Saltu al enhavo

Peter Bichsel

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Peter Bichsel
Persona informo
Peter Bichsel
Naskiĝo 24-an de marto 1935 (1935-03-24) (89-jaraĝa)
en Lucerno
Lingvoj germana vd
Loĝloko Bellach vd
Ŝtataneco Svislando Redakti la valoron en Wikidata vd
Subskribo Peter Bichsel
Profesio
Okupo ĵurnalisto
verkisto Redakti la valoron en Wikidata vd
Verkado
Verkoj San Salvador ❦
Q22806703 ❦
And really Frau Blum would very much like to meet the milkman vd
vd Fonto: Vikidatumoj
v • d • r
Peter Bichsel (2012)

Peter BICHSEL (* la 24-an de marto 1935) estas germanlingva svisa verkisto.

Vivo

[redakti | redakti fonton]

La filo de metiisto pasigis la junulajn jarojn unue en Lucerno kaj ekde 1941 en Olten. Ĉe la porinstruista seminario en Soloturno li trejniĝis kiel bazlerneja instruisto. En 1956 li nuptis la aktorinon Therese Spörri († 2005); li havas unu filinon kaj unu filon. En la jaro 1957 li aniĝis al la Socialisma Partio de Svislando kiun li forlasis en 1995.[1] Li nomas sin mem socialisto. Ĝis 1968 (kaj lastfoje en 1973) li deĵoris kiel instruisto. Inter 1974 kaj 1981 li estis persona konsilisto kaj paroladverkisto de la parlamentano Willi Ritschard.[2] kun kiu li estis amikiĝinta. Ankaŭ kun la verkisto Max Frisch li havis tre bonan rilaton ĝismorte; verŝajne responsis pri la sukceso de Bichsel finfine Jörg Steiner kiu faris peradon al Peter Lehner pri eventualaj laŭtlegadoj kaj poste al Otto F. Walter pri la eldono de la Milchmann-antologio.[3] Bichsel vivas en Bellach proksime de Solothurn.

Verkistaj estiĝo kaj trajto

[redakti | redakti fonton]

Post etaj eldonaĵoj en gazetoj, precipe de lirikaĵoj, eldonitis en 1960 la unua prozaĵo private. En vintro 1963/64 li partoprenis skribistan kurson en Berlino sub la gvidado de Walter Höllerer. De tio raportas la dokumentadvolumo Prosaschreiben (1964) kaj komuna romano de ĉiuj partoprenintoj (i.a. de Hubert Fichte kaj Klaus Stiller), Das Gästehaus (1965), por kiu Bichsel verkis la unuan ĉapitron.

En 1964 li tuj famiĝis per sia tre malgrandaj historietoj en Eigentlich möchte Frau Blum den Milchmann kennenlernen; la societo Gruppe 47 entuziasme bonvenigis lin kaj aljuĝis al li en 1965 la propran literarpremion. En 1968 liaj unuaj kolumnoj aperis en la renomita gazeto Die Weltwoche; tiaĵoj verkatas ĝis nun (laste por la gazeto Schweizer Illustrierte). Kolumne li ofte kaj volonte donis publike sian opinion pri politikaj aferoj. En 1970 li eks-aniĝis kun 21 aliaj kolegoj konataj el la Svislanda geverkista asocio kunfondonte Grupon Olten. Bichsel membras al Akademie der Künste de Berlino kaj estas koresponda membro de la Germana akademio pri lingvo kaj poezio en Darmstadt. Liaj postlasotaĵoj troviĝos en Berno en la Svislanda literaturarkivo.

Verkaro

[redakti | redakti fonton]

Libroj

[redakti | redakti fonton]
  • Versuche über Gino. Privatdruck 1960.
  • Eigentlich möchte Frau Blum den Milchmann kennenlernen. (21 Kurzgeschichten, darunter Die Tochter und San Salvador). Walter, Olten 1964.
  • Das Gästehaus. Gemeinschaftsroman, kun Walter Höllerer kaj Anderen. Walter, Olten 1965.
  • Die Jahreszeiten (Romano). Luchterhand, Neuwied 1967.
  • Kindergeschichten. (7 Kurzgeschichten). Luchterhand, Neuwied 1969.
  • Des Schweizers Schweiz. (Aufsätze). Arche, Zürich 1969; erweiterte Neuauflage: Arche, Zürich 1989.
  • Stockwerke. Prosa (Hrsg. Heinz F. Schafroth). Reclam, Stuttgart 1974 (UB 9719).
  • Geschichten zur falschen Zeit. Kolumnen 1975–1978. Luchterhand, Darmstadt 1979.
  • Der Leser. Das Erzählen. Frankfurter Poetik-Vorlesungen. Luchterhand, Darmstadt 1982 (SL 482).
  • Schulmeistereien. (Reden und Aufsätze). Luchterhand, Darmstadt 1985.
  • Der Busant. Von Trinkern, Polizisten und der schönen Magelone. Luchterhand, Darmstadt 1985.
  • Irgendwo anderswo. Kolumnen 1980–1985. Luchterhand, Darmstadt 1986 (SL 669).
  • Möchten Sie Mozart gewesen sein? Meditation zu Mozarts Credo-Messe KV 257 / Predigt für die andern. Eine Rede für Fernsehprediger. TVZ, Zürich 1990.
  • Im Gegenteil. Kolumnen 1986–1990. Luchterhand, Frankfurt am Main 1990 (SL 920).
  • Zur Stadt Paris. Geschichten. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1993.
  • Cuny-Geschichten. (Hrsg. Tamara S. Evans). Pro Helvetia, New York 1994.
  • Gegen unseren Briefträger konnte man nichts machen. Kolumnen 1990–1994. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1995.
  • Ein Tisch ist ein Tisch. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1995.
  • Die Totaldemokraten. Aufsätze über die Schweiz. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1998 (es 2087).
  • Cherubin Hammer und Cherubin Hammer. (Erzählung). Suhrkamp, Frankfurt am Main 1999.
  • Am Ende der Revolution – Staaten ohne Citoyens. Liechtensteinische Akademische Gesellschaft, Vaduz 1999.
  • Alles von mir gelernt. Kolumnen 1995–1999. Suhrkamp, Frankfurt am Main 2000.
  • Eisenbahnfahren. (Hrsg. Rainer Weiss). Insel, Frankfurt am Main 2002 (IB 1227).
  • Doktor Schleyers isabellenfarbige Winterschule. Kolumnen 2000–2002. Suhrkamp, Frankfurt am Main 2003.
  • Das süße Gift der Buchstaben. Reden zur Literatur. Suhrkamp, Frankfurt am Main 2004 (es 2353).
  • Wo wir wohnen. Geschichten (Hrsg. Rainer Weiss). Insel, Frankfurt am Main 2004 (IB 1253).
  • Von der Erfindung der heiligen Schriften. (Rede anlässlich der Verleihung der Ehrendoktorwürde). Insel, Frankfurt am Main 2004.
  • Kolumnen, Kolumnen. Suhrkamp, Frankfurt am Main 2005.
  • Geschichten. kommentiert von Rolf Jucker. Suhrkamp, Frankfurt am Main 2005 (sbb 64).
  • Dezembergeschichten. (Hrsg. Adrienne Schneider). Insel, Frankfurt am Main 2007 (IB 1295).
  • Heute kommt Johnson nicht. Kolumnen 2005–2008. Suhrkamp, Frankfurt am Main 2008.
  • Über Gott und die Welt. Texte zur Religion (Hrsg. Andreas Mauz). Suhrkamp, Frankfurt am Main 2009 (st 4154).
  • Das ist schnell gesagt. Sätze aus dem Werk (Hrsg. Beat Mazenauer, Severin Perrig). Suhrkamp, Frankfurt am Main 2011 (st 4294).
  • Im Hafen von Bern im Frühling. Kolumnen 2008–2011. Radius, Stuttgart 2012.

Notoj

[redakti | redakti fonton]
  1. ↑ Fredi Lerch: Zum Glück nie fluchttauglich. Ĉe: Die Wochenzeitung nr. 12, 24.3.2005.
  2. ↑ [https://web.archive.org/web/20161220164934/http://www.fredi-lerch.ch/index.php?id=130&tx_ttnews%5Btt_news%5D=605&cHash=b69da6c3709d59ef4ac7255271e8434d Der demokratische Minderheitssozialist. Quarto, nr. 40–41, 2015
  3. ↑ Peter Bichsel: "Das hab ich nun davon", en: Renatus Deckert (eld.): Das erste Buch. Schriftsteller über ihr literarisches Debüt, Suhrkamp, Frankfurt am Main 2007, ISBN=978-3-518-45864-8, p.55-58

Bibliografio

[redakti | redakti fonton]
  • Hans Bänziger: Peter Bichsel. Weg und Werk. 2. rev. u. erg. Auflage. Benteli, Bern 1998, ISBN 3-7165-1169-2.
  • Herbert Hoven (Hrsg.): Peter Bichsel. Auskunft für Leser. Luchterhand, Darmstadt 1984, ISBN 3-472-61494-3.
  • Herbert Hoven (Hrsg.): Peter Bichsel. Texte, Daten, Bilder. Luchterhand, Hamburg 1991, ISBN 3-630-61997-5.
  • Rolf Jucker (Hrsg.): Peter Bichsel. University of Wales Press, Cardiff 1996, ISBN 0-7083-1380-9.
  • Herbert Hoven (Hrsg.): In Olten umsteigen. Über Peter Bichsel. Suhrkamp, Frankfurt am Main 2000, ISBN 3-518-39602-1.
  • Chalit Durongphan: Poetik und Praxis des Erzählens bei Peter Bichsel. Königshausen und Neumann, Würzburg 2005, ISBN 3-8260-3091-5.
Bibliotekoj
Elŝutita el "https://eo.wikipedia.org/w/index.php?title=Peter_Bichsel&oldid=8903663"