Hêng-chhun-tìn
Hêng-chhun-tìn, mā ū kóng Hēng-chhun-tìn, sī Tâi-oân Pîn-tong-koān ê 1-ê tìn.
Tē-hō-miâ
[siu-kái | kái goân-sí-bé]Hêng-chhun chá-liân kiò Lông-kiau (瑯嶠), se-iûⁿ siá-hoat ū Lonkiauw, Lonckjau, Lonckijou téng-téng. "Hêng-chhun" chit-ê miâ sī 1875 nî Chheng-kok thóng-tī sî só͘ hō.[1]
Le̍k-sú
[siu-kái | kái goân-sí-bé]1867 nî ê sî, Bí-kok siong-chûn Rover cháu lâi tī Hêng-chhun chit ūi, chûn-oân chiūⁿ hōaⁿ soah hō͘ chāi tē Paiwan-cho̍k Ku-á-lut-siā (龜仔甪社) ê lâng thâi--sí[1].
Ji̍t-pún thóng-tī sî tī 1920 nî siat liáu Hêng-chhun-chng (恆春庄), 1940 nî koh kái-chè Hêng-chhun-ke (恆春街). Hit-chūn Hêng-chhun-kūn (恆春郡) ê kūn-ia̍h-só͘ siat ùi chia.
Chham-khó
[siu-kái | kái goân-sí-bé] | Pún bûn-chiuⁿ sī chi̍t phiⁿ phí-á-kiáⁿ. Lí thang tàu khok-chhiong lâi pang-chō͘ Wikipedia. |
