Prijeđi na sadržaj

Epifanije od Konstantinopola

Izvor: Wikipedija

Epifanije (grčki: Επιφάνιος, ? - 535) je bio patrijarh Konstantinopola od 520. do smrti 535. Naslijedio je Jovana Kapadokijskog, patrijarha poznatog po tome što je okončao Akakijevu šizmu, te nastavio njegovu politiku jedinstva bizantske (istočne) i rimske (zapadne crkve) kojoj je temelj bilo zajedničko nikejsko-halkedonsko vjerovanje. Postavio ga je bizantski car Justin I. Održavao je korespondenciju i dobre odnose sa rimskim papama Hormizdom i Ivanom I, a učvrstio je i vlastiti autoritet smijenivši Stefana, episkopa Larise koje je smatrao da je jedino papa nadležan za njegovo područje. Stolovanje mu je označeno i nastojanjem da se "pravovjerno" (halkedonsko) kršćanstvo što je moguće više učvrsti u Bizanstkom Carstvu, te je osuđivao i progonio ne-halkedonske (monofizitske) episkope i svećenike u istočnim provincijama, sa izuzetkom Egipta gdje su ne-halkedonci imali previše snažnu podršku. Njegovo inzistiranje na ortodoksiji se odnosilo i na arijance, zbog čega je Bizant došao u sukob sa ostrogotskim kraljem Teodorikom Velikim. Ipak, najveće posljedice je imala njegova kampanja iskorjenjivanja posljednjih tragova paganskih vjerovanja u Carstvu, koja je svoju kulminaciju dobila na početku vladavine cara Justinijana I. Njena najpoznatija žrtva je nekadašnja Platonova akademija u Ateni, čije se zatvaranje 529. tradicionalno smatra završetkom periodom antičke filozofije, odnosno nestankom posljednjih tragova autentična antičke kulture.

Eksterni linkovi

[uredi | uredi kod]
Prethodi:
Jovan II Kapadokijski
Patrijarh Konstantinopola
520–535
Slijedi:
Antim I