Μαρμελάδα λεμόνι

Αφού είπαμε τόσες ιδέες για το τι θα κάνουμε τόσα λεμόνια, ας φτιάξουμε την μαρμελάδα. Η μαρμελάδα που θα φτιάξουμε δεν είναι από τις πιο συνηθισμένες.
Επειδή το λεμόνι δεν είναι φρούτο και δεν έχει ζουμί και ζάχαρη, θα την ενισχύσουμε εμείς. Θα ξεχάσουμε την αναλογία δύο μέρη φρούτου-ένα μέρος ζάχαρη για λίγο, γιατί δεν έχει ζάχαρη καθόλου η φλούδα. Ίσα-ίσα, που είναι πικρούτσικη.

Θα χρειαστούμε 1 κιλό από το άσπρο μέρος χοντρόφλουδων λεμονιών. Πόσα λεμόνια είναι αυτό τώρα; Αν κάνω έναν πρόχειρο υπολογισμό (10 μεγάλα λεμόνια, τα οποία τα μισά έκανα γλυκό και τα άλλα μισά μαρμελάδα), τότε θέλουμε περίπου πέντε μεγάλα (πολύ μεγάλα και χοντρόφλουδα) λεμόνια.

Μαρμελάδα λεμόνι

Υλικά
1 κιλό φλούδα λεμονιών, από χοντρόφλουδα λεμόνια (μόνο το άσπρο) ζυγισμένα αφού καθαριστούν
700 γρ. ζάχαρη
2 φλυτζάνια νερό
χυμό δύο μεγάλων λεμονιών

Προετοιμασία-Εκτέλεση
Καθαρίζουμε τα λεμόνια από το κίτρινο μέρος. Αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε το κίτρινο μυρωδάτο μέρος, τότε βγάζουμε τη φλούδα με το εργαλείο που καθαρίζουμε καρότα. Όση και όπως βγαίνει. Τη φλούδα αυτή, μπορούμε να την κάνουμε λικέρ ή λιμοντσέλο.

Καθαρίζουμε τα υπολείμματα που δεν καθάρισε το εργαλείο, με μαχαίρι.

Αν δεν έχετε σκοπό να χρησιμοποιήσετε τις φλούδες, τότε μπορείτε να τρίψετε τα λεμόνια στον τρίφτη, ή ακόμα-ακόμα, να τα καθαρίσετε με μαχαίρι (βγάζοντας πολύ λεπτή φλούδα).

Στύβουμε τα λεμόνια! Φυλάμε τον χυμό σε παγοκυψέλες στην κατάψυξη*. (Δείτε tip)
Καθαρίζουμε το εσωτερικό των λεμονιών. Για μεγαλύτερη ευκολία, το καθαρίζουμε με το εργαλείο που αδειάζουμε τις ντομάτες για γεμιστά.

Ζυγίζουμε τα λεμόνια μας. Χρειαζόμαστε 1 κιλό φλούδα.
Τα κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια.

Βάζουμε το λεμόνι σε κατσαρόλα με νερό να πάρει μια βράση. Όταν βράσει 2-3 λεπτά, πετάμε το νερό και βάζουμε καινούριο.

Το ξαναβράζουμε για 10 λεπτά ή μέχρι να τρυπιούνται τα λεμόνια.

Κατεβάζουμε το λεμόνι από τη φωτιά, χύνουμε το νερό, βάζουμε φρέσκο και το αφήνουμε για πολλές ώρες έτσι, αλλάζοντας το νερό συχνά για να φύγει η πικράδα από τα λεμόνια. Εγώ το άλλαξα 1-2 φορές μόνο, αφού δοκίμασα ένα και δεν μου φάνηκε πολύ πικρό. Το βράσιμο το έκανα βράδυ και άφησα τα λεμόνια έτσι μέχρι την επόμενη μέρα, που τους άλλαξα 1-2 φορές νερό.

Την επόμενη μέρα (ή μετά από αρκετές ώρες και αλλάγματα), σουρώνουμε σε σουρωτήρι τα λεμόνια.

Βάζουμε τη ζάχαρη με τα λεμόνια και το νερό να βράσουν για 10-15 λεπτά και σβήνουμε τη φωτιά.

Λιώνουμε με μίξερ χειρός τα λεμόνια μέσα στην κατσαρόλα. Αν δεν έχετε μίξερ χειρός, τα λιώνουμε σε μούλτι λίγα-λίγα. Προσοχή γιατί καίει πολύ!

Ξαναβάζουμε στο μάτι που ακόμα είναι ζεστό να πάρει μια δυο βράσεις και προσθέτουμε το χυμό λεμονιού. Δεν τον προσθέτουμε όλο μονομιάς, αλλά την κάνουμε όσο ξινή θέλουμε.

Φυλάμε σε καθαρά βάζα που σφραγίζουν καλά όπως είναι ζεστή.

Τα αναποδογυρίζουμε για λίγα λεπτά για να σφραγίσουν.

Αν φυλάξουμε το γλυκό σε βάζα που δεν σφράγισαν, τότε τα βάζουμε στο ψυγείο, αλλιώς αποθηκεύονται σε ντουλάπια.

Tip: Για τη συνταγή θα χρειαστούμε το χυμό 2 λεμονιών. Δεν έχει νόημα να κρατήσουμε στυμμένο από την αρχή χυμό από τα λεμόνια που θα χρησιμοποιήσουμε, γιατί θα τον βάλουμε στη μαρμελάδα την επόμενη μέρα, οπότε ο χυμός θα χάσει τη γεύση του, θα χαλάσει. Οπότε, μπορούμε να κάνουμε το εξής: Είτε κρατάμε το χυμό 2 λεμονιών χωριστά σε παγοκυψέλες και τον βάζουμε στη μαρμελάδα με αυτή τη μορφή, είτε χρησιμοποιούμε χυμό από 2 άλλα λεμόνια φρεσκοκομμένα.

Καλή επιτυχία σε όσους βρουν λεμόνια χοντρόφλουδα και καλό πσκ!

Δεντροφύτευση με την Greenpeace

Η Greenpeace μας καλεί να φυτέψουμε δέντρα αυτή την Κυριακή! Ας δούμε τι μας λέει:

Πρόσκληση

Η δενδροφύτευση θα γίνει το πρωί της Κυριακής 1 Φεβρουαρίου και σας καλούμε να έρθετε. Τα δέντρα που θα φυτέψουμε θα εμποδίσουν την κατασκευή ενός ρυπογόνου λιθανθρακικού εργοστασίου, που θα υποθηκεύσει το ενεργειακό μέλλον της χώρας μας και την υγεία των κατοίκων της περιοχής. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να καλείτε στο γραφείο της Greenpeace, στους αριθμούς 210-3840774 & 5, καθημερινές 9-15:00.

Η Greenpeace και η Συντονιστική Επιτροπή φορέων του Αλιβερίου ενάντια στο Λιθάνθρακα, καλούν τους πολίτες από όλη την Ελλάδα να συνδράμουν στη δενδροφύτευση που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 1η Φεβρουαρίου στην περιοχή Στάχτες, στο Μυλάκι Αλιβερίου.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Βοηθήματα κουζίνας

Σας έλεγα παλιότερα, σε ένα από τα πρώτα ποστ σ' αυτό το μπλογκ, ότι είναι σημαντικό να έχουμε βοηθήματα, gadgetάκια στην κουζίνα που μας λύνουν τα χέρια. Μην αγχώνεστε αν δεν τα έχετε όλα. Κανείς δεν ξεκίνησε την ενασχόλιση με τη μαγειρική, με την κουζίνα του πλήρως εξοπλισμένη. Σιγά-σιγά αγοράζουμε ό,τι και όσα μας χρειάζονται.

Εγώ πάντως, μια και έχω και μικρή κουζίνα, σκέφτομαι να μετακομίσω γιατί τα τζάτζαλα δεν χωράνε πια μέσα στο σπίτι. Ή αυτά, ή εμείς....Και οι δύο...δεν χωράμε...

Το καλοκαίρι -οι φίλοι μου το γνωρίζουν ήδη- πήγαμε οικογενειακώς στην Αμερική. Εκεί, είχα την ευκαιρία να αγοράσω πολλαααααά τζάτζαλα...
Το ταξίδι στην Αμερική, ήταν μια καταπληκτική εμπειρία. Πλούτισαν τα μάτια μας και η ψυχή μας. Η αγορά στην Αμερική, ήταν η χαρά του καταναλωτή. Κάτι η ισοτιμία του δολλαρίου, κάτι που από μόνη της σαν χώρα είναι φτηνή (σε αυτά τουλάχιστον που ενδιέφεραν εμένα), βοήθησε στο να ψωνίσω πολλά πραγματάκια. Πολλά πράγματα για την κουζίνα μου αλλά και ενδιαφέροντα πράγματα για τα χόμπυ μου: τη φωτογραφία και την αρωματική μαγειρική.

Αν δεν είχα την έννοια του χώρου στις βαλίτσες και του βάρους, θα είχα πάρει πολύ περισσότερα πράγματα. Προτίμησα να πάρω μικροπράγματα πολλά, παρά ένα μεγάλο. Σας δείχνω και εξηγώ τα μικροπραγματάκια μου, τα οποία περίμενα πως και πως να γυρίσω για να τα χρησιμοποιήσω και να τα χαζέψω με την ησυχία μου:

1. θερμόμετρο για παρασκευή καραμέλας ή μαρμελάδας (στην πραγματικότητα το πήρα για να φτιάχνω σαπούνια :-))) )
2 και 3, πιαστράκια για να κλείνω σακουλάκια
4. εκχύλισμα πραγματικής βανίλιας
5. δοσομετρικές κούπες
6. μπουκαλάκια (άσχετο από μαγειρική) τα οποία πουλούσαν ΠΑΝΤΟΥ επειδή στο αεροπλάνο απαγορευόταν να έχεις μαζί σου υγρά παραπάνω από 3 oz. Γι' αυτό πουλούσαν σετ από μπουκαλάκια για να βάζεις μέσα τα υγρά που θες (σαμπουάν, κοντίσιονερ κλπ).
7. κουταλάκια δοσομετρικά
8. εδώ είναι το ενα από τα δύο πιο κουφά πράγματα που αγόρασα. Αυτό το αρκουδάκι συγκρατεί την υγρασία (για ζάχαρη καστανή, για μαχαιροπήρουνα κλπ).
9. καθαριστήρι για καρότα, αγγούρια κλπ
10. αυτό είναι το πιο κουφό απ' όλα: κεραμικές μπίλιες που τις ξαναχρησιμοποιούμε, για τάρτες αντί για φασόλια!

Συνεχίζω:
11. σπάτουλα με σχέδια στο πλάι για να κάνω σχέδια σε σαντιγύ
12. η γνωστή σίτα-κόσκινο για αλεύρι. ΜΗΝ ΤΟ ΠΛΕΝΕΤΕ ΑΝ ΕΧΕΤΕ. Κατέστρεψα ένα στην Αμερική, χεχε!
13 και 14, σιλικονούχα φορμάκια για σαπούνια....εεεεεε....για μάφινς ήθελα να πω!
Τα δοσομετρικά είχα ξεχάσει ότι τα είχα φωτογραφίσει και τα ξαναφωτογράφισα...

15 και 16, σπάτουλες από σιλικόνη. Η φαρδιά είναι για να γυρίζω ομελέτες κλπ.
17. εκχύλισμα μέντας
18. χρώματα ζαχαροπλαστικής. Θα μου πεις, έφτασες στην Αμερική για να βρεις χρώμα ζαχαροπλαστικής; Χμ! Έλα στη Ζάκυνθο και αν βρεις χρώμα ζαχαροπλαστικής, εγω θα στα χαρίσω όλα...
19. icing χρωματιστά για διακόσμηση γλυκών
20. ένας καταπληκτικός λεμονοστίφτης. Δεν τον πήρα για μένα -εγώ είχα- αλλά για δώρο. Πολύ βολικός και δεν τον έχω δει στην ελληνική αγορά ποτέ.

Συνεχίζω...
21. καπάκια για τα ανοιγμένα αναψυκτικά, για να μη χάνουν το ανθρακικό τους
22. ένα "ξυστήρι" για να ξύνουμε τους κολλημένους πάτους σε κατσαρόλες ή ταψιά και να μην χαλάμε τα ωραία μας χεράκια και νυχάκια (πράγματι αποδείχτηκε πολύ θαυματουργό).
23. θερμόμετρο για κρέατα (που αρχικά πήρα για τα σαπούνια, μετά είδα ότι μάλλον δεν κάνει και μάλλον άχρηστο θα πάει)
24. και τέλος διάφορα ομορφούλια κουπ πατ για τη συλλογή μου (το αγγελάκι και το ανθρωπάκι τα κατέστρεψα με τα σαπουνομαγειρέματά μου).

Μερικά ακόμα βοηθήματα κουζίνας που είχα πάρει από διάφορα μέρη και από εδώ.

25. Τσέρκι που μεγαλώνει και μικραίνει, ανάλογα με το τι θέλουμε να φτιάξουμε. Χωρίς πάτο, ιδανικό για τούρτες (από τη γνωστή γερμανική αλυσίδα σούπερ μάρκετ).
26. Σπάτουλα για να σηκώνουμε τα γλυκά, πίτες, πίτσες και να τα μεταφέρουμε. Ιδανικό αν θέλουμε να κόψουμε στη μέση κέικ για να βάλουμε γέμιση. Από τότε που έχω αυτό (μου το χάρισε η Νέλλη στη Γερμανία) δεν φοβάμαι να κόψω στη μέση κέικ και να το μεταφέρω με ασφάλεια.
27. Μεταλλικό νήμα με βάση, που αλλάζει ύψος για να κόβουμε τα κέικ στη μέση. Με ανταλλακτικό νήμα. Από τη Γερμανία.
28. Δεν φαίνονται καλά, αλλά είναι διάφανες φόρμες για σοκολατάκια. Από Αμέρικα κι αυτά.

Ρίξτε μια ματιά σε 2 από τα μαγαζιά από τα οποία αγόρασα gadgets (και ήταν ΙΔΑΝΙΚΑ για ό,τι χόμπυ ήθελες). Υπάρχει δυνατότητα για on line αγορές. Οι δικοί μου (βλέπε κόρη) είχαν μπαϊλντίσει γιατί κάθε φορά που έβλεπα μαγαζί με κουζινικά, γυάλιζε το μάτι μου (μάλλον) και με απειλούσαν για να μην μπω και ψωνίσω πάλι.
Δείτε τα...Θα χαζέψετε όπως χάζεψα κι εγώ εκεί μέσα...
To Michael's
και το AC Moore
Αυταααά....

Μπατζίνα

Ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος, εκτός από πολύ καλός φωτογράφος, κατέχει και ολίγον απο μαγειρική. Δε μαγειρεύει πάρα πολύ, αλλά φτιάχνει αυτά που του αρέσουν. Ο Κωνσταντίνος όμως ξέρει και από πίτες μια και είναι από την κεντρική Ελλάδα.
Μια ωραία μέρα λοιπόν, πιάνουμε το μπούρου-μπούρου και αφού αναλύσαμε όοοοοολα περί blogging, όοοοοοοοοοοοοοολα περί φωτογραφικών μηχανών, όοοοοοοοοοολα περί των δυνατοτήτων της μηχανής μου, πιάσαμε και τη μαγειρική. Και πάνω εκεί που τα λέγαμε, μου λέει για τη μπατζίνα. Αφού αναλύσαμε και όοοοοοοοοοοολα για τη μπατζίνα, το αλεύρι που θέλει, το πόσο λεπτή πρέπει να είναι, το τι μπορείς να προσθέσεις, ε.... εννοείται ότι μετά ήθελα να την κάνω.
Βγαίνω τσάρκα στα σουμού για να πάρω καλαμποκάλευρο. 3 σουμού επισκέφτηκα για να το βρω. Μερικές φορές, αυτό το πράγμα καταντάει αηδία εδώ στο νησί. Πέρυσι τέτοια εποχή, πήγα σε 4 μαγαζιά για να βρω χάρτινες θήκες για muffins και τελικά δε βρήκα. Αν είναι δυνατόν!
Τελικά, βρήκα καλαμποκάλευρο και Σάββατο πρωί πιάνω να τη φτιάξω.

Τι χρειάστηκα;
2 φλυτζάνια του τσαγιού καλαμποκάλευρο
1-2 κουτ σούπας λάδι
1/2 φλυτζ. τσαγιού γάλα
λίγο αλατάκι
ένα κομμάτι ανθότυρο (150 γραμμάρια έβαλα, υπολογίστε σαν ένα πακέτο τσιγάρα)
ένα κομμάτι φέτα, μεγαλύτερο από το ανθότυρο
λάδι
χλιαρό νερό
Τι έκανα:
Ζεσταίνω το νερό, να μην κάψει.
Βάζω σε ένα μπωλ το καλαμποκάλευρο και του ρίχνω το χλιαρό νερό. Πόσο νερό; Τόσο ώστε να γίνει ένας παχύρευστος χυλός. Σαν παχύ μέλι δηλαδή. Δε μέτρησα πόσο νερό έβαλα ακριβώς, αλλά φαίνεται και στη φωτό η πυκνότητα του χυλού.

Προσθέτω το λάδι και το γάλα, ανακατεύω.
Λιώνω με το χέρι τα τυριά, τα ανακατεύω και αυτά.
Σε αυτό το σημείο αναρωτιέμαι αν θέλει μπέκιν. Τηλέφωνο στον Κωνσταντίνο:
-Θέλει μπέκιν;
-Πωωω...τώρα ξύπνησα....πίνω καφέ...
......
μπουρου μπουρου
.......
-Βρε Κωνσταντίνε τη δοκιμάζω και είναι πικρή!
-Λες να είναι μπαγιάτικο το αλέυρι;
-Και που να ξέρω βρε Κωνσταντινε; Ήμουν εκεί όταν το μάζευαν και το συσκεύαζαν;;;
Μία ώρα τηλέφωνο πάλι για μπούρου μπούρου.
Συμπέρασμα μετά από μια ώρα πάρλας: δε θέλει μπέκιν. Η μπατζίνα δε φουσκώνει. Πρέπει να μείνει λεπτή.
Ανάβω το φούρνο στους 200 βαθμούς.
Βουτυρώνω ένα πυρέξ (όχι λάδι καλύτερα για να μην κολλήσει) και το πασπαλίζω ελαφρά με λίγο αλεύρι.

Βάζω το μίγμα μέσα, βάζω λάδι από πάνω (επιβάλλεται), τη βάζω στο φούρνο, κάνω και το σταυρό μου να πετύχει και να τη φάμε.

Πώς και πόσο πρέπει να ψηθεί;
Ευτυχώς είχε αναλυθεί το θέμα σε προηγούμενο τηλεφώνημα και γλυτώσαμε το 2ο μπούρου-μπούρου.
"Η μπατζίνα όταν θα ψηθεί θα μαζέψει λίγο. Δεν πρέπει να γίνει σαν μπισκότα για σφεντόνα. Πρέπει να σου αρπάξει στις άκρες αλλά να μείνει μαλακή μέσα. Συνήθως δεν πετυχαίνει με την πρώτη". Τάδε έφη Κωνσταντίνος και όσο τα έφη αυτός τόσο με έζωναν εμένα τα φίδια ότι δε θα τη φάει κανείς...Μα τόσο δύσκολο πια; Χμμμμμ...
Την ψήνω τελικά γύρω στα 40 λεπτά.

Λεπτή ένα δάχτυλο, ωραία, δε θα φωνάζει ο σεφ (όπου σεφ ο Κων/νος).
Τρώμε ένα κομμάτι, πολύ καλό μας φάνηκε.
Φωτογραφίζω, του τη στέλνω. "Σ' αρέσει"; λέω του Κωνσταντίνου.
"Πωωωω τέλεια την πέτυχες" λέει. Φουσκώνω από περηφάνια εγώ!
Όχι θα μου γλύτωνε λέω μέσα μου...Τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο. Ίσα -ίσα.
Το πείραμα θα επαναληφθεί γιατί πέτυχε. Σας την προτείνω σα μια γρήγορη και νόστιμη λύση. Ξέχασα και το πιο σημαντικό: Την έφαγαν με μεγάλη ευχαρίστηση και τα παιδιά μου.

Στη μπατζίνα μπορούμε να προσθέσουμε και κολοκύθι -οπότε είναι κολοκυθομπατζίνα- όπως και άλλα υλικά.
Όλα τα αναλύσαμε όπως είδατε. Μερσί Κωνσταντίνε!

Καλή επιτυχία και καλή εβδομάδα!

Φτιάχνουμε γιαούρτι;

Φτιάχνουμε γιαούρτι; Νομίζετε ότι είναι δύσκολο; Όχι και τόσο!
Αν θέλετε να μάθετε πολλά για το γιαούρτι και για το πως μπορούμε να το φτιάξουμε, δείτε αυτό το πολύ ενδιαφέρον site.

Αν τώρα βαριέστε να διαβάστε όλα αυτά, ας περάσουμε στο παρασύνθημα και ας δούμε πως μπορούμε να φτιάξουμε γιαούρτι εύκολα και γρήγορα.
Αρχικά, πειραματιστείτε με ένα κιλό γάλα μόνο, για να δείτε αν σας αρέσει.

Θα σας δείξω με 2 τρόπους πώς φτιάχνουμε γιαούρτι. Ο ένας είναι ο δικός μου και ο άλλος είναι ο τρόπος που προτείνει η φίλη του μπλογκ Λάγια. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο πιστεύω. Διαλέγετε όποιον σας ταιριάζει.

Ο δικός μου τρόπος:

Γιαούρτι
Τι θα χρειαστούμε:
1 κιλό γάλα (εγώ χρησιμοποίησα Όλυμπος που το προτείνει και η Greenpeace σαν προϊόν που η εταιρία παραγωγής του εγγυάται ότι προέρχεται από ζώα που δεν έχουν τραφεί µε µεταλλαγµένους οργανισμούς).
3 κουταλιές γιαούρτι με πέτσα

Τι κάνουμε:
Ζεσταίνουμε το γάλα σε κατσαρόλα. Δε χρειάζεται να βράσει, αλλά να κάψει.

Το αποσύρουμε από τη φωτιά και το αφήνουμε να κρυώσει λίγο.

Ανοίγουμε το φούρνο μας στους 50 βαθμούς.

Πόσο πρέπει να κρυώσει το γάλα;
Με πρακτικό τρόπο μπορούμε να εξετάσουμε αν κρύωσε αρκετά. Βάζουμε το μικρό μας δαχτυλάκι καθαρό-καθαρό και μετράμε μέχρι το δέκα. Αν το αντέχουμε τότε κρύωσε αρκετά. Αν δεν αντέχετε, ε τραβήξτε το καλέ!!!
Δεν πρέπει να κρυώσει εντελώς το γάλα. Αν κάνει πετσούλα, πετάχτε τη.

Σε ένα ποτήρι βάζουμε 3 κουταλιές γιαούρτι και το ανακατεύουμε λίγο με ένα πηρούνι να γίνει νερουλό και να μην έχει κομματάκια. Ρίχνουμε μέσα στο ποτήρι γάλα από την κατσαρόλα για να αραιώσει κι άλλο το γιαούρτι. Ανακατεύουμε πάλι και το ρίχνουμε μέσα στο υπόλοιπο γάλα. Αν έχετε πήλινο μπωλ (από εκείνα των γιαουρτιών με πέτσα) βάλτε το εκεί. Αν όχι, βάλτε το σε ένα γυάλινο μπωλ (και ουχί μεταλλικό όπως στην παρακάτω φωτό).

Τώρα, ανοίγουμε το φούρνο, το αφήνουμε μέσα, κλείνουμε την πορτούλα και κρεμάμε απ' έξω ταμπελίτσα "ΜΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙΤΕ". Το γιαουρτάκι μας, όπως και το τυράκι μας, δεν πρέπει να ενοχληθεί όσο πήζει (να μην μετακινηθεί ή κουνηθεί).
Ξεχάστε το εκεί όλη νύχτα, σε πολλή χαμηλή θερμοκρασία, ή αν το κάνετε μέρα, 5-6 ώρες αρκούν. Εγώ το έφτιαξα στις 2 το μεσημέρι και το έβγαλα από το φούρνο στις 8 περίπου.

Σ' αυτό το σημείο μπορούμε να πούμε ότι το γιαουρτάκι μας είναι έτοιμο. Όμως, αν θέλουμε μπορούμε να συνεχίσουμε τη διαδικασία.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να γίνει στραγγιστό:
Αδειάζουμε το γιαούρτι σε τετραπλό τουλουπάνι και το κρεμάμε να στραγγίξει.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Ξεπλένουμε το τουλουπάνι μας ή όποιο άλλο πανί για στράγγισμα χρησιμοποιήσουμε, αν δε θέλουμε το γιαούρτι μας να μυρίζει "Λουλούδια του δάσους" ή άλλο μαλακτικούλι. Αν θέλουμε μπορούμε να αρωματίσουμε το γιαούρτι μας με βανίλια, όπως μας ενημερώνει με αναλυτικό τρόπο το παραπάνω site που σας είπα.
Αφήνουμε να στραγγίξει καμιά ωρίτσα (ΠΡΟΣΟΧΗ: αν το αφήσουμε πολλές ώρες να στραγγίξει, θα φέρνει προς τυράκι).
Το φυλάμε σε πήλινο μπωλάκι και καταναλώνουμε με μέλι ή όπως αλλιώς θέλουμε. Το γιαουρτάκι μας είναι πλήρες, είναι στραγγιστό και το φτιάξαμε μόνοι μας! Με ένα κιλό γάλα, φτιάξαμε μισό κιλό στραγγιστό γιαούρτι.



Ο τρόπος που προτείνει η Λάγια. Μεταφέρω όπως ακριβώς μου τα έγραψε και την ευχαριστώ για τη συνταγή. Ο τρόπος της Λάγιας είναι πιο ακριβής σε σχέση με τη μέτρηση θερμοκρασίας.

ΓΙΑΟΥΡΤΙ
Υλικά
1 θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής (σε όλα τα καταστήματα με εργαλεία κουζίνας)
2 λίτρα γάλα (εγώ φτιάχνω με 2% λιπαρά)
3 κουταλιές της σούπας γιαούρτι (την πρώτη φορά ένα στραγγιστό αγοραστό τις επόμενες κρατάμε από το δικό μας)

Εκτέλεση
1ο ΒΗΜΑ : Βάζουμε το γάλα σε μια μεγάλη κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά, τοποθετούμε το θερμόμετρο και παρακολουθούμε ανακατεύοντας που και που να μην μας κολλήσει (δεν κολλάει εύκολα αν έχουμε μέτρια θερμοκρασία) μέχρι η θερμοκρασία να φτάσει ακριβώς στους 90 C.

2ο ΒΗΜΑ : Μόλις φτάσουμε στην επιθυμητή θερμοκρασία των 90 C κατεβάζουμε από το μάτι και μεταφέρουμε το γάλα σε ένα γυάλινο ή πήλινο μπωλ με καπάκι – (είναι πιο υγιεινό και γίνεται και πιο καλό το γιαούρτι από ότι στα πλαστικά) που να χωρά τα 2 λίτρα γάλα και τοποθετούμε και πάλι το θερμόμετρο στο γάλα.

3ο ΒΗΜΑ : Μόλις κατέβει η θερμοκρασία στους 45C ρίχνουμε το γιαούρτι και ανακατεύουμε καλά. Σκεπάζουμε το μπωλ και το βάζουμε σε ένα μέρος ζεστό σκεπασμένο με ένα κουβερτάκι* που δεν θα το «ενοχλήσουμε» για τις επόμενες 5 με 6 ώρες για να γίνει η ζύμωση και να μη μας κόψει το γιαούρτι. (Εγώ το φτιάχνω το βράδυ πριν κοιμηθούμε και το βάζω στο ψυγείο το πρωί κατά τις 6.30 που ξυπνάμε – δεν παθαίνει τίποτα αν μείνει και καμία ώρα παραπάνω έξω.

4ο ΒΗΜΑ : Το βάζουμε στο ψυγείο προσέχοντας να μην το κουνήσουμε απότομα και την επόμενη ημέρα είναι έτοιμο για κατανάλωση.

Το γιαούρτι μας αυτό δεν είναι στραγγιστό και δεν κάνει και πέτσα.
Αν θέλουμε να το κάνουμε στραγγιστό (είναι πιο ωραίο) φτιάχνουμε μια σακουλίτσα από ύφασμα ή από μια λευκή βαμβακερή μαξιλαροθήκη και μόλις κρυώσει στο ψυγείο το μεταφέρουμε με κουτάλα στη σακούλα μας το βάζουμε μέσα σε ένα μεγάλο τάπερ και όλο μαζί στο ψυγείο για 2-3 ώρες έτσι θα βγάλει τα υγρά του.

Αν το φτιάξετε μία φορά θα δείτε πόσο απλό είναι με σίγουρη επιτυχία αρκεί να εφαρμόσετε πιστά τις ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΕΣ.

Με όποιον τρόπο και να το φτιάξουμε, είναι σίγουρο ότι θα είναι τέλειο! Μπορούμε να το συνοδέψουμε με γλυκό κουταλιού κυδώνι, με γλυκό κουταλιού σταφύλι, με μέλι και καρύδια, με ξηρούς καρπούς ή όπως θέλει ο καθένας.
Καλή επιτυχία και καλό πσκ.

Update 25-1-09
Επειδή το Χαρτουλίνι, στην προσπάθειά της να φτιάξει γιαούρτι, είχε μια μικρή ατυχία με αίσιο όμως τέλος, επισημαίνω και το γράφω και μέσα στη συνταγή, ότι κατά τη διάρκεια του πηξίματος, η θερμοκρασία πρέπει να μείνει σταθερή σχεδόν στους 50 βαθμούς και να μην μείνει σε κρύο περιβάλλον το γιαούρτι, γιατί δεν θα πήξει.

Βραβείο

Είναι η μέρα των βραβείων όπως φαίνεται σήμερα. Η Φαραώνα δίνει βραβείο στη μικρή κουζίνα μου. Της αρέσει λέει ο τρόπος που εκφράζομαι μέσα στο μπλογκ, στις συνταγές μου. Φαραώνα σ' ευχαριστώ πολύ. Χαίρομαι που σου αρέσει το μπλογκ μου!

Το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής:
«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες.
Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς!»

Proximidade is described as follows:'This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships. These blogs are exceedingly charming. These kind bloggers aim to find and be friends. They are not interested in prizes for self-aggrandizement! Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated. Please give more attention to these writers!'This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites. You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog.

As I have to choose only eight, the Proximidade Award goes to:

Καθώς έχω μόνο οκτώ να επιλέξω, απονέμω το βραβείο με τη σειρά μου στους:
Χμμμμμμμμμ δύσκολο αυτό τώρα....Δύσκολα μου βάλατε...Ας προσπαθήσω...
Θα αναφέρω πιο πολύ παλιούς φίλους που τους γνώρισα μέσα από τα Ονειρομαγειρέματα, τον καθένα για διαφορετικό λόγο...
Τη μαγισσούλα και το aromacooking για τις αρωματικές μαγειρικές αλχημείες που έμαθα
Τον Κωνσταντίνο και τον Ηλιογράφο για τις φωτογραφικές τους ικανότητες
Τον Π.Κ. και τον Διονύση γιατί είναι άνθρωποι των γραμμάτων
Τη Νατάσσα και τα Τρελοτουριστάκια για τα ταξίδια που μας πάνε

Θα ήθελα να δώσω και σε άλλους, αλλά δεν μπορώ να τους αναφέρω εδώ, είτε γιατί ναι μεν είναι μπλόγκερς αλλά δεν έχουν μπλογκ, ή γιατί λείπουν μακριά και δεν θα δουν το βραβείο ή γιατί δεν τους αρέσουν τα φώτα της δημοσιότητας, χεχε!

Τι να τα κάνω τόσα λεμόνια;

Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε κάναμε πολλές δουλειές μέσα και έξω από το σπίτι. Οι 2 λεμονιές και 2 πορτοκαλιές που έχουμε ήταν κατάφορτες, αλλά η συνεχόμενη βροχή δεν μας άφηνε ούτε να πάμε να τα μαζέψουμε. Το Σάββατο είχαμε ήλιο, οπότε εκμεταλλευτήκαμε το γεγονός.

Όλο το Σαββατοκύριακο ασχολιόμουν με τα λεμόνια! Γιατί όλο το Σαββατοκύριακο; Θα καταλάβετε αμέσως. Αυτά παθαίνει κανείς όταν καταλήγει με 2 τσάντες λεμόνια, συν άλλα τόσα στο δέντρο!

Αφού βρέθηκα με πολλά λεμόνια, σκεφτόμουν τρόπους για να αξιοποιηθούν.

Έχετε σκεφτεί ότι μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τα πάντα από ένα λεμόνι; Το μόνο που θα πετάξουμε, είναι αυτό που θα μείνει στον λεμονοστύφτη. Ας δούμε πως! Εννοείται, πως τα λεμονάκια μας είναι αράντιστα και ακέρωτα, άρα δικά μας, ή βιολογικά.

Το εξωτερικό κίτρινο μέρος των λεμονιών θα το κάνουμε λικέρ λεμόνι ή λιμοντσέλο. Μπορούμε φυσικά να το χρησιμοποιήσουμε σαν ξύσμα στα γλυκά μας.

Μετά, θα στύψουμε τα λεμόνια, θα χρησιμοποιήσουμε όσο χυμό θέλουμε φρέσκο όπως είναι, και τον υπόλοιπο θα τον βάλουμε σε παγοκυψέλες στην κατάψυξη. Τα λεμονοπαγάκια, μπορούμε να τα βάλουμε σε ψητά κατσαρόλας, πάνω από μπιφτέκια, μπριζόλες, ψάρια όταν ψήνουμε, σε σούπες, σε νερό το καλοκαίρι για να έχει γεύση λεμονιού και φυσικά μπορούμε να φτιάξουμε φρέσκια σπιτική λεμονάδα.

Μπορούμε επίσης να ρίξουμε μια ματιά στο aromacooking και να διαβάσουμε από συνταγές για βήχα, μάσκες και αδυνατιστικούς χυμούς, μέχρι σαπούνια λεμονιού και καθαριστικά με άρωμα λεμόνι!

Συνεχίζω.
Αν τα λεμόνια μας είναι χοντρόφλουδα, μπορούμε να κάνουμε μαρμελάδα και γλυκό κουταλιού από το άσπρο μέρος του λεμονιού.

Τι έμεινε να πετάξουμε; Μόνο ό,τι έμεινε στο λεμονοστύφτη! Πριν πετάξετε τα φλούδια, περάστε τα χέρια σας με αυτά. Τα χέρια σας θα ασπρίσουν και θα φύγουν τυχόν σημάδια. Κάνετε το ίδιο κάθε φορά που πετάτε στυμμένες λεμονόκουπες. Με τη λεμονόκουπα θα καθαρίσουμε τα δάχτυλά μας που μαύρισαν από το καθάρισμα των δαμάσκηνων, της ελιάς, του ροδιού, του καρυδιού κλπ, αλλά και της νικοτίνης.

Αλήθεια, τρώγατε εσείς τη φλούδα από τα λεμόνια όταν είσαστε πιτσιρίκια; Εγώ ναι!

Διαγωνισμός μαγειρικής

Η κ. Δανάη Στυλιανού, μου έστειλε αυτό, προς ενημέρωσή σας. Κάνετε κλικ στη φωτό, για να ρίξτε μια ματιά για το διαγωνισμό που ετοιμάζει ο Alpha.

Παντσέτα γεμιστή

Όταν κάνω τραπέζι για πολλά άτομα, πάντα με προβληματίζει τι κρεατικό να φτιάξω. Θέλω κάτι να είναι πολύ σε ποσότητα, να το τρώνε οι περισσότεροι, να μπορεί να ταιριάξει με πατάτες ή ρύζι ή δεν ξέρω κι εγώ τι, να... να... να...Θέλω πολλά! Εκείνο που μου έχει δώσει πάρα πολλές φορές τη λύση, είναι η γεμιστή χοιρινή παντσέτα.

Αυτό το φαγητό το έκανε η μάνα μου από τότε που ήμουν μικρή και από τότε μας άρεσε πολύ. Αυτό και το χοιρινό σε λαδόκολλα! Η μάνα μου στη γέμιση έβαζε μόνο τυρί και σκόρδο. Εγώ, με τα χρόνια πρόσθεσα και λαχανικά.

 Τη συνταγή είχα δώσει πολύ παλιά στο hungry.gr, αλλά εκεί δεν είχαμε τότε τη δυνατότητα για να ανεβάζουμε φωτογραφίες. Σε μερικές συνταγές, θεωρώ ότι οι φωτογραφίες είναι απαραίτητες, γιατίβοηθάνε και διευκρινίζουν απορίες.

Πάμε να δούμε πως γίνεται;

Παντσέτα χοιρινή γεμιστή με τυρί και λαχανικά
Υλικά
Μια παντσέτα χοιρινή (ανάλογα τα άτομα, ζητάτε στο χασάπη μεγάλη η μικρή. Όσο πιο μεγάλη όμως τόσο περισσότερο λίπος θα έχει).
Τυρί σκληρό (κεφαλοτύρι, κεφαλογραβιέρα ή ανάλογα με τα γούστα του καθενός-εδώ έβαλα γραβιέρα και ρεγκάτο που είχα).
Ντομάτα, καρότο, πιπεριές πράσινες, κομμένα σε στενόμακρα κομμάτια, σκόρδο (ό,τι αρέσει στον καθένα).
Μουστάρδα της αρεσκείας σας (εγώ προτιμώ μια πικάντικη).
Αλάτι, πιπέρι
Λεμόνι

Προετοιμασία
Παραγγέλνουμε στο χασάπη μας μια παντσέτα χοιρινή. Του ζητάμε να μας την καθαρίσει από κόκκαλα αλλά να ΜΗΝ την τεμαχίσει σε κομμάτια. Τα κοκκαλάκια που θα βγάλει ο χασάπης δεν τα πετάμε, αλλά τα βάζουμε μέσα στο ταψί.
(Λέω ζητάμε από τον χασάπη επειδή σε μικρά μέρη όπως εδώ καμιά φορά δεν είναι διαθέσιμη. Στο δικό μου χασάπη 2-3 ώρες νωρίτερα είναι αρκετό να τον έχω ειδοποιήσει).
Αν η παντσέτα είναι πολλή μεγάλη του ζητάμε να την κόψει στα δύο για να χωράει κατά μήκος στο ταψί μας.

Εκτέλεση
Όση ώρα προετοιμάζουμε το κρέας προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς πάνω-κάτω αντίσταση.

Πλένουμε την παντσέτα, τη στεγνώνουμε.

Τεμαχίζουμε τα λαχανικά, τις πιπεριές σε ζουλιέν (στενόμακρα κομμάτια) τις ντομάτες το ίδιο και τα καρότα στενόμακρα στα 4 κομμάτια ή ανάλογα το μέγεθος του καρότου

Βάζουμε σε μια καθαρή επιφάνεια την παντσέτα με την καθαρισμένη από κόκκαλα μεριά προς τα πάνω έτσι ώστε η πλευρά με το λίπος να μείνει εξωτερικά.

Αλατοπιπερώνουμε όλη την παντσέτα από την πάνω πλευρά.

Βάζουμε μουστάρδα σε όλη την πάνω πλευρά.

Τοποθετούμε λαχανικά και τυρί κατά μήκος της παντσέτας 2-3 φορές ανάλογα με το μέγεθός της. Το τυρί να μην είναι κομμένο μικρά κομμάτια γιατί λιώνει και φεύγει.

Όταν έχουμε τελειώσει με τη γέμιση, το τυλίγουμε σφιχτά.

Κατόπιν, το τυλίγουμε σφιχτά με σπάγγο ειδικό για ψητά, υπάρχει σε σούπερ μάρκετ ή με δίχτυ (εγώ δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ δίχτυ, πάντα το δένω με σπάγκο ή κλωστή για ... πλέξιμο- μη γελάτε!)

Επαναλαμβάνουμε την ίδια διαδικασία και στο άλλο κομμάτι (αν μας το έχει κόψει στα δύο).

Βάζουμε την παντσέτα σε βαθύ ταψί ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ λάδι. Βγάζει δικό της λίπος.

Ρίχνουμε λεμονάκι από πάνω και λίγο νερό (ένα ποτήρι του νερού ή και παραπάνω, να καλύψουμε τον πάτο του ταψιού).

Απλώνουμε και στην εξωτερικη της μεριά αλατοπιπεράκι και λίγη μουστάρδα.

Χαμηλώνουμε τη φωτιά στο φούρνο στους 130 και ψήνουμε όλη νύχτα (5-6 ώρες) ΧΩΡΙΣ λαδόκολλα.

Είναι ένα φαγητό που έχω φτιάξει πάρα πολλές φορές γι αυτό και ούτε καν μετράω τα υλικά (όπως το νερό στο ταψί, δεν είμαι σίγουρη αν είναι ένα ή δύο ποτήρια.
Αν τύχει και σηκωθώ μέσα στη νύχτα το γυρίζω μια φορά, αλλιώς το γυρίζετε το πρωί να πάρει χρώμα και από την άλλη πλευρά.
Όσο πιο σκληρό είναι το τυρί τόσο καλύτερα, γιατί με τόσες ώρες ψήσιμο θα δείτε πολλά κομμάτια του τυριού λιωμένα και βγαλμένα έξω από το κρέας. Επίσης βοηθάει και ένα πολύ σφιχτό τύλιγμα με το σπάγκο. Πάντως την έξοδο του τυριού δεν τη γλυτώνω. Αν κάποιος γνωρίζει καλύτερα πως θα αποφύγω να μη φύγει το τυρί έξω, τον παρακαλώ να το πει.

Θέλετε και tips;
Κόψτε τη όταν κρυώσει κατά προτίμηση με ηλεκτρικό μαχαίρι ή με μαχαίρι για κρέας που να μην είναι με δοντάκια αλλιώς αν είναι ζεστή, ή το μαχαίρι με δοντάκια, θα διαλυθεί το κρέας.

2ο tip: Δε βάλαμε καθόλου λάδι θυμάστε; Κι όμως στο ταψί έχει πολύ από το λίπος του χοιρινού. Προσωπικά εγώ δεν το θέλω, έτσι κάνω το εξής: Ρίχνω όλη τη σάλτσα σε ένα μπωλ και το βάζω για λίγο στο ψυγείο ή ακόμα καλύτερα στην κατάψυξη. Μέσα σε λίγα λεπτά το λίπος έχει πήξει στην επιφάνεια της σάλτσας. Το αφαιρούμε και το πετάμε αν δεν το θέλουμε. Αν δεν έχετε χρόνο για να το βάλετε στο ψυγείο, απομακρύνετέ το από την επιφάνεια του ταψιού με ένα κουτάλι.


Καλή επιτυχία και καλή εβδομάδα!

Μπεζέδες και πάλι

Μια συνταγή μπορεί να είναι πολύ καλή και δοκιμασμένη, αλλά πάντα υπάρχουν περιθώρια για βελτιώσεις και αλλαγές. Όπως σας είπα, δοκίμασα χτες να κάνω μπεζέδες με λιγότερη ζάχαρη. Πράγματι, είναι λιγότερο γεμάτοι μέσα, το ίδιο νόστιμοι και περισσότερο εύθραυστοι. Για κάθε μεγάλο αυγό, χρησιμοποίησα 45 γρ. ζάχαρη. Το αποτέλεσμα όπως σας είπα ήταν, πιο ανάλαφρο. Μάλιστα, θεωρώ ότι μπορούμε να μειώσουμε λίγο ακόμα τη ζάχαρη. Φυσικά, ψήθηκαν σε λιγότερο χρόνο και επίσης βγήκαν λιγότερα κομμάτια όπως αναμενόταν. Με 2 αυγά, βγήκαν 15 μπεζέδες (με γεμάτες κουταλιές γλυκού). Η επιλογή είναι δική σας.

Αν θέλετε πιο γεμάτους και πιο κριτσινιστούς προτιμείστε την προηγούμενη συνταγή, ενώ αν θέλετε πιο κούφιους μέσα, προτιμείστε αυτή. Η εκτέλεση είναι η ίδια.

Μπεζέδες Ι

Ζάχαρη

Ρίξτε μια ματιά στο update που έκανα στο ποστ με τη ζάχαρη, για να δείτε κι άλλες ζαχαρίτσες!
Παραθέτω επίσης φωτό, από τη χτεσινή καφεδοκατάνυξη με φίλες. Από σήμερα δίαιτα :-)))

Ζυμαρικά με σολομό και τυρί κρέμα

Λατρεύω τα ζυμαρικά. Μου αρέσει να τα τρώω με οποιαδήποτε σάλτσα. Από απλή έως πολύπλοκη. Το αστείο είναι, ότι ενώ στον περισσότερο κοσμο αρέσουν τα μακαρόνια με κιμά, εμένα είναι η τελευταία μου επιλογή σε σάλτσα. Προτιμώ σάλτσες με λαχανικά, με ντομάτα, σκέτα με τυρί, με πέστο, με θαλασσινά κλπ κλπ.
Ας φτιάξουμε μακαρόνια με σολομό και τυρί κρέμα!


Ζυμαρικά με σολομό και τυρί κρέμα
Υλικά για 4 άτομα

1/2 κιλό μακαρόνια ψιλά (ή και παραπάνω)
200 γρ. σολομό καπνιστό
1 πακέτο (200 γρ) τυρί κρέμα light
1 φλυτζάνι γάλα φρέσκο
1 κουτ. σούπας ανάμικτα ξερά βότανα ή άνηθο
αλάτι
πιπέρι
1-2 κ.σ. ελαιόλαδο

Τα φτιάχνουμε;
Μέσα σε ένα πιάτο ή μπωλάκι, ανακατεύουμε το τυρί κρέμα με το γάλα.
Προσθέτουμε το σολομό κομμένο σε λωρίδες και τα βότανα (δείτε το TIP).
Βράζουμε νερό, αλατίζουμε και βράζουμε τα ζυμαρικά όσο χρόνο χρειάζονται.
Σουρώνουμε.
Βάζουμε 1-2 κουταλιές σούπας λάδι στην κατσαρόλα, ζεσταίνουμε και ρίχνουμε τα ζυμαρικά.
Ανακατεύουμε και ρίχνουμε το μίγμα με το σολομό.
Ανακατεύουμε καλά να πάει παντού.
Ρίχνουμε πιπέρι, αλάτι (αν χρειάζεται κι άλλο).
Ο σολομός με το ανακάτεμα κόβεται σε πολύ μικρά κομμάτια.
Σερβίρουμε με φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

TIP: αν δεν θέλουμε να κοπεί ο σολομός σε πολύ μικρά κομμάτια, ανακατεύουμε μόνο το μίγμα του τυριού με το γάλα και τα βότανα και προσθέτουμε στο τέλος το σολομό.

Καλή επιτυχία και καλό σαββατοκύριακο!

Τα μανιτάρια της Δήμητρας Βέργου

Η Δήμητρα Βέργου Ευαγγελοπούλου, ζει στα Γρεβενά, την πόλη του μανιταριού. Είναι γνώστης των μανιταριών και πολύ καλή μαγείρισσα όπως φαίνεται. Η Δήμητρα, με τη βοήθεια και τη στήριξη της οικογένειάς της, έγραψε ένα βιβλίο για τα μανιτάρια. Συνταγές, φωτογραφίες, πληροφορίες, όλες γύρω από τα μανιτάρια, συγκεντρώθηκαν και έγιναν ένα ενδιαφέρον και όμορφο βιβλίο, που κάθε μαγείρισσα θα ήθελε να έχει στη βιβλιοθήκη της. Πόσο μάλλον όλοι όσοι γνωρίζουν από μανιτάρια και τη συλλογή τους.

Ας δούμε μια συνταγή για μανιταρόπιττα από αυτό το βιβλίο, που με χαρά μου έστειλε η Δήμητρα. Δήμητρα, σ' ευχαριστώ για την κουβέντα που είχαμε και εύχομαι καλή επιτυχία στο βιβλίο σου!


ΜΑΝΙΤΑΡΟΠΙΤΤΑ

Υλικά :
Για τη ζύμη.
4 κούπες αλεύρι
2 κούπες νερό χλιαρό
1 κουταλιά λάδι, 1ξίδι
1 κουταλάκι αλάτι, 1 ζάχαρη
1 κούπα λάδι -1 κούπα βούτυρο ( για το ράντισμα των φύλλων)

Για τη γέμιση
8 μανιτάρια, ό,τι μανιτάρια έχουμε
6 κρεμμύδια ξερά -1 ματσάκι φρέσκα
2 ώριμες ντομάτες
½ ματσάκι μαϊντανό
Λίγη καυτερή πιπεριά
αλάτι-πιπέρι
1 ποτήρι λάδι

Εκτέλεση:
1. Σε μία λεκάνη βάζουμε το αλεύρι ανοίγουμε μία λακκούβα στη μέση και
ρίχνουμε μέσα όλα τα υλικά εκτός από το νερό το οποίο ρίχνουμε λίγο- λίγο για να γίνει η ζύμη μαλακή .Τη Ζυμώνουμε αρκετή ώρα και την αφήνουμε στο ψυγείο για μισή ώρα .
2.Στη συνέχεια χωρίζουμε τη ζύμη σε μικρά κομμάτια όσο το μέγεθος ενός καρυδιού. Τα κομματάκια αυτά της ζύμης τα ανοίγουμε με τα δάχτυλα μας μικρά φυλλαράκια και τα ενώνουμε ανά δύο με λίγο βούτυρο και ανοίγουμε με τον πλάστη 8 φύλλα.

3. Έχουμε ετοιμάσει τη γέμιση : Σοτάρουμε τα κρεμμύδια με το λάδι, τα μανιτάρια και όλα τα υπόλοιπα υλικά προσθέτοντας ένα ποτήρι νερό και τα αφήνουμε να βράσουν μέχρι να τελειώσει το νερό.


4. Στρώνουμε στο ταψί τα 4 φύλλα και τα ραντίσουμε ανά 1 με το μείγμα από το λάδι και το βούτυρο. Βάζουμε πάνω τη γέμιση και τη σκεπάζουμε με τα υπόλοιπα 4 φύλλα. Αλείφουμε την πίττα με βούτυρο και λίγο νερό και την ψήνουμε στους 200 για μία σχεδόν ώρα.

Μικρό μυστικό:
Μπορούμε αν θέλουμε για παραλλαγή να προσθέσουμε στη γέμισή και 200γρ.κιμά μοσχαρίσιο.

Μπεζέδες

Θυμάστε όταν έγραψα τους κουραμπιέδες, που είπα πως θα φτιάξουμε μπεζέδες με τα ασπράδια; Τώρα ήρθε η ώρα. Φυσικά όχι με τα ασπράδια των κουραμπιέδων. Εκείνα μπαγιατέψανε τόσο καιρό! :-)

Από μικρό παιδί μου άρεσαν τα γλυκά. Αλλά ένα γλυκό, μου άρεσε και εξακολουθεί να μου αρέσει ακόμα. Οι μπεζέδες! Πεθαίνω για μπεζέδες!
Όταν τους βρω, είμαι ικανή να κατεβάσω μόνη μου ένα κουτί! Να νιώθω να σπάει , να θρυμματίζεται αυτό το γλυκό κάτασπρο εύθραυστο περίβλημα, χαρακτηριστικό του μπεζέ!
Και φυσικά, όπως καταλαβαίνετε, έπρεπε να μάθω πώς φτιάχνονται...
Θα έσκαγα αν δεν μάθαινα.

Θα ήμουν γύρω στα 17, ίσως και νωρίτερα που προσπαθούσα να φτιάξω μπεζέδες. Διάβαζα βιβλία ζαχαροπλαστικής, ρώταγα τη γειτονιά, ρώταγα το ζαχαροπλάστη, ρώταγα από δω, ρώταγα από κει...άδικος κόπος. Ποτέ δεν είχαν επιτυχία. Ή θα μου «κάθονταν» τ’ αυγά στο ψήσιμο, ή δε θα φούσκωναν από την αρχή κλπ κλπ. Εκείνη η έρμη η μάνα μου, ποτέ δε μου είπε «γιατί παιδάκι μου χάλασες πάλι αυγά;» ΠΟΤΕ! Μόνο γέλαγε... Η αλήθεια είναι ότι η μάνα μου ουδέποτε αρνήθηκε να βοηθήσουμε στην κουζίνα. Πάντα μας άφηνε να πλάσουμε κουλούρια, να φτιάξουμε μαζί κέικ, να διακοσμήσω κάθε χρόνο τη βασιλόπιτα... Μάλλον γι αυτό αγαπήσαμε κι εγώ και τα αδέρφια μου την κουζίνα.

Μέχρι που μια ωραία μέρα, η ενασχόληση μου με την ... ραπτική, ναι, με την ραπτική, μου έδωσε τη λύση. Τότε αγόραζα το περιοδικό Burda που είχε μέσα πατρόν για ράψιμο (είπαμε, έχω πολλά χόμπυ) και σε ένα τεύχος είχε συνταγή για μπεζέδες...!!!
Τους έφτιαξα με τη συνταγή που έλεγε....Ωωωωωωωω τι ευτυχία, στέκονταν εκεί και με κοιτούσαν φουσκωτοί και άσπροι-άσπροι...
Από τότε μόνο αυτή τη συνταγή κάνω, αν και με τα χρόνια έκανα μερικές μικρές αλλαγές, αφού στην πορεία έμαθα κι άλλα μυστικά για τους μπεζέδες.
Σας δίνω λοιπόν τη συνταγή και μερικά tips.

Μπεζέδες
Υλικά
3 ασπράδια
175 γρ. ζάχαρη (ή και λιγότερη)
1 κουταλάκι του γλυκού χυμός λεμονιού (τώρα πια δεν το προσθέτω)
1-2 βανίλιες (δεν τις έλεγε η συνταγή)

Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε το φούρνο σε χαμηλή θερμοκρασία 50-80 βαθμούς
Χτυπάμε τα αυγά σφιχτή μαρέγκα, να στέκεται καλά. Ξεκινάμε το χτύπημα κατευθείαν με την μεγάλη σκάλα του μίξερ.



Προσθέτουμε τη ζάχαρη κουταλιά-κουταλιά, ενώ συνεχίζουμε να χτυπάμε.
Προσθέτουμε και τις βανίλιες
Στο τέλος ρίχνουμε και το χυμό λεμονιού για να γυαλίσει το
μίγμα.

Στρώνουμε σε ταψί χαρτί ψησίματος και ρίχνουμε μικρές κουταλιές από το μίγμα (δε φουσκώνουν πάρα πολύ). Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και κορνέ για να έχει σχεδιάκι. Τους βάζουμε στο φούρνο σε χαμηλή θερμοκρασία (50-80 βαθμούς) και τους ξεχνάμε για αρκετές ώρες μέχρι να στεγνώσουν καλά. Οι συγκεκριμένοι της φωτο, βγήκαν από τον φούρνο μετά από 4 ώρες περίπου.


Tips
Η συνταγή έλεγε άχνη ζάχαρη και αυτή έβαζα κι εγώ. Μια φορά όμως που είδα τη Βέφα να τους κάνει, πρότεινε άσπρη κανονική ζάχαρη. Πρότεινε δε, την τελευταία ποσότητα ζάχαρης να τη βάζουμε χωρίς να τη χτυπάμε, αλλά απλώς να την ανακατεύουμε με κουτάλι, και όχι με μίξερ, για να στέκεται το μίγμα καλύτερα και πράγματι έτσι είναι.

Εννοείται ότι τη ζάχαρη δεν τη μετράω κι εγώ ακριβώς. Μπορεί να μου πέσει και 180 γραμμάρια ή 170. Μπορείτε να βάλετε και λιγότερη (και αυτό το έχω κάνει....μιλάμε για διατριβή στους μπεζέδες)

Αν θέλετε να φτιάξετε περισσότερους ή λιγότερους προσαρμόστε την ποσότητα της ζάχαρης. Για κάθε μεγάλο αυγό είναι περίπου 50-60 γραμμάρια ζάχαρη.

Τη βανίλια την πρόσθεσα εγώ γιατί φοβόμουν μη μυρίζει to αυγό.

Σπάνια πια βάζω λεμόνι.

Μην ζεστάνετε σε δυνατή φωτιά το φούρνο γιατί όταν τους βάλετε μέσα θα πάρουν καφέ χρώμα από πάνω. Θέλει χαμηλή φωτιά και πολλές ώρες μέσα στο φούρνο, γύρω στους 80 και λιγότερο, για να μην πάρουν καφέ χρώμα. Πρέπει να μείνουν άσπροι ή έστω ανοιχτοί μπεζ. Συνήθως τους φτιάχνω το απόγευμα και τους ξεχνώ μέχρι το βράδυ αργά. Δοκιμάζω και αν είναι έτοιμοι τους βγάζω. Φυσικά μπορώ να φάω καμιά δεκαριά δοκιμάζοντας, για να σιγουρευτώ αν έχουν ψηθεί!

Οι μπεζέδες της φωτό, είναι πιο λευκοί στην πραγματικότητα, αλλά επειδή δεν χρησιμοποίησα φλας, φαίνονται πιο σκούροι. Τώρα βέβαια, έχουν περάσει στην ιστορία αφού έχουν μείνει μόνο 6!

Όσο πιο πολύ μείνουν στο φούρνο, τόσο πιο πολύ θα ξεραθούν, θα στεγνώσουν. Το θέμα είναι να ψηθούν καλά (για λόγους υγείας) και να μη μοιάζουν με ...τσίχλα.... Αν στεγνώσουν καλά, δεn μοιάζουν με τσίχλα.

Αυτό το γλυκό το συνηθίζουν σε μερικές περιοχές σε γάμους λόγω του χρώματος του.

Οσο πιο μικρό και στενό με βάθος είναι το μπωλ που θα τους χτυπήσετε, τόσο το καλύτερο. Στα ευρύχωρα μπωλ τα αυγά δεν παίρνουν τον όγκο που πρέπει. Το μπωλ πρέπει να είναι πεντακάθαρο, στεγνό και χωρίς υπολείμματα κρόκου μέσα. Επίσης ξαναλέω, χαμηλή φωτιά, πολύ χαμηλή, ακόμα και κάτω από 80 και αν χρειάζεται και μισάνοικτη η πόρτα του φούρνου.

Μπορούμε να τους φάμε σκέτους, να ενώσουμε ανά δύο με κρέμα βουτύρου (δεν το έχω κάνει ποτέ), να τους χρησιμοποιήσουμε σε τούρτες παγωτού σαν βάση, σε τούρτες απλές κλπ.

Καλή επιτυχία!

Update
Η Αγγελική Ν, έγραψε μερικά επιπλέον tip για τους μπεζέδες και τη μαρέγκα στα σχόλια. Τα μεταφέρω εδω, έτσι ώστε να είναι χρήσιμα για όλους. Ευχαριστούμε Αγγελική!

Έχω παρατηρήσει ότι τα ασπράδια διαχωρίζονται πιο εύκολα όταν είναι κρύα. Τα σπάω ένα ένα σε πιατάκι και μετά τα βάζω στο μπολ (μη γίνει καμιά στραβή και χαλάσουν όλα τα ασπράδια), τα σπάω αμέσως μόλις τα βγάλω από το ψυγείο. Μετά τα αφήνω να πάρουν την θερμοκρασία του δωματίου μισή ωρίτσα, γιατί στη θερμοκρασία αυτή γίνεται καλύτερη μαρέγκα. Επίσης προσέχω το μπολ ανάμιξης να είναι από γυαλί ή ανοξείδωτο μέταλλο. Τα πλαστικά δεν είναι τόσο καλά για την μαρέγκα. Προσοχή λοιπόν, στην αγορά του μίξερ! Το δικό μου είχε πλαστικό κάδο, με αποτέλεσμα, για χρόνια, οι μαρέγκες μου δεν πετύχαιναν!

Σχετικά με την ζάχαρη... Αν χτυπηθεί σωστά η ζάχαρη, ώστε να διαλυθεί ολοκληρωτικά στα ασπράδια, δεν έχει σημασία τι ζάχαρη χρησιμοποιείς. Αν μείνει αδιάλυτη ζάχαρη, στο ψήσιμο χαλάει ο μπεζές. Γιαυτό, αν δεν έχεις εμπειρία είναι καλύτερα να χρησιμοποιείς άχνη (ή λεπτή ζάχαρη) ώστε να πετυχαίνει καλύτερα η διάλυση. Λέγεται, ότι η μαρέγκα στέκει καλύτερα αν προσθέσει κανείς λίγη κρεμ ταρτάρ (ή σταγόνες λεμόνι όπως λες στα υλικά).

Η ζάχαρη δεν μπορεί να μειωθεί κάτω από ένα όριο. Θέλει νομίζω 1 1/2 ή και 2 κουταλιές της σούπας σε κάθε ασπράδι. Είχα προσπαθήσει να το κάνω πιο λάιτ και βγήκε... μάπα (ξεφούσκωσε στο ψήσιμο τελείως)

Update 13-01-09 για τους λάτρεις των μπεζέδων
Φωτό της φίλης μου Α, από το ταξίδι της στη Γαλλία
(ξέρει την τρέλα που έχω με τους μπεζέδες...)

Μπεζέδες ΙΙ
Για πιο ανάλαφρους μπεζέδες

Κοτόπιτα με ρύζι μπασμάτι

Η φίλη μου η Μ. φτιάχνει πολύ ωραίες πίτες. Πρόσφατα έφτιαξε κοτόπιτα με χειροποίητο φύλλο. Μου έστειλε τη συνταγή και φωτό και σας την παρουσιάζω.

Κοτόπιτα με ρύζι μπασμάτι

Για το φύλλο
1/2 κιλό αλεύρι
περίπου 3/4 της κούπας ζεστό νερό
3 κ. σ. ελαιόλαδο
2 κ. σ. ξύδι
1/2 κ. γ. αλάτι
λίγο νισεστέ

Για τη γέμιση
1 κοτόπουλο σχετικά μεγάλο
2 κρεμμύδια
4-5 γαρίφαλλα
αλάτι ή ένα κύβο λαχανικών ΒΙΟ
πιπέρι
1 φλυτζάνι ρύζι μπασμάτι

Το φύλλο:
Φτιάχνουμε το φύλλο ανακατεύοντας τα υλικά της ζύμης. Ενώνουμε όλα τα υλικά για το φύλλο και ζυμώνουμε για να πάρουμε μια εύπλαστη ζύμη. Τη χωρίζουμε σε 5-6 μπαλάκια, ανάλογα με το ταψί που θα τη βάλουμε. Ανοίγουμε κάθε φύλλο χωριστά, χρησιμοποιώντας νισεστέ. Θα φτιάξουμε 5-6 λεπτά και αέρινα φύλλα (σαν τη φίλη μου) που θα καλύπτουν όλη την επιφάνεια του ταψιού και θα περισσεύουν απ’ έξω. Όταν τα στρώνουμε, ανά ένα-δύο φύλλα λαδώνουμε την επιφάνειά τους.

Η γέμιση:
Βράζουμε 1 κοτόπουλο σχετικά μεγάλο.

Σκεπάζουμε το κοτόπουλο με νερό, ρίχνουμε 5-6 σπόρους πιπέρι και προσθέτουμε 2 κρεμμύδια που τους έχουμε μπήξει από 4-5 γαρίφαλα. Να βράσει καλά το όλον θέμα.

Μόλις κρυώσει, το καθαρίζουμε από κόκκαλα και πέτσες και το κόβουμε κομμάτια. Κρατάμε μερικά μεγάλα κομμάτια.

Σουρώνουμε το ζουμί και πολτοποιούμε τα κρεμμύδια. Τα προσθέτουμε στο ζωμό. Συνεχίζουμε το βράσιμο σε σιγανή φωτιά, ώστε να μην κρυώσει ο ζωμός, προσθέτοντας 1 κύβο ή αλατοπίπερο.

Στρώνουμε τα φύλλα στο ταψί, φροντίζοντας να εξέχουν οι άκρες
Στις άκρες, γύρω-γύρω, βάζουμε τα μεγάλα κομμάτια της κότας, γυρίζουμε τα φύλλα σε κόθρο, κλείνοντας μέσα τα μεγάλα κομμάτια κοτόπουλου, τα αλείφουμε με λάδι και τα βάζουμε στο φούρνο για 1/2 ώρα, στους 180 βαθμούς, μέχρι να πάρει χρώμα και να ψηθεί. Το ψήνουμε μόνο του για να μη λασπώσει μετά που θα ρίξουμε και τα υπόλοιπα υλικά.

Μετά το μισάωρο ρίχνουμε σε όλη την επιφάνεια του ταψιού μέχρι τον κόθρο το ρύζι (1 φλιτζάνι) και τα υπόλοιπα μικρότερα κομμάτια της κότας.
Μετά, ρίχνουμε τον βραστό ζωμό, λίγο-λίγο. Αρχικά βάζουμε τόσο ώστε να καλύψει το ρύζι για να συνεχιστεί το ψήσιμο και κατά τη διάρκεια του ψησίματος προσθέτουμε ζωμό, μέχρι να ψηθεί το ρύζι εντελώς.
Ψήνουμε μέχρι να βράσει το ρύζι και να πιει το ζουμί.
Λάδι δεν προσθέτουμε, παρά μόνο το λίπος κοτόπουλου.

Καλή επιτυχία!

Πατζαρογιαουρτοσαλάτα

Μια δροσερή σαλάτα, γεμάτη βιταμίνες, μέταλλα και αντιοξειδωτικά.

Πατζαρογιαουρτοσαλάτα
Τι χρειαζόμαστε:
1 κονσέρβα παντζάρια τουρσί
1 κιλό γιαούρτι στραγγιστό
1-2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
αλάτι
ξύδι*
καρύδια (προαιρετικά)
1 κ. σ. λάδι (προαιρετικά)

Τι κάνουμε:
Κόβουμε τα παντζάρια σε μεγάλους κύβους (όχι στο μούλτι νιανιά!)
Μέσα σε ένα μεγάλο μπωλ βάζουμε το γιαούρτι.
Προσθέτουμε το παντζάρι και ανακατεύουμε καλά.
Αν θέλουμε σκόρδο, τώρα ήρθε η ώρα να το προσθέσουμε. Αν δε σας αρέσει το σκόρδο, απλά μην το βάλετε.

Βάζουμε λίγο αλάτι (μισό κουτ. γλ.), δοκιμάζουμε και αν χρειάζεται κι άλλο ξαναβάζουμε.
Βάζουμε λίγο ξύδι και δοκιμάζουμε πάλι.
Στη σαλάτα μπορούμε να προσθέσουμε χοντροκομμένα καρύδια και να τη στολίσουμε επίσης από πάνω με αυτά.

Συνοδεύει πολύ ωραία τα ψητά, αλλά τρώγεται και σκέτη ευχάριστα.

Τα παντζάρια είναι πλούσια σε μέταλλα, ιχνοστοιχεία και βιταμίνες. Κάνουν καλό στο αίμα και είναι ασπίδα κατά του καρκίνου. Η προσθήκη ελαιολάδου και καρυδιών, την κάνει ακόμα πιο πλούσια σε αντιοξειδωτικά.


TIPS: έχουμε πολλά tips να πούμε:
Ας κάνουμε τη σαλάτα πιο ελαφριά. Αντικαταστήστε το πλήρες γιαούρτι με στραγγιστό χαμηλών λιπαρών. Η συγκεκριμένη σαλάτα στη φωτό, φτιάχτηκε με 3 κεσεδάκια γιαούρτι στραγγιστό, 2 και 0 % και μισή κονσέρβα παντζάρια.

Αντί για ξύδι, προσθέστε πρώτα 1 κουτ. σούπας ζουμί από τα παντζάρια. Θα πάρει χρώμα και ξυδάτη γεύση. Αν χρειάζεται κι άλλο ξύδι, προσθέστε κανονικό ή κι άλλο από το ζουμί.

Όσο περισσότερο μένει στο ψυγείο η σαλάτα, τόσο πιο ροζ γίνεται και τόσο πιο όμορφα χρωματίζεται το γιαούρτι γύρω από τα παντζάρια. Γι’ αυτό, φτιάξτε τη ώρες πριν τη σερβίρετε.

Για ακόμα πιο έντονο ροζ χρώμα, λιώστε μερικά παντζάρια μέσα στο γιαούρτι.

Αντί για παντζάρια κονσέρβα, μπορούμε να βράσουμε φρέσκα τα οποία θα κάνουμε εμείς τουρσί, ή θα τους προσθέσουμε ξύδι κατά την παρασκευή της σαλάτας. Καλό είναι να μείνουν στο ξύδι λίγο μόνα τους και να γίνει έντονη η ξυδάτη γεύση, αλλιώς θα αραιώσει πολύ το γιαούρτι αν βάλουμε πολύ ξύδι μετά.