Gert van Rooyen
Gert van Rooyen | |
|---|---|
| Gebore | Cornelius Gerhardus van Rooyen 21 Junie 1937 |
| Sterf | 15 Januarie 1990 |
| Nasionaliteit | Suid-Afrika |
| Beroep | Boukontrakteur |
| Bekend vir | Pedofiel en reeksmoordenaar |
| Eggenoot | Aletta |
| Kinders | 7+ |
Cornelius Gerhardus van Rooyen ('Gert' "Bokkie" van Rooyen) was 'n vermeende Suid-Afrikaanse pedofiel en reeksmoordenaar (alhoewel hy nooit hiervoor skuldig bevind is nie). Hy en sy houvrou, Joey Haarhoff het minstens ses jong meisies tussen 1988 en 1989 ontvoer en vermoor.[1] Die oorskot van hulle slagoffers is nooit gevind nie. Die paartjie pleeg na bewering selfmoord nadat hulle laaste slagoffer ontsnap en hulle met arrestasie gekonfronteer is.
Misdaadgeskiedenis
[wysig | wysig bron]Van Rooyen is in 1954 na 'n verbeteringskool gestuur vir die diefstal van 'n motor wat hy gebruik het om van Kaapstad na Pretoria te ry om sy sterwende ma te besoek. In 1960 word hy tronk toe gestuur vir die steel van klere en motoronderdele.[2]
Hy was met Aletta getroud en het ses kinders by haar gehad: Anne Marie, Judith, Hannes, Flippie, Gerhard en Adriaan. Hy het 'n bou-onderneming saam met sy broers bedryf.
In 1979 ontvoer Van Rooyen twee meisies tussen die ouderdom van 10 en 13. Hy neem hulle na Hartbeespoortdam naby Pretoria, waar hy hulle in die gesig slaan en dwing om te ontklee en seksuele dade te verrig. Van Rooyen het die meisies die volgende dag weer in Pretoria afgelaai. Hy is in hegtenis geneem en tot vier jaar gevangenisstraf gevonnis vir ontvoering, seksuele aanranding en aanranding. Hy dien drie jaar van sy vonnis uit, waarna hy vrygelaat is.[2]
In Augustus 1983 is Van Rooyen van sy vrou Aletta geskei. In 1988 begin hy om saam met Francina Johanna ("Joey") Hermina Haarhoff (ook geskei) uit te gaan. Die paartjie het saam by Warmbad en Umdloti op die kus van KwaZulu-Natal vakansie gehou.[2]
Moontlike slagoffers
[wysig | wysig bron]
Daar is geglo dat Van Rooyen vir Haarhoff gebruik het om jong meisies na hom te lok. Kinderhuise berig dat sy gebel en aansoek gedoen het om meisies oor vakansiedae en naweke huis toe te neem. Hulle het ook aansoek gedoen om kinders aan te neem, maar die aansoek is van die hand gewys.[2] Aan die einde van 1989 het 'n 14-jarige meisie van 'n weeshuis in die Oranje-Vrystaat die Kersvakansie met hulle deurgebring.
- Op 1 Augustus 1988 het die veertienjarige Tracy-Lee Scott-Crossley van Randburg naby Johannesburg verdwyn. Getuies het gesien hoe sy in 'n VW Beetle buite die Cresta-winkelsentrum inklim. Haar broer, wat geweier het om saam in te klim, is erg deur die gebeure getraumatiseer. Later in sy lewe is hy vir die moord op 'n plaaswerker skuldig bevind.[3]
- Op 22 Desember 1988 het die twaalf jaar oue Fiona Harvey van Pietermaritzburg verdwyn. 'n Wit Ford Bantam-bakkie is vir die ontvoering gebruik. Die bakkie het 'n advertensie van Van Rooyen se besigheid gehad, wat hom met die misdaad verbind.
- In Julie 1989 het die sestienjarige Janet Delport van Durban verdwyn nadat sy deur 'n blonde vrou ontvoer is. Sy is later ongedeerd, maar in 'n geskokte toestand opgespoor.
- Op 22 September 1989 is die elfjarige Odette Boucher en die twaalfjarige Anne-Mari Wapenaar, beide van Kempton Park, saam ontvoer.[1]
- Op 29 September 1989 ontvang Kobie Wapenaar, Anne-Mari se moeder, 'n brief van haar dogter wat sê dat sy saam met Odette en 'n paar seuns na Durban weggeloop het. Odette se brief arriveer eers 'n week na Anne-Mari se brief, alhoewel dit op dieselfde dag, op 23 September 1989 in Durban gepos is. Hierdie briewe is vermoedelik onder dwang geskryf.
- Op 3 November 1989 verdwyn Yolanda Wessels, die dertienjarige niggie van Van Rooyen se vennoot Joey Haarhoff.[1]
- Op 11 Januarie 1990 is die sestienjarige Joan Booysen van Pretoria deur Haarhoff vanaf Kerkplein ontvoer. Sy is na Van Rooyen se huis in Malherbestreet in Capital Park (25°43′43.5″S 28°11′24″O / 25.728750°S 28.19000°O) geneem. Sy is geboei, bedwelm en seksueel aangerand voordat sy in 'n kas toegesluit is. Van Rooyen het waarskynlik gedink dat sy jonger is as wat sy werklik was. Sy slaag daarin om te ontsnap en waarsku die polisie. Hulle plaas die huis onder observasie en identifiseer Van Rooyen vier dae later toe hy met 'n wit Ford-bakkie, wat in een van die ontvoerings gebruik is, verby die huis ry. Van Rooyen skiet later vir Haarhoff met 'n .22-rewolwer en homself met 'n 0,357-rewolwer.
Ondersoek
[wysig | wysig bron]Al bogenoemde ontvoerings, met die uitsondering van Rosa Piel, is later deur getuies of forensiese bewyse met Van Rooyen en Haarhoff verbind. As voorbeeld is Odette Boucher se adres en telefoonnommer (op 'n stukkie papier onder 'n mat in die garage), haar klaskaptein-balkie en geel sportsak in sy huis gevind. Anne-Mari se adres, huissleutels en die koeverte en papier waarop hulle aan hul ouers geskryf het is ook daar gevind. Ten spyte van 'n uitgebreide soektog is nie 'n enkele een van sy slagoffers ooit gevind nie.
In 1996 skenk Absabank Van Rooyen se huis, wat in die media as die "huis van gruwels" beskryf is, aan die polisie om verdere leidrade te probeer vind. Die huis word op 13 Mei 1996 stelselmatig gesloop. Die dak is verwyder en gestofsuig, opsoek na die naels en hare van die vermistes. Daarna is die mure afgebreek en sonar is gebruik om versteekte holtes op te spoor. Die grond in die tuin is gesif, wat 'n paar bene opgelewer het, maar dit is as nie-menslike oorskot geïdentifiseer.
In Februarie 2001 is Flippie van Rooyen, Gert van Rooyen se "seun", in die Pretoria-landdroshof aan meineed skuldig bevind. Hy is op drie aanklagte van meineed aangekla nadat hy teenstrydige verklarings met betrekking tot die ses vermiste skoolmeisies onder eed afgelê het. Flippie was toe reeds in die tronk ('n doodsvonnis wat tot lewenslank versag is) vir die moord op 'n 15-jarige meisie van Zimbabwe. Hy is in 2008 op parool vrygelaat.[4] Een van sy ander seuns is 15 jaar tronkstraf vir diefstal en bedrog opgelê.[4]
Op 12 Maart 2007 is die beendere van 'n jong persoon op die strand naby Umdloti in KwaZulu-Natal, sowat 500m van 'n vakansieoord wat Van Rooyen en Haarhoff besoek het, gevind.[5] Dit lei tot 'n hernude belangstelling in die saak. DNA-toetsing het egter bevind dat dit nie die bene van enige van sy slagoffers is nie.
In November 2007 is bene op 'n eiendom langs Van Rooyen se huis gevind terwyl hulle besig was om 'n swembad te bou. Plaaslike owerhede is in kennis gestel, maar dit het ook niks opgelewer nie.[6][7]
Sien ook
[wysig | wysig bron]Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Michael Schmidt (7 April 2007). "Van Rooyen and the missing girls". The Star (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Maart 2016. Besoek op 10 Augustus 2008.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Gallagher, Christina (7 April 2007). "Feared God but 'loved' young girls". The Star. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 April 2020.
- ↑ Hills, Carol (12 Augustus 2005). "Scott-Crossley lion-killing trial:Still haunted by the ghost of Gert van Rooyen". Daily Dispatch.
- ↑ 4,0 4,1 "Paedophile's son on parole". iafrica.com. 22 April 2008.
- ↑ "Mom's DNA test of hope". The Independent on Sunday. 7 April 2007.
- ↑ "New bones linked to Van Rooyen" (in Engels). News24. 14 November 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2019.
- ↑ Barry Bateman and Patrick Hlahla (15 November 2007). "Bones give new hope to solving Van Rooyen case; Forensic experts will confirm whether findings are human". The Star.