aaien

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːi̯.ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aai‧en
• Homophone: Aijen
• Rhymes: -aːi̯ən

Etymology 1

Unknown.

Verb

aaien

1. (transitive) to stroke, to caress, to pet

Conjugation

Conjugation of aaien (weak)
infinitive	aaien
past singular	aaide
past participle	geaaid
infinitive	aaien
gerund	aaien n
	present tense	past tense
1st person singular	aai	aaide
2nd person sing. (jij)	aait, aai2	aaide
2nd person sing. (u)	aait	aaide
2nd person sing. (gij)	aait	aaide
3rd person singular	aait	aaide
plural	aaien	aaiden
subjunctive sing.1	aaie	aaide
subjunctive plur.1	aaien	aaiden
imperative sing.	aai
imperative plur.1	aait
participles	aaiend	geaaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aaibaar
• aaiing

Descendants

• Afrikaans: aai

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

aaien

1. plural of aai

Further reading

• Matthias de Vries, Lambert Allard te Winkel (1864) “aaien”, in Woordenboek der Nederlandsche Taal, published 2001

Anagrams

• naaie

West Frisian

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːjən/

Noun

aaien

1. plural of aai