، در میان پرانتز قرار گرفته، چونه نه بنیانگذاری اسرائیل را توجیه می‌کند و نه جنگ‌هایی را که انجام داده است.»
«حمایت جمهوری اسلامی از مظلومان فلسطین در درجهٔ اول حمایت اخلاقی و روحی است و در واقع این حمایت یعنی مخالفت با تجاوز و اشغالگری؛ و مخالف این اصل خطرناک است که اشغال و سرکوب می تواند منشأ مشروعیت باشد.»
«رژیم صهیونیستی سرزمین‌هایی را اشغال و مردم را بیرون کرده و حکومت و دولت تشکیل داده است و از دنیا توقع دارد که این را به مشروعیت بشناسند؟ این یک اصل غیراخلاقی، غیرانسانی است و مخالفت ما مخالفت با این بداخلاقی برای جلوگیری از جا افتادن این اصل نادرست در دنیاست.»
محمد خاتمی۱۴ مارس ۲۰۱۷/ ۲۴ اسفند ۱۳۹۵؛ «در دیدار جمعی از خانواده‌های شهدا » [۳۲]
↑«جنگ و صلح». در Les Enjeux du XXIème siècle. Entretien avec Antonio Polito [جهان در آستانهٔ قرن بیست و یکم؛ مصاحبه با آنتونیو پولتیو]. Complexe, 2000. ISBN 978-2870278123.
