Saltar al conteníu

Lucera

Coordenaes: 41°30′N 15°20′E / 41.5°N 15.33°E / 41.5; 15.33
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia


Lucera
Alministración
PaísBandera d'Italia Italia
Rexón Apulia
Provincia Provincia de Foggia
Tipu d'entidá comuña d'Italia
Códigu postal 71036
Xeografía
Coordenaes 41°30′N 15°20′E / 41.5°N 15.33°E / 41.5; 15.33
Lucera alcuéntrase n'Italia
Lucera
Lucera
Lucera (Italia)
Superficie 339.79 km²
Altitú 219 m[1]
Llenda con
Demografía
Población 30 975 hab. (1r xineru 2023)
Porcentaxe ? % de Provincia de Foggia
Densidá 91,16 hab/km²
Más información
Prefixu telefónicu 0881
Estaya horaria UTC+01:00 (horariu estándar)
UTC+02:00 (horariu de branu)
Llocalidaes hermaniaes
comune.lucera.fg.it
Cambiar los datos en Wikidata

Lucera ye una ciudá y conceyu de la provincia de Foggia, asitiada na rexón italiana de Puglia.

Historia antigua

[editar | editar la fonte]

Lucera ye una ciudá antigua, alzada sobre l'anterior ciudá de Daunia, la capital del territoriu de los Dauni, una tribu de los yapigios apulos. Les excavación arqueolóxiques demostraron la esistencia d'un pobláu de la Edá del Bronce dientro de les llendes de la ciudá. Lucera tomó'l so nome probablemente n'honor a Lucio, un míticu rei dauno, o bien por cuenta de un templu consagráu a la diosa Lux Cereris. Una tercer posibilidá sería la so fundación polos etruscos, y nesi casu el so nome podría significar "monte sagráu" (luc = madera, eri = sagráu).

Na Segunda Guerra Samnita, l'exércitu romanu topábase acampáu cerca de Calacia cuando los samnitas fixéron-y creer l'engañu de que taben asediando Lucera, aliada de los romanos. El ejércio romanu partió rápido a socorrer la ciudá, pero foi emboscado nes Forques Caudinas y obligáu a capitular. Lucera foi ocupada polos samnitas, que depués la perdieron tres una revuelta y tres la rotura de la tregua colos romanos, nel añu 315 e.C. La ciudá solicitó la proteición de Roma, siendo entós declarada como Colonia Togata y gobernada direutamente pol Senáu romanu, quien unvió a 2.500 colonos pa reforzar los llazos d'unión ente les dos ciudaes. De magar, la ciudá foi una lleal aliada de Roma.

A la fin de la República, demientres la Segunda Guerra Civil, Pompeyo estableció los sos cuarteles en Lucera, anque abandonó la ciudá al averase Xuliu César. La ciudá rápido camudó de bandu, y asina la clemencia de César llibrar de daños. Sicasí, durante la Tercer Guerra Civil qu'enfrentó a Marcu Antoniu y Octaviano la ciudá nun se llibró de la destrucción tan fácilmente. Tres la guerra, Octaviano estableció nes tierres de l'afarada ciudá un gran númberu de los sos soldaos veteranos, lo qu'ayudó a Lucera a recuperase rápido y empecipiar una nueva etapa de prosperidá, como atestigüen munchos restos qu'han pervivido d'esti periodu, ente ellos el anfiteatru.

Cola cayida del Imperiu Romanu d'Occidente la ciudá empecipió una etapa de cayente. Nel añu 663 foi conquistada polos lombardos, y depués afarada pol emperador bizantín Constante II.

Periodu islámicu

[editar | editar la fonte]

En 1224, l'emperador Federico II, respondiendo a delles sulevaciones relixoses en Sicilia, espulsó a tolos musulmanes de la isla, confinándolos en Lucera a lo llargo de los dos décades siguientes. En ta controlada situación nun pudieron sustraese a l'autoridá real, beneficiando asina a la Corona al traviés de los impuestos y de diversos servicios militares. El so númberu final bazcuyó ente 15.000 y 20.000 persones, motivando qu'a la población llamar Lucena Saracenorum (Lucera de los sarracenos), por cuenta de que representaba l'últimu baluarte de la presencia islámica n'Italia.

La colonia musulmana pervivió per 75 años, hasta que foi escalada nel añu 1300 poles fuercies cristianes empobinaes por Carlos II. Los musulmantes de la ciudá fueron obligaos a la conversión, espulsaos o vendíos como esclavos,[2] y munchos d'ellos atoparon asilu n'Albania, al otru llau del mar Adriáticu.[3] Les abandonaes mezquites de la ciudá fueron destruyíes o reformaes, y alzáronse nueves ilesies sobre les ruines, incluyida la catedral Santa Maria della Vittoria.

El castiellu de los Hohenstaufen.

Evolución demográfica

[editar | editar la fonte]
Gráfica d'evolución demográfica de Lucera ente 1861 y 2001
Fonte ISTAT - ellaboración gráfica de Wikipedia

Edificios singulares

[editar | editar la fonte]

Esisten en Lucera dellos edificios singulares que daten de distintes etapes:

  • El anfiteatru romanu
  • El castiellu medieval
  • La ilesia de San Francisco
  • La catedral, construyida en 1300 sobre les ruines de la última mezquita esistente n'Italia, destruyida nel mesmu añu.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]