Sedma neprijateljska ofanziva
Sedma neprijateljska ofanziva označava period drugog svetskog rata u Jugoslaviji, od početka aprila do kraja juna 1944. godine, koji obuhvata niz zasebnih njemačkih operacija sa ciljem uništenja pojedinih jedinica NOVJ i ovladavanja teritorijama koje one drže.[1] Najpoznatija od njih bila je Desant na Drvar, maja 1944. godine.
Desant na Drvar je bila kombinovana vazdušno-desantna i kopnena ofanziva pripadnika njemačke 2. oklopne armije pod kodnim nazivom „Konjićev skok”. Svrha operacije bila je uništenje Vrhovnog štaba NOVJ-a, kao i institucija NOPJ-a i savezničkih vojnih misija pri pokretu. Uprkos mjerama njemačke komande, pokušaji da se eliminiše Vrhovni štab i spriječi prodor velikih snaga NOVJ-a u Srbiju na kraju su ostali bezuspješni.[2]
Sedmu ofanzivu je prvi opisao načelnik Vrhovnog štaba NOVJ Arso Jovanović, podelivši je u tri etape: [2]
- I etapa obuhvata srpsko-makedonski i slovenačko-istarski sektor.
- II etapa obuhvata njemačke operacije u:
- Crnoj Gori, Sandžaku, Hercegovini i istočnoj Bosni (drinsko-zetski sektor) i
- Lici, Baniji, Kordunu, Zagorju, Slavoniji i Sremu (savsko-kupski sektor).
- III etapa odvijala se u srednjoj i zapadnoj Bosni i Dalmaciji (krajiško-dinarski sektor), a počela je 25. maja njemačkim vazdušnim desantom na Vrhovni štab NOVJ-a u Drvaru.
