ویلهلم گایگر
ویلهلم گایگر | |
|---|---|
| نام اصلی | ویلهلم لودویگ گیگر |
| زاده | ۲۱ ژوئیهٔ ۱۸۵۶ نورنبرگ |
| درگذشته | ۲ سپتامبر ۱۹۴۳ (۸۷ سال) نئوبیبرگ |
| پیشه | ایران‌شناسی و هندشناس |
| ملیت | آلمانی |
| کتاب‌ها | تمدن ایرانیان خاوری در دوران باستان |
| فرزند(ان) | هانس گایگر (فیزیکدان) |
ویلهلم لودویگ گایگر (به آلمانی: Wilhelm Ludwig Geiger) (زادهٔ ۱۸۵۶ - درگذشته ۱۹۴۳) ایرانشناس، هندشناس و خاورشناس آلمانی بود. زمینهٔ کاری او زبان‌های ایرانی و هندی بود. او متخصص زبان‌های پالی و دیوهی - از زبان‌های مالدیو - بود.
وی در سال ۱۸۵۶ در نورنبرگ به دنیا آمد. بر اثر برخورد و دوستی با پروفسور اشپیگل در مدرسهٔ عالی زبان‌شناسی، با کتاب‌های سانسکریت و اوستا آشنا و بعد رشتهٔ تخصصی خود را در زمینهٔ اوستا ادامه داد. مهم‌ترین کتاب وی به زبان آلمانی تمدن ایرانیان خاوری در دوران باستان است.[۱]
او در ۱۸۹۵ برای یادگیری زبان به سیلان سفرکرد. به پاس پژوهش‌هایش در سیلان دولت سری لانکا در ۱۹۸۹ تصویر او را بر یک تمبر به چاپ رساند.
هانس گایگر فیزیکدان و مخترع شمارشگر گایگر پسر او بود.[نیازمند منبع]
کتابشناسی
[ویرایش]- دستور زبان سینهالی
- ترجمهٔ مهاوامسا روزشمار بزرگ سیلان
- زبان و ادبیات پالی
- روزنامه و سفرنامهٔ سیلان
- مطالعات زبانشناسانهٔ مالدیوی
- زمینهٔ زبان‌شناسی ایرانی
- Geiger, w:Civilisation of the Eastern Iranians in Ancient Times. 2, Vol.London, 1885, 1886
منابع
[ویرایش]- ↑ گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، ص ۴۵۲
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Wilhelm Geiger». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۳.
- هاشم، رضی (۱۳۵۸)، گاه‌شماری و جشن‌های ایران باستان، تهران: انتشارات فروهر
 | این یک مقالهٔ خرد زندگی‌نامه‌ای باستان‌شناس است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |