Przejdź do zawartości

Wikipedia:Strona główna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czy wiesz…

Z nowych i ostatnio rozbudowanych artykułów w Wikipedii:

…w jaki sposób japońscy nacjonaliści atakowali Pomnik Dziewczyny dla Pokoju? (na zdjęciu)

…że synowa Tadeusza Boya-Żeleńskiego była uznaną aktorką?

…z czego powinno się przygotowywać karmę dla psów i kotów?

kto był pierwowzorem Zosi z Wesela Stanisława Wyspiańskiego?

…która katowicka ulica charakteryzuje się bardzo krętym przebiegiem?

Wydarzenia

Inwazja Rosji na UkrainęWojna Izraela z Hamasemprotesty po wyborach parlamentarnych w Gruzji

Zmarli: Isak AndicAmaury PasosAndrea KékesyJosyp WitebskiWitalij DyrdyraStanisław TymLucjan BrychczyNeale Fraser

Rocznice

18 grudnia: imieniny obchodzą m.in.: Nemezja, Winibald i Zofia
Okrągłe, pięcioletnie rocznice:

Artykuł na medal

Domy obdarowania – w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich budynki bądź miejsca przeznaczone do odprawiania obrzędów zazwyczaj zarezerwowanych dla świątyni. Wiązane przede wszystkim z początkowym okresem mormońskiej historii, odegrały istotną rolę w rozwoju kultu świątynnego. W teologii świętych w dniach ostatnich porównywane do Świętego Przybytku, przenośnej świątyni starożytnych Izraelitów. Najistotniejszy obiekt tego typu, Dom Obdarowania w Salt Lake City, poświęcono w 1855 roku. Zburzony został w 1889 roku, pośród kontrowersji wokół małżeństw poligamicznych. Praktyka odprawiania obrzędów świątynnych poza świątyniami dobiegła końca wraz z ukończeniem pierwszych stałych obiektów tego typu. Niemniej sporadycznie przewija się ona w późniejszych dziejach mormonizmu, wraz z samymi domami obdarowania. Pod koniec lat 70. XX wieku podejmowano próby wybudowania domu obdarowania w Karl-Marx-Stadt w ówczesnej Niemieckiej Republice Demokratycznej. Zostały one zarzucone na skutek napotkanych przez Kościół trudności biurokratycznych. Czytaj więcej…

Dobry artykuł

Minuskuł 569 – rękopis Nowego Testamentu z tekstem czterech Ewangelii, pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim. Kodeks składa się z 358 pergaminowych kart o rozmiarach 26,2 na 19,3 cm. Zawiera pełny tekst czterech Ewangelii z patrystycznym komentarzem otaczającym tekst biblijny z kilku stron. Tekst czterech Ewangelii pisany jest jedną kolumną na stronę. Według kolofonu został sporządzony w 1061 roku przez nieznanego skrybę. Bułgarski kapłan Eugenius odnotował na folio 5 recto kodeksu, że w 1757 roku rękopis został zakupiony od mnicha Sofroniusza w zamian za obietnicę wzniesienia kaplicy ku czci św. Spyridona w klasztorze św. Pawła w Bułgarii. Na liście Fredericka H. A. Scrivenera rękopis znajduje się pod numerem 475. Rękopis zachował się w całości, jest rzadko cytowany we współczesnych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. Od 1805 roku kodeks przechowywany jest w Rosyjskiej Bibliotece Narodowej w Sankt Petersburgu. Czytaj więcej…