John Quincy Adams
 |
John Quincy Adams (11 de xunetu de 1767, Braintree (es) 
– 23 de febreru de 1848, Capitoliu de los Estaos Xuníos) foi un diplomáticu y políticu d'Estaos Xuníos qu'aportó a sestu presidente de los Estaos Xuníos (1825-1829). Foi miembru del Partíu Federalista, del Partíu Demócrata-Republicanu, del Partíu Nacional-Republicanu y, más tarde, del Partíu Anti-Masónicu y del Partíu Whig.
Adams foi fíu del segundu presidente de EE. XX., John Adams y de la so esposa Abigail Adams. Foi diplomáticu y tuvo implicáu en numberoses negociaciones internacionales. Amás, como Secretariu d'Estáu, participó na creación de la Doctrina Monroe. Cuando foi presidente entamó un programa de modernización y desenvolvimientu de la educación, que foi bloquiáu pol Congresu. Adams nun consiguió la reeleición en 1828, al perder contra Andrew Jackson.
Adams, dempués de dexar el cargu, foi escoyíu pa la Cámara de Representantes por Massachusetts; foi l'únicu presidente en faelo, siendo miembru de la Cámara los postreros 17 años de la so vida. Na Cámara de Representantes convertir nun líder abolicionista, ya inclusive llegó a afirmar que, en casu de qu'españara una guerra civil, el presidente podría abolir la esclavitú per mediu de los sos poderes de guerra (un derechu del presidente recoyíu na Constitución); tal que fizo Abraham Lincoln en 1863 mientres la Guerra de Secesión cola Proclamación d'Emancipación.
Infancia y mocedá
[editar | editar la fonte]Adams, fíu d'Abigail Adams y John Adams, nació na ciudá de Braintree, conocida anguaño como Quincy (non nel so honor sinón nel de Josiah Quincy, el so güelu maternu). La casa onde nació John Quincy Adams, que forma parte na actualidá del Adams National Historical Park, permanez abierta al públicu. Ta mui cerca de Abigail Adams Cairn, el llugar onde Adams guardó la batalla de Bunker Hill cuando tenía siete años.
Adams tuvo noticies per primer vegada de la Declaración d'Independencia peles cartes que'l so padre escribió a la so madre dende'l Segundu Congresu Continental en Filadelfia.
Adams pasó bona parte de la so mocedá acompañando al so padre pol estranxeru que foi embaxador en Francia dende 1778 hasta 1779, y de los Países Baxos de 1780 a 1782.
Mientres casi trés años, acompañó a Francis Dana como secretariu na so misión a San Petersburgu, por que reconocieren al nuevu país. Tamién pasó una temporada en Finlandia, Suecia y Dinamarca, y en 1804 publicó un diariu de viaxe sobre Silesia.
Mientres esos años nel estranxeru, Adams consiguió apoderar el francés y l'holandés; tamién se familiarizó col alemán y otres llingües europees. En 1788 graduar nel Harvard College (la Adams House del Harvard College foi llamada asina n'honor de Adams y el so padre). De 1787 a 1789 tuvo d'aprendiz d'abogáu con Theophilus Parsons en Newburyport, Massachusetts. Foi almitíu nel colexu d'abogaos en 1791 y empezó a exercer d'abogáu en Boston.
Entamos de la so vida política
[editar | editar la fonte]
George Washington nomó a Adams embaxador pa los Países Baxos en 1794 y pa Portugal en 1796. Cuando'l so padre convertir en presidente, designar embaxador pa Prusia, a pidimientu de Washington. Adams siguió nel puestu hasta 1801 y, nel exerciciu del mesmu, casóse en Londres con Louisa Catherine Johnson, la fía d'un comerciante norteamericanu. Mientres casi dos sieglos Adams foi l'únicu presidente que la so esposa nació nel estranxeru, hasta Donald Trump.
Adams tornó a Quincy en 1801. Mientres esti periodu moró na Old House, na actualidá un muséu. Empezó la so carrera política nes eleiciones de 1802, cuando intentó, ensin ésitu, consiguir un puestu na Cámara de Representantes como federalista. Sicasí, foi escoyíu senador por Massachusetts esi mesmu añu.
Poco dempués, la Corte Xeneral de Massachusetts escoyó a Adams pal Senáu como federalista, nel que tuvo dende 1803 a 1808. Nesi últimu añu, rompió colos Federalistes, abandonó'l so puestu nel Senáu, y xunióse a los Demócrates-Republicanos.
Tuvo d'embaxador varios años más per distintos países d'Europa. En 1814 participó nel Tratáu de Gante, como representante de EE. XX.
Secretariu d'Estáu
[editar | editar la fonte]De 1817 a 1825 foi Secretariu d'Estáu nel gobiernu de James Monroe. Mientres esi periodu xugó un papel decisivu na adquisición de Florida. De normal los sos puntos de vista coincidíen colos de Monroe. En calidá de Secretariu d'Estáu axustó'l Tratáu de Adams-Onís (o Tratáu de Transcontinentalidad) y redactó la Doctrina Monroe, que prevenía a los estaos europeos d'intervenir n'América: el famosu «América pa los americanos».
Eleiciones presidenciales de 1824
[editar | editar la fonte]Adams allegó a les eleiciones presidenciales de 1824 con otros trés candidatos: el Presidente de la Cámara de Representantes de los Estaos Xuníos Henry Clay de Kentucky, el Secretariu de l'Ayalga William H. Crawford de Xeorxa, y el Senador Andrew Jackson de Tennessee. Dempués de que Crawford sufriera un ictus, nun hubo un claru favoritu.
Cuando se celebró la eleición el día 9 de payares de 1824, Jackson llogró 151.363 votos (otres fontes falen d'hasta 153.544 votos) que representaben un 41,36% de los votos populares; ente que Adams llogró ente 108.740 y/o 113.142 votos (alredor d'un 30,92% del votu popular); Clay llegó de terceru nel sufraxu popular con 47.545 votos o 47.136 (12,99% del votu popular); y Crawford foi'l menos votáu con 41.032 votos o 46.618 (11,21% d'esi sufraxu popular). Otros 6.616 votos populares (1,81%) fueron pa nomaos a Eleutores demócrates-republicanos ensin comprometer primeramente con nengún candidatu presidencial; y 6.230 votos populares (1,70%) a otres opciones.[7][8]
Sicasí, nel Colexu Eleutoral les coses fueron daqué distintes: Jackson tenía 99 Eleutores, Adams 84, Crawford 41, y Clay 37. Como nengún tenía mayoría absoluta nesi colexu eleutoral, a tenor de la 12ª enmienda, la Cámara de Representantes de los Estaos Xuníos tenía d'escoyer ente los trés candidatos más votaos: Jackson, Adams y Crawford. Na Cámara los congresistes de cada Estáu teníen de decidir a que candidatu da-y el votu del so Estáu respeutivu, yá que d'alcuerdu a la Constitución na eleición cada Estáu tenía un votu; y una vegada tomada la decisión pola mayoría de la delegación congresional del Estáu'l so votu diba pal candidatu escoyíu. Clay, anque quedara en cuarta posición y, por tanto, nun optaba a ser escoyíu, tenía enforma poder como Presidente de la Cámara. Crawford, yá que sufrió un ictus en 1823, nun tenía posibilidaes reales de ser escoyíu.
Clay, qu'odiaba a Jackson y compartía la posición de Adams tocantes a política arancelaria y d'obres públiques, convenció a la Cámara por que votara por Adams, siendo ésti escoyíu'l 9 de febreru de 1825 na primer votación col sofitu de 13 estaos contra 7 que sofitaron a Jackson y 4 a Crawford. La victoria de Adams sorprendió a Jackson, que ganara en votu eleutoral y popular, y esperaba ser escoyíu presidente. Cuando Adams nomó a Clay Secretariu d'Estáu –el yá que ocuparon los sos trés predecesores antes de llegar a la presidencia– los demócrates partidarios de Jackson sintiéronse ultraxaos. Esta disputa foi siempres una carga mientres el mandatu de Adams y contribuyó sobremanera a la derrota de Adams nes eleiciones de 1828, na que, esta vegada sí, Jackson facer cola presidencia.
Presidencia 1825-1829
[editar | editar la fonte]
Adams, que foi'l sestu presidente d'Estaos Xuníos, tuvo nel cargu dende'l 4 de marzu de 1825 hasta'l 3 de marzu de 1829. Xuró'l so cargu sobre un llibru de lleis, en llugar de faelo sobre la Biblia, como yera habitual.
Política interior
[editar | editar la fonte]Mientres el so mandatu, trabayó nel desenvolvimientu del Sistema Americanu, que consistía na aplicación d'altos aranceles pa promover el desenvolvimientu internu como la construcción de carreteres, y un bancu nacional pa fomentar la iniciativa granible y crear una divisa nacional. Nel so primer discursu añal nel Congresu, Adams presentó un ambiciosu programa de modernización qu'incluyía carreteres, canales, una universidá nacional, un observatoriu astronómicu, ente otres iniciatives. El sofitu a les sos propuestes foi llindáu, inclusive nel so partíu. Bona parte de les sos iniciatives nel Congresu atopar cola oposición de los partidarios de Jackson, qu'inda se sentíen indignaos.
Sicasí, dalgunes de los sos propuestes si que fueron aceptaes, esto ye, l'ampliación de la carretera de Cumberland a Ohio con vistes a una futura ampliación a St. Louis; l'empiezu de la Canal Chesapeake y Ohio; la conexón de los Grandes Llagos col ríu Ohio n'Ohio ya Indiana; y l'ampliación y reconstrucción de la Canal Dismal Swamp en Carolina del Norte.
Unu de los asuntos qu'estremaron a l'Alministración foi l'aplicación de los aranceles proteicionistes. Henry Clay sofitar, pero nun lu faía'l Vicepresidente, John C. Calhoun. La posición de Adams nun se conocía, porque'l so eleutoráu taba estremáu. Cuando Adams perdió'l control del Congresu en 1827, la situación volvióse más complicada si quepe. La firma de la Llei de los Aranceles de 1828, ganó-y una gran impopularidá, básicamente nel Sur.
Adams y Clay fundaron un nuevu partíu, el Partíu Nacional-Republicanu, que nun llegó a tener enforma ésitu. Nes eleiciones de 1827, Adams y los sos partidarios perdieron el control del Congresu. El senador por Nueva York Martin Van Buren, futuru presidente y partidariu de Jackson, convertir n'unu de los líderes del Senáu.
Munches de les dificultaes a les que s'enfrentó Adams fueron debíes a la so oposición a sustituyir a los miembros de l'Alministración que sofitaben a Jackson, porque cuntaba que solo la incompetencia yera motivu de sustitución. Por casu, John McLean, el so Postmaster Xeneral (l'encargáu del sistema postal), siguió nel cargu a pesar de qu'usaba la so influencia pa ganase'l favor de los partidarios de Jackson. Sicasí, el gobiernu de Jackson foi'l principiu del conocíu como spoils system, una espresión inglesa que describe la práutica pola cual los partíos políticos del gobiernu distribúin a los sos propios miembros y simpatizantes cargos institucionales y posiciones de poder.
Otru golpe a la presidencia de Adams foi'l so arrogante política colos Nativos Americanos. Los colonos que taben instalaos na frontera clamaben por una política más expansionista. Cuando'l Gobiernu Federal quixo imponer la so autoridá en beneficiu de los Cherokees, el gobernador de Xeorxa llevantar n'armes. Esti fechu fixo abarruntar la futura secesión de los estaos del Sur mientres la Guerra Civil. Adams definió la so política interior como continuista de la política de Monroe. Per otra parte, años dempués Andrew Jackson y Martin Van Buren empecipiaron la política de treslláu de los Indios al oeste.
Política esterior
[editar | editar la fonte]Adams, na so dómina de Secretariu d'Estáu, ye consideráu como unu de los meyores diplomáticos de la hestoria de EE. XX., aportando a inclusive unu de los creadores de la Doctrina Monroe. Sicasí, mientres el so mandatu presidencial, Adams nun consiguió grandes llogros en política esterior; la oposición a la que se tuvo qu'enfrentar nel Congresu motivó qu'esto nun llegara a asoceder.
Ente los pocos ésitos diplomáticos mientres el so mandatu podemos incluyir trataos de reciprocidá con numberosos estaos, ente los que s'inclúin Dinamarca, Méxicu, la Lliga Hanseática, los países escandinavos, Prusia y Austria. Sicasí, gracies a los ésitos collechaos cuando yera Secretariu d'Estáu, la mayor parte de los problemes a los que se tuviera qu'enfrentar siendo presidente yá fueren resueltos años antes por él mesmu.
Fin de la Presidencia
[editar | editar la fonte]John Quincy Adams dexó'l cargu'l 4 de marzu de 1829, en perdiendo les eleiciones en 1828. Adams nun allegó a la invistidura del so socesor, Andrew Jackson, que lo había desairado públicamente al nun faer la tradicional «llamada de cortesía» al Presidente saliente. Adams convertir n'unu de los trés presidentes que decidieron nun allegar a la invistidura del so socesor; los otros fueron el so padre y Andrew Johnson.
Eleiciones de 1828
[editar | editar la fonte]Tres la invistidura de Adams en 1825, Jackson arrenunció al so puestu nel Senáu. Mientres cuatro años trabayó duru, xunto a los sos partidarios nel Congresu, pa ganar a Adams nes Eleiciones Presidenciales de 1828. La campaña tuvo basada no personal, y a pesar de que nengún de los candidatos fixo campaña personalmente, los sos partidarios sí que lo fixeron. El momentu más duru de la campaña llegó cuando la prensa acusó a la muyer de Jackson, Rachel, de bigamia. Ella morrió unes selmanes dempués de les eleiciones. Jackson declaró que perdonaría a los que lu faltaron, pero que nunca llograría perdonar a los que echaron llevantos a la so esposa.
Adams perdió les eleiciones per un marxe decisivu; ganó nos mesmos estaos que'l so padre nes eleiciones de 1800: los estaos de Nueva Inglaterra, Nueva Jersey y Delaware. Jackson venció nel restu sacante Nueva York y Maryland, que dieron los sos votos eleutorales a Adams.
Congresista
[editar | editar la fonte]Adams nun se retiró en dexando'l cargu, sinón que se presentó polos Nacionales Republicanos al Congresu, siendo escoyíu nes eleiciones de 1830. Foi'l primer Presidente en ser escoyíu pal Congresu dempués del so mandatu. Resultó escoyíu n'ocho causes, ocupando'l so puestu de congresista mientres 17 años, dende 1831 hasta la so muerte.
Nel Congresu, foi presidente del Comité de Manufactures, el Comité d'Asuntos Indios y el Comité d'Asuntos Esteriores. Convirtióse amás n'unu de los líderes abolicionistes del Congresu. Mientres los años 1836-1837, Adams presentó numberosos pidimientos al Congresu pa l'abolición de la esclavitú y el comerciu d'esclavos nel Distritu de Columbia y en tol país. La Gag_Rule evitó que s'aldericara l'asuntu de la esclavitú dende 1836 hasta 1844, pero Adams, con frecuencia, ignorar.
En 1834 intentó ensin ésitu convertise en Gobernador de Massachusetts pol Partíu Antimasónico, perdiendo frente a John Davis.
En 1841 formó parte de la defensa nel casu d'Estaos Xuníos contra los africanos de L'Amistá nel Tribunal Supremu de los Estaos Xuníos. Argumentó con ésitu que los africanos, que se fixeren col control d'un barcu español nel que taben siendo tresportaos illegalmente como esclavos, tendríen de ser consideraos llibres, y non deportaos a Cuba (inda so control español). A tenor del socesor d'Andrew Jackson, Martin Van Buren, el Departamentu de Xusticia de los Estaos Xuníos argumentaba que los africanos teníen de ser deportaos por remontar se y por asesinar a los oficiales del barcu. Adams consiguió-yos la llibertá, col derechu a quedase en EE. XX. o a tornar a África. Adams acotó como causa principal que EE. XX. prohibiera'l comerciu internacional d'esclavos, a pesar de que si taba dexáu dientro del país.
Muerte
[editar | editar la fonte]Mientres se preparar pa dirixise a la Cámara de Representantes el 21 de febreru de 1848, esmorecer tres sufrir una hemorraxa cerebral. Dos díes depués, el 23 de febreru, morrió nel edificiu del Capitoliu, en Washington D.C. Les sos últimes pallabres fueron les siguientes: «This is the last of Earth. I am happy». (Esto ye lo último de la Tierra. Toi feliz).
Foi soterráu nel panteón familiar en Quincy. Tres la muerte de la so esposa, el so fíu soterrar xunto a ella nel panteón familiar de la United First Parish Church. Los sos padres tamién tán soterraos ellí.
Familia
[editar | editar la fonte]
John Quincy Adams y Louisa Catherine (Johnson) Adams tuvieron trés fíos y una fía. Louisa nació en 1811, pero morrió un añu dempués mientres la familia taba en Rusia. Al so primer fíu llamar George Washington Adams, n'honor del primer presidente. Tanto George como'l so segundu fíu, John (1803-1834), tuvieron vides bien aturbolinaes y morrieron a edaes tempranes.
El fíu menor, Charles Francis Adams, siguió la carrera diplomática y política del so padre. En 1870 Charles Francis construyó la primer biblioteca presidencial de los Estaos Xuníos, n'honor al so padre. La Stone Library inclúi cerca de 14.000 llibros escritos en 12 idiomes. La biblioteca atópase na «Old House» nel Adams National Historical Park de Quincy, Massachusetts.
L'actriz Mary Kay Adams ye descendiente de John Quincy Adams.
John Adams y John Quincy Adams fueron los primeros padre y fíu que llegaron a la presidencia (los otros fueron George H. W. Bush y George W. Bush), dambos fueron presidentes namái mientres un mandatu.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]- Tratáu Adams-Onís
- Tratáu de Gante
- Eleiciones presidenciales d'Estaos Xuníos de 1820
- Eleiciones presidenciales d'Estaos Xuníos de 1824
- Eleiciones presidenciales d'Estaos Xuníos de 1828
Referencies.
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ URL de la referencia: https://history.house.gov/Blog/2019/February/2-26_JQA_lasthours/. Direición web d'archivu: https://web.archive.org/web/20210706181211/https://history.house.gov/Blog/2019/February/2-26_JQA_lasthours/. Data de consulta: 13 avientu 2021.
- ↑ 3,0 3,1 Afirmao en: Kindred Britain.
- ↑ Afirmao en: The Peerage. Llingua de la obra o nome: inglés. Autor: Darryl Lundy.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ URL de la referencia: https://www.amacad.org/sites/default/files/media/document/2019-10/electionIndex1780-1799.pdf.
- ↑ 1824 Presidential General Election Results, en uselectionatlas.org
- ↑ John Quincy Adams, n'Internet Public Library (IPL)
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Allgor, Catherine (1997). «'A Republican in a Monarchy': Louisa Catherine Adams in Russia». Diplomatic History 21 (1): páxs. 15–43. ISSN 0145-2096. Fulltext in Swetswise, Ingenta and Ebsco. Louisa Adams was with JQA in St. Petersburg almost the entire time. While not officially a diplomat, Louisa Adams did serve an invaluable role as wife-of-diplomat, becoming a favorite of the tsar and making up for her husband's utter lack of charm. She was an indispensable part of the American mission.
- Bemis, Samuel Flagg. John Quincy Adams and the Foundations of American Foreign Policy. vol 1 (1949), John Quincy Adams and the Union (1956), vol 2. Pulitzer prize biography.
- Crofts, Daniel W. (1997). «Congressmen, Heroic and Otherwise». Reviews in American History 25 (2): páxs. 243–247. ISSN 0048-7511. Fulltext in Project Muse. Adams role in antislavery petitions alderica 1835-44.
- Holt, Michael F. The Rise and Fall of the American Whig Party: Jacksonian Politics and the Onset of the Civil War. 1999.
- Lewis, James Y., Jr. John Quincy Adams: Policymaker for the Union. Scholarly Resources, 2001. 164 pp.
- Mattie, Sean (2003). «John Quincy Adams and American Conservatism». Modern Age 45 (4): páxs. 305–314. ISSN 0026-7457. Fulltext online at Ebsco
- McMillan, Richard (2001). «Election of 1824: Corrupt Bargain or the Birth of Modern Politics?». New England Journal of History 58 (2): páxs. 24–37.
- Miller, Chandra (2000). «'Title Page to a Great Tragic Volume': the Impact of the Missouri Crisis on Slavery, Race, and Republicanism in the Thought of John C. Calhoun and John Quincy Adams». Missouri Historical Review 94 (4): páxs. 365–388. ISSN 0026-6582. Shows that both men considered splitting the country as a solution.
- Nagel, Paul C. John Quincy Adams: A Public Life, a Private Life (1999)
- Parsons, Lynn Hudson (2003). «In Which the Political Becomes Personal, and Vice Trata: the Last Ten Years of John Quincy Adams and Andrew Jackson». Journal of the Early Republic 23 (3): páxs. 421–443. ISSN 0275-1275.
- Portolano, Marlana (2000). «John Quincy Adams's Rhetorical Crusade for Astronomy». Isis 91 (3): páxs. 480–503. ISSN 0021-1753. Fulltext online at Jstor and Ebsco. He tried and failed to create a national observatory.
- Potkay, Adam S. (1999). «Theorizing Civic Eloquence in the Early Republic: the Road from David Hume to John Quincy Adams». Early American Literature 34 (2): páxs. 147–170. ISSN 0012-8163. Fulltext online at Swetswise and Ebsco. Adams adapted classical republican ideals of public oratory to America, viewing the multilevel political structure as ripe for "the renaissance of Demosthenic eloquence". Adams's Lectures on Rhetoric and Oratory (1810) looks at the fate of ancient oratory, the necessity of liberty for it to flourish, and its importance as a unifying element for a new nation of diverse cultures and beliefs. Just as civic eloquence failed to gain popularity in Britain, in the United States interest faded in the second decade of the 18th century as the "public spheres of heated oratory" disappeared in favor of the private sphere.
- Rathbun, Lyon (2000). «The Ciceronian Rhetoric of John Quincy Adams». Rhetorica 18 (2): páxs. 175–215. ISSN 0734-8584. Shows how the classical tradition in general, and Ciceronian rhetoric in particular, influenced his political career and his response to public issues. Adams remained inspired by classical rhetorical ideals long after the neo-classicalism and deferential politics of the founding generation had been eclipsed by the commercial ethos and mass democracy of the Jacksonian Yera. Many of Adams's idiosyncratic positions were rooted in his abiding devotion to the Ciceronian ideal of the citizen-orator "speaking well" to promote the welfare of the polis.
- Remini, Robert V. (2002). John Quincy Adams. Nueva York: Times Books. ISBN 0805069399.
- Wood, Gary V. (2004). Heir to the Fathers: John Quincy Adams and the Spirit of Constitutional Government. Ladham, MD: Lexington. ISBN 0739106015.
- Brinkley, Alan; Dyer, Davis (2004). The American Presidency. Boston: Houghton Mifflin. ISBN 0618382739.
- Butterfield, L. H. et al., eds., The Adams Papers (1961- ). Multivolume letterpress edition of all letters to and from major members of the Adams family, plus their diaries; still incomplete.[1]
- Adams, John Quincy, Lectures on Rhetoric and Oratory, 1810 (facsimile ed., 1997, Scholars' Facsimiles & Reprints, ISSN 9780820115078).
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a John Quincy Adams.
Wikiquote tien frases célebres suyes o que faen referencia a John Quincy Adams.- John Quincy Adams na Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes.
- Official NPS website: Adams National Historical Park
- White House Biography Archiváu 2006-06-15 en Wayback Machine
- John Quincy Adams Biography and Fact File Archiváu 2017-07-02 en Wayback Machine
- Biography of John Quincy Adams Archiváu 2006-01-18 en Wayback Machine
- Biography of John Quincy Adams by Appleton's and Stanley L. Klos
- Inaugural Address Archiváu 2006-08-14 en Wayback Machine
- State of the Union Addresses: 1825 Archiváu 2017-07-05 en Wayback Machine, 1826 Archiváu 2017-07-05 en Wayback Machine, 1827 Archiváu 2017-07-05 en Wayback Machine, 1828 Archiváu 2017-07-05 en Wayback Machine
- July 4, 1821 Independence Day Speech
- Medical and Health history of John Quincy Adams
- Armigerous American Presidents Series Archiváu 2008-10-24 en Wayback Machine
- The Jubilee of the Constitution: A Discourse Archiváu 2014-07-28 en Wayback Machine
- Dermot MacMorrogh,: or, The conquest of Ireland. An historical tale of the twelfth century. In four cantares./ By John Quincy Adams
- Essay on John Quincy Adams and essays on each member of his cabinet and First Lady from the Miller Center of Public Affairs Archiváu 2011-05-26 en Wayback Machine
- Poems of religion and society.: With notices of his life and character by John Davis and T. H. Benton
- Encyclopedia Britannica: Adams, John Quincy
- Collection of John Quincy Adams Letters
- Nagel, Paul. Descent from Glory: Four Generations of the John Adams Family. Cambridge: Harvard University Press, 1999.
- Adams, John Quincy. Life in a New England Town, 1787, 1788: Diary of John Quincy Adams. Published in 1903. Diary of J.Q.Adams while he apprenticed as a lawyer in Newburyport, Massachusetts under Theophilus Parsons.
 |
|
|
|---|---|---|
| Washington | J. Adams | Jefferson | Madison | Monroe | J.Q. Adams | Jackson | Van Buren | W. Harrison | Tyler | Polk | Taylor | Fillmore | Pierce | Buchanan | Lincoln | A. Johnson | Grant | Hayes | Garfield | Arthur | Cleveland | B. Harrison | Cleveland | McKinley | T.R. | Taft | Wilson | Harding | Coolidge | Hoover | F.D.R. | Truman | Eisenhower | J.F.K. | L.B.J. | Nixon | Ford | Carter | Reagan | G.H.W. Bush | Clinton | George W. Bush | Barack Obama | Donald Trump | Joe Biden |
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q11816- Multimedia: John Quincy Adams
Cites famoses: John Quincy Adams