E-novine
| E-novine | |
|---|---|
 | |
| Tip | Internet medij |
| Format | Elektronske novine |
| Vlasnik | E-NOVINE D.o.o. Beograd |
| Osnivači | Petar Luković |
| Urednik | Petar Luković |
| Pridruženi urednik | Boris Dežulović, Viktor Ivančić, Emir Imamović, Vladimir Arsenić, Nenad Veličković, Heni Erceg, Dženana Karabegović, Ljubomir Živkov i mnogi drugi |
| Osnivanje | 2008. |
| Politička orijentacija | građanska orjentacija |
| Jezik | srpsko-hrvatsko-bosanski |
| Sedište | Beograd, Hadži Prodanova 15 |
| Država | Republika Srbija |
| Službeni website | www.e-novine.com |
E-novine su bile elektronski medijski portal koji pokriva dešavanja sa prostora bivše Jugoslavije.[1] Objavljivale su vesti i autorske tekstove na srpsko-hrvatsko-bosanskom jeziku sa naglašenim kritičkim, antiratnim i antinacionalističkim sadržajem. Sedište ovog medija se nalazilo u Beogradu, a glavni i odgovorni urednik je bio Petar Luković.
Glavni urednik ovog medijskog portala je srpski novinar Petar Luković. Direktor je Branislav Jelić. Redakcija je okupljala desetak mlađih urednika i novinara iz Beograda, a pored njih, za e-novine pišu i mnogi građanski autori iz regiona, među kojima su Emir Imamović, Andrej Nikolaidis, Filip David, Mirko Kovač, Vladimir Arsenić, Nenad Veličković, Dženana Karabegović, Ljubomir Živkov i mnogi drugi
Na portalu je ponovno okupljen i nekadašnji "dream team" splitskog Feral Tribune-a, koji čine Heni Erceg, Viktor Ivančić, Boris Dežulović i Predrag Lucić.[2]
E-novine su se služile naročitom subjektivnom formom izvještavanja, nazvanom gonzo novinarstvo, koje karakteriše obilata upotreba citata, sarkazma, humora, pa čak i psovki. Uređivačka politika e-novina nije pretendovala na objektivno i sveobuhvatno novinarstvo, već na poglavito objavljuje članke od značaja za kritičko promišljanje društva i politike u Srbiji i regionu.
Mi imamo principe koji su potpuno u neskladu s novinarstvom – pre svega, ne postoji obektivno novinarstvo, ne postoji druga strana, nikakve nas činjenice iz njihovog profašističkog repertoara ne interesuju, ne dopuštamo nikakav govor mržnje sa strane desnice. Jednostavno – desničari, fanatici, razni ludaci – toga nema kod nas. Taj portal je neka vrsta našeg malog ostrva gde se obraćamo nekom normalnom svetu, ljudima kojima je preostalo još malo zdravog razuma.[3]
E-novine su posvećivale posebnu pažnju ratnim zločinima i kritikovanju uloge srpskih medija u jugoslovenskim ratovima. Dobar deo tekstova je činila oštra politička satira (Luković, Marković, Dežulović, Lucić i drugi), a najčešća meta su političari i stranke na vlasti u zemljama regiona. Značajan deo tekstova pišu čitaoci, u formatu ličnog stava. Pored politike, portal je obrađivao teme iz društva, kulture, ekonomije, sporta i zabave.[4]
Zbog svoje pozicije na medijskoj sceni Srbije, e-novine su često za sebe koristile naziv "mali jeretički medij".[2]
E-novine su osnovane novembra 2007. godine, a glodur je tada bio Srđan Kusovac. 30. maja 2008. na mesto glavnog i odgovornog urednika dolazi Petar Luković, koji okuplja novu ekipu i radikalno menja uređivačku politiku (od tada se ustvari računa rođendan e-novina). U odnosu na prethodni period, u periodu od juna do kraja 2008. godine zabeležen je dramatičan rast posećenosti sajta, od po par stotina procenata mesečno. Više od polovine poseta je ostvareno izvan Srbije, pre svega iz zemalja regiona.[4]
Sredinom 2009. godine, usled pritiska srbijanskih vlasti, došlo je ozbiljne mogućnosti gašenja e-novina, ali su one uz pomoć donacija čitalaca ipak nastavile da izlaze.[5] Početkom 2010. ponovo je došlo do krize u izlasku e-novina usled pritiska koji vlast vrši preko oglašivača, nakon čega je njihova redakcija ponovo uputila otvoreni apel čitaocima.[6] Njihov urednik Petar Luković je izjavio da samo mediji poslušni tadašnjem srbijanskom predsedniku Borisu Tadiću dobijaju novac. Međutim, on je naglašavao da su e-novine kritičko glasilo, da hoće da budu potpuno nezavisni i da imaju kritičan odnos prema svakoj vlasti.[7]
U februaru 2011. godine, proslavljeni reditelj Emir Kusturica podneo je tužbu protiv portala e-novine zbog objave teksta pod nazovom "Novogodišnja bajka za ubice" u kom se dovodi u vezu sa Veselinom Vukotićem, osuđenim ubicom, kog Crna Gora potražuje od Srbije. Kusturica e-novine tuži zbog povrede ugleda i časti, i za nanetu duševnu bol traži odštetu u iznosu od 20 hiljada eura.
Zbog svoje uređivačke politike, e-novine su na udaru kritike srpskih nacionalističkih i drugih autora.
Težnja ka objektivnosti i sučeljavanju sa argumentima druge strane osnovni je uslov za funkcionisanje javnog mnjenja. Baviti se novinarstvom a negirati potrebu za objektivnošću predstavlja negaciju samog medijskog delovanja.[8]
Kritičari smatraju da nepriznavanje objektivnosti i glasa druge strane pokazuje da uredništvo e-novina shvata slobodu štampe u smislu "nema slobode za neprijatelja slobode".[8] Oni naglašavaju da e-novine koriste "zavodljivi humor kao političko sredstvo u obračunu sa nepoželjnim neistomišljenicima" koji su po pravilu pripadnici nacionalističke desnice.[8] Dalja kritika dolazi otud što ne dopuštaju govor mržnje koji dolazi od desnice, ali navodno dopuštaju govor mržnje sa levice.[8]
Neki autori optužuju e-novine zbog "vulgarnosti" i "prostačkih uvreda", ocenjujući da su one u službi srpske Liberalno-demokratske partije, koja uglavnom ostaje pošteđena njihovih kritika.[9] S druge strane, sama LDP ih optužuje za izgubljene izbore na Voždovcu.[10]
- ↑ „E-novine: Ugašen portal e-novine”. http://www.e-novine.com/. Arhivirano iz originala na datum 2018-11-11. Pristupljeno 2016-07-26.
- ↑ 2,0 2,1 Naš mali jeretički medij
- ↑ Najbolji čitaoci na svetu
- ↑ 4,0 4,1 „O nama”. Arhivirano iz originala na datum 2017-07-09. Pristupljeno 2010-03-29.
- ↑ E-novine će opstati
- ↑ E-novine pred gašenjem?
- ↑ Luković: Ko sluša Tadića dobiće novac
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 „Marinko M. Vučinić, E-novine – oaza normalnosti a i šire”. Arhivirano iz originala na datum 2010-02-25. Pristupljeno 2010-03-28.
- ↑ Strahinja Bogdanović, Depresija, bolest najmilija
- ↑ „Nenad Prokić, Stara jalovost”. Arhivirano iz originala na datum 2012-11-30. Pristupljeno 2010-04-07.
