Μπιλ Κλίντον
Ο Ουίλλιαμ Τζέφερσον "Μπιλ" Κλίντον (William Jefferson "Bill" Clinton, πραγματικό όνομα: William Jefferson Blythe III, 19 Αυγούστου 1946), είναι Αμερικανός πολιτικός και δικηγόρος, ο οποίος διετέλεσε 42ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1993 έως το 2001. Είναι μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος.
Επίσης, υπηρέτησε ως ο 40ος και 42ος Κυβερνήτης του Αρκάνσας (1979-1981 και 1983-1992), και ως 50ος Γενικός Εισαγγελέας του Αρκάνσας (1977-1979).
Αναλαμβάνοντας καθήκοντα Προέδρου σε ηλικία 46 ετών, ήταν ο τρίτος νεότερος πρόεδρος των ΗΠΑ. Ανήλθε στο αξίωμα στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου και ήταν ο πρώτος πρόεδρος από τη γενεά των baby boomers. Ο Κλίντον έχει περιγραφεί ως Νέος Δημοκρατικός. Πολλές από τις πολιτικές του αποδίδονται στην κεντρώα φιλοσοφία διακυβέρνησης του Τρίτου Δρόμου.[7]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μπιλ Κλίντον, γεννήθηκε στις 19 Αυγούστου 1946 στο Χόουπ του Αρκάνσας. και μεγάλωσε στο Χοτ Σπρίνγκς του Αρκάνσας, με το όνομα Ουίλλιαμ Τζέφερσον Μπλάιθ ο τρίτος. Είναι γιός του πλανόδιου πωλητή Ουίλλιαμ Τζέφερσον Μπλάιθ τζιούνιορ (ο οποίος σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα λίγο πριν την γέννηση του) και της Βιρτζίνια Ντελ Κάσιντι. Ο Μπιλ, έλαβε το επώνυμο του πατριού του, Ρότζερ Κλίντον.
Η οικογένεια μετακόμισε στο Hot Springs του Αρκάνσας το 1950.[8]
Μαθητικά χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κλίντον, κατά τα μαθητικά του χρόνια στο Αρκάνσας, έγινε μαθητικός ηγέτης και δεξιοτέχνης μουσικός. Πήγε στο Λύκειο του Χοτ Σπρίνγκς, στο οποίο δραστηριοποιήθηκε ενεργά με την μουσική και το σαξόφωνο, λαμβάνοντας τίτλους επιβράβευσης.
Ο Κλίντον, επηρεάστηκε έντονα για την μετέπειτα πολιτική του ενεργοποίηση, από τον Πρόεδρο Τζον Φ. Κέννεντι και τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.
Σπουδές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Είναι πτυχιούχος της Σχολής Εξωτερικών Υπηρεσιών και Διεθνών Σχέσεων από το Πανεπιστήμιο Τζώρτζταουν (1964-1968), όπου ήταν μέλος των αδελφοτήτων Phi Beta Kappa και Kappa Kappa Psi.
Ύστερα από την αποφοίτησή του από το Τζώρτζταουν το 1968, ο Μπιλ, κέρδισε Υποτροφία Ρόουντς για σπουδές Φιλοσοφίας και Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, τις οποίες όμως άφησε στο δεύτερο έτος, για να επιστρέψει στις ΗΠΑ, και να σπουδάσει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ, όπου και θα γνωρίσει το 1971 την μετέπειτα σύζυγό του Χίλαρι, και θα λάβει πτυχίο Νομικής το 1973.[9]
Πολιτική σταδιοδρομία 1978–1992
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρώιμη πολιτική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αφότου αποφοίτησε από την Νομική Σχολή του Γέιλ στο Κονέκτικατ, ο Μπιλ Κλίντον, επέστρεψε στο Αρκάνσας και έγινε καθηγητής δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Αρκάνσας.
Ένα έτος μετά, κατέβηκε υποψήφιος για την Βουλή των Αντιπροσώπων το 1974. Ο κάτοχος της έδρας όμως, ο Ρεπουμπλικανός Τζον Πολ Χάμμερσμιτ, νίκησε οριακά, τον Κλίντον στην γενική εκλογή με 52% έναντι 48%.
Γενικός Εισαγγελέας του Αρκάνσας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με μικρή αντιπαλότητα στον προκριματικό (56%) και χωρις αντίπαλο, στην γενική εκλογή για την θέση του Γενικού Εισαγγελέα του Αρκάνσας,[10] ο Κλίντον εκλέχθηκε 50ος Γενικός Εισαγγελέας του Αρκάνσας το 1976.[11]
Ανέλαβε το αξίωμα στις 3 Ιανουαρίου 1977 και παρέμεινε έως τις 9 Ιανουαρίου 1979.
Κυβερνήτης του Αρκάνσας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτη θητεία (1979-1981)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις Κυβερνητικές εκλογές του 1978 στο Αρκάνσας, ο Κλίντον, κερδίζει τον Ρεπουμπλικανό ανθυποψήφιό του Λιν Λόου, έναν αγρότη από την Τεξαρκάνα, με ποσοστό 63,4%, έναντι 36,6% του Λιν Λόου.
Έτσι, ο Κλίντον, καταφέρνει να γίνει ο νεώτερος Κυβερνήτης Πολιτείας, σε ολόκληρη την χώρα, σε ηλικία μόλις 32 ετών. Λόγω της νεανικής του εμφάνισης, ο Κλίντον συχνά αποκαλείτο "Boy Governor" (Αγόρι Κυβερνήτης), ένα προσωνύμιο που συνεχίζει να χρησιμοποιείται για την αναφορά σε αυτόν κατά την περίοδο που ήταν κυβερνήτης περιστασιακά.[12][13][14]
Έργο ως Κυβερνήτης (1979-1981)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εργάσθηκε πάνω στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και τους δρόμους του Αρκάνσας, με την σύζυγό του Χίλαρι να προεδρεύει μιας επιτυχούς επιτροπής για την μεταρρύθμιση της αστικής υγειονομικής περίθαλψης. Όμως, η θητεία το περιελάμβανε έναν αντιδημοφιλή φόρο στα μηχανοκίνητα οχήματα και την οργή των πολιτών για την απόδραση Κουβανών προσφύγων από το Mariel boatlift όπου εκρατούντο το 1980.
Ήττα στις εκλογές του 1980
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μονρόε Σβάρτσλοζ του Κίνγκσλαντ στην Κομητεία Κλίβελαντ, έλαβε 31 % των ψήφων έναντι του Κλίντον στον Δημοκρατικό προκριματικό για κυβερνήτη του 1980. Μερικοί ισχυρίσθηκαν ότι η ανέλπιστη απόδοση του Σβάρτσλοζ στην ψηφοφορία επισκίασε την ήττα του Κλίντον στην γενική εκλογή εκείνο το έτος από τον Ρεπουμπλικανικό αντίπαλο του Φρανκ Ντ. Ουάιτ. Όπως αστειεύτηκε κάποτε ο Κλίντον, ήταν ο νεότερος πρώην κυβερνήτης στην ιστορία της χώρας.[11]
Ο Κλίντον εντάχθηκε στην νομική εταιρεία του φίλου του Μπρους Λίντσεϋ, την Wright, Lindsey and Jennings.[15]
Επανεκλογή ως Κυβερνήτης (1982)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1982, εκλέχθηκε πάλι Κυβερνήτης του Αρκάνσας με ποσοστό 54,7% έναντι του Φρανκ Ντ. Ουάιτ. Έτσι ο Μπιλ, επανεκλέχθηκε στο αξίωμα του Κυβερνήτη με ευρεία πλειοψηφία, το 1984, το 1986 και το 1990, και συνολικά διατήρησε το αξίωμά του, για δέκα συνεχόμενα χρόνια ακόμα (1983-1993).[10]
Έργο ως Κυβερνήτης (1983-1993)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κλίντον, βοήθησε την πολιτεία του Αρκάνσας, να μετασχηματίσει την οικονομία της και παράλληλα να βελτιωθεί σημαντικά το πολιτειακό εκπαιδευτικό σύστημα.
Έγινε μια ηγετική μορφή μεταξύ της πτέρυγας των Νέων Δημοκρατικών.[16][17] Οι Νέοι Δημοκρατικοί, οργανωμένοι ως Συμβούλιο Δημοκρατικής Ηγεσίας (DLC), ήταν ένας κλάδος του Δημοκρατικού Κόμματος που ζητούσε μεταρρύθμιση ευημερίας (welfare reform) και μικρότερη κυβέρνηση, μια πολιτική που υποστηριζόταν από τους Δημοκρατικούς και τους Ρεπουμπλικανούς.
Επιπλέον, αφαίρεσε τον φόρο επί των πωλήσεων από τους ηλικιωμένους κατοίκους της Πολιτείας στα φάρμακα και πραγματοποίησε απαλλαγή από τον φόρο ιδιοκτησίας για οικίες.
Επικεφαλής της Εθνικής Ένωσης Κυβερνητών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κλίντον, διατέλεσε από το 1986 έως το 1987, Πρόεδρος της Εθνικής Ένωσης Κυβερνητών των ΗΠΑ, αφού είχε διατελέσει Αντιπρόεδρος της Ένωσης, το 1985-1986. Η θέση αυτή, έκανε τον Κλίντον, ευρέως γνωστό στις Ηνωμένες Πολιτείες.[18]
Πρόεδρος των ΗΠΑ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Προεδρική Εκστρατεία 1992
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μπιλ Κλίντον, στις 16 Ιουλίου 1992, έλαβε επισήμως το χρίσμα του Προεδρικού υποψηφίου του Δημοκρατικού Κόμματος από το Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών. Προηγουμένως, στις 9 Ιουλίου 1992, ο Κλίντον, ανακοίνωσε συνυποψήφιο και υποψήφιο Αντιπρόεδρό του, τον Γερουσιαστή των ΗΠΑ από το Τενεσί, Αλ Γκορ.
Η συνυποψηφιότητα του Αλ Γκορ, θεωρήθηκε εύστοχη και συνέβαλε στην νίκη του Κλίντον, καθώς ο Γκορ λειτούργησε εξισορροπητικά, λόγω ότι χαρακτηρίστηκε ικανός για τις οικογενειακές αξίες, τα περιβαλλοντικά θέματα, καθώς και τη νομοθετική εμπειρία ως Γερουσιαστής, κάτι που ο Κλίντον, δεν διέθετε.
Εκλογή ως Πρόεδρος των ΗΠΑ, 1992
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο συνδυασμός Κλίντον/Γκορ, κατάφερε να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1992, νικώντας τον εν ενεργεία Πρόεδρο Τζορτζ Χ.Ο. Μπους, με αρκετά ευρεία πλειοψηφία, 370 εκλεκτόρων έναντι 168 εκλεκτόρων του Μπους, λήγοντας έτσι την δωδεκαετή παραμονή των Ρεπουμπλικανών στον Λευκό Οίκο (1981-1993).
Πρώτη θητεία (1993-1997)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κλίντον, ορκίστηκε 42ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, στις 20 Ιανουαρίου 1993.
Σε λιγότερο από ένα μήνα μετά την ανάληψη της εξουσίας του, υπέγραψε τον νόμο περί οικογενειακής και ιατρικής άδειας του 1993, ο οποίος απαιτούσε από τους μεγάλους εργοδότες να επιτρέπουν στους υπαλλήλους να λαμβάνουν άδεια άνευ αποδοχών για εγκυμοσύνη ή μια σοβαρή ιατρική κατάσταση. Αυτή η δράση είχε δικομματική υποστήριξη, και ήταν δημοφιλής από το κοινό.
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1993, η Κλίντον έκανε μια σημαντική ομιλία στο Κογκρέσο σχετικά με ένα σχέδιο μεταρρύθμισης της υγειονομικής περίθαλψης . το πρόγραμμα στοχεύει στην επίτευξη καθολικής κάλυψης μέσω ενός εθνικού σχεδίου υγειονομικής περίθαλψης. Αυτό ήταν ένα από τα πιο εξέχοντα θέματα της νομοθετικής ατζέντας του Κλίντον και προέκυψε από μια ειδική ομάδα με επικεφαλής τη Χίλαρι Κλίντον. Το σχέδιο έγινε δεκτό σε πολιτικούς κύκλους, αλλά τελικά καταστράφηκε από την καλά οργανωμένη αντιπολίτευση του λόμπι από τους συντηρητικούς, την Αμερικανική Ιατρική Ένωση και τη βιομηχανία ασφάλισης υγείας.
Επιπλέον, την 1η Ιανουαρίου 1994, υπέγραψε σε μορφή νόμου την Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής
Εφάρμοσε την πολιτική Don't ask, don't tell, ένα αμφιλεγόμενο ενδιάμεσο βήμα για την πλήρη συμμετοχή των ομοφυλόφιλων στις ένοπλες δυνάμεις. Παρόλα αυτά, ο Κλίντον ήταν ο πρώτος πρόεδρος που επέλεξε ανοιχτά ομοφυλόφιλους για διοικητικές θέσεις και γενικά θεωρείται ότι είναι ο πρώτος πρόεδρος που υπερασπίστηκε δημόσια τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων.
Στις 21 Οκτωβρίου 1994, η κυβέρνηση Κλίντον ξεκίνησε την πρώτη επίσημη ιστοσελίδα του Λευκού Οίκου, το whitehouse.gov .
Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια μεταρρύθμισης της υγειονομικής περίθαλψης, οι Ρεπουμπλικανοί κέρδισαν την πλειοψηφία στα σώματα του Κογκρέσου (Βουλή και Γερουσία), το 1994, για πρώτη φορά μέσα σε τέσσερις δεκαετίες.
Προεδρική εκστρατεία 1996 και επανεκλογή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις προεδρικές εκλογές της 5ης Νοεμβρίου 1996, ο Κλίντον και Γκορ, κατάφεραν να επανεκλεγούν, με ακόμη μεγαλύτερη πλειοψηφία από το 1992, λαμβάνοντας 379 εκλέκτορες, έναντι 159 εκλέκτορες των Ρεπουμπλικανών ανθυποψήφιών τους, Μπομπ Ντόουλ και Τζακ Κεμπ, και έτσι ο Κλίντον έγινε ο πρώτος Δημοκρατικός Πρόεδρος, μετά τον Φράνκλιν Ρούζβελτ που κέρδισε μια δεύτερη πλήρη θητεία στην προεδρία των ΗΠΑ.
Δεύτερη θητεία (1997-2001)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στις 20 Ιανουαρίου 1997, ο Κλίντον, ορκίστηκε για την δεύτερη θητεία του ως Πρόεδρος των ΗΠΑ.
Το 1997, πέρασε επιτυχώς μια μεταρρύθμιση ευημερίας και ένα Κρατικό Πρόγραμμα Ασφάλισης Παιδικής Υγείας (State Children's Health Insurance Program), παρέχοντας υγειονομική περίθαλψη σε εκατομμύρια παιδιά.
Αργότερα το 1998, υπέστη διαδικασία μομφής (Impeachment), από την Βουλή των Αντιπροσώπων, για ψευδορκία και παρακώλυση δικαιοσύνης για ένα σεξουαλικό σκάνδαλο με μια εσωτερική υπάλληλο του Λευκού Οίκου (Μόνικα Λεβίνσκι), αλλά όμως, αθωώθηκε από την Γερουσία των ΗΠΑ και έτσι συνέχισε κανονικά την θητεία του. Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου ανέφερε πλεόνασμα στον προϋπολογισμό μεταξύ των ετών 1998 και 2000, των τελευταίων τριών ετών της προεδρίας του Κλίντον.
Ο Μπιλ Κλίντον, απήλθε από το αξίωμά του, στις 20 Ιανουαρίου 2001, με την υψηλότερη δημοτικότητα και δημοφιλία, από κάθε Πρόεδρο των ΗΠΑ μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.[19]
Ύστερα από την Προεδρία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ως πρόεδρος, ο Κλίντον προέδρευσε κατά την διάρκεια της μακρύτερης περιόδου οικονομικής ανάπτυξης σε καιρό ειρήνης στην Αμερικανική ιστορία. Από τότε, έχει αναμειχθεί σε δραστηριότητας δημόσιου λόγου και ανθρωπιστικού έργου. Βασισμένος στην φιλανθρωπική του κοσμοθεωρία, ο Κλίντον δημιούργησε το William J. Clinton Foundation για να προωθήσει και να ασχοληθεί με διεθνή ζητήματα όπως η αποτροπή του AIDS και την παγκόσμια θέρμανση.
Το 2004, κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του My Life. Έχει παραμείνει ενεργός στην πολιτική κάνοντας εκστρατείες για τους Δημοκρατικούς υποψηφίους, με πιο αξιοσημείωτη αυτή για την προσπάθεια της συζύγου του να λάβει το χρίσμα των Δημοκρατικών για την προεδρία, και αργότερα τις προεδρικές εκστρατείες του Μπάρακ Ομπάμα το 2008 και το 2012.
Το 2009, χρίστηκε Ειδικός Απεσταλμένος των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αϊτή, και μετά τον σεισμό του 2010 ενώθηκε με τον Τζορτζ Ο. Μπους για να δημιουργήσουν το Clinton Bush Haiti Fund. Αφότου άφησε το αξίωμά του, ο Κλίντον κατατάσσεται ψηλά στις δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης για τους Προέδρους των ΗΠΑ.[19]
Προσωπική ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Είναι νυμφευμένος από το 1975 με την Χίλαρι Ρόνταμ Κλίντον, η οποία διατέλεσε Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ (2009-2013), Γερουσιαστής από την Νέα Υόρκη (2001-2009), καθώς και Υποψήφια του Δημοκρατικού Κόμματος για την Προεδρία των ΗΠΑ (2016). Έχουν μια κόρη, την Τσέλσι Κλίντον, η οποία γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1980.[20]
Εκλογική ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 119063395. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2024.
- ↑ «Der Karlspreisträger 2000 William Jefferson (Bill) Clinton». (Γερμανικά) Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ rooseveltinstitute
.org /events /franklin-d-roosevelt-four-freedoms-awards /. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2023. - ↑ www
.ted .com /participate /ted-prize /prize-winning-wishes. - ↑ Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2019.
- ↑ www
.rhodeshouse .ox .ac .uk /scholars-volunteers /rhodes-scholar-database /. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2021. - ↑ «William J. Clinton». The White House (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ «Biography of William J. Clinton». The White House. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011.
- ↑ «Bill Clinton | Biography, Presidency, Accomplishments, & Facts». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ 10,0 10,1 «Bill Clinton Political Career». CNN: AllPolitics. 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-19. https://web.archive.org/web/20110719145720/http://cgi.cnn.com/ALLPOLITICS/1996/candidates/democrat/clinton/political.career.shtml. Ανακτήθηκε στις August 30, 2011.
- ↑ 11,0 11,1 Maraniss, David (1996). First In His Class: A Biography Of Bill Clinton
. Touchstone. ISBN 0-684-81890-6.
- ↑ Adam Cohen (December 12, 2007). «Bill and Hillary Clinton's Pitch in Iowa: 'I Love the '90s'». The New York Times. http://www.nytimes.com/2007/12/12/opinion/12wed4.html. Ανακτήθηκε στις August 30, 2011.
- ↑ R. Emmett Tyrrell, Jr. (1996). Boy Clinton: The Political Biography. Eagle Publishing. ISBN 978-0-89526-439-8.
- ↑ Michael Kelly (November 27, 1992). «Little Rock Hopes Clinton Presidency Will Put Its Dogpatch Image to Rest». The New York Times. http://www.nytimes.com/1992/11/27/us/little-rock-hopes-clinton-presidency-will-put-its-dogpatch-image-to-rest.html. Ανακτήθηκε στις August 30, 2011.
- ↑ Jonathan W. Nicholsen. «Bill Clinton Timeline». Timeline Help. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2011.
- ↑ Klein, Joe (2002). The Natural: The Misunderstood Presidency of Bill Clinton. Doubleday. ISBN 0-7679-1412-0.
- ↑ «Bill Clinton, New Democrat». DLC. 25 Ιουλίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2010.
- ↑ «Encyclopedia of Arkansas». Encyclopedia of Arkansas (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ 19,0 19,1 «Bill Clinton» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-01-17. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Bill_Clinton&oldid=1000886441.
- ↑ «Hillary Clinton» (στα αγγλικά). Wikipedia. 2021-01-11. https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Hillary_Clinton&oldid=999756663.
Περαιτέρω ανάγνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βασικές πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Clinton, Bill. (with Al Gore). Science in the National Interest. Washington, D.C.: The White House, August 1994.
- --- (with Al Gore). The Climate Change Action Plan Αρχειοθετήθηκε 2008-03-16 στο Wayback Machine.. Washington, D.C.: The White House, October 1993.
- Taylor Branch The Clinton Tapes: Wrestling History with the President. (2009) Simon and Schuster. ISBN 978-1-4165-4333-6
- Official Congressional Record Impeachment Set : ... Containing the Procedures for Implementing the Articles of Impeachment and the Proceedings of the Impeachment Trial of President William Jefferson Clinton. Washington, D.C.: U.S. G.P.O., 1999.
- Public Papers of the Presidents of the United States, William J. Clinton. Washington, D.C.: Office of the Federal Register, National Archives and Records Administration: For sale by the Supt. of Docs., U.S. G.P.O., 1994–2002.
- S. Daniel Abraham Peace is Possible, foreword by Bill Clinton
Δημοφιλή Βιβλία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Peter Baker The Breach: Inside the Impeachment and Trial of William Jefferson Clinton (2000) ISBN 0-684-86813-X
- James Bovard Feeling Your Pain: The Explosion and Abuse of Government Power in the Clinton-Gore Years (2000) ISBN 0-312-23082-6
- Joe Conason and Gene Lyons The Hunting of the President: The Ten-Year Campaign to Destroy Bill and Hillary Clinton (2003) ISBN 0-312-27319-3
- Elizabeth Drew On the Edge: The Clinton Presidency (1994) ISBN 0-671-87147-1
- David Gergen Eyewitness to Power: The Essence of Leadership. (2000) ISBN 0-684-82663-1
- Nigel Hamilton Bill Clinton: An American Journey (2003) ISBN 0-375-50610-1
- Christopher Hitchens No One Left to Lie to: The Triangulations of William Jefferson Clinton (1999) ISBN 1-85984-736-6
- Michael Isikoff Uncovering Clinton: A Reporter's Story (1999) ISBN 0-609-60393-0
- Mark Katz Clinton and Me: A Real-Life Political Comedy (2004) ISBN 978-0-7868-6949-7
- David Maraniss The Clinton Enigma: A Four and a Half Minute Speech Reveals This President's Entire Life (1998) ISBN 0-684-86296-4
- Dick Morris with Eileen McGann Because He Could (2004) ISBN 0-06-078415-6
- Richard A. Posner An Affair of State: The Investigation, Impeachment, and Trial of President Clinton (1999) ISBN 0-674-00080-3
- Mark J. Rozell The Clinton Scandal and the Future of American Government (2000) ISBN 0-87840-777-4
- Michael Waldman POTUS Speaks: Finding the Words That Defined the Clinton Presidency (2000) ISBN 0-7432-0020-9
- Ivory Tower Publishing Company. Achievements of the Clinton Administration: the Complete Legislative and Executive. (1995) ISBN 0-88032-748-0
Ακαδημαϊκές μελέτες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Cohen; Jeffrey E. "The Polls: Change and Stability in Public Assessments of Personal Traits, Bill Clinton, 1993–99" Presidential Studies Quarterly, Vol. 31, 2001
- Cronin, Thomas E. and Michael A. Genovese; "President Clinton and Character Questions" Presidential Studies Quarterly Vol. 28, 1998
- Davis; John. "The Evolution of American Grand Strategy and the War on Terrorism: Clinton and Bush Perspectives" White House Studies, Vol. 3, 2003
- Edwards; George C. "Bill Clinton and His Crisis of Governance" Presidential Studies Quarterly, Vol. 28, 1998
- Fisher; Patrick. "Clinton's Greatest Legislative Achievement? the Success of the 1993 Budget Reconciliation Bill" White House Studies, Vol. 1, 2001
- Glad; Betty. "Evaluating Presidential Character" Presidential Studies Quarterly, Vol. 28, 1998
- William G. Hyland. Clinton's World: Remaking American Foreign Policy (1999) ISBN 0-275-96396-9
- Jewett, Aubrey W. and Marc D. Turetzky; "Stability and Change in President Clinton's Foreign Policy Beliefs, 1993–96" Presidential Studies Quarterly, Vol. 28, 1998
- Johnson, Fard. "Politics, Propaganda and Public Opinion: The Influence of Race and Class on the 1993–1994 Health Care Reform Debate", 2004. ISBN 1-4116-6345-4
- Laham, Nicholas, A Lost Cause: Bill Clinton's Campaign for National Health Insurance (1996)
- Lanoue, David J. and Craig F. Emmert; "Voting in the Glare of the Spotlight: Representatives' Votes on the Impeachment of President Clinton" Polity, Vol. 32, 1999
- Maurer; Paul J. "Media Feeding Frenzies: Press Behavior during Two Clinton Scandals" Presidential Studies Quarterly, Vol. 29, 1999
- Nie; Martin A. "'It's the Environment, Stupid!': Clinton and the Environment" Presidential Studies Quarterly, Vol. 27, 1997
- O'Connor; Brendon. "Policies, Principles, and Polls: Bill Clinton's Third Way Welfare Politics 1992–1996" The Australian Journal of Politics and History, Vol. 48, 2002
- Poveda; Tony G. "Clinton, Crime, and the Justice Department" Social Justice, Vol. 21, 1994
- Renshon; Stanley A. The Clinton Presidency: Campaigning, Governing, and the Psychology of Leadership Westview Press, 1995
- Renshon; Stanley A. "The Polls: The Public's Response to the Clinton Scandals, Part 1: Inconsistent Theories, Contradictory Evidence" Presidential Studies Quarterly, Vol. 32, 2002
- Rushefsky, Mark E. and Kant Patel. Politics, Power & Policy Making: The Case of Health Care Reform in the 1990s (1998) ISBN 1-56324-956-1
- Schantz, Harvey L. Politics in an Era of Divided Government: Elections and Governance in the Second Clinton Administration (2001) ISBN 0-8153-3583-0
- Wattenberg; Martin P. "The Democrats' Decline in the House during the Clinton Presidency: An Analysis of Partisan Swings" Presidential Studies Quarterly, Vol. 29, 1999
- Wattier; Mark J. "The Clinton Factor: The Effects of Clinton's Personal Image in 2000 Presidential Primaries and in the General Election" White House Studies, Vol. 4, 2004
- Smithers, Luken J. "The Miracle Whip"
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Επίσημα
- White House biography
- Clinton Presidential Materials Project Press releases and speech transcripts from the administration.
- Clinton School of Public Service
- Οργανώσεις
- William J. Clinton Foundation official website
- Βιβλία και ταινίες
- Μπιλ Κλίντον στην IMDb
- Έργα Μπιλ Κλίντον στην Open Library μέσω του Internet Archive
- Έργα του/της Bill Clinton στο Project Gutenberg
- Συνεντεύξεις, ομιλίες και δηλώσεις
- Μπιλ Κλίντον στην IMDb
- Oral History Interview with Bill Clinton from Oral Histories of the American South
- President Clinton: The Youtube Interview
- Full audio of a number of Clinton speeches via the Miller Center of Public Affairs (UVa)
- The Wanderer Profile in The New Yorker, September 2006, the most extensive interview post-presidency
- Άλλα
- Extensive essays on Bill Clinton and shorter essays on each member of his cabinet and First Lady from the Miller Center of Public Affairs
- Armigerous American Presidents Series article from the American Heraldry Society.
- Bill ClintonΑρχειοθετήθηκε 2013-07-26 στο Wayback Machine. at C-SPAN's American Presidents: Life Portraits
- Clinton — An American Experience Documentary
