Egipatski Kedivat
| Egipatski kedivat الخديوية المصرية | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| Geografija | |||||||
| Kontinent | Afrika | ||||||
| Površina | 34,184 km² (1882) km² | ||||||
| Stanovništvo | 6.805.000 (1882) | ||||||
| Društvo | |||||||
| Zvanični jezici | arapski, osmanski turski | ||||||
| Religija | Sunizam, Kopti | ||||||
| Valuta | Egipatska funta | ||||||
| Vladavina | |||||||
| Vladar | Ismail-paša | ||||||
| Drugi vladar | Teufik-paša | ||||||
| Treći vladar | Abas II od Egipta | ||||||
| Osnivanje | 1867 | ||||||
| Prestanak | 1914 | ||||||
| Događaji | |||||||
| Prethodnici i naslednici | |||||||
| Prethodile su: | Nasledile su: | ||||||
|
| ||||||
|
| ||||||
Egipatski Kedivat (arapski: خديوية مصر; osmanski turski: خدیویت مصر) je bila vazalna država Osmanskog carstva koja je od 1867. do 1914. godine postojala na teritoriji današnjeg Egipta.
Egiptom od 1805. vlada Dinastija Muhameda Alija, njen osnivač - Muhamed Ali, je sa osmanskim sultanom vodio dva rata u kojima se izborio za nasljedno pravo namesništva nad Egiptom. Godine 1863. na egipatski presto došao je Ismail-paša, Muhamedov unuk. Bio je veliki obožavalac Zapada. Žudeo je da Egipat učini evropskom, a ne afričkom zemljom. To je dovelo do više nepromišljenih i neodmerenih troškova koji su, istina, podigli nivo života i modernizacije Egipta, ali su istovremeno doveli do njegove propasti. Ismail-paša je 1867. godine od turskog sultana po visokoj ceni kupio titulu kediva (gospodara).
U vreme Ismailove vladavine, evropski činovnici, vaspitači, savetnici i vojnici masovno su pristizali u Egipat. Stranci su imali povlašćeni položaj; bili su oslobođeni od visokih poreza, za njih su formirani posebni sudovi i sl. To je dovelo do guranja Egipćana u stranu, a istovremeno i do pojave egipatskog nacionalizma. Rezultat je bio nacionalistički Urabijev ustanak 1881. godine. Francuska se povlači, a Velika Britanija je odlučila da vojno interveniše. Dana 11. jula 1882. Britanska mornarica bombardirala je Aleksandriju, i nakon četiri dana zauzela grad. Nakon pobeda u Bitci kod Tel el Kabira (Garnet Wolseley i Aḥmed Urabi) Velika Britanija je zagospodarila Egiptom. Strateška važnost Sueskog kanala bila je prevelika da bi Britanci mogli tolerisati nezavisnost Egipta. Vlada u Londonu je, nakon izvesnih nedoumica, odlučila da u Kairu postavi generalnog konzula. On bi trebalo da vlada Egiptom u ime Britanaca. Egipat se sada nalazio u paradoksalnoj situaciji. Zvanično je i dalje bio deo Osmanskog carstva, ali je njime upravljao kediv (vicekralj) nezavisan od Istanbula koji je, zapravo, bio pod političkom i vojnom kontrolom Velike Britanije.
Egipatski kedivat postojao je do izbijanja Prvog svetskog rata. Već 5. avgusta, egipatska vlada je objavila dokument koji je u suštini značio objavu rata Centralnim silama. Kako je Osmansko carstvo stalo na stranu Nemačke i Austrougarske, Britanci su i formalno proglasili kraj turskom suverenitetu i uveli svoj protektorat u Egipat koji je proglašen sultanatom.
- Vojna enciklopedija, tom 2, Beograd 1971. godina, 2. izdanje
- Istorija srednjeg istoka, Masimo Kampanini, Klio, 2001.
