Amparo Noguera
Amparo Noguera | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Santiago, 1965eko martxoaren 6a (59 urte) |
Herrialdea | Txile |
Familia | |
Aita | Héctor Noguera |
Ama | Isidora Portales |
Hezkuntza | |
Heziketa | Saint George's College (en) Txileko Pontifize Unibertsitate Katolikoa |
Hizkuntzak | gaztelania |
Irakaslea(k) | Gustavo Meza (en) Yael Unger (en) |
Jarduerak | |
Jarduerak | aktorea |
Jasotako sariak | ikusi
|
María Amparo Noguera Portales[1] (Santiago, Txile, 1965eko martxoaren 6a) txiletar antzerki, zinema eta telebistako aktore ezaguna da.[2] Hainbat aintzatespen jaso ditu Noguerak bere ibilbidean zehar, aktore-lorpenengatik.[3]
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Santiagon jaio zen, 1965eko martxoaren 6an, artista-familia batean. Héctor Nogueraren (1937), antzerki-aktore eta -zuzendari garrantzitsuaren, eta Isidora Portales antzerki-ekoizlearen(1940-1998), bigarren alaba da.[4] Diego, Damián eta Emilia Noguera aktoreen ahizpa erdia da.
Gustavo Mazaren Teatro Imagen Eskolan antzerkia ikasi zuen.[5] 21 urte besterik ez zituela, antzerkian hasi zen, Antonio Skármetaren Ardiente paciencia (1986) protagonista zela, aitak zuzendua. Interpretazioagatik lortu zuen garaipena erabakigarria izan zen interpretazioan profesionalki aritzeko.
Hurrengo urteetan, eta Alfredo Castroren Las tres hermanas (1987), Diálogo sin fin de siglo (1988), La manzana de Adán (1990) eta Historia de la sangre (1991) lanetan parte hartuta, Txileko eszenako gazte garrantzitsuenetako bat bihurtu zen.
1990eko hamarkadan, antzerki-aktore gisa zuen ospea mantendu egin zuen; telebistarako, berriz, Canal 13ko La Intrusa lanean protagonista izan zen, Jaime Vadell, Marés González, Luis Alarcón eta Liliana Rossen ondoan.
1990eko hamarkadaren bigarren erdian, Txileko Telebista Nazionalean hasi zen 1994an, eta telesailen Urrezko Garaian zenbait emanaldi egin zituen, Vicente Sabatinirekin lankidetza estuan.
Aukera handia izan zuen 2010ean, Claudia Di Girolamo aktorearen ordez TVNko Arlo Dramatikoari uko egin zionean, Noguera garrantzi handiagoko paperak lortzen hasi zen, eta estatuko kanalaren lehen lerroan jarri zen.
2018an, 24 urte igaro ondoren, kaleratzea iragarri zen Txileko Telebista Nazionalean.[6]
Bizitza pertsonala
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Bikote ezagunak Álvaro Escobar, Manuel Peña, Felipe Braun[7] eta Francisco Melo izan ziren.[8][9] Marcelo Alonso aktorearen bikotekidea da.'[5]
Filmografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Zinema
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Cine | |||
---|---|---|---|
Urtea | Filma | Rola | Zuzendaria |
1988 | El ciclista del San Cristóbal | Amparo | Peter Lilienthal |
Ángeles | Claudia | Tatiana Gaviola | |
1990 | El país de octubre | Daniel de la Vega | |
1992 | Archipiélago | Pablo Perelman | |
1996 | Mi último hombre | Rosalía | Tatiana Gaviola |
2001 | Un ladrón y su mujer | Ana López | Rodrigo Sepúlveda |
2002 | Tres noches de un sábado | Victoria | Joaquín Eyzaguirre |
2004 | Días de campo | Señorita Chazal | Raúl Ruiz |
El último sacramento | Paulina | Camilo Becerra | |
2006 | Padre nuestro | Mercedes | Rodrigo Sepúlveda |
2007 | Casa de remolienda | Nicolasa | Joaquín Eyzaguirre |
La vida me mata | Margarita | Sebastián Silva | |
Radio Corazón | María Pilar Bauzá | Roberto Artiagoitía | |
2008 | Secretos | Jueza Vilma | Valeria Sarmiento |
Tony Manero | Constanza | Pablo Larraín | |
2010 | Post Mortem | Sandra | Pablo Larraín |
2012 | No | Psicóloga | Pablo Larraín |
2013 | Carne de perro | Laura | Fernando Guzzoni |
2014 | Aurora | Sofía Olivarí | Rodrigo Sepúlveda |
2015 | Desastres naturales | Lucía Martínez | Bernardo Quesney |
2016 | Neruda | Silvia | Pablo Larraín |
2017 | Una mujer fantástica | Adriana Cortés | Sebastián Lelio |
Los versos del olvido | Mujer de bienes raíces | Alireza Khatami | |
2018 | ¿Cómo andamos por casa? | Rocío | Boris Quercia |
La Biographie Inventée | Nicolás Lasnibat | ||
El Taller | María Paz | José Tomas Videla | |
2019 | Ema | Directora colegio | Pablo Larraín |
El hombre del futuro | Felipe Ríos | ||
Vendrá la muerte y tendrá tus ojos | Ana | José Luis Torres Leiva | |
2020 | Pacto de fuga | Fabiola Pizarro | David Albala |
2020 | Tengo miedo torero | Doña Olguita | Rodrigo Sepúlveda |
2022 | Historia y geografía | Gioconda Martínez | Bernardo Quesney |
2022 | El Padeciente | Milena Fariña | Constanza Fernández |
Film laburrak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Zinema | |||
---|---|---|---|
Urtea | Film laburra | Rola | Zuzendaria |
1995 | Dialogo de sordos | Guillermo Cifuentes | |
1998 | Future House | Mariana | Arnaldo Rodríguez |
1999 | La tarde mirando pajaros | Rodrigo Sepúlveda | |
2004 | Los ojos abiertos | José Luis Torres Leiva | |
2017 | El sueño de Ana | Ana | José Luis Torres Leiva |
Telebista
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Telenobelak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Serieak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Antzerkia[aldatu | aldatu iturburu kodea]Antzerki lanak
Streaming
Erakusketak
Premios y nominaciones[aldatu | aldatu iturburu kodea]Altazor Sarirako izendapen gehien dituen aktorea da. Guztira, 10 aipamen ditu; lehena, 2000ko Hecho consumados obrako aktore nagusi gisa, eta berriena, 2012an, El laberinto de Alicia -n parte hartzeagatik. 2006an, 'Txile Aukera' zerrendako zazpigarren aktore txiletar onena izendatu zuten. Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
|