میکاه
میکاه (در عبری:מִיכָה به معنی «چه کسی مانند یهوه است»)پسر املاه از پیامبران بنی‌اسرائیل بود که در مورشت[۱]، شهر کوچکی در یهودیه واقع در جنوب غربی اورشلیم و نزدیکی شهر فلسطینی جاد زندگی می‌کرد.[۲] میکاه هم‌زمان با اشعیا[۳] و هوشع[۴] به پیامبری رسید. او در طول سلطنت‌های یوتام، آحاز و حزقیا در پادشاهی شمالی و جنوبی خدمت می‌کرد[۵] و خودش را اهل سامرا و اورشلیم می‌دانست. میکاه سقوط سامرا و ویرانی یهودیه را پیش‌بینی کرد. میکاه بت‌پرستی، بی‌عدالتی و یاغیگری را محکوم کرده[۶] و شکوه صهیون و ظهور مسیح را نبوت کرد.[۷] کتاب میکاه از بخش‌های عهد عتیق است که در هفت باب تنظیم شده است.
پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ میکاه موجود است.
