Opsada Port Artura
Opsda Port Artura | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Segment rusko-japanskog rata | |||||||
Ruski vojnici stoje iznad leševa japanskih vojnika poginulih u pokušaju da osvoje rovove Port Artura. | |||||||
| |||||||
Sukobljene strane | |||||||
Japansko Carstvo | Rusko Carstvo | ||||||
Komandanti i vođe | |||||||
Nogi Maresuke | Anatolij Steselj | ||||||
Snage | |||||||
80.000–150.000 trupa | 50.000 trupa | ||||||
Žrtve i gubici | |||||||
16.000 mrtvih 44.000 ranjenih 2 bojna broda potopljena 1 krstarica potopljena |
15,000–31,306[1][2] mrtvih, ranjenih i nestalih 4 bojna broda potopljena 2 krstarice potopljene 1 bojni brod namjerno potopljen |
Opsada Port Artura (japanski: 旅順攻囲戦, Ryojun Kōisen) se zbila za vrijeme rusko-japanskog rata i trajala je od 1. augusta 1904. do 2. januara 1905. Predstavljala je nastojanje japanskih snaga da zauzmu grad, odnosno luku Lüshunkou (na Zapadu poznatu kao "Port Artur") na krajnjoj južnoj točki poluotoka Liaotung na obali Mandžurije, a koja je predstavljala glavnu bazu ruske Pacifičke flote te glavni povod izbijanja rata. Opsada je počeli nakon što su Japanci zahvaljujući lokalnoj pomorskoj nadmoći u proljeće 1904. uspjeli blokirati Pacifičku flotu, te se nesmetano iskrcati u Koreji i Mandžuriji te tako odsjeći ruski garnizon. Pokušaji da se nakon toga zauzme sam grad nisu uspjeli, prije svega zbog snažnog sistema fortifikacije, ali i toga da su branitelji koristili moderno oružje i opremu kao što su brzometne puške, Maximovi mitraljezi, ručne bombe, reflektore, bodljikavu žicu i radio, a zbog čega se opsada pretvorila u pozicijski rat u mnogome sličan onome u kasnijem prvom svjetskom ratu. Japanci su pri tome pretrpili teške gubitke, a njihovo sporo napredovanje se nakon nekoliko mjeseci pretvorilo u utrku s vremenom, s obzirom na najavljeni dolazak ruske Baltičke flote koja je trebala deblokirati Port Artur. 28. novembra 1904. su uz teške gubitke ipak uspjeli osvojiti stratešku kotu 203 i dovući tešku artiljeriju sa kojom su uspjeli uništiti i neutralizirati skoro sve ruske brodove u luci. Smatrajući kako je uništenjem flote prestao razlog za otpor, te suočen s daljim napredovanjem Japanaca (koji su koristili podzemne mine), ruski general Steselj je 2. januara 1905. s Japancima otpočeo pregovore o kapitulaciji, koji su završeni tri dana kasnije. Opsada Port Artura je predstavljala najveću, najdužu i najkrvaviju bitku rata, a njen ishod je ozbiljno načeo prestiž Rusije i cara Nikolaja II; Baltička flota, koja je trebala deblokirati Port Artur, je umjesto toga pokušala stići u Vladivostok, ali je nekoliko mjeseci kasnije uništena u cušimskoj bitci kojom je rat konačno odlučen.
- ↑ Оборона Порт-Артура. А. фон-Шварц, Ю. Романовский. 1908
- ↑ Clodfelter, Micheal, Warfare and Armed Conflicts, a statistical reference, Volume II 1900-91, pub McFarland, ISBN 0-89950-815-4 p648.
- Connaughton, Richard (2003). Rising Sun and Tumbling Bear. Cassell. ISBN 0-304-36657-9
- Kowner, Rotem (2006). Historical Dictionary of the Russo-Japanese War. Scarecrow. ISBN 0-8108-4927-5
- Repington, Charles (1905). The War in the Far East, 1904–1905. London, 1905.
- Sedwick, F.R. (1909). The Russo-Japanese War. Macmillan.
- Graham J. Morris (2005) Port Arthur – The Siege Arhivirano 2006-08-24 na Wayback Machine-u available at battlefieldanomalies.com
- The Russo-Japanese War Research Society
- Siege of Port Arthur Stereoviews Lafayette College Library, from the collection of Richard Mammana