Rosja przygotowuje się do odpowiedzi na Armagedon, na który liczy administracja Bidena

Rosja wysłała tysiące północnokoreańskich żołnierzy do obrony regionu Kurska, który został zaatakowany w sierpniu przez ukraińskich fundamentalnych nacjonalistów.

Waszyngton postrzega to jako rozwinięcie wojny, którą prowadzi przeciwko komunistom w Korei i Chinach od 1950 roku, pomimo zawieszenia broni, a nawet bardziej jako rozwinięcie wojny, którą prowadzi przeciwko Rosji za pośrednictwem Ukraińców od 2022 roku. 19 listopada USA odpowiedziały wystrzeleniem przeciwko Rosji sześciu rakiet ATACMS (Army Tactical Missile System), które przekazały Kijowowi [1]. Były one wycelowane nie tylko w obwód kurski, ale także w obwód briański, gdzie nie trafiły w skład amunicji. Londyn ze swojej strony postanowił 21 listopada skierować pociski Storm Shadow, które przekazał Kijowowi, w tym samym kierunku. Wszystkie alianckie pociski zostały zniszczone w locie przez rosyjską obronę przeciwlotniczą.

Wręcz przeciwnie, Moskwa postrzega atak na Kursk jako kontynuację tajnej wojny CIA na Ukrainie i jej wojny przeciwko ZSRR w latach 50-tych, z których obie były wspierane przez ukraińskich nacjonalistów głównego nurtu Stepana Bandery.

Obywatele państw Zachodu nie rozumieją tych wydarzeń, ponieważ o nich zapomnieli.
– zapomnieli o wsparciu Pekinu dla Pjongjangu,
– błędnie myślą, że Kursk i Briańsk leżą na Ukrainie i nie są świadomi tajnej wojny, w której Anglosasi sprzymierzyli się z ostatnimi nazistami (co oznacza, że nie zrozumieli również celu specjalnej operacji wojskowej Rosji na Ukrainie).

Rakiety ATACMS mogą być wystrzeliwane z mobilnych wyrzutni HIMARS. Najnowsze modele mają zasięg 300 kilometrów i latają na wysokości 50.000 metrów. Najnowsze wersje pocisków Storm Shadow mają zasięg około 400 kilometrów. Żaden z nich nie może więc dosięgnąć [obiektów] w głębi Rosji.

Rosja ma szeroki wachlarz możliwości odpowiedzi na ataki sojuszników

– Może odwetowo wesprzeć przeciwników Anglosasów na innym polu działań wojennych. Tak właśnie postąpiła, gdy Kijów zbombardował jeden z jej gazociągów, na co odpowiedziała naprowadzając 15 września jemeński pocisk rakietowy, który zniszczył izraelski ropociąg [2]; to ważne wydarzenie zostało zatuszowane przez izraelską cenzurę wojskową i zignorowane przez zachodnią prasę.

– 19 listopada zmodyfikowała swoją doktrynę nuklearną, pozostawiając otwartą opcję nuklearnego odwetu.
– Wreszcie, może wykorzystać swoją dominację wojskową. Ukraina ogłosiła, że 20 listopada Moskwa wystrzeliła pocisk balistyczny dalekiego zasięgu (tj. zdolny do dotarcia z Rosji do Stanów Zjednoczonych), RS-26 Rubież. Teraz wiemy, że było to coś innego.

Bez naszej wiedzy, pola bitewne Ukrainy i Bliskiego Wschodu już się połączyły, a amerykańscy neokonserwatyści („Straussianie”), izraelscy „rewizjonistyczni syjoniści” [3] i ukraińscy „integralni nacjonaliści” [4] ponownie się sprzymierzyli, tak jak podczas II wojny światowej. Te trzy grupy, historycznie powiązane z Osią Trójprzymierza, opowiadają się za ostateczną konfrontacją. Brakuje tylko japońskich militarystów nowego premiera Shigeru Ishiby.

Natychmiast po wystrzeleniu amerykańskich rakiet ATACMS, a jeszcze przed wystrzeleniem brytyjskich rakiet Storm Shadow, prezydent Rosji Władimir Putin podpisał dekret wprowadzający w życie nową doktrynę nuklearną swojego kraju, którą ogłosił 24 września [5]. Zezwala ona na użycie broni atomowej w pięciu nowych przypadkach:

1) w przypadku otrzymania wiarygodnych informacji o wystrzeleniu pocisków balistycznych wymierzonych w terytorium Rosji lub jej sojuszników.

2) jeśli broń nuklearna lub inna broń masowego rażenia uderzy w terytorium Rosji lub jej sojuszników, lub zostanie użyta przeciwko Rosji lub jej sojusznikom, lub zostanie użyta do uderzenia w rosyjskie jednostki wojskowe lub obiekty za granicą.

3) jeśli wpływ wroga na rosyjski rząd lub instalacje wojskowe ma krytyczne znaczenie, mogące osłabić zdolność uderzenia jądrowego w odwecie.

4) jeśli agresja na Rosję lub Białoruś z użyciem broni konwencjonalnej stanowi poważne zagrożenie dla ich suwerenności i integralności terytorialnej.

5) w przypadku otrzymania wiarygodnych informacji o starcie lub wystrzeleniu samolotów strategicznych i taktycznych, pocisków manewrujących, dronów, pojazdów hipersonicznych lub innych pojazdów latających i przekroczeniu przez nie granicy Rosji.

21 listopada, czyli już po brytyjskim ostrzale, prezydent Rosji Władimir Putin wygłosił telewizyjne przemówienie [6], w którym ujawnił, że rosyjskie wojska zniszczyły ukraińskie centrum wojskowo-przemysłowe, ale nie użyły konwencjonalnej rakiety balistycznej RS-26 Rubież, jak informowali Ukraińcy. Zamiast tego przetestowali nową generację broni hipersonicznej, w tym przypadku rakietę balistyczną Oriesznik z głowicą konwencjonalną, ale zdolną też do przenoszenia ładunków nuklearnych. Została ona wystrzelona z Astrachania (Morze Kaspijskie) w kierunku fabryki rakiet w Dnieprze. Jej prędkość, przekraczająca 10 machów, oznacza, że obecnie żadna armia na świecie nie jest w stanie jej przechwycić. Łączy ona w sobie możliwości starych rakiet Iskander i nowych rakiet Kindżał, z jeszcze większą prędkością i manewrowością.

Prezydent Putin podkreślił, że Rosja, choć nie jest do tego zobowiązana, nadal przestrzega traktatu INF, z którego Stany Zjednoczone wycofały się w 2019 roku [7]. Pentagon, który z technicznego punktu widzenia pozostaje daleko w tyle, ponownie rozmieścił pociski rakietowe średniego zasięgu w Europie i regionie Azji i Pacyfiku, podobnie jak w czasie kryzysu rakietowego w Europie, podczas gdy Rosja [wprawdzie] je produkuje, ale ich nie rozmieszcza. Władimir Putin ostrzegł następnie Zachód, sugerując, aby cywile opuścili niebezpieczne obszary, w które Rosja może uderzyć rakietami Oriesznik uzbrojonymi w broń jądrową.

Niewykluczone, że w ślad za tym wystąpieniem nie pójdą ataki, a jego jedynym celem będzie zademonstrowanie militarnej przewagi Rosji nad Zachodem, uznanej już w lipcu przez Komisję Strategii Obrony Narodowej USA, powołaną przez Kongres przy okazji przyjęcia ustawy o programowaniu wojskowym na 2022 rok [8]. Jedynym efektem tych działań będzie zwiększenie sprzedaży rosyjskiej broni.

Tak czy inaczej, świat nigdy nie był tak blisko wojny nuklearnej, ponieważ nigdy wcześniej nie istniało kilka mocarstw nuklearnych, z których jedno ma wyraźną przewagę techniczną nad wszystkimi innymi.

22 listopada prezydent Putin zwołał spotkanie twórców systemów rakietowych i dyrektorów przemysłu obronnego [9]. Pogratulował im sukcesu Oriesznika i poprosił o jego masową produkcję.