Silba
 Ovo je glavno značenje pojma Silba. Za istoimeno naselje, v. Silba (Zadar). |
Otok Silba
| |
|---|---|
 | |
| Podaci | |
| Lokacija | Jadransko more (Kvarnerić) |
| Arhipelag | Zadarski |
| Koordinate | |
| Država |  Hrvatska
|
| Glavno naselje | Silba |
| Površina | 14,27 [1] km² |
| Broj stanovnika | 286[2] |
 | |
Silba (talijanski: Selve) je otok u Jadranskom moru u Hrvatskoj, koji administrativno podpada pod grad Zadar u Zadarskoj županiji.
Siba se nalazi jugoistočno od Lošinja, zapadno od Oliba i istočno od Premude.[2]
Kako leži na granici Kvarnerića i Dalmacije, ubraja se u sjevernodalmatinsku grupu otoka, odnosno pod Zadarski arhipelag. [2]
Silba ima površinu od 14,27 km²[1], vrlo je niska - najviši vrh brdo Vrh (Varh) ima samo 83 metra, dužina njegove obale iznosi 26,239 km.[1]
Otok je dug 8 km u smjeru sjeverozapad-jugoistok, i širok oko 3 km na sjeveru; ali u sredini ima samo 0,7 km, a na jugu nema ni 2 km.
Građen je od krečnjačkog vapnenca i eocenskog lapora, obrastao je makijom i šumarcima crnike i bora. Malobrojni stanovnici se bave ovčarstvom, maslinarstvom, vinogradarstvom, ribarstvom i turizmom.[2]
Otok je bio naseljen još od ilirskih vremena, o tom svjedoče ostatci gradine na lokalitu Vele Stine. Za rimskih vremena zvao se Selbo (od latinskog silva = šuma).[2] I bizantski car Konstantin Porfirogenet ga navodi u svojoj kronici iz 10. vijeka pod istim imenom - Selbo.[2]
Za ranog srednjeg vijeka otok je bio feud zadarskog ženskog benediktinskog samostana sv. Marije, a kasnije zadarske gradske komune.[2]
Od 15. vijeka je pod vlašću Mletačke Republike, koja je 1579. podigla prvu poznatu školu u zadarskom arhipelagu, a tokom 16. vijeka četiri utvrde s pokretnim mostovima i četiri stražarnice, radi obrane od gusara. Otok je prosperirao tokom 17. i 18. vijeka, zahvaljujući brodarstvu, jer su Silbani imali monopol na transport stoke iz Zadra za Veneciju.[2]
Zlatno doba je prestalo u 19. vijeku otkad je otok pripao Austrijskom Carstvu, izvjesna kompenzacija bila je tvornica ribljih konzervi koja je radila od 1909. do 1918.[2]
Za Drugog svjetskog rata na otoku je bio poprilično snažan antifašistički pokret.[2]
Otok je povezan dnevnim brodskim i trajektnim linijama sa Zadrom i Malim Lošinjem.[2]
