Τζέιν Φόντα
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η Τζέιν Φόντα (αγγλικά: Jane Fonda, 21 Δεκεμβρίου 1937) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός βραβευμένη δύο φορές με Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Πέρα από τη συμμετοχή της σε πολυάριθμες παραγωγές του θεάτρου και του κινηματογράφου, είναι γνωστή για το ακτιβιστικό της έργο κατά τη διάρκεια του πολέμου των ΗΠΑ με το Βιετνάμ, καθώς και για το λανσάρισμα μιας σειράς από βιντεοκασέτες γυμναστικής, δικής της παραγωγής, που έκαναν την αερόβια άσκηση μόδα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980.
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και είναι κόρη του μεγάλου Αμερικανού ηθοποιού Χένρι Φόντα και της Φράνσις Φορντ Σέιμουρ. Είναι επίσης αδερφή του ηθοποιού Πίτερ Φόντα που γεννήθηκε τρία χρόνια αργότερα και θεία της ηθοποιού Μπρίτζετ Φόντα, κόρης του Πίτερ. Οι γονείς της Τζέιν την ονόμασαν Λαίδη Τζέιν Σέιμουρ εμπνευσμένοι από τη μακρινή πρόγονο της μητέρας της, την Τζέιν Σίμουρ, η οποία ήταν τρίτη σύζυγος του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου του Η'. Η μητέρα της, που αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα, αυτοκτόνησε όταν η Τζέιν ήταν 13 ετών και ο πατέρας της μετά ξαναπαντρεύτηκε.
Πρώτα βήματα στο χώρο του θεάματος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη διάρκεια της εφηβείας της, η Τζέιν Φόντα εργάστηκε ως μοντέλο, κοσμώντας δυο φορές το εξώφυλλο του περιοδικού Vogue, ενώ στα 17 της έλαβε τα πρώτα ερεθίσματα που την οδήγησαν να ασχοληθεί με την υποκριτική, όταν εμφανίστηκε στο πλάι του πατέρα της στο θεατρικό του Κλίφορντ Όντετς Η χωριατοπούλα. Μετά την αποφοίτησή της από το αριστοκρατικό κολλέγιο Βασάρ αναχώρησε για την Ευρώπη. Σπούδασε ιστορία της τέχνης στο Παρίσι για δυο χρόνια κι όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ η Φόντα γνωρίστηκε με τον πρωτοπόρο της υποκριτικής και καθηγητή του Actor's Studio Λι Στράσµπεργκ, ο οποίος της είπε ότι έχει ταλέντο. Η δήλωση του Στράσμπεργκ άλλαξε ριζικά τη ζωή της Τζέιν, που πλέον μοχθούσε να γίνει ηθοποιός. Έτσι το 1960 η Φόντα έκανε την παρθενική της εμφάνιση στο Μπρόντγουέϊ στο θεατρικό There was a little girl, ενώ την ίδια χρονιά γύρισε και την πρώτη της ταινία στο πλευρό του Άντονι Πέρκινς με τίτλο Οι γυναίκες τρελαίνονται για τους ψηλούς, (Tall Story). Ακολούθησαν οι ταινίες Το σπίτι της αμαρτίας, (Walk On The Wild Side, 1962), που της χάρισε την πρώτη της υποψηφιότητα για χρυσή σφαίρα, Γάμος υπό δοκιμή, (Period Of Adjustment, 1963) βασισμένο σε θεατρικό του Τένεσι Γουίλιαμς και Κυριακή στη Νέα Υόρκη, (Sunday In New York, 1965). Ήταν όμως η συμμετοχή της στην ταινία του 1965 Η λησταρχίνα (Cat Ballou) που την έκανε σταρ.
Σύμβολο του σεξ και πολιτικός ακτιβισμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1965 η Φόντα παντρεύτηκε τον Γάλλο σκηνοθέτη Ροζέ Βαντίμ, ο οποίος τη σκηνοθέτησε το 1968 στην καλτ πλέον ταινία Μπαρμπαρέλα (Barbarella). Η ταινία αυτή την καθιέρωσε ως «σύμβολο του σεξ» και «Αμερικανίδα Μπριζίτ Μπαρντό», καθώς η υπερχειλίζουσα σεξουαλικότητά της αναδείχθηκε ακόμη περισσότερο από τα εντυπωσιακά κοστούμια του έργου, φέρνοντας ρίγη ανεκπλήρωτου πόθου σε εκατομμύρια αρσενικούς θαυμαστές της. Την ίδια χρονιά η Φόντα απέκτησε το πρώτο της παιδί, τη Βανέσα Βαντίμ. Η ζωή με το Βαντίμ διεύρυνε τους ορίζοντες της Τζέιν, η οποία μυήθηκε στην έντονη και ταραχώδη πολιτικοποίηση και άλλαξε τον τρόπο σκέψης της, πράγμα που άρχισε να γίνεται εμφανές και στη δουλεία της ως ηθοποιός εφόσον το ταλέντο της άρχισε να ωριμάζει. Πρώτο δείγμα είναι η ταινία που της χάρισε την πρώτη της υποψηφιότητα για όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, το Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν (They Shoot Horses, Don't They?, 1969), ενώ παράλληλα απέρριψε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις ταινίες Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie and Clyde, 1967) και Το μωρό της Ρόζμαρι (Rosemary's Baby, 1968).
Η Φόντα βίωνε την πιο παραγωγική της περίοδο ως ηθοποιός, η έντονη πολιτικοποίηση της και το γεγονός ότι ήταν υποστηρίκτρια του κινήματος κατά του πολέμου του Βιετνάμ, είχε ως αποτέλεσμα να δεχτεί αρνητικές κριτικές και έντονα πυρά από τον τύπο. Το 1970, η Φόντα μαζί με τον ηθοποιό Ντόναλντ Σάδερλαντ και τον ακτιβιστή Φρεντ Γκάρντνερ δημιούργησαν ένα είδος πολιτικής επιθεώρησης που ονόμασαν επίσημα FTA Tour (Free the army tour), με την οποία περιόδευσαν κατά μήκος της δυτικής ακτής των ΗΠΑ συνομιλώντας με στρατιώτες που θα πήγαιναν να πολεμήσουν στο Βιετναμ. Η νίκη της το 1972 στα όσκαρ και στην κατηγορία Α' γυναικείος ρόλος για την ταινία του Άλαν Πακούλα Η εξαφάνιση (Klute), έλαβε χλιαρή υποδοχή. Στο λόγο της η Φόντα ευχαρίστησε όσους τη χειροκρότησαν και προσέθεσε ότι θα μπορούσε να πει πολλά περισσότερα, αλλά δεν επρόκειτο να το κάνει εκείνη τη βραδιά. Την ίδια χρονιά επισκέφτηκε το Βόρειο Βιετνάμ και μπήκε για άλλη μια φορά στο μάτι του κυκλώνα. Έκτοτε αποκαλούνταν από τον τύπο «Χάνοϊ Τζέιν». Η Φόντα κατά την παραμονή της στο Βιετνάμ συμμετείχε σε 10 ραδιοφωνικές εκπομπές όπου επέμενε να αποκαλεί τα ανώτατα στελέχη του αμερικάνικου κράτους και του αμερικανικού στρατού εγκληματίες πολέμου. Επισκέφτηκε επίσης τους Αμερικάνους αιχμαλώτους πολέμου για χάρη των οποίων μετέφερε μηνύματα από τις οικογένειές τους.
Γκρίζα περίοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τη στιγμή που κέρδισε το όσκαρ το 1971, μέχρι και την προβολή της ταινίας Χρυσοδάχτυλοι της υψηλής κοινωνίας (Fun with Dick and Jane) το 1977, η Φόντα δεν είχε εμπορική επιτυχία παρά το γεγονός ότι γύριζε ταινίες. Οι πολιτικές της πεποιθήσεις είχαν αμαυρώσει την εικόνα της. Το 1972 συμμετείχε στην ταινία του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ Όλα πάνε καλά (Tout va bien), ενώ ένα χρόνο μετά χώρισε από τον Ροζέ Βαντίμ και παντρεύτηκε τον Αμερικανό ακτιβιστή Τομ Χέιντεν, με τον οποίο απέκτησε ένα γιο, τον Τομ Γκάριτι.
Η επάνοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μεγάλη επιτυχία της κωμωδίας Χρυσοδάχτυλοι της υψηλής κοινωνίας (Fun with Dick and Jane) το 1977 την επανέφερε στο προσκήνιο. Ενώ η ταινία του Φρεντ Τσίνεμαν Τζούλια (Julia), βασισμένη στο μυθιστόρημα της Λίλιαν Χέλμαν Pentimento απέσπασε διθυραμβικές κριτικές. Η Φόντα που συμπρωταγωνιστεί στην ταινία με τη Βανέσα Ρεντγκρέιβ, υποδύεται την ίδια τη Χέλμαν, η οποία την περίοδο του μεσοπολέμου κατάφερε να διασχίσει τη Γερμανία του Χίτλερ μεταφέροντας χρήματα για τον αγώνα των κομμουνιστών κατά του φασισμού, προτάθηκε για όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου, το οποίο έχασε από τη Ντάιαν Κίτον για την ταινία του Γούντι Άλεν Ο νευρικός εραστής (Annie Hall). Η τύχη όμως βρισκόταν στο πλευρό της Φόντα, η οποία ξαναχτύπησε φλέβα χρυσού την επόμενη χρονιά, πρωταγωνιστώντας στο πλευρό του Τζον Βόιτ στο φιλμ Ο γυρισμός (Coming Home, 1978) που της απέφερε το δεύτερό της όσκαρ.
Οι επιτυχίες και οι διακρίσεις συνεχίστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1970, καθώς ίδρυσε τη δική της εταιρεία παραγωγής και πρωταγωνίστησε σε ταινίες όπως Το Σύνδρομο της Κίνας (The China Syndrome, 1979) και Στη χρυσή λίμνη (On Golden Pond, 1981), που ήταν η μοναδική ταινία στην οποία συμπρωταγωνίστησε με τον διάσημο πατέρα της. Ενώ η δεκαετία του 1980 τη βρήκε να ασχολείται πέρα από τον κινηματογράφο και τον ακτιβισμό και με την αεροβική γυμναστική, την οποία έκανε μόδα.
Η ζωή με τον βασιλιά των μίντια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1990 η Τζέιν Φόντα πήρε διαζύγιο από το δεύτερό της σύζυγο, τον Τομ Χέιντεν και ένα χρόνο αργότερα, την ημέρα των γενεθλίων της παντρεύτηκε τον ιδρυτή του ειδησεογραφικού δικτύου CNN, Τεντ Τέρνερ και αποσύρθηκε από τον χώρο της υποκριτικής. Το Στάνλεϊ και Ίρις (Stanley & Iris, 1990), με συμπρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, ήταν και η τελευταία ταινία που γύρισε τη δεκαετία του 1990. Παρόλα αυτά συνέχισε να είναι ενεργή στο χώρο της αεροβικής γυμναστικής μέχρι και το 1995 που έβγαλε την τελευταία της κασέτα.
Η νέα χιλιετία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η νέα χιλιετία βρήκε τη Φόντα να χωρίζει από τον Τεντ Τέρνερ το 2000 και λίγα χρόνια μετά να επιστρέφει στο χώρο της 7ης τέχνης, του θεάτρου, του πολιτικού ακτιβισμού και του αερόμπικ. Το 2005 υποδύθηκε την "κακιά πεθερά" στο ομώνυμο φιλμ (αγγλικά: Monster-in-Law) όπου ταλαιπωρούσε την Τζένιφερ Λόπεζ και το 2007 στην ταινία Σπίτι με κανόνες (Georgia Rule). Τον Απρίλιο του 2005 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της με τίτλο My Life So Far.
Φιλμογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Ταινία | Αγγλικός τίτλος | Ρόλος | Σημειώσεις |
|---|---|---|---|---|
| 1960 | Οι γυναίκες τρελαίνονται για τους ψηλούς | Tall Story | June Ryder | |
| 1961 | - | A String of Beads | Τηλεταινία | |
| 1962 | Το σπίτι της αμαρτίας | Walk on the Wild Side | Kitty Twist | |
| Η αμερικάνα και ο έρωτας | The Chapman Report | Kathleen Barclay | ||
| Γάμος υπό δοκιμή | Period of Adjustment | Isabel Haverstick | Υποψήφια - Χρυσή Σφαίρα - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία σε κωμωδία ή μιούζικαλ | |
| Χρυσή Σφαίρα - Καλύτερης νεαρής ηθοποιού για το 1962 | ||||
| 1963 | Διακοπές στην Αθήνα | In the Cool of the Day | Christine Bonner | |
| Κυριακή στη Νέα Υόρκη | Sunday in New York | Eileen Tyler | ||
| 1964 | Ο τυχοδιώκτης του Μόντε Κάρλο | Les Félins ή (Joy House, The Love Cage) | Melinda | |
| Το γαϊτανάκι του έρωτος | La Ronde ή (Circle of Love) | Sophie | ||
| 1965 | Η Λησταρχίνα | Cat Ballou | Catherine 'Cat' Ballou | Υποψήφια - Χρυσή Σφαίρα - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία σε κωμωδία ή μιούζικαλ |
| 1966 | Η καταδίωξη | The Chase | Anna Reeves | |
| Καυτό δόλωμα | La Curée ή (The Game Is Over) | Renee Saccard | ||
| Η γκαρσονιέρα μιας ανύπαντρης | Any Wednesday | Ellen Gordon | Υποψήφια - Χρυσή Σφαίρα - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία σε κωμωδία ή μιούζικαλ | |
| 1967 | Όταν ο νόμος προστάζει | Hurry Sundown | Julie Ann Warren | |
| Ξυπόλυτοι στο Πάρκο | Barefoot in the Park | Corie Bratter | Υποψήφια - Βραβείο BAFTA καλύτερης ξένης ηθοποιού | |
| 1968 | Στον ίλιγγο της ακολασίας | Spirits of the Dead | Contessa Frederica | |
| Μπαρμπαρέλα | Barbarella | Barbarella | ||
| 1969 | Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν | They Shoot Horses, Don't They? | Gloria Beatty | Νικήτρια - Βραβείο κύκλου κριτικών του Κάνσας - Α' γυναικείος ρόλος Νικήτρια - Βραβείο κύκλου κριτικών Νέας Υόρκης Υποψήφια - Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου - Υποψήφια - Χρυσή Σφαίρα - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία σε δράμα Υποψήφια - Βραβείο BAFTA |
| 1971 | Η Εξαφάνιση | Klute | Bree Daniels | Νικήτρια - Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου - Νικήτρια - Χρυσή Σφαίρα - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία σε δράμα Νικήτρια - Βραβείο κύκλου κριτικών Νέας Υόρκης - Καλύτερη ερμηνεία από γυναίκα σε πρωταγωνιστικό ρόλο Νικήτρια - Βραβείο κύκλου κριτικών του Κάνσας - Α' γυναικείος ρόλος Νικήτρια - Βραβείο Fotogramas de Plata for Best Foreign Movie Performer Νικήτρια - Βραβεία Εθνικού Κύκλου Κριτικών Κινηματογράφου - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία
|
| 1972 | Όλα πάνε καλά | Tout va bien | Suzanne | |
| 1973 | Οι διεφθαρμένοι | Steelyard Blues | Iris Caine | |
| A Doll's House | Nora Helmer | |||
| 1976 | Το γαλάζιο πουλί | The Blue Bird | The Night | |
| 1977 | Χρυσοδάχτυλοι της υψηλής κοινωνίας | Fun with Dick and Jane | Jane Harper | |
| Τζούλια | Julia | Lillian Hellman | Νικήτρια - Βραβείο BAFTA Νικήτρια - Βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλλο καλύτερης ξένης ηθοποιού Νικήτρια - Χρυσή Σφαίρα - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία σε δράμα Υποψήφια - Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου | |
| 1978 | Ο Γυρισμός | Coming Home | Sally Hyde | Νικήτρια - Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου Νικήτρια - Χρυσή Σφαίρα - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία σε δράμα Νικήτρια - Βραβείο κριτικών του Λος Άντζελες |
| Ελεύθερος καβαλάρης | Comes a Horseman | Ella Connors | ||
| Καλιφόρνια Οτέλ | California Suite | Hannah Warren | ||
| Χρυσή Σφαίρα - Δημοφιλέστερη ηθοποιός παγκοσμίως (1978) | ||||
| 1979 | Το Σύνδρομο της Κίνας | The China Syndrome | Kimberly Wells | Νικήτρια - Βραβείο BAFTA Υποψήφια - Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου Υποψήφια - Χρυσή Σφαίρα - Καλύτερη γυναικεία ερμηνεία σε δράμα |
| Ο ηλεκτρικός καβαλάρης | The Electric Horseman | Alice «Hallie» Martin | ||
| Χρυσή Σφαίρα - Δημοφιλέστερη ηθοποιός παγκοσμίως (1979) | ||||
| 1980 | 9 με 5 | Nine to Five | Judy Bernly | |
| 1981 | Στη Χρυσή Λίμνη | On Golden Pond | Chelsea Thayer Wayne | Υποψήφια - Όσκαρ Β' γυναικείου ρόλου Υποψήφια - Χρυσή Σφαίρα - Καλύτερη ερμηνεία Β' γυναικείου ρόλου σε δράμα Υποψήφια - Βραβείο BAFTA |
| Πλούσια, γοητευτική κι επικίνδυνη | Rollover | Lee Winters | ||
| 1984 | - | The Dollmaker | Gertie Nevels | Βραβείο ΕΜΜΥ - Α' Γυναικεία Ερμηνεία σε Δραματική Σειρά |
| - | Terror in the Aisles | archival footage | ||
| 1985 | Η Αγνή του Θεού | Agnes of God | Dr. Martha Livingston | |
| 1986 | Το Επόμενο Πρωινό | The Morning After | Alex Sternbergen | Υποψήφια - Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου |
| 1989 | Ο γέρο-Γκρίνκο | Old Gringo | Harriet Winslow | |
| 1990 | Στάνλεϊ και Ίρις | Stanley & Iris | Iris Estelle King | |
| 2002 | - | Searching for Debra Winger | Ο εαυτός της | |
| 2003 | - | V-Day: Until the Violence Stops | Ο εαυτός της | |
| 2005 | Η κακιά πεθερά | Monster-in-Law | Viola Fields | |
| 2007 | Σπίτι με κανόνες | Georgia Rule | Georgia Randall | |
| 2011 | Peace, Love, & Misunderstanding | Grace | ||
| 2011 | Κι Αν Ζούσαμε Ολοι Μαζί; | Et Si on Vivait Tous Ensemble? | Jeanne | |
| 2013 | Ο Μπάτλερ | The Butler | Νάνσυ Ρίγκαν | |
| 2014 | Να ζήσουμε να τον θυμόμαστε | This Is Where I Leave You | Χίλαρι Άλτμαν | |
| 2015 | Νιότη | Youth | Μπρέντα Μορέλ | |
| 2015 | Πατέρας και κόρη | Fathers & Daughters | Τέντι Στάντον | |
| 2017 | Our Souls at Night | Άντι Μουρ |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: «Jane Fonda». (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118534238. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2015.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6640fpd. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 40806. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ Jane-Fonda. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 p24944.htm#i249439. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 9,0 9,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 10,0 10,1 7450. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ www
.theatreworldawards .org /past-recipients .html. - ↑ www
.californiamuseum .org /3rd-class. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2020. - ↑ www
.afi .com /laa /jane-fonda /. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2020. - ↑ www
.siv .archives-nationales .culture .gouv .fr /siv /rechercheconsultation /consultation /ir /pdfIR .action?irId=FRAN _IR _026438. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2019. - ↑ www
.bbc .com /news /world-55042935. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2020.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Andersen, Christopher (1990). Citizen Jane: the Turbulent Life of Jane Fonda
. Henry Holt and Company. ISBN 0-8050-0959-0. - Bosworth, Patricia (2011). Jane Fonda: The Private Life of a Public Woman. Houghton Mifflin Harcourt. ISBN 978-0-547-50447-6.
- Collier, Peter (1991). The Fondas: A Hollywood Dynasty. Putnam. ISBN 0-399-13592-8.
- Davidson, Bill (1990). Jane Fonda: An Intimate Biography. Sidgwick & Jackson. ISBN 0-283-99641-2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2021.
- Fine, Carla and Fonda, Jane. Strong, Smart, and Bold: Empowering Girls for Life. 2001: Collins; (ISBN 0-06-019771-4).
- Fonda, Jane (2005). My Life So Far. Random House. ISBN 0-375-50710-8. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2022.
- Fonda, Jane. Jane Fonda's Workout Book. 1986: Random House Value Publishing; (ISBN 0-517-40908-9).
- Fonda, Jane, with Mignon McCarthy. Women Coming of Age. 1987: Random House Value Publishing; (ISBN 5-550-36643-6).
- Fox, Mary Virginia and Molina, Mary. Jane Fonda: Something to Fight for. 1980: Dillon Press; (ISBN 0-87518-189-9).
- Freedland, Michael. Jane Fonda: The Many Lives of One of Hollywood's Greatest Stars. 1989: HarperCollins Publishers; (ISBN 0-00-637390-9).
- French, Sean. Jane Fonda: A Biography. 1998: Trafalgar Square Publishing; (ISBN 1-85793-658-2).
- Gilmore, John. Laid Bare: A Memoir of Wrecked Lives and the Hollywood Death Trip. Amok Books, 1997; (ISBN 1-878923-08-0).
- Hershberger, Mary (June 1, 2004). «Peace Work, War Myths: Jane Fonda and the Antiwar Movement». Peace & Change 29 (3–4): 549–579. doi:.
- Hershberger, Mary (2005). Jane Fonda's War: A Political Biography of an Antiwar Icon. New Press. ISBN 1-56584-988-4.
- Kiernan, Thomas. Jane: an intimate biography of Jane Fonda. 1973: Putnam; (ISBN 0-399-11207-3).
- Lembcke, Jerry (2010). Hanoi Jane: War, Sex, and Fantasies of Betrayal. Culture, Politics, and the Cold War. Amherst: University of Massachusetts Press. ISBN 978-1-55849-815-0.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Επίσημος ιστότοπος
- Jane Fonda στην IMDb
- Τζέιν Φόντα στο Internet Broadway Database (Αγγλικά)
- Η Τζέιν Φόντα στο cine.gr Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine.
