Salta al contegnùo

elo

Da Wikisionario

elo 3° pers m sing

elo  singoƚare   pluraƚe 
 maschiƚe    elo  /  eƚo     lori  
 feminiƚe    ela  /  eƚa     lore  
  1. pronòme personale de tersa persona maschile singolare co funsion de sogeto, par persone, animali, robe
    • Elo el xe fiaco
    • (sotinteso) El xe fiaco
  2. pronòme personale de tersa persona singolare co funsion de conplemento ogeto, par persone, animali, robe
    • I ga ciamà pròpio elo
  3. pronòme personale de tersa persona singolare co funsion de conplemento indireto; el vien precedù da na prepoxision, par persone, animali, robe
    • Va da elo.
    • Toca a elo.
    • Son in elo.
    • El xe co elo.
    • El xe par elo.
    • El xe tra elo e ela.

elo m

elo  singoƚare   pluraƚe 
 maschiƚe    elo  /  eƚo     lori  /  voaltri  
 feminiƚe    ela  /  eƚa     lore  /  voaltre  
  1. pronòme personale sogeto de cortesia; i verbi i vien declinà a la tersa persona singolare
é | lo

IPA: /ˈelo/

  • manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.

el

Insepà; tandùo
  • (tersa persona singolare) lu
  • (forma cortesia) lu, vu

Tradusion

[canbia]

Tradusion

[canbia]

Tradusion

[canbia]

elo

  1. vita
  2. racòlto
  • manca ła etimołozìa; se te ła conosi, zónteła ti.
Insepà; tandùo

'nte 'l significato de "vita": elämä

Traesto fora da Wikipèdia - L'ençiclopedia łìbara e cołaboradiva in łéngua Vèneta "https://vec.wiktionary.org/w/index.php?title=elo&oldid=35386"