muteren

Dutch

Alternative forms

• muteeren (archaic)

Etymology

From Middle Dutch muteren, from Latin mutō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌmyˈteː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: mu‧te‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

muteren

1. (intransitive) to mutate

Conjugation

Conjugation of muteren (weak)
infinitive	muteren
past singular	muteerde
past participle	gemuteerd
infinitive	muteren
gerund	muteren n
	present tense	past tense
1st person singular	muteer	muteerde
2nd person sing. (jij)	muteert, muteer2	muteerde
2nd person sing. (u)	muteert	muteerde
2nd person sing. (gij)	muteert	muteerde
3rd person singular	muteert	muteerde
plural	muteren	muteerden
subjunctive sing.1	mutere	muteerde
subjunctive plur.1	muteren	muteerden
imperative sing.	muteer
imperative plur.1	muteert
participles	muterend	gemuteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• mutant
• mutatie