Zakon o zajmu i najmu
Zakon o zajmu i najmu (engl. Lend-Lease (Public Law 77-11)) je bio program pod kojim su u Drugom svetskom ratu Sjedinjene Države snabdevale ratnim materijalom Ujedinjeno Kraljevstvo, Sovjetski Savez, Kinu, Slobodnu Francusku i druge savezničke države od 1941. do 1945. Zakon je stupio na snagu 11. marta 1941, godinu i po dana od početka Drugog svetskog rata, ali devet meseci pre zvaničnog ulaska SAD u rat u decembru 1941. Zakon je zvanično nazvan Zakon o daljem unapređivanju odbrane Sjedinjenih Država. Zakon je konačno okončao privid američke neutralnosti u ratu.
Ukupno je prevezeno robe u vrednosti od ondašnjih 50,1 milijardi (današnjih 647 milijardi) američkih dolara: 31,4 milijarde Ujedinjenom Kraljevstvu, 11,3 milijardi Sovjetskom Savezu, 3,2 milijarde Francuskoj i 1,6 milijardi Kini. SAD su ovim zakonom dobile protivusluge, kao što su iznajmljivanjem vojnih aerodroma, u vrednosti od 7,8 milijardi dolara, od čega je 6,8 milijardi došlo od Ujedinjenog Kraljevstva i Komonvelta. Uslovi sporazuma su predviđali da materijal bude korišćen sve dok ne bude vreme da se vrati ili bude uništen. Zalihe nakon okončanja programa su prodani Ujedinjenom Kraljevstvu za ukupno 1,074 milijardi funti, a plaćeni su dugoročnim pozajmicama iz SAD. Kanada je sprovodila sličan program kojim su poslate zalihe Ujedinjenom Kraljevstvu i Sovjetskom Savezu u vrednosti od 4,7 milijardi dolara.
Ovaj program je bio ključni korak u odstupanju od neintervencionističke politike, koja je dominirala spoljnim politikom SAD od kraja Prvog svetskog rata.
