Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πρεδνιζόνη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πρεδνιζόνη
Ονομασία IUPAC
17,21-dihydroxypregna-1,4-diene-3,11,20-trione
Κλινικά δεδομένα
Εμπορικές ονομασίεςDeltasone, Liquid Pred, Orasone, άλλα
AHFS/Drugs.commonograph
MedlinePlusa601102
Δεδομένα άδειας
Κατηγορία ασφαλείας κύησης
  • AU: A
  • US: C (Δεν έχει αποκλειστεί ο κίνδυνος)
Οδοί
χορήγησης		By mouth
Κυκλοφορία
Κυκλοφορία
Φαρμακοκινητική
Βιοδιαθεσιμότητα70%
Μεταβολισμόςπρεδνιζολόνη (ήπαρ)
Βιολογικός χρόνος ημιζωής3 με 4 στους ενήλικες. 1 με 2 ώρες στα παιδιά[1]
ΑπέκκρισηΝεφρική
Κωδικοί
Αριθμός CAS53-03-2 YesY
Κωδικός ATCA07EA03 H02AB07
PubChemCID 5865
IUPHAR/BPS7096
DrugBankDB00635 YesY
ChemSpider5656 YesY
UNIIVB0R961HZT N
KEGGC07370 YesY
ChEBICHEBI:8382 YesY
ChEMBLCHEMBL635 YesY
Χημικά στοιχεία
Χημικός τύποςC21H26O5
Μοριακή μάζα358,43 g·mol−1
O=C(CO)[C@@]3(O)CC[C@H]2[C@@H]4CC\C1=C\C(=O)\C=C/[C@]1(C)[C@H]4C(=O)C[C@@]23C

InChI=1S/C21H26O5/c1-19-7-5-13(23)9-12(19)3-4-14-15-6-8-21(26,17(25)11-22)20(15,2)10-16(24)18(14)19/h5,7,9,14-15,18,22,26H,3-4,6,8,10-11H2,1-2H3/t14-,15-,18+,19-,20-,21-/m0/s1 YesY

Key:XOFYZVNMUHMLCC-ZPOLXVRWSA-N YesY
Φυσικά στοιχεία
Σημείο τήξης230 °C (446 °F)
  (verify)

Η πρεδνιζόνη είναι ένα γλυκοκορτικοειδές φάρμακο που χρησιμοποιείται κυρίως για την καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος και τη μείωση της φλεγμονής σε καταστάσεις όπως το άσθμα, η ΧΑΠ και οι ρευματολογικές ασθένειες.[2] Χρησιμοποιείται επίσης για τη θεραπεία του υψηλού ασβεστίου στο αίμα λόγω καρκίνου και επινεφριδιακής ανεπάρκειας μαζί με άλλα στεροειδή. Λαμβάνεται από το στόμα.[2]

Οι συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες με μακροχρόνια χρήση περιλαμβάνουν καταρράκτη, απώλεια οστών, εύκολο μώλωπες, μυϊκή αδυναμία και στοματική μυκητίαση.[2] Άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν αύξηση βάρους, οίδημα, υψηλό σάκχαρο στο αίμα, αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης και ψύχωση.[3] Γενικά θεωρείται ασφαλές κατά την εγκυμοσύνη και οι χαμηλές δόσεις φαίνεται να είναι ασφαλείς κατά τον θηλασμό.[4] Μετά από παρατεταμένη χρήση, η πρεδνιζόνη πρέπει να σταματήσει σταδιακά.

Η πρεδνιζόνη πρέπει να μετατραπεί σε πρεδνιζολόνη (Prezolon) από το συκώτι πριν ενεργοποιηθεί.[5][6] Η πρεδνιζολόνη στη συνέχεια συνδέεται με τους υποδοχείς γλυκοκορτικοειδών, ενεργοποιώντας τους και προκαλώντας αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση.[3]

Η πρεδνιζόνη κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1954 και εγκρίθηκε για ιατρική χρήση στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1955.[2][7] Διατίθεται ως γενόσημο φάρμακο. Το 2017, ήταν το 22ο πιο συχνά συνταγογραφούμενο φάρμακο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με περισσότερες από 25 εκατομμύρια συνταγές.[8][9]

Ιατρικές χρήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρεδνιζόνη χρησιμοποιείται για πολλές διαφορετικές αυτοάνοσες ασθένειες και φλεγμονώδεις καταστάσεις, όπως άσθμα, ουρική αρθρίτιδα, ΧΑΠ, χρόνια φλεγμονώδη απομυελωτική πολυνευροπάθεια, ρευματικές διαταραχές, αλλεργικές διαταραχές, ελκώδης κολίτιδα και νόσος του Κρον, κοκκιομάτωση με πολυαγγειίτιδα, επινεφριδιακή ανεπάρκεια, υπερασβεστιαιμία λόγω καρκίνου, θυρεοειδίτιδα, λαρυγγίτιδα, σοβαρή φυματίωση, κνίδωση, λιπδιακή πνευμονίτιδα, περικαρδίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας, νεφρωσικό σύνδρομο, σαρκοείδωση, για την ανακούφιση των επιπτώσεων του έρπητα ζωστήρα, του λύκου, της μυασθένειας gravis, της έκθεσης σε δρυς δηλητηρίου, της νόσου του Ménière, της αυτοάνοσης ηπατίτιδας, της γιγαντοκυτταρικής αρτηρίτιδας, της αντίδρασης Ερξχάιμερ η οποία είναι κοινη κατά τη διάρκεια της θεραπείας της σύφιλης, της μυϊκής δυστροφίας του Duchenne, της ραγοειδίτιδας και ως μέρος μιας φαρμακευτικής αγωγής για την πρόληψη της απόρριψης οργάνων μετά από μεταμόσχευση.[10][11][12]

Η πρεδνιζόνη έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία ημικρανίας και πονοκεφάλων και για σοβαρό έλκος.[13] Η πρεδνιζόνη χρησιμοποιείται ως αντικαρκινικό φάρμακο.[14] Είναι σημαντικό στη θεραπεία της οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας, των μη-Hodgkin λεμφωμάτων, του λεμφώματος Hodgkin, του πολλαπλού μυελώματος και άλλων ευαίσθητων σε ορμόνες όγκων, σε συνδυασμό με άλλα αντικαρκινικά φάρμακα.

Η πρεδνιζόνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη θεραπεία της μη αντιρροπούμενης καρδιακής ανεπάρκειας μέσω της αύξησης της νεφρικής απόκρισης στα διουρητικά, ειδικά σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια ανθεκτική στα διουρητικά με μεγάλες δόσεις διουρητικών της αγκύλης.[15][16][17][18][19][20] Όσον αφορά τον μηχανισμό δράσης για το σκοπό αυτό: η πρεδνιζόνη, ένα γλυκοκορτικοειδές, μπορεί να βελτιώσει τη νεφρική ανταπόκριση στο κολπικό νατριουρητικό πεπτίδιο αυξάνοντας την πυκνότητα του υποδοχέα νατριουρητικού πεπτιδίου τύπου Α στον νεφρικό εγγύς σωληνάριο, προκαλώντας έτσι μια ισχυρή διούρηση.[21]

Σε υψηλές δόσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη της απόρριψης οργάνου μετά από μεταμόσχευση.[2]

Παρενέργειες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μικροσκοπιακή εικόνα λιπώδους ήπατος, όπως φαίνεται λόγω της μακροχρόνιας χρήσης πρεδνιζόνης. Τρίχρωμη χρώση.

Οι βραχυπρόθεσμες ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως με όλα τα γλυκοκορτικοειδή, περιλαμβάνουν υψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα (ειδικά σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή σε άλλα φάρμακα που αυξάνουν τη γλυκόζη στο αίμα, όπως το τακρόλιμους) και τις επιδράσεις των αλατοκορτικοειδών όπως η κατακράτηση υγρών.[22] Οι επιδράσεις της πρεδνιζόνης στα αλατοκορτικοειδή είναι μικρές, γι 'αυτό δεν χρησιμοποιείται στη διαχείριση της ανεπάρκειας των επινεφριδίων, εκτός εάν χορηγείται ταυτόχρονα ένα πιο ισχυρό αλατοκορτικοειδές.

Μπορεί επίσης να προκαλέσει κατάθλιψη ή καταθλιπτικά συμπτώματα και άγχος σε ορισμένα άτομα.[23][24]

Μακροπρόθεσμες παρενέργειες περιλαμβάνουν το σύνδρομο του Cushing, σύνδρομο άνοιας από στεροειδή,[25] κεντρική αύξηση του σωματικού βάρους, οστεοπόρωση, γλαύκωμα και καταρράκτη, σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και κατάθλιψη μετά από μείωση της δόσης ή διακοπή.[26] Η πρεδνιζόνη οδηγεί επίσης σε λευκοκυττάρωση.[27]

Εξάρτηση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η καταστολή των επινεφριδίων θα αρχίσει να συμβαίνει εάν η πρεδνιζόνη λαμβάνεται για περισσότερο από επτά ημέρες. Τελικά, αυτό μπορεί να αναγκάσει το σώμα να χάσει προσωρινά την ικανότητα παραγωγής φυσικών κορτικοστεροειδών (ειδικά κορτιζόλης), με αποτέλεσμα την εξάρτηση από την πρεδνιζόνη. Για αυτόν τον λόγο, η πρεδνιζόνη δεν πρέπει να διακόπτεται απότομα εάν ληφθεί για περισσότερο από επτά ημέρες. Αντ 'αυτού, η δοσολογία πρέπει να μειωθεί σταδιακά. Αυτή η διαδικασία απογαλακτισμού μπορεί να διαρκέσει μερικές ημέρες εάν η θεραπεία της πρεδνιζόνης ήταν σύντομη, αλλά μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες ή μήνες[28] εάν ο ασθενής είχε λάβει μακροχρόνια θεραπεία. Η απότομη απόσυρση μπορεί να οδηγήσει σε κρίση του Addison. Για όσους υποβάλλονται σε χρόνια θεραπεία, η εναλλασσόμενη ημερήσια δόση μπορεί να διατηρήσει τη λειτουργία των επινεφριδίων και έτσι να μειώσει τις παρενέργειες.[29]

Φαρμακολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρεδνιζόνη είναι ένα συνθετικό γλυκοκορτικοειδές που χρησιμοποιείται για τις αντιφλεγμονώδεις και ανοσοκατασταλτικές του ιδιότητες.[30][31] Η πρεδνιζόνη είναι ένα προφάρμακο. Μεταβολίζεται στο ήπαρ από το 11-β-HSD σε πρεδνιζολόνη, το δραστικό φάρμακο. Η πρεδνιζόνη δεν έχει ουσιαστικά βιολογικά αποτελέσματα έως ότου μετατραπεί μέσω ηπατικού μεταβολισμού σε πρεδνιζολόνη.[32]

Η πρεδνιζόνη απορροφάται στο γαστρεντερικό σωλήνα και έχει χρόνο ημιζωής 2-3 ώρες.[31] Έχει όγκο διανομής 0,4-1 L / kg.[33] Το φάρμακο απομακρύνεται με ηπατικό μεταβολισμό χρησιμοποιώντας ένζυμα κυτοχρώματος P450. Οι μεταβολίτες απεκκρίνονται στη χολή και στα ούρα.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρώτη απομόνωση και αναγνώριση της δομής της πρεδνιζόνης και της πρεδνιζολόνης έγινε το 1950 από τον Άρθουρ Νόμπιλ.[34][35][36] Η πρώτη εμπορικά εφικτή σύνθεση πρεδνιζόνης πραγματοποιήθηκε το 1955 στα εργαστήρια της Schering Corporation, η οποία αργότερα έγινε Schering-Plough Corporation, από τον Άρθουρ Νόμπιλ και συνεργάτες του.[37] Ανακάλυψαν ότι η κορτιζόνη θα μπορούσε να οξειδωθεί μικροβιολογικά σε πρεδνιζόνη από το βακτήριο Corynebacterium simplex. Η ίδια μέθοδος χρησιμοποιήθηκε για την παρασκευή πρεδνιζολόνης από υδροκορτιζόνης.[38]

Η πρεδνιζόνη και η πρεδνιζολόνη εισήχθησαν το 1955 από την Schering and Upjohn, με τα εμπορικά σήματα Meticorten[39] και Delta-Cortef,[40] αντίστοιχα. Αυτά τα συνταγογραφούμενα φάρμακα διατίθενται τώρα από έναν αριθμό κατασκευαστών ως γενόσημα φάρμακα.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Clinical pharmacokinetics of prednisone and prednisolone». Clinical Pharmacokinetics 4 (2): 111–28. 1979. doi:10.2165/00003088-197904020-00004. PMID 378499. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Prednisone Monograph for Professionals». Drugs.com. AHFS. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2018. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Brunton, Laurence (2017). Goodman & Gilman's the pharmacological basis of therapeutics (13 έκδοση). McGraw-Hill Education. σελίδες 739, 746, 1237. ISBN 978-1-25-958473-2. 
  4. ↑ «Prednisone Use During Pregnancy». Drugs.com. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2018. 
  5. ↑ «Product Information Panafcort (prednisone) Panafcortelone (prednisolone)» (PDF). TGA eBusiness Services. St Leonards, Australia: Aspen Pharmacare Australia Pty Ltd. 11 Ιουλίου 2017. σελίδες 1–2. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2018. 
  6. ↑ «Delayed-release prednisone - a new approach to an old therapy». Expert Opinion on Pharmacotherapy 14 (8): 1097–106. June 2013. doi:10.1517/14656566.2013.782001. PMID 23594208. 
  7. ↑ Fischer, Janos· Ganellin, C. Robin (2006). Analogue-based Drug Discovery. John Wiley & Sons. σελ. 485. ISBN 9783527607495. 
  8. ↑ «The Top 300 of 2020». ClinCalc. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  9. ↑ «Prednisone - Drug Usage Statistics». ClinCalc. 1 Δεκεμβρίου 1981. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2020. 
  10. ↑ Autoimmune Hepatitis~treatment στο eMedicine
  11. ↑ «Corticosteroids». LiverTox: Clinical and Research Information on Drug-Induced Liver Injury. 30 Μαΐου 2014. NBK548400. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2020. 
  12. ↑ «Prednisone». The American Society of Health-System Pharmacists. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2011. 
  13. ↑ Wackym, P. Ashley· Snow, James B. (2017). Ballenger's Otorhinolaryngology: Head and Neck Surgery. PMPH USA. σελ. 1185. ISBN 9781607951773. 
  14. ↑ «Antineoplastic Agents, Hormonal». Medical Subject Headings. U.S. National Library of Medicine. 2009. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2010. 
  15. ↑ «Application of the newer corticosteroids to augment diuresis in congestive heart failure». The American Journal of Cardiology 1 (4): 488–96. April 1958. doi:10.1016/0002-9149(58)90120-6. PMID 13520608. https://archive.org/details/sim_american-journal-of-cardiology_1958-04_1_4/page/488. 
  16. ↑ «Reversal of intractable cardiac edema with prednisone». New York State Journal of Medicine 59 (4): 625–33. February 1959. PMID 13632954. 
  17. ↑ «Prednisone adding to usual care treatment for refractory decompensated congestive heart failure». International Heart Journal 49 (5): 587–95. September 2008. doi:10.1536/ihj.49.587. PMID 18971570. https://archive.org/details/sim_international-heart-journal_2008-09_49_5/page/587. 
  18. ↑ «Potent diuretic effects of prednisone in heart failure patients with refractory diuretic resistance». The Canadian Journal of Cardiology 23 (11): 865–8. September 2007. doi:10.1016/s0828-282x(07)70840-1. PMID 17876376. 
  19. ↑ «Potent potentiating diuretic effects of prednisone in congestive heart failure». Journal of Cardiovascular Pharmacology 48 (4): 173–6. October 2006. doi:10.1097/01.fjc.0000245242.57088.5b. PMID 17086096. 
  20. ↑ «The glucocorticoid in acute decompensated heart failure: Dr Jekyll or Mr Hyde?». The American Journal of Emergency Medicine 30 (3): 517.e5–10. March 2012. doi:10.1016/j.ajem.2011.01.023. PMID 21406321. 
  21. ↑ «Glucocorticoids improve renal responsiveness to atrial natriuretic peptide by up-regulating natriuretic peptide receptor-A expression in the renal inner medullary collecting duct in decompensated heart failure». The Journal of Pharmacology and Experimental Therapeutics 339 (1): 203–9. October 2011. doi:10.1124/jpet.111.184796. PMID 21737535. https://semanticscholar.org/paper/32fc63479e418ef4557ece350696d2d6d528df4f. 
  22. ↑ «Prednisone and other corticosteroids: Balance the risks and benefits - Mayo Clinic». Mayo Clinic. http://www.mayoclinic.org/steroids/art-20045692?pg=2. Ανακτήθηκε στις 2017-04-07. 
  23. ↑ «Prednisone Information». Drugs.com. 
  24. ↑ «Prednisone». MedlinePlus Drug Information. 
  25. ↑ «The "steroid dementia syndrome": a possible model of human glucocorticoid neurotoxicity». Neurocase 13 (3): 189–200. June 2007. doi:10.1080/13554790701475468. PMID 17786779. 
  26. ↑ «Steroids». Australian Department of Health & Human Services. April 2016. https://www.betterhealth.vic.gov.au/health/healthyliving/steroids. Ανακτήθηκε στις 2018-06-14. 
  27. ↑ Miller, Neil R.· Walsh, Frank Burton (2005). Walsh and Hoyt's Clinical Neuro-ophthalmology. Lippincott Williams & Wilkins. σελ. 1062. ISBN 9780781748117. 
  28. ↑ «Steroid Drug Withdrawal Symptoms, Treatment & Prognosis». MedicineNet. https://www.medicinenet.com/steroid_withdrawal/article.htm. Ανακτήθηκε στις 2018-06-14. 
  29. ↑ Bello, CS· Garrett, SD. «Therapeutic and Adverse Effects of Glucocorticoids». U.S. Pharmacist Continuing Education Program. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2008. 
  30. ↑ Becker, DE (Spring 2013). «Basic and clinical pharmacology of glucocorticosteroids». Anesthesia Progress 60 (1): 25–32. doi:10.2344/0003-3006-60.1.25. PMID 23506281. 
  31. ↑ 31,0 31,1 «Prednisone». DrugBank. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2019. 
  32. ↑ «Prednisone». MedlinePlus. NIH U.S. National Library of Medicine. 
  33. ↑ Schijvens, Anne M.; ter Heine, Rob; de Wildt, Saskia N.; Schreuder, Michiel F. (16 March 2018). «Pharmacology and pharmacogenetics of prednisone and prednisolone in patients with nephrotic syndrome». Pediatric Nephrology 34 (3): 389–403. doi:10.1007/s00467-018-3929-z. PMID 29549463. 
  34. ↑ «The secret of success: Arthur Nobile's discovery of the steroids prednisone and prednisolone in the 1950s revolutionised the treatment of arthritis». Chemistry in Britain 34 (1): 46. 1998. OCLC 106716069. https://archive.org/details/sim_chemistry-in-britain_1998-01_34_1/page/46. 
  35. ↑ «Inventor Profile: Arthur Nobile». National Inventors Hall of Fame. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2012. 
  36. ↑ «Arthur Nobile». New Jersey Inventors Hall of Fame. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2011. 
  37. ↑ Merck Index (14th έκδοση). Merck & Co. Inc. 2006. σελ. 1327. ISBN 978-0-911910-00-1. 
  38. ↑ «New antiarthritic steroids». Science 121 (3136): 176. February 1955. doi:10.1126/science.121.3136.176. PMID 13225767. Bibcode: 1955Sci...121..176H. 
  39. ↑ «Meticorten: FDA-Approved Drugs». U.S. Food and Drug Administration (FDA). 
  40. ↑ «Delta-Cortef: FDA-Approved Drugs». U.S. Food and Drug Administration (FDA). 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πρεδνιζόνη&oldid=10656826"