πιστός

Ancient Greek

Etymology

From πιθ- (pith-) (zero-grade of the root of πείθω (peíthō, “to persuade; to trust”)) +‎ -τός (-tós, verbal adjective suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pis.tós/ → /pisˈtos/ → /pisˈtos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pis.tós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pisˈtos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pisˈtos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pisˈtos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pisˈtos/

Adjective

πῐστός • (pistós) m (feminine πῐστή, neuter πῐστόν); first/second declension

1. (passive voice) faithful, trusty
2. (active voice)
   1. faithful, believing
   2. obedient, loyal

Inflection

First and second declension of πῐστός; πῐστή; πῐστόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		πῐστός pistós	πῐστή pistḗ	πῐστόν pistón		πῐστώ pistṓ	πῐστᾱ́ pistā́	πῐστώ pistṓ		πῐστοί pistoí	πῐσταί pistaí	πῐστᾰ́ pistá
Genitive		πῐστοῦ pistoû	πῐστῆς pistês	πῐστοῦ pistoû		πῐστοῖν pistoîn	πῐσταῖν pistaîn	πῐστοῖν pistoîn		πῐστῶν pistôn	πῐστῶν pistôn	πῐστῶν pistôn
Dative		πῐστῷ pistôi	πῐστῇ pistêi	πῐστῷ pistôi		πῐστοῖν pistoîn	πῐσταῖν pistaîn	πῐστοῖν pistoîn		πῐστοῖς pistoîs	πῐσταῖς pistaîs	πῐστοῖς pistoîs
Accusative		πῐστόν pistón	πῐστήν pistḗn	πῐστόν pistón		πῐστώ pistṓ	πῐστᾱ́ pistā́	πῐστώ pistṓ		πῐστούς pistoús	πῐστᾱ́ς pistā́s	πῐστᾰ́ pistá
Vocative		πῐστέ pisté	πῐστή pistḗ	πῐστόν pistón		πῐστώ pistṓ	πῐστᾱ́ pistā́	πῐστώ pistṓ		πῐστοί pistoí	πῐσταί pistaí	πῐστᾰ́ pistá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		πῐστῶς pistôs				πῐστότερος pistóteros				πῐστότᾰτος pistótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• πιστόω (pistóō)

References

• “πιστός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “πιστός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “πιστός”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πιστός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πιστός in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “πιστός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G4103 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• πιστός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • authentic idem, page 53.
  • authoritative idem, page 53.
  • believable idem, page 72.
  • binding idem, page 79.
  • certain idem, page 122.
  • confident idem, page 158.
  • constant idem, page 164.
  • credible idem, page 183.
  • crucial idem, page 187.
  • doughty idem, page 248.
  • faithful idem, page 303.
  • fast idem, page 308.
  • firm idem, page 322.
  • loyal idem, page 503.
  • reliable idem, page 690.
  • rely on idem, page 692.
  • safe idem, page 730.
  • scrupulous idem, page 743.
  • secure idem, page 747.
  • stable idem, page 808.
  • stanch idem, page 810.
  • steadfast idem, page 814.
  • sure idem, page 842.
  • tried idem, page 895.
  • trust idem, page 899.
  • trusty idem, page 899.
  • unfailing idem, page 917.

Greek

Etymology

From Ancient Greek πιστός.

Adjective

πιστός • (pistós) m (feminine πιστή, neuter πιστό)

1. faithful, true

   ένας πιστός φίλος (a faithful friend)

2. perfect

   ένα πιστό αντίγραφο (a perfect copy)

Declension

Declension of πιστός

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	πιστός (pistós)	πιστή (pistí)	πιστό (pistó)		πιστοί (pistoí)	πιστές (pistés)	πιστά (pistá)
genitive	πιστού (pistoú)	πιστής (pistís)	πιστού (pistoú)		πιστών (pistón)	πιστών (pistón)	πιστών (pistón)
accusative	πιστό (pistó)	πιστή (pistí)	πιστό (pistó)		πιστούς (pistoús)	πιστές (pistés)	πιστά (pistá)
vocative	πιστέ (pisté)	πιστή (pistí)	πιστό (pistó)		πιστοί (pistoí)	πιστές (pistés)	πιστά (pistá)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο πιστός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο πιστός, etc.)

Degrees of comparison by suffixation

comparative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πιστότερος (pistóteros)	πιστότερη (pistóteri)	πιστότερο (pistótero)	πιστότεροι (pistóteroi)	πιστότερες (pistóteres)	πιστότερα (pistótera)
genitive	πιστότερου (pistóterou)	πιστότερης (pistóteris)	πιστότερου (pistóterou)	πιστότερων (pistóteron)	πιστότερων (pistóteron)	πιστότερων (pistóteron)
accusative	πιστότερο (pistótero)	πιστότερη (pistóteri)	πιστότερο (pistótero)	πιστότερους (pistóterous)	πιστότερες (pistóteres)	πιστότερα (pistótera)
vocative	πιστότερε (pistótere)	πιστότερη (pistóteri)	πιστότερο (pistótero)	πιστότεροι (pistóteroi)	πιστότερες (pistóteres)	πιστότερα (pistótera)
derivations	relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο πιστότερος", etc)
Absolute superlative	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πιστότατος (pistótatos)	πιστότατη (pistótati)	πιστότατο (pistótato)	πιστότατοι (pistótatoi)	πιστότατες (pistótates)	πιστότατα (pistótata)
genitive	πιστότατου (pistótatou)	πιστότατης (pistótatis)	πιστότατου (pistótatou)	πιστότατων (pistótaton)	πιστότατων (pistótaton)	πιστότατων (pistótaton)
accusative	πιστότατο (pistótato)	πιστότατη (pistótati)	πιστότατο (pistótato)	πιστότατους (pistótatous)	πιστότατες (pistótates)	πιστότατα (pistótata)
vocative	πιστότατε (pistótate)	πιστότατη (pistótati)	πιστότατο (pistótato)	πιστότατοι (pistótatoi)	πιστότατες (pistótates)	πιστότατα (pistótata)

Related terms

• πίστη f (písti, “faith, creed”)
• πιστεύω (pistévo, “to believe”)

Noun

πιστός • (pistós) m (plural πιστοί, feminine πιστή)

1. (religion) believer (usually in the plural)

Declension

	singular	plural
nominative	πιστός (pistós)	πιστοί (pistoí)
genitive	πιστού (pistoú)	πιστών (pistón)
accusative	πιστό (pistó)	πιστούς (pistoús)
vocative	πιστέ (pisté)	πιστοί (pistoí)