 Not much is known about Emilio Jacinto's early life.

We do know that he
was born in Manila on December 15, 1875, the son of a prominent
merchant. Emilio received a good education, and was fluent in both
Tagalog and Spanish. He went to the San Juan de Letran College briefly.
Deciding to study law, he transferred to the University of Santo Tomas,
where a future president of the Philippines, Manuel Quezon, was among
his classmates.
 Jacinto was just 19 years old when news arrived that the Spanish had
arrested his hero, Jose Rizal. Galvanized, the young man left school and
joined with Andres Bonifacio and others to form the Katipunan, or
"Highest and Most Respected Society of the Children of the Country."
When the Spanish executed Rizal on trumped-up charges in December of
1896, the Katipunan rallied its followers to war.
 Emilio Jacinto was an eloquent and brave young man known as both the
soul and the brain of the Katipunan, Andres Bonifacio’s revolutionary
organization.
 In his short life Jacinto helped to lead the fight for Filipino independence
from Spain.
 Emilio Jacinto served as the spokesperson for the Katipunan, as well as
handling its finances. Andres Bonifacio was not well-educated, so he
deferred to his younger comrade on such matters.
 Jacinto wrote for the official Katipunan newspaper “The Kalayaan”. He
also penned the official handbook of the movement, called “ Kartilya ng
Katipunan”.
 Despite his young age of 21, Jacinto
became general in the group’s guerrilla
army, taking an active role in the fight
against the Spanish near manila.
 One of the famous lines he wrote was
"Whether their skin be dark or white, all
human persons are equal; one may be
superior in knowledge, in wealth, in
beauty, but not in being more human." -
Emilio Jacinto, Kartilya ng Katipunan.
 Sometime in 1896, Andres Bonifacio, the father of the Philippine
Revolution, and once the President of the Supreme Council of the
Katipunan, penned the Duties of the Sons of the People, a list of the
duties and responsibilities to be followed strictly by every member of the
organization. The rules constituted a decalogue, and embodied
Bonifacio’s passionate beliefs.
 In admiration of Emilio Jacinto’s literary style, Bonifacio would later
adopt Jacinto’s Kartilya as the official teachings of the Katipunan.
Similar to the Decalogue, the Kartilya was written to introduce new
recruits to the principles and values that should guide every member of
the organization.
 Jacinto presents twelve “guiding principles” and fourteen “teachings”.
 It is a printed small pamphlet where the K.K.K’s Teachings and
principles manifest. This is the earliest reference to the Kartilya
found in the Supreme Assembly meeting on December 1895
 If copies were sold to potential as well as actual recruits, need to
say, there is a heightened risk they might fall in the wrong
hands.
 By the first phase of the revolution, Kartilya was still in use in
which before Bonifacio died, He was planning to print more
copies.
 In the second phase of the revolution, it still exist but with a
new title “Final Declaration on Admission to the Katipunan”
 “ Katapusang pamamahayag sa pag pasok sa Katipunan”
 “Tagalog means all those born the the archipelago”
 10 obligations was enlisted in the Kartilya by Bonifacio
 Jacinto has 12 guiding principles with 14 teachings
 Kartilya between principles (layon) and teachings (aral) broadly
paralles the division in the Gran Orientes manifesto between (Programa
Masonica) and (CodigoMasonico).
 Sa pagkakailangan, na ang lahat na nagiibig pumasok sa katipunang ito, ay magkaroon ng lubos na
pananalig ay kaisipan sa mga layong tinutugunan at mga kaaralang pinapairal, minarapat na
ipakilala sa kanila ang mga bagay na ito, at ng bukas makalawa’y huwag silang magsisi at tuparing
maluwag ang kalooban sa kanilang mga tutungkulin.
 Ang kabagayang pinaguusig ng katipunang ito ay lubos na dakila at mahalaga; papag-isahin ang
loob at kaisipan ng lahat ng tagalog (*) sa pamamagitan ng isang mahigpit na panunumpa, upang
sa pagkakaisang ito’y magkalakas na iwasak ang masinsing tabing na nakabubulag sa kaisipan at
matuklasan ang tunay na landas ng Katuiran at Kaliwanagan. (*) sa salitang tagalog katutura’y ang
lahat nang tumubo sa Sangkapuluang ito; sa makatuwid, bisaya man, iloko man, kapangpangan
man, etc., ay tagalog din.
 Dito’y isa sa mga kauna-unahang utos, ang tunay na pag-ibig sa baying tinubuan at lubos na
pagdadamayan ng isa’t-isa.
 Maralita, mayaman, mangmang, marunong, lahat dito ay magkakapantay at tunay na
magkakapatid.
 Kapagkarakang mapusok dito ang sino man, tataligdan pilit ang buhalhal na kaugalian, at
paiilalim sa kapangyarihan ng mga banal na utos ng katipunan.
 Ang gawang lahat, na laban sa kamahalan at kalinisan, dito’y kinasusuklaman; kaya’t sa
bagay na ito ipinaiilalim sa masigasig na pakikibalita ang kabuhayan ng sino mang nagiibig
makisabib sa katipunang ito.
 Kung ang hangad ng papasok dito ay ang tumalastas lamang o mga kalihiman nito, o ang
ikagiginhawa ng sarili karawan, o ang kilalanin ang mga naririt’t ng maipagbili sa isang dakot
na salapi, huwag magpatuloy, sapagkat dito’y bantain lamang ay talastas na ng makapal na
nakikiramdam sa kanya, at karakarakakng nilalaparan ng mabisang gamut, na laan sa mga
sukaban.
 Dito’y gawa ang himahanap at gawa ang tintignan; kaya’t hindi dapat pumasok ang di
makakagawa, kahit magaling magsalita.
 Ipinapaunawa din, ang mga katungkulang ginaganap ng lahat ng napaanak sa katipunang ito ay
lubhang mabibigat lalong-lalo na kung gugunitain na di magyayaring maiiwasan at walang
kusang pagkukulang na di aabutin ng kakilakilabot na kaparusahan.
 Kung ang hangad ng papasuk dito, ang siya’y abuluyan o ang ginhawa’t malayaw na
katahimikan ng katawan, huwag magpatuloy, sapagkat mabigat na mga katungkulan ang
matatagpuan, gaya ng pagtatangkilik sa mga naaapi at madaluhong na paguusig sa lahat ng
kasamaan; sa bagay na ito ay aabuting ang maligalig na pamumuhay.
 Di kaila sa kangino pa man ang mga nagbalang kapahamakan sa mga tagalog na nakaiisip
nitong mga banal na kabagayan (at hindi man), at mga pahirap na ibinibigay na nagharing
kalupitan, kalikuan, at kasamaan.
 Talastas din naman ng lahat ang pagkakailangan ng salapi, na ngayo’y isa sa mga unang lakas
na maaasahang magbibigay buhay sa lahat; sa bagay na ito, kinakailangan ang lubos na
pagtupad sa mga pagbabayaran; piso sa pagpasok at sa buan-buan ay sikapat. Ang salaping
ito’y ipinagbibigay alam ng nag-iingat sa tuwing kapanahunan, bukod pa sa mapagsisiyasat ng
sinoman kalian ma’t iibigin. Di makikilos ang salaping ito, kundi pagkayarin ang karamihan.
 Ang kabuhayang hindi ginugugol sa isang malaki at banal na kadahilanan ay kahoy na
walang lilim, kundi damong makamandag
 Ang gawang magaling na nagbubuhat sa pagpipita sa sarili, at hindi sa talagang nasang
gumawa ng kagalingan, ay di kabaitan.
 Ang tunay na kabanalan ay ang pagkakawang gawa, ang pagibig sa kapua at ang isukat
ang bawat kilos, gawa’t pangungusap sa talagang Katuiran.
 Maitim man at maputi ang kulay ng balat, lahat ng tao’y magkakapantay; mangyayaring
ang isa’y higtan sa dunong, sa yaman, sa ganda…; ngunit di mahihigtan sa pagkatao.
 Ang may mataas na kalooban inuuna ang puri sa pagpipita sa sarili; ang may hamak na
kalooban inuuna ang pagpipita sa sarili sa puri.
 Sa taong may hiya, salita’y panunumpa.
 Huwag mong sasayangin ang panahun; ang yamang nawala’y magyayaring magbalik;
nguni’t panahong nagdaan na’y di na muli pang magdadaan. Value of time
 Ipagtanggol mo ang inaapi, at kabakahin ang umaapi.
 Ang taong matalino’y ang may pagiingat sa bawat sasabihin, at matutong ipaglihim ang
dapat ipaglihim.
 Sa daang matinik ng kabuhayan, lalaki ay siyang patnugot ng asawa’t mga anak; kung ang
umaakay ay tungo sa sama, ang patutunguhan ng iaakay ay kasamaan din.
 Ang babai ay huag mong tignang isang bagay na libangan lamang, kundi isang katuang at
karamay sa mga kahirapan nitong kabuhayan; gamitan mo ng buong pagpipitagan ang
kaniyang kahinaan, at alalahanin ang inang pinagbuhata’t nagiwi sa iyong kasangulan.
 Ang di mo ibig na gawin sa asawa mo, anak at kapatid, ay huag mong gagawin sa asawa,
anak, at kapatid ng iba.
 Ang kamahalan ng tao’y wala sa pagkahari, wala sa tangus ng ilong at puti ng
mukha, wala sa pagkaparing kahalili ng Dios wala sa mataas na kalagayan sa
balat ng lupa; wagas at tunay na mahal na tao, kahit laking gubat at walang
nababatid kundi ang sariling wika, yaong may magandang asal, may isang
pangungusap, may dangal at puri; yaong di napaaapi’t di nakikiapi; yaong
marunong magdamdam at marunong lumingap sa bayang tinubuan.
 Paglaganap ng mga aral na ito at maningning na sumikat ang araw ng mahal
na Kalayaan dito sa kaabaabang Sangkalupuan, at sabugan ng matamis niyang
liwanag ang nangagkaisang magkalahi’t magkakapatid ng ligaya ng walang
katapusan, ang mga ginugol na buhay, pagud, at mga tiniis na kahirapa’y labis
nang natumbasan. Kung lahat ng ito’y mataruk na ng nagiibig pumasuk at
inaakala niyang matutupad ang mga tutungkulin, maitatala ang kaniyang
ninanasa sa kasunod nito.
RELEVANCE OF THE HISTORICAL
SOURCE
 Kartilya ng Katipunan is a collection of principles that
demonstrates the way in which each and every one of
us has to live life by good values to the fullest. The
Kartilya ng Katipunan has been made to alter the
thoughts of the inacceptable actions of any Filipino.
 The importance of the Kartilya is that a man's dignity
does not consist in being a king, nor in the highness of
his nose, nor in the whiteness of his skin, nor in being
a priest representing God, nor in his exalted place on
this earth, but he who, though born in the woods,
possesses an upright character that is true to his words;
who has integrity and honor; who does not abuse or
support those who abuse; who knows how to look
after the land of his birth and enjoy it.
RELEVANCE OF THE HISTORICAL
SOURCE
 In light of the political status quo in the
Philippines today, the Kartilya of the Katipunan
serves a crucial role in reminding the Filipino
youth of their three major responsibilities: Love
for God, love for country, and love for
Countrymen.
 The idea of love expressed equally between faith,
patriotism and empathy produces a holistic person
capable of fulfilling all obligations as a Filipino -
embodied by the sheer character of love. Every
person who lives by this Kartilya is constantly
reminded that love supersedes any individual
effort, creating a nationhood larger than himself,
larger than the country that God has enveloped.
 To present a concept of virtuous living as lessons for self-reflection, rather than as direct
prescriptions.
 To assert that it was the internal and not the external qualifications that make human
greatness.
 To appreciate the essence of its original Tagalog form within the context of the social
and political environment of that colonial era, amid local traditions, spiritual beliefs,
family concepts and ethnic diversity.
 To be Katipunan’s philosophy and ideology in its existence.
 To be the vision of the Katipunan, but the vision for an egalitarian and morality sound
Filipino nation.
 To show the importance of ideas of Right and Light (Katwiran and Kaliwanagan).