rann

Gwelet ivez : rann-

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Kavet en henvrezhoneg (ran).

Meneget er C'hatolikon (rann).

Da geñveriañ gant ar gerioù rhan en kembraeg, ran en kerneveureg, rann, roinn en iwerzhoneg.

(Furm verb) Savet diwar « rann- », pennrann ar verb « rannañ », hep dibenn-ger.

Anv-kadarn

rann /ˈrãnː/ benel (liester rannoù)

1. Tamm, lodenn, darn eus an hollad.
2. Reizh ar maouezed.
   • Ar vuzhugenn
     Betek tri-ugent
     Ar rann
     Betek hanter-kant.

Deveradoù

• rannad
• rannadenn
• rannadur
• rannadus
• rannañ

• ranned
• rannel
• rannenn
• ranner
• rannerezh

• rannidigezh
• rannig
• rannus

Gerioù kevrennek

• dezrann
• dezrannañ
• dirann
• dirannañ
• diranner
• dirannus
• disrann
• disrannañ
• disranner

• disrannerezh
• etrerannyezhel
• herann
• isrannad
• kevrann
• kevrannañ
• kevranneg
• kevrannek
• kevranner

• pennrann
• rannarme
• rannbae
• rannbarzh
• rannbennad
• ranndi
• ranndir
• ranndremmez
• ranngalon
• ranngalonus
• ranngêr

• ranngredenn
• rannved
• rannvloaz
• rannvor
• rannvro
• rannvroel
• rannvroeladur
• rannvroelañ
• rannvroelour

• rannvroelouriezh
• rannyezh
• rannyezhel
• rannyezhour
• rannyezhouriezh

Troidigezhioù

• galleg : part ^(fr)  ; partie ^(fr)  ; division ^(fr)
• kembraeg : rhan ^(cy)  ; cyfran ^(cy)

• kerneveureg : ran ^(kw)
• saozneg : share ^(en)  ; part ^(en)  ; portion ^(en)  ; division ^(en)

Furm verb

rann /ˈrãnː/

1. Furm ar verb rannañ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
2. Furm ar verb rannañ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.