Novak Novak
| Novak Novak | |
|---|---|
| Rođen/a | Novak Novaković 3. 2. 1928. Kruševac, Kraljevina SHS |
| Umro/la | 6. 4. 1995. (dob: 67) Beograd, Srbija, SRJ |
| Zanimanje | pisac, filmski i TV-scenarist |
Novak Novaković, poznatiji kao Novak Novak (1928—1995) humorista, pisac, novinar – jedan od najpopularnijih i najplodnijih TV scenarista iz vremena druge Jugoslavije.
Novak Novak je rođen 1928. godine u Kruševcu kao drugo dete Jevrema i Danice Novaković (rođ. Valjarević). Pošto je Jevrema kao sveštenika komunistička vlast videla kao „domaćeg izdajnika“ i krajem 1944. godine po kratkom postupku osudila na smrt streljanjem, porodica se nakon završetka Drugog svetskog rata preselila u Beograd, gde je Novak nastavio gimnazijsko školovanje i upisao studije književnosti. „Nepodobnošću“ uzrokovana materijalna oskudica primorala ga je da napusti fakultet, preuzme ulogu glave porodice i ne birajući poslove zarađuje za njen opstanak.
Novinarstvom je počeo da se bavi 1948. godine, pišući za časopis Rad, mada mu je prva humoreska objavljena u zagrebačkom listu Kerempuh godinu dana ranije. Ubrzo potom je prešao u redakciju već renomiranog Ježa. Kao mlad novinar lično je sarađivao sa književnicima Stanislavom Vinaverom i Vladanom Stojanovićem Zorovaveljom. Novakovi prilozi i docnije su objavljivani u svim značajnijim jugoslovenskim časopisima. Bio je član Udruženja novinara Jugoslavije.
Uzlet u karijeri Novaka Novaka predstavlja njegovo angažovanje u pionirskim koracima beogradske televizije. Nakon nekoliko godina provedenih u Radio Beogradu, gde je bio urednik reklamnih emisija i jutarnjeg programa, od 1957. godine nalazio se na mestu urednika humorističkog programa Televizije Beograd, na kom će ostati do 1988. godine, kad je penzionisan.
Slabo zdravlje, izazvano srčanim problemima koji su ga već dugo mučili, uticalo je na njegovo povlačenje iz javnog života. Neumoran, bavio se pisanjem memoara koje je nazvao „Pozorište u srcu“. Pred kraj života komunicirao je sa Srđanom Valjarevićem, savremenim književnikom i svojim daljim rođakom, prenoseći mu životna iskustva TV-pisca.
Novak Novak je umro 6. aprila 1995. godine u Beogradu, u 67. godini života.
Izuzetno plodan opus Novaka Novaka najpre se ostvarivao kroz saradnju sa rediteljem Radivojem Lolom Đukićem. Mnoge humorističke serije ovog tandema su vladale malim ekranima šezdesetih godina XX veka:
- „Servisna stanica“ (1959-1960)
- „Nema malih bogova“ (1961)
- „Sreća u torbi“ (1961)
- „Na tajnom kanalu“ (1961)
- „Muzej voštanih figura“ (1962)
- „Licem u naličje“ (1965)
- „Crni sneg“ (1966)
- „Ljudi i papagaji“ (1966)
- „Leđa Ivana Groznog“ (1967)
- „Dežurna ulica“ (1967)
- „Spavajte mirno“ (1968)
- „Sačulatac“ (1968)
Upravo u ovim ostvarenjima nastajala su velika glumačka imena kao: Miodrag Petrović Čkalja, Mija Aleksić, Jovan Gec, Đokica Milaković, Vera Ilić-Đukić, Bata Paskaljević, Danica Aćimac, Mihajlo Viktorović, Branka Veselinović, Mića Tatić, Mića Tomić, Žarko Mitrović i dr.
Savremenoj javnosti Novak Novak je svakako najpoznatiji po TV seriji „Pozorište u kući“, jednoj od prvih „mamutskog“ tipa, koja je od 1972. do 1984. godine prikazivana u preko 50 epizoda kroz 5 serijala, a kasnije je više puta reprizirana. Uz režiju Dejana Baje Ćorkovića, uloge za pamćenje ostvarili su: Vlastimir Đuza Stojiljković (Rodoljub Rođa Petrović), Stanislava Staša Pešić (Olga), Olga Ivanović (gospođa Nikolajević), Goran Trifunović (Borko), Ljiljana Lašić (Tina), Radmila Savićević (majka Vuka), Dragutin Guta Dobričanin (Vasa S. Tajčić)...
Svojevrstan omaž Novaku Novaku predstavlja rimejk ove serije, realizovan posle više od tri decenije (2007). Kroz 25 izabranih epizoda, režiseri su bili Balša Đogo, Ivan Živković, Miroslav Lekić i Goran Gajić, a čuvene scene „u domu Petrovića“ ovaj put su poverene: Draganu Bjelogrliću, Nataši Šolak, Tanji Bošković, Marku Brkiću, Nadi Macanković, Mileni Dravić, Branimiru Brstini...
Novak Novak se okušao se i u pisanju za pozorište, scenarijem za komediju „Stolica koja se ljulja“, koja je krajem sedamdesetih godina XX veka punila sale po celoj tadašnjoj Jugoslaviji (u Sloveniji pod imenom „Gugalnik“), a docnije je ekranizovana filmom „Gnjurac“.
Bio je dobitnik brojnih domaćih priznanja:
- povodom 20 godina radio emisije „Veselo veče“ Radio Beograda (1969);
- za učešće na festivalu „Nušićijada“ u Ivanjici (1970);
- za TV seriju „Pozorište u kući“ (1973-1974);
- povodom 50 godina radio—difuzije u Jugoslaviji (1976);
- povodom 20 godina Televizije Beograd (1978);
Odlikovan je Ordenom zasluga za narod sa srebrnim vencem, dodeljenog ukazom Predsedništva SFRJ (1983).
Posthumno mu je dodeljeno priznanje sa Međunarodnog festivala humora i satire u Kruševcu (1996).
Rukopisna zaostavština Novaka Novaka se od 2002. godine čuva u Istorijskom arhivu Beograda, kao poklon njegove supruge. Od raspoložive građe formiran je njegov lični fond.
- Internet prezentacija Istorijskog arhiva Beograda Arhivirano 2010-09-22 na Wayback Machine-u
- Novak Novak na sajtu IMDb