Sharq falsafasi

Sharq falsafasi atamasi bilan Osiyo qitʼasida paydo boʻlgan falsafiy oqimlar, qarashlar majmuasi nomlanadi. Sharq falsafasiga hind, xitoy, fors, yapon, koreys hamda Oʻrta Osiyo falsafasi kiradi. Bu roʻyxatga baʼzan Bobil va Arab falsafasi ham kiritiladi, biroq bular gʻarb falsafasiga ham taalluqlidirlar.

Koʻpgina jamiyatlar falsafiy muammolarni koʻrib chiqishdi va boshqa jamiyatlar ishlari asosida oʻz falsafiy anʼanalarini qurishdi. Masalan, Yaqin Sharq falsafasi Gʻarb falsafasi taʼsiri ostida boʻldi. Rus (baʼzilar buni Gʻarb falsafasiga taalluqli, deb koʻrishadi), Yahudiy, Islomiy, Afrika va baʼzi Lotin Amerikasi falsafiy anʼanalari Gʻarb falsafasidan taʼsirlanishdi; biroq, oʻzlarining aslliklarini ham yoʻqotishmadi.Bu anʼanalar orasidagi farqlar xush koʻrilgan tarixiy faylasuflar, gʻoyalar, uslublar yoki tillar bilan aniqlanadi. Ularni bir-biriga tegishli metodlar bilan oʻrgansa boʻladi va ular orasida sezilarli umumiyliklar bor.

Ilk falsafiy taʼlimotlar qadimiy Hindiston, Xitoy, Markaziy Osiyo va Yunonistonda paydo boʻlgan, keyin Gʻarb mamlakatlariga yoyilgan. Qad. Hindistondagi falsafiy maktablar 2 turga bulinib, biri vedalaraxm kelib chiqqan va ularga suyanuvchi maktablar (vedanta, yoga, vaysheshika, nyaya, sankxya), ikkinchisi vedalarni rad etuvchi maktablar (jaynizm, buddizm, lokoyata) x, isoblanadi. Qadimgi Xitoydagi dastlabki falsafiy taʼlimotlar miloddan avvalgi 7-asrda vujudga kelgan. U Qad. Xitoy yozma manbalarida uchrab, bu manbalarga „Qoʻshiqlar kitobi“, „Bahor va kuz“ kabi qad. yodgorliklar va Konfutsiynnng „Aforizm“larini, daosizmni kiritish mumkin.

Markaziy Osiyodagi falsafiy qarashlar qad. turkiy yozuvlar, tangriga eʼtiqod qilish tamoyillarida va zardushtiylikning muqaddas kitobi Avestodya oʻz ifodasini topgan. Bundan tashqari, Sharq xalqlarining tabiatning asosiy unsurlari yer, suv, havo va olovni eʼzozlash haqidagi naturfalsafiy qarashlari va gʻoyalari Yaqin va Oʻrta Sharq mamlakatlariga keng yoyilib Qadimgi Misr, Bobil, Lidiya mamlakatlari xalklarining tafakkur tarziga singib ketgan. Yunonistonning ilk falsafiy maktabi — Milet maktabi ham oʻz gʻoyalarini Sharkdan olganligi tadqiqotchilarga maʼlum. Miloddan avvalgi 2—1-asrlarda Marv, Balx, Termiz, Sigʻnoq, Samarqand, Buxoro zaminini oʻziga qamrab olgan hududda kushonlar saltanati qaror topib, unda budda dini xukm suradi, uning falsafasi bu joyda yashovchi xalqning tafakkur tarziga oʻz taʼsirini oʻtkazadi. Ammo Avesto gʻoyalari xalq ongidan butunlay chiqib ketmaydi. Milodiy 3-asrga kelib tenglik gʻoyalarini ilgari suruvchi moniylik taʼlimoti paydo boʻldi. Bu taʼlimot mazdakiylar harakatinnnt maʼnaviy tayanchi boʻlgan.

Falsafa Xitoy tamadduniga, umuman Sharqiy Osiyoga sezilarli taʼsir koʻrsatdi. Koʻpgina buyuk falsafiy maktablar Bahor va Kuz Davri hamda Davlatlar Urushi Davrida paydo boʻlib, Fikrning Yuz Maktabi nomi ostida tanildi. Ulardan eng ahamiyatlilari orasida Konfutsianizm, Taoizm, Mohizm va Legalizmlarni koʻrsatsa boʻladi. Keyinchalik, Tang Sulolasi davrida, bu safga Buddizm ham qoʻshildi (shuni aytib oʻtish joizki, Sharq falsafasida din va falsafa orasida qatʼiy farqlar yoʻq). Gʻarb falsafasi kabi, Xitoy falsafasi ham keng qamrovlidir va falsafaning har bir sohasiga taalluqli maktablarga ega.

Hind ostqitʼasi tarixida Oriy-Vedik madaniyat oʻrnatilganidan soʻng ikki ming yillik davr ichida falsafiy va diniy mutafakkirlik oltita Nastika maktablari paydo boʻlishiga olib keldi. Bu maktablar hinduizm bilan chambarchas bogʻlangan edilar.Hind falsafasi Janubiy Osiyo madaniyatining katta qismini qurgan va Uzoq Sharqqa ham dharmik dinlar orqali yetib borgan. Undagi fikrlar pluralizmi hind falsafasini liberal universalizm shakliga keltirgan.

Fors falsafasi tarixi Qadimgi Eron falsafiy anʼanalari va ularning hind-eron ildizlariga borib taqaladi. Fors falsafasi Zardusht taʼlimotidan taʼsirlangan. Eron tarixidagi turli urushlar — Iskandar Zulqarnayn, arablar va moʻgʻullar istilolariturli madaniyatlar, dinlar aralashuvi va natijada turfa falsafiy maktablar paydo boʻlishiga olib keldi. Bularga zardushtiylik va islom taʼlimotlari, yunon falsafasi taʼsiridagi oqimlar, manixeylik, mazdakiylik va hokazo kiradi.

Oʻrta Osiyo falsafasi Zardushtiylik, keyinchalik esa Islom dinlari taʼsirida shakllangan. Muhim faylasuflardan biri — ibn Sino Oʻrta Osiyo va umuman Islom olamida mantiq va metafizikani shakllantirdi; bunda u Arastu va Aflotun ishlariga tayandi. Ibn Sino olamning vaqt oʻqida yaratilishini rad etadi; olam uning yaratuvchisi emanatsiyasidir, deydi. Ibn Sinoning bu qarashlari islomiy deizm va pandeizmga yaqindir. Keyinchalik Oʻrta Osiyolik boshqa faylasuflar — Beruniy, Forobiy, Gʻazzoliy, Navoiy, Bedil va hokazo — ibn Sino asos solgan islomiy metafizika doirasida fikrlashdi va bu oqimlardan baʼzilari Yevropagacha yetib bordi.

Hind falsafasi (dini) VEDA bu din hozirgi davrda hinduizm deb ataladi lekin. VEDA 4 ga bo'linadi bular rigveda - hudolarga madh, samaveda - kuy qo'shiq, yadjurveda - qurbonlik qo'shiqlari atxarveda - sehr va jodular.Veda dini hind halqlarida juda katta tabaqalanishga olib keldi.Keyinchalik buddizm paydo bo'ldi.Barcha hii=nd aholisi budizm diniga o'tishni boshlashgandan keyin veda dinidagilar o'z dinida katta o'zgartirish qilishadi va shu tariqa veda dini hinduizmga aylaadi Xitoy falsafasining oʻrta asrlar davri (miloddan avvalgi 2-asr - milodiy 10-asr) Bu davr konfutsiylik , legalizm va daoizm o'rtasidagi qarama-qarshilik bilan tavsiflanadi . Oxir-oqibat, bu bahsda konfutsiylik davlat dini va axloqi sifatida ustunlik qiladi.

Miloddan avvalgi 1-asrda. e. Buddizm Xitoyga kirdi .

Xan davrining atoqli mutafakkirlari: faylasuf va davlat arbobi Dong Chjungshu (miloddan avvalgi 2-asr), oʻrta asrlarda “Xan davri Konfutsiysi” nomi bilan shuhrat qozongan, Xan sulolasi imperatori Vudi (miloddan avvalgi 2-asr, Konfutsiy) , Konfutsiychi faylasuf, yozuvchi va filolog Yang Xiong (miloddan avvalgi 53 - miloddan avvalgi 18 yillar), "O'zgarishlar kitobi" ga taqlid qilib yozilgan " Tay Xuan Jing " (Buyuk sir qonuni) asari muallifi . Van Chong (milodiy 27 - 97 yillar) va Chjan Xen (78-139) kabi buyuk mutafakkirlar ham Xan davriga mansub. Chjan Xen qadimgi Xitoy astronomiyasi, mexanikasi, seysmologiyasi va geografiyasining rivojlanishiga ulkan hissa qo'shgan. Bu davrning yirik mutafakkiri ham tarixchi ediSima Tsyan (miloddan avvalgi 145-86), Xitoyning qadimgi davrlardan boshlanib, miloddan avvalgi II asr oxirida tugallangan birinchi umumiy tarixi muallifi. e. Xan sulolasi hukmronligi davrida Men Si (miloddan avvalgi 90-40 yillar) va Jing Fang (miloddan avvalgi 78-37 yillar) kabi mutafakkirlarning ijodi "I Ching" kalendar ilovalariga asos solgan deb ishoniladi . I Chingning kalendar astronomik jihatlarini rivojlantiruvchi bu yoʻnalish Men Si shogirdi Jiao Yanshou, “I Lin” (“Oʻzgarishlar oʻrmoni”) asari muallifi, shuningdek, Chjen Syuan (127-127-yillar) asarlarini ham oʻz ichiga olishi mumkin. 200), Xun Shuang (128-190) va Yu Fan (164-233).

Milodiy II asrda daochi faylasuf va alkimyogari Vey Boyangning (taxminan 100-170) faoliyati " Can tong qi " asarining muallifi bo'lib, unda u trigramlar va hexagramlar yordamida Taoizm alkimyosining asosiy tamoyillarini bayon qilgan. davom etdi.Vey Boyan ijodi klassik “Oʻzgarishlar kitobi” (“Chjou Yi”)ga sharh shaklida qurilgan. Xan davrida Tay Ping Ching yozilgan bo'lib, uning muallifligi Taoist donishmand Yu Jiga tegishli . Ushbu kitobda keltirilgan ta'limotlar Sariq salla qo'zg'oloni mafkurasining asosini tashkil etdi va daoizm utopik tafakkurining rivojlanishiga sezilarli ta'sir ko'rsatdi.

23 yil yashagan faylasuf Van Bi (226-249) Xitoyda falsafaning rivojlanishiga katta ta'sir ko'rsatdi . Ilk Vey sulolasi davrida (220—264) yirik amaldor boʻlgan. Mutafakkir konfutsiy va daosizm klassikasiga yozgan sharhlarida o‘z fikrlarini bildirgan. Vang Bi "Chjou i Chju" (Chjou o'zgarishlariga sharh) va " Laozi Chju" ( Laozi haqida sharh ) muallifidir . “Chjou i”ning mazmuni Van Bi tomonidan vaqtinchalik jarayonlar va o‘zgarishlar nazariyasi sifatida talqin qilingan. G'arbiy Jin Pey Vey (267-300) shtatidagi faylasuf va olim, Chun Yu Lun (Mavjudlikni hurmat qilish to'g'risida nutq) insho muallifi "yo'qlik qadri" g'oyasiga faol qarshi chiqdi. gui wu) Vang Bi tomonidan ishlab chiqilgan

Xitoy falsafasining yangi davri (milodiy 1000 yildan beri) U asoschisi bilan birgalikda diniy ehtiromga ko'tarilgan konfutsiylikning dogmatizatsiyasi bilan tavsiflanadi (1055 yil - Konfutsiy oilasiga oliy olijanob unvon berilishi, 1503 yil - Konfutsiyning avliyo sifatida kanonizatsiya qilinishi, u uchun ibodatxonalar qurilishi, Biroq, avliyolarning tasvirlari yo'q edi). Boshqa tomondan, daochilarni ta'qib qilish (daosizmning rasmiy taqiqlanishi - 1183) mavjud. Xristianlik o'sha vaqtga kelib Xitoyga kirib, Xitoy falsafasiga ta'sir o'tkaza oldi. Chjan Zay 11-asrning taniqli mutafakkiri edi., Chjan Tsixou, Chjan Xenju va Chjan-tszu (1020-1078) nomi bilan ham tanilgan neo-konfutsiy li syue maktabi (“ta’limot tamoyili”) asoschilaridan biri.Uning asosiy asarlari “Si Ming” ( “G‘arbiy yozuv”), “Dong Ming (Sharq yozuvi), Chjen Men (Ma’rifatsizlarga yo‘l-yo‘riq), Jing Syue Di Ku (Kanonni o‘rganish tamoyillari tubsizligi), Yi Shuo (O‘zgarish qonuni ta’limoti). Chjan Zay inson haqidagi ta'limotida insonda ikkita "tabiat" - samoviy va "efir" mavjudligini tan olishdan kelib chiqqan. Chjan Zayning so'zlariga ko'ra, qi (efir) hamma narsaning ham, butun olamning asosiy printsipidir. Qi katta bo'shliqni to'ldiradi (taishu). Yunjia maktabining asoschisi faylasuf Ye Shi (1150-1223) fikricha, olam beshta asosiy element va sakkiz turdagi substansiyadan iborat bo‘lib, ramziy ma’noda sakkiz trigramma bilan belgilanadi.Van Yangming (1472-1529), daosizm va konfutsiylik o'rtasida vositachilik qilgan. Keyinchalik o'qituvchi Yan Yuan (XVIII asr) paydo bo'ladi . 17-asrning yirik mutafakkiri konfutsiy faylasufi Van Chuanshan (1619-1692) boʻlib, uning naturfalsafiy konstruksiyalari Chjan Zayning (1020-1078) “Buyuk boʻshliq” (tay xu) haqidagi taʼlimotiga asoslanadi. neokonfutsiylik asoschilari. 17-asrda tabiat toʻgʻrisidagi taʼlimotning (pu xue) asoschisi olim-entsiklopedist (filolog, tarixchi, geograf, iqtisodchi, astronom) Gu Yanvu (1613-1682) faoliyati oʻziga xos empirik- konkret yoʻnalish. , ham sodir bo'ladi. 18-asr faylasufi va olimi Dai Zhen (1723-1777) ham ushbu oqimning eng yirik vakili edi.

Xitoyda 19-asrning asl va teran mutafakkiri bu harakat tashkilotchilari va mafkurachilaridan biri, faylasuf va shoir Tan Sitong (1865-1898) edi, u islohot harakatining boshqa besh faol arbobi bilan birga qatl etilgan . 20-asr vakillari orasida, birinchi navbatda , Xitoy falsafasining sofligi uchun kurashayotgan Gu Hongmingni , shuningdek, Sun Yat-sen , Feng Yulan va Liang Shuminni (1893-1988) qayd etishimiz kerak. Xitoyda marksistik mafkuraning mashhur targʻibotchisi faylasuf Ay Siqi (1910-1966) edi. Xitoy falsafiy va ijtimoiy tafakkurining faylasuflari va tarixchilari Xou Veylu ham o‘z tadqiqot faoliyatida marksistik dunyoqarash tamoyillaridan kelib chiqqan.(1903-1987) va Du Guoxiang (1889-1961) so'nggi o'n yillikda faylasuf va geosiyosatchi Chjan Venmuning globallashuv va geostrategiyaning eng dolzarb muammolariga bag'ishlangan asarlari mashhur bo'ldi . 20-asrda turli xorijiy falsafiy oqimlar ichida sovet falsafasi Xitoy falsafasi rivojiga eng katta taʼsir koʻrsatganligi sababli bir qator xitoylik tadqiqotchilar sovet falsafasi tarixini, sovet davrini oʻrganishga eʼtibor qaratmoqdalar. rus falsafasi tarixi va rus falsafasi tarixida (Jia Zelin , An Qingyan, Li Shangde , Bao Ou, Ma Yinmao, Chjan Baichun va boshqalar).

Falsafa