Kontent qismiga oʻtish

Olympique de Marseille

Vikipediya, ochiq ensiklopediya
Marseille
Toʻliq nomi Olympique de Marseille
Laqabi Les Phocéens (Phocaealar)[1]
Les Olympiens (Olimpiyachilar)
Les Minots (Marsellik bolalar)[2]
Asos solingan 31-avgust, 1899-yil (125 yil avval) (1899-08-31)
Stade Vélodrome
Sigʻimi 67,394[3]
Direktori Roberto De Zerbi
Liga Liga 1
Vebsayti Klub sayti
Amaldagi mavsum

Olympique de Marseille, oddiygina Marseille yoki OM qisqartmasi bilan ham tanilgan, Marselda joylashgan fransuz professional futbol klubi boʻlib, Fransiya futbolining yuqori ligasi boʻlgan Liga 1da ishtirok etadi. 1899-yilda tashkil etilgan klub toʻqqizta liga, oʻnta Fransiya kubogi, uchta Liga kubogi, uchta Chempionlar kubogida gʻolib chiqqan[4]. Bundan tashqari, Marsel uchta UEFA Yevropa Ligasi finalida oʻynagan[5]. 1993-yilda murabbiy Raymond Goethals jamoani UEFA Chempionlar Ligasida gʻolib chiqqan birinchi va yagona fransuz klubiga aylantirdi va finalda Milanni 1:0 hisobida magʻlub etdi, bu turnirning UEFA Chempionlar Ligasi nomi ostida tashkil etilgan birinchi musobaqasi edi. 2010-yilda Marsel klubning sobiq sardori Didier Deschamps boshqaruvida 18 yilda birinchi Liga 1 chempionligini qoʻlga kiritdi[6].

Marselning uy maydoni shaharning janubiy qismidagi 67,394 sigʻimli Stade Vélodrome boʻlib, klub 1937-yildan beri shu yerda oʻynab kelmoqda[7]. Stadion 2011-2014-yillar oraligʻida taʼmirlanib, Fransiya terma jamoasining UEFA Yevro-2016 ga mezbonlik qilishiga tayyorgarlik koʻrish uchun sigʻimi 67 000 taga yetkazilgan. Klub katta muxlislar bazasiga ega boʻlib, muntazam ravishda fransuz futbolida eng yuqori tashrif buyuruvchilarga ega. 2018-2019-yilgi mavsumda Marselning oʻrtacha oʻyinga tashrif buyuruvchilari soni 50 361 ni tashkil etdi, bu Liga 1dagi eng yuqori koʻrsatkichdir[8]. Klub Paris Saint-Germain bilan uzoq yillik raqobatga ega boʻlib, ular Le Classique musobaqasida ishtirok etishadi.

1997-yilda Marselni franko-shveytsariyalik tadbirkor Robert Lui-Dreyfus sotib oldi. 2009-yilda vafotidan soʻng uning rafiqasi Margarita 2010-yilda klubning asosiy aksiyadoriga aylandi. Amerikalik tadbirkor Frank MakKort 2016-yilda klubning 95% ulushini sotib oldi va tadbirkor Jak-Enri Eyraudni klub prezidenti etib tayinladi, keyinchalik uning oʻrniga 2021-yilda Pablo Longoria keldi[9].

Marseille 2022-2023-yilgi mavsum oxirida Deloitte Football Money League roʻyxatiga kiritildi va bu uni dunyodagi eng yuqori daromadga ega boʻlgan 20-futbol klubiga aylantirdi, taxminan 258 million yevro[10].2023-yilda Marsel Britaniyaning Brand Finance tashkiloti tomonidan brend kuchi boʻyicha tuzilgan global reytingda yigirma sakkizinchi oʻrinni egalladi, u yerda AA kredit reytingi bilan 100 balldan 71,3 ball bilan baholandi, shuningdek, jahon miqyosida brend qiymati boʻyicha yigirma sakkizinchi (173 million yevro) va korxona qiymati boʻyicha yigirma sakkizinchi (2023-yil holatiga koʻra 458 million yevro) oʻrinni band qildi[11][12][13].

Tarixi

[tahrir | manbasini tahrirlash]
OM asoschisi Rene Dufaure de Montmirail.

Olympique de Marseille 1892-yilda fransuz sport vaziri Rene Dufaure de Montmirail tomonidan umumsport klubi sifatida tashkil etilgan. Tashkil etilganidan keyin dastlabki yetti yil ichida Sporting Club, US Phocéenne va Football Club de Marseille nomi bilan tanilgan klub 1899-yilda Marsel shahriga asos solinganining 25 yilligi sharafiga Olympique de Marseille nomini oldi[14].

Dastlab, regbi uyushmasi klubning eng muhim jamoaviy sport turi boʻlib, shiori Droit au edi, bu esa regbidan kelib chiqqan. Klub 1898-yildan beri Union des Sociétés Françaises de Sports Athlétiques (USFSA) bilan hamkorlik qilgan, 1902-yilga kelibgina Angliya va Germaniya xalqi (Andre Gascardga koʻra) tufayli klub Olympique de Marseille nomi ostida futbol oʻynay boshladi. 1904-yilda Olympique de Marseille Marsel va fransiyadagi boshqa jamoalarni oʻz ichiga olgan birinchi Littoral chempionati boʻlib oʻtdi, unda OM gʻolib chiqdi va 11-Fransiya chempionatining final bosqichida ishtirok etdi. Oʻsha paytda „futbol“ soʻzi regbiga nisbatan qoʻllangan va odamlar futbol uchun Assotsiatsiya soʻzini ishlatishgan.

1911-yilgi jamoa.

Olympique de Marseille 1924, 1926 va 1927-yillarda Fransiya kubogini qoʻlga kiritib, Fransiyaning yirik jamoalaridan biriga aylandi. Jamoa 1929-yilda Club français jamoasini magʻlub etib, Fransiya chempionligini qoʻlga kiritdi. 1924-yilda Fransiya kubogi klubning oʻsha paytda fransuz futbolida ustunlik qilgan Sète klubiga qarshi gʻalaba qozongan birinchi yirik gʻalabasi edi. 20-yillarda Jyul Devakes, Jan Boyer yoki Jozef Alkazar kabi koʻplab fransuz terma jamoalari Marselda faoliyat yuritishgan[15]. 1930-yilda Marsel yarim finalda Sètega magʻlub boʻldi, yakunda esa Sète chempionatda gʻalaba qozonadi. 1931-yilda jamoa Sète va boshqa raqiblar ustidan gʻalaba qozonib, Janubi-Sharqiy qitʼa chempioni boʻldi. Fransiya kubogida OM Club françaisga beshta oʻyinda imkoniyatni boy berdi va keyinchalik klub Marseille hujumchisi Vernikening diskvalifikatsiyasi tufayli bekor qilingan ikkinchi oʻyinda gʻalaba qozondi.1931-32-yilgi mavsum unchalik muvaffaqiyatli boʻlmagan boʻlsa-da, Marsel 1932-yilda professional klublar ittifoqiga aʼzo boʻlib, osonlik bilan yuqori toifali klublar safiga koʻtarildi.

Fransiya birinchi divizyoni tashkil etilganda jamoalar 2 ta guruhga boʻlinishdi. Marsel birinchi mavsumda Lilldan keyin ikkinchi oʻrinni egalladi. Chempionatdagi birinchi oʻyinida Marsel boʻlajak chempion Lillni magʻlub etdi. 1937-yilda Marsel gollar farqi bilan birinchi professional Fransiya chempionligini qoʻlga kiritdi(Marsel +30, Sochaux +17). Vaskonselloning kelishi himoya chizigʻini kuchaytirdi, sobiq darvozabon Loran Di Lorto esa Sochaux va Fransiya jamoalarida yorqin oʻyin koʻrsatdi. Shu bilan birga, Marsel 1935 va 1938-yillarda Fransiya kubogini qoʻlga kiritdi, ammo 1934-yilda Sète klubi tufayli chempionlikni qoʻldan boy berdi. 1938-yilda Larbi Benbarek Marseille bilan shartnoma imzoladi va jamoa uchun „qora marvarid“ga aylandi. Ikkinchi jahon urushi uning karerasini yakunlashga sabab boʻldi. 1942-43-yilgi mavsum rekordlarga boy boʻldi: 30 ta oʻyinda 100 ta gol, bitta oʻyinda 20 ta gol (20-2 Avignonga qarshi) va ushbu oʻyinda Aznar toʻqqizta gol urdi. Aznar 30 ta oʻyinda 45 ta gol, kubok oʻyinlarida 11 ta gol urib, 38 ta oʻyinda 56 ta gol urgan. Davrning yosh oʻyinchilari (Skotti, Robin, Dard, Pironti) bilan Marsel Bordeauxga qarshi oʻyinda kubokni qoʻlga kiritdi (4:0). Marsel 1948-yilda Sochauxga qarshi durang oʻynab, Fransiya chempioniga aylandi. Stade Vélodromda Roubaix (6-0) va Metz (6-3) ga qarshi qozonilgan soʻnggi ikkita gʻalaba klub uchun muhim ochkolarni olib keldi.

1952-yilda Marsel quyi ligaga tushib ketish arafasida edi, ammo Gunnar Andersson oʻz jamoasini saqlab qoldi va 31 ta gol bilan eng yaxshi toʻpurar boʻldi. Jamoa Valenciennes jamoasiga qarshi umumiy hisobda (5:3) gʻalaba qozondi. Oʻsha yili Marsel Stade Vélodromeda Sent-Etenga qarshi oʻyinda 10:3 hisobida magʻlub boʻldi va shu oʻyinda Liberati jarohat oldi. 1953-yilda Gunnar Andersson 35 ta gol bilan bir mavsumda kiritilgan gollar boʻyicha rekord oʻrnatdi. Andersson 194 ta gol bilan Olimpik de Marselning barcha vaqtlardagi eng yaxshi toʻpurariga aylandi. Hozirgacha uning rekordini hechkim yangilagani yoʻq (2023). Marsel 1954-yilda Fransiya kubogida ikkinchi oʻrinni egalladi va 1957-yilda Charles Drago kubogini qoʻlga kiritgan. Oʻsha paytda Marsel klubi ogʻir moliyaviy ahvolda edi va 1959-yilda birinchi marta quyi ligaga tushib ketdi.

1965-1986-yillar: Leclercning davri va inqirozlar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Braziliyalik 1970-yilgi jahon chempionati gʻolibi Jairzinho 1974-yilda OMga qoʻshilgan.

Olimpik de Marselning Fransiya ligasidagi hukmronligining birinchi davri 1970-yillarning boshlarida Marsel Lekler prezidentligi davrida (1965-1972) boshlangan. Uning ambitsiyalari Marselga 1965-66-yillarda birinchi divizionga qaytishga imkon berdi. Ular 1969-yilda Fransiya kubogini, shuningdek, 1971-yilda Josip Skoblar 44 ta gol bilan birinchi divizion toʻpurariga aylandi.Georges Carnus va Bernard Bosquierning Saint-Étienne shahridan kelishi ularga 1972-yilda Liga 1 va Fransiya kubogini yutishga yordam berdi. Marsel 1971-72 va 1972-73 yillarda Yevropa kubogida oʻynagan, ammo mos ravishda Yoxan Kroyffning „Ayaks“ va „Yuventus“ klublari tomonidan magʻlubiyatga uchragan. Biroq muvaffaqiyat uzoqqa choʻzilmadi. Marcel Leclerc 1972-yil 19-iyulda klubni tark etishga majbur boʻldi. Prezident oʻjar odam edi va u ligaga oʻzining professional jamoasini Liga 1dan olib tashlash bilan tahdid qildi, chunki federatsiya har bir jamoaga uchta xorijiy oʻyinchini qabul qilishdan bosh tortdi (Leclerc vengriyalik yulduz Zoltan Vargaani sotib olmoqchi edi, ammo uning jamoasida allaqachon maksimal ikki nafar xorijlik bor edi). Marseille Leclercga qarshi chiqish oʻrniga uni ishdan boʻshatishga qaror qildi[16]. Keyin klub uchun inqiroz davri boshlandi, Marsel faqat 1976-yilda Fransiya kubogini qoʻlga kiritdi va ikkinchi divizionga tushib ketdi, u yerda ular bir guruh mahalliy yosh futbolchilar bilan oʻynashdi. Ushbu yoshlar sababli 1984-yilda jamoaga Birinchi divizionga qaytishga ruxsat berildi. Ulardan biri boʻlajak fransuz terma jamoasi aʼzosi Erik Di Meko edi.

1986-1996: Tapie davri, Chempionlar ligasi gʻalabasi, korrupsiya mojarosi va tanazzul

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Marsel meri Gaston Defferre tufayli Bernard Tapie 1986-yil 12-aprelda klubning yangi prezidenti boʻldi va darhol Fransiyada shu paytgacha boʻlgan eng buyuk futbol jamoasini yigʻishga kirishdi. Uning birinchi shartnomalari 1986-yilgi FIFA Jahon chempionatidan keyin sotib olingan Karl-Heinz Forster va Alain Giresse boʻldi. Keyingi olti yil davomida Yevropa kubogini qoʻlga kiritish yoʻlida Tapie Jean-Pierre Papin, Abedi Pele, Klaus Allofs, Eric Cantona, Chris Waddle, Enzo Francescoli, Manuel Amoros, Carlos Mozer, Jean Tigana, Didier Deschamps, Dragan Stojković, Basile Boli, Marcel Desailly, Rudi Vuller va Alen Bokšić kabi bir qator yuqori darajadagi futbolchilar bilan shartnoma imzolaydi. U shuningdek Franz Beckenbauer, Gérard Gili va Raymond Goethals kabi tajribali murabbiylar bilan kelishuvga erishdi.1989-1992-yillar oraligʻida Olympique de Marseille ketma-ket toʻrt marta liga chempioni va Fransiya kubogini qoʻlga kiritdi. Jamoa, shuningdek, 1991-yilda birinchi marta Yevropa kubogi finaliga chiqdi va penaltilar seriyasida Red Star Belgradga magʻlub boʻldi. Klub tarixidagi eng muhim voqea 1993-yilda yangi formatdagi Chempionlar ligasida gʻalaba qozonishi boʻldi. Basile Boli Myunxendagi Olimpiya stadionida boʻlib oʻtgan finalda Italiyaning Milan klubiga qarshi oʻyinda yagona golni kiritdi. Bu gʻalaba fransuz klubi uchun birinchi gʻalaba boʻldi va bu Dide Deschamps va Fabien Barthezni mos ravishda chempionlikni qoʻlga kiritgan eng yosh sardor va darvozabonga aylantirdi.

Biroq, bu gʻalabadan keyin oʻn yildan ortiq tanazzul yuz berdi. 1994-yilda moliyaviy qoidabuzarliklar va oʻsha paytdagi prezident Bernard Tapi ishtirokidagi oʻyin mojarosi tufayli ular ikkinchi divizionga majburiy ravishda tushirildi. Marsel birinchi divizionga qaytishiga 2 yil vaqt ketdi. Bundan tashqari, ular 1992-93-yilgi 1-divizion chempionligini va 1993-94-yilgi UEFA Chempionlar Ligasi, 1993-yilgi Yevropa Superkubogi va 1993-yilgi Qitʼalararo kubokda oʻynash huquqini yoʻqotdilar. L’affaire VA-OM (Union Sportive Valenciennes-Anzin – VA va Olympique de Marseille – OM) deb nomlangan bu janjalni Valenciennes jamoasi maʼlum qildi. Janjal Valenciennesning oʻyinchilari boʻlgan Jak Glassmann, Xorxe Burruchaga va Kristof Robert bilan Marsellik oʻyinchi Jan-Jak Eydelie oʻrtasida sodir boʻlgan[17][18][18][19]. Marsel jamoasi UEFA chempionlar ligasi finaliga chiqganligi bois biror oʻyinchisi jarohat olmasligi uchun janjalni oldi olindi.

1996-2009: Muvaffaqiyatning qaytishi

[tahrir | manbasini tahrirlash]
OM 2009 va 2012-yillar oraligʻida Didier Deschamps bilan murabbiy sifatida oltita chempionlikni qoʻlga kiritdi.

Marsel 1996-yilda Adidas bosh direktori Robert Lui-Dreyfus koʻmagida birinchi ligaga qaytdi. U murabbiy etib Rolland Kurbisni tayinladi, shuningdek Fabritsio Ravanelli, Laurent Blanc va Andreas Köpke kabi futbolchilar bilan shartnoma imzoladi. Marsel mavsumni 11-oʻrin bilan yakunladi.1998-99-yilgi mavsumda jamoa oʻzining yuz yillik yubileyini nishonladi va Robert Pires, Florian Moris va Kristof Dugarri kabi yulduzlar jamoasini tuzdi, ular Fransiya chempionatida Bordeauxdan keyin ikkinchi oʻrinni egalladi va 1999-yilda UEFA kubogi finalida Parmaga imkoniyatni boy berdi. Courbis mavsumni yomon boshlaganidan keyin 1999-yilning noyabrida jamoani tark etdi.

Marseille 2004-yilda UEFA kubogi finaliga chiqqanda, Dnipro, Internazionale, Liverpool va Newcastle Unitedni magʻlub etib, yana bir kubokka yaqin keldi. Ammo ular finalda Ispaniyaning yangi chempioni Valensiyaga imkoniyatni boy berishdi. 2005-yilda Marsel Intertoto kubogini qoʻlga kiritishga muvaffaq boʻldi. Marsel Lazio va Deportivo de La Korunya kabi jamoalarni magʻlub etdi va UEFA kubogini yana bir bor qoʻlga kiritdi.

Didier Drogba 2003-2004-yilgi mavsumda OM jamoasida oʻynagan va 32 ta gol urgan.

2007-yil yanvar oyida Louis-Dreyfus va kanadalik shifokor va tadbirkor (Inx farmatsevtika kompaniyasi bosh direktori) Jek Kachkar oʻrtasida klubni sotish boʻyicha muzokaralar boʻlib oʻtdi. Jek Kachkar jamoani sotib olish uchun juda koʻp vaqt sarflagani sababli, Lui-Dreyfus 2007-yil 22-martda kanadalik tadbirkorga sotmaslikka qaror qildi[20].Shon-sharafga yana bir yaqin urinish 2007-yil may oyida Sochauxga qarshi Fransiya kubogi finalida boʻlgan. Biroq, ular qoʻshimcha boʻlimlardan keyingi 2:2 hisobidagi durangdan soʻng penaltilar seriyasida magʻlub boʻlishdi, bu klub bilan bogʻliq boʻlgan barchaning hafsalasini pir qildi, ammo jamoa 2007-08-yilgi UEFA Chempionlar Ligasi guruh bosqichiga yoʻllanmani qoʻlga kiritib, ligada 2-oʻrinni egalladi.

Chempionlar ligasi gurux bosqichida OM 2007-yilgi UEFA Chempionlar ligasi finalchisi Liverpulni uzing uy stadioni Enfildda magʻlubiyatga uchratti va bu ishni qilgan ilk Fransuz klubi boʻldi. Ular yana bitta oʻyinda durang oʻynashdi va guruhning soʻnggi oʻyinida „Liverpul“ga 4:0 hisobida magʻlub boʻlishdi va „Stade Vélodrome“da gʻalaba qozongan birinchi ingliz jamoasi boʻldi. Chempionlar ligasi A guruhida uchinchi oʻrinni egallagan Marsel keyinchalik UEFA kubogiga qoʻshildi[21]. Bu ularga UEFA Chempionlar ligasining guruh bosqichiga toʻgʻridan-toʻgʻri chiqish imkonini berdi, bu ularning musobaqadagi ketma-ket uchinchi mavsumi edi. Marseille 2010-yil mart oyida Stade de France stadionida Bordeauxni 3:1 hisobida magʻlub etib, 2010-yilgi Coupe de la Ligue finalida gʻolib chiqdi. Bu ularning 17 yil oldin Chempionlar ligasida gʻalaba qozonganidan beri birinchi yirik titul edi. Ikki oy oʻtgach, Marseille Rennni 3:1 hisobida magʻlub etib, 18 yil ichida birinchi liga chempionligini qoʻlga kiritdi[22][23]. „Marsel“ mavsum boshlanishidan oldin Tunisning Rades shahridagi " Stad 7 Novembre " stadionida 2010-yilgi Trophèe des Championsni qoʻlga kiritish uchun raqibi Paris Saint-Germain (PSG) ni penaltilar seriyasida magʻlub etdi. Keyin „Marsel“ 23-aprel kuni „Monpelye“ni 1:0 hisobida magʻlub etib, Trophèe des Championsda ketma-ket gʻalaba qozongan birinchi jamoa boʻldi. Bundan oldin ular UEFA Chempionlar Ligasining soʻnggi 1/8 finaliga yoʻl olishdi, ammo „Old Trafford“da „Manchester Yunayted“ga 2:1 hisobida imkoniyatni boy berishdi. Klub musobaqa davomida Žilinni 7:0 hisobida magʻlub etib, Chempionlar Ligasi rekordini oʻrnatishdi, bu musobaqa tarixidagi eng yirik safar gʻalabasi boʻldi. 2011-yilda „Marsel“ Liga 1 chempionligini boy berdi, ammo ketma-ket beshinchi marta UEFA Chempionlar Ligasiga yoʻllanma oldi, bu klub rekordi edi. 2011-yilning 27-iyulida Marokashning Stade de Tanger stadionida „Marsel“ „Lill“ni 5:4 hisobida magʻlub etib, 2011-yilgi Chempionlar kubogini qoʻlga kiritdi. Bu oʻyin OM uchun juda qiyin boʻldi, chunki OM oʻyin tugashiga 5 daqiqa qolganda 3:1 hisobida magʻlub boʻlayotgandi, soʻngra soʻnggi besh daqiqada Andre Ayew xet-trik qayd etgan holda jamoa gʻalabasini taminladi.

2009-2014: Deschamps, Baup, Anigo

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Klub 2011-12-yilgi mavsumda ancha qiyin kunlarni boshdan kechirdi va oltita oʻyindan soʻng Liga 1 jadvalidan pastga tushib ketdi. Shunga qaramay, Marsel Chempionlar ligasida Dortmundning „Borussiya“siga qarshi oʻyinda 3:0 hisobida gʻalaba qozonib, oʻsha yilning noyabr oyida raqibi PSG ustidan 3:0 hisobida gʻalaba qozondi. Marsel 2011-yilni yaxshi natija bilan yakunladi va ketma-ket ikkinchi mavsumda Chempionlar ligasining pley-off bosqichiga yoʻllanma oldi.


2012-yil fevral oyida „Marsel“ ketma-ket 13 ta oʻyinda gʻalaba qozona olmadi, ammo 1993-yilda musobaqada chempion boʻlganidan beri birinchi marta Chempionlar ligasining chorak finaliga yoʻllanmani qoʻlga kiritdi[24]. Klubdagi beqaror vaziyatga qaramay, OM finalchi "Bavariya"ga yutqazdi va Liga 1da umumiy oʻninchi oʻringa tushib ketdi. Biroq, klub finalda "Lion"ni 1:0 hisobida magʻlub etib, ketma-ket uchinchi yil Liga kubogini qoʻlga kiritdi.


2012-yilning yozida Deschamps isteʼfoga chiqdi va keyinchalik Fransiyada ish boshladi. Elie Baup bu lavozimni egalladi va Loik Remi, Sezar Azpilicueta va Stefan Mbia kabi bir nechta asosiy oʻyinchilarni sotganiga qaramay, 2012-13-yilgi mavsumda klubni hayratlanarli tarzda ikkinchi oʻringa olib chiqdi. „Marsel“ Chempionlar ligasiga qaytdi va Dimitri Payet, Florian Thauvin va Giannelli Imbula kabi futbolchilar uchun 40 million yevroga yaqin pul sarfladi. Klub 2013-yil avgust oyi oxirida jadvalning eng yuqori pogʻonasida edi, ammo OM Yevropadagi oltita oʻyinning barchasida magʻlub boʻldi va Chempionlar ligasi guruh bosqichida nol ochko toʻplagan birinchi Fransiya jamoasi boʻldi.

Baup 2013-yil 7-dekabrda Stade Velodromda Nantga 1:0 hisobida magʻlub boʻlganidan soʻng ishdan boʻshatildi. Uning oʻrnini vaqtinchalik Xose Anigo egalladi. Anigoning qisqa faoliyati davomida OM ikkita musobaqani tark etdi, bu esa muxlislarning davomli noroziliklari va kinoyalariga olib keldi. Klub 2014-yilgi mavsumda oltinchi oʻrinni egallab, oʻn yil ichida birinchi marta muhim Yevropa musobaqasi yoʻllanmasini qoʻldan boy berdi. Anigo koʻp oʻtmay klubni tark etdi va Shimoliy Afrikada skaut rolini oldi.

2014-2015: Bielsa davri va turgʻunlik

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Dimitri Payet Frank McCourtning OM Champions loyihasining rahbari.

2014-yilning 2-mayida Marsel Marcelo Bielsa bilan shartnoma imzolaganini eʼlon qildi. Bielsa klubning birinchi argentinalik murabbiyi va jamoani avgust oyida Monpelyega qarshi oʻyin ochilish marosimiga olib borgan birinchi murabbiy edi. Bielsa boshqaruvidagi birinchi mavsumda klub yetti oy davomida liga jadvalida yetakchilik qildi, ammo mavsumni toʻrtinchi oʻrinda yakunladi va shu tariqa UEFA Yevropa ligasiga yoʻllanma oldi. 2015-yilning iyun oyida uchta asosiy oʻyinchi klubni tark etdi – André-Pierre Gignac va André Ayew shartnoma muddati tugaganidan keyin mos ravishda Tigres va Swansea Cityga ketishdi, Dimitri Payet esa 15 million yevro evaziga West Ham Unitedga oʻtdi.

Marsel Robert Louis-Dreyfus Trophy musobaqasida Juventus ustidan 2:0 hisobida gʻalaba qozondi. Mavsumoldi oʻyinlaridan soʻng, Bielsa 2015-16-yilgi mavsumda Caenga qarshi birinchi Liga 1 oʻyinidan soʻng oʻz lavozimini tark etdi. Marsel oʻyinda 1:0 hisobida magʻlub boʻldi va Bielsa klub rahbariyatiga ishonch yoʻqligi sababli kutilmagan qarori bilan futbol dunyosini hayratda qoldirdi. Xabarlarga koʻra, Bielsaning ketishi uning oʻyinchilarini hayratda qoldirdi, ularning aksariyati bu yangilikni kiyinish xonasida ijtimoiy tarmoqlar orqali bilib olishdi. Marsel oʻyinda 1:0 hisobida magʻlub boʻldi va Bielsa klub rahbariyatiga ishonch yoʻqligi sababli kutilmagan qarori bilan futbol dunyosini hayratda qoldirdi. Xabarlarga koʻra, Bielsaning ketishi uning oʻyinchilarini hayratda qoldirdi, ularning aksariyati bu yangilikni kiyinish xonasida ijtimoiy tarmoqlar orqali bilib olishdi.

2015-yilning 19-avgustida Michel Marselening yangi murabbiyi sifatida eʼlon qilindi[25]. U noqulay mavsumni boshdan kechirdi, OM Liga 1da olti oydan koʻproq vaqt davomida uy oʻyinida gʻalaba qozona olmadi. Bir qator yomon oʻyinlardan soʻng, Michel aprel oyida klub egasi Margarita Lui Dreyfus tomonidan jamoaning murabbiyi sifatidagi yomon xatti-harakatlarini bahona qilib ishdan boʻshatildi. Ishdan boʻshatish klubning Fransiya kubogi yarim final oʻyini arafasida sodir boʻldi. 2015-yilda boʻlgani kabi, Passi vaqtinchalik murabbiy etib tayinlandi. Uning qoʻl ostida „Marsel“ toʻqqiz yil ichida birinchi marta Fransiya kubogi finaliga chiqdi va raqibi Paris Saint-Germainga 4:2 hisobida magʻlub boʻldi. OM liga mavsumini 13-oʻrinda yakunlaydi, bu klubning 15 yil ichidagi eng yomon natijasi boʻldi.


2016-yilning yozida „Marsel“ moliyaviy majburiyatlarni bajarish va futbolchilar ish haqini toʻlash uchun yana bir bor bir qator asosiy oʻyinchilarni sotdi. Klubning uzoq yillik sardori Stiv Mandanda klubdagi sakkiz yillik faoliyatini yakunladi va Crystal Palacega oʻtdi, Nikolas N’Kulu Lyonga oʻtdi, hujumchi Michy Batshuayi esa klub rekord darajadagi 40 million yevroga „Chelsi“ga sotildi. 

2016-yildan hozirgi kungacha: Yangi prezident va klubning qayta tiklanishi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Marsel 2016-17-yilgi Liga 1 mavsumini vaqtinchalik bosh murabbiy Franck Passi boshchiligida boshladi. 2016-yilning 29-avgustida amerikalik tadbirkor Frank McCourt klubni Margarita Louis-Dreyfusdan sotib olishga rozi boʻlgani eʼlon qilindi[26]. Xarid shartnomasi 2016-yil 17-oktabrda 45 million yevro narxi bilan belgilandi[27]. Keyingi bir necha kun ichida McCourt Jacques-Henri Eyraudni klub prezidenti, Rudi Garsiyani klubning asosiy jamoasida murabbiy va Andoni Zubizarretani sport direktori etib tayinladi[28].

2018-yilning 3-may kuni Marseille 2004-yilda Valensiyaga qarshi Yevropa musobaqasidagi soʻnggi finalidan 14 yil oʻtib, yarim finalda Red Bull Salzburgni umumiy hisobda 3:2 hisobida magʻlub etib, 2017-18-yilgi UEFA Yevropa Ligasi finaliga chiqdi. Biroq, ular finalda Atletiko Madridga yutqazishdi[29].

2019-20-yilgi Liga 1 mavsumida Andre Villas-Boas bosh murabbiy boʻldi. Marsel koronavirus pandemiyasi tufayli mavsum erta yakunlanganidan keyin ikkinchi oʻrinni egalladi va shu tariqa 2013-14-yildan beri birinchi marta 2020-21-yilgi UEFA Chempionlar Ligasiga yoʻllanma oldi[30].

Sobiq futbol skauti Pablo Longoria 2021-yil fevral oyida sport direktorligidan prezident lavozimiga oʻtdi.

2021-yil fevral oyida, bir qator magʻlubiyatlar, futbolchilar bilan ziddiyatlar va sport direktori Pablo Longoria va prezident Jak-Anri Eyraudning qoʻllab-quvvatlamasligidan soʻng, bosh murabbiy Andre Villas-Boas isteʼfoga chiqishni soʻradi, bu jamoa mashgʻulot maydonchasida Marsel muxlislariga norozilik bildirgan shiddatli tartibsizlikdan uch kun oʻtib, Renn bilan liga oʻyinini kechiktirishga majbur qildi. Marsel Villas-Boasni ishdan boʻshatdi va murabbiy oʻrnini argentinalik Xorxe Sampaoli egalladi. Klub, shuningdek, Jak-Anri Eyraud oʻrniga Pablo Longoriyani jamoaning yangi prezidenti etib tayinladi, chunki Eyraud ham „Marsel“ muxlislarining gʻazabiga uchragan edi[31].

2022-yil yanvar oyida Marsel futbolchisi Pape Gueye FIFA tomonidan 4 oyga diskvalifikatsiya qilindi, Marselga esa 2022-yil yozi va 2023-yil yanvaridagi transfer oynalarida transferlar qilish taqiqlandi va Uotfordga 2,5 million yevro toʻlashga majbur boʻldi. Bu ingliz klubi dastlab „Uotford“ bilan shartnoma imzolagan, ammo agenti unga taklif qilingan maosh haqida yolgʻon gapirganidan soʻng, shartnomani buzib, „Marsel“ bilan shartnoma imzolagan Gueye transferi boʻyicha „Marsel“ga qarshi sud jarayoni boshlanganidan keyin sodir boʻldi. „Marsel“ FIFA qarori ustidan shikoyat qildi[32]. Liga 1ning 2021-22-yilgi mavsumida Marsel ikkinchi oʻrinni egallab, 2020-yildan beri birinchi marta Chempionlar ligasiga yoʻllanmani qoʻlga kiritdi. Liganing soʻnggi oʻynida Marsel Monaco bilan 2-2 hisobida durang oʻynagan vaqtda Lensning goli jamoaga gʻalabani olib keldi[33].

Le Classique

[tahrir | manbasini tahrirlash]
2007-yilda PSG-OM.

Le Classique – Paris Saint-Germain va Olympique de Marseille jamoalari oʻrtasidagi futbol oʻyini. „Classic“ atamasi „Barselona“ va „Real Madrid“ oʻrtasida bahslashadigan „El Clásico“ ga taqlid qilingan. Fransuz klassikosi tarixiy, madaniy va ijtimoiy ahamiyatga ega boʻlib, uni shunchaki futbol oʻyiniga, kapitalni viloyatga qarshi, Parijning anʼanaviy boyligi va yuqori madaniyatini Marselning sanoat va kosmopolitik anʼanalariga qarshi qoʻyishga imkon beradi. Biroq, bu raqobat faqat 1990-yillarda paydo boʻladi, u yerda uni PSGning tegishli egalari – Liga 1 futbol oʻyinlarini translyatsiya qiladigan Canal+ telekanali va Olympique de Marseille – Bernard Tapie, shuningdek, Adidas sport kompaniyasi egasi ochiq marketing sabablarga koʻra targʻib qiladi. U baʼzan fransuz futbolining „sevimli oʻgʻli“ sifatida koʻriladi[34][35].PSG shimolda Fransiya poytaxtida va Marsel Oʻrta yer dengizi sohilida joylashganligi sababli, raqobat koʻpincha „Shimol va Janub“ deb ataladi. PSG va Marseille Yevropaning yirik kuboklarini qoʻlga kiritgan yagona ikkita fransuz klubi boʻlib, PSG 1996-yilda UEFA kubogini qoʻlga kiritgan va Marseille 1993-yilda UEFA Chempionlar Ligasida gʻolib chiqqan va ular 21-asr boshlarida Lyon paydo boʻlishidan oldin ikkita dominant jamoa boʻlgan. Biroq, soʻnggi yillardagi inqirozlar va muammolarga qaramay, PSG va Marsel bu oʻyinga oʻziga xos muhit baxsh etib, ashaddiy raqiblar boʻlib qolmoqda[34][36]. Ular oʻrtasidagi uchrashuv „Le Classique“ va „Le Classico“ nomi bilan ham tanilgan[37].

Klub stadioni

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Stade Vélodrome 2015-yilda PSGga qarshi oʻyinda, futbolchilar kirishi paytida tif qoʻllangan.

1904-yildan 1937-yilgacha Marsel hozirgi stadionidan farqli oʻlaroq, klubga tegishli boʻlgan Stade de l’Huveaun stadionida oʻynagan. Bir paytlar klubning sobiq regbi oʻyinchisi, Fransiya Milliy Assambleyasi aʼzosi sharafiga Stade Fernand Buisson deb nomlangan L’Huveaune yigirmanchi yillarning boshlarida muxlislarning moliyaviy yordami tufayli taʼmirlangan. Uning sigʻimi 15 000 kishi edi. 1937-yilda l’OM Marsel shahrini ijara haqini kamaytirishga koʻndirgandan soʻng ancha kattaroq Stad Vélodromega koʻchib oʻtdi. Klub 1982/83-yilgi mavsumda Yevro-1984 uchun Vélodromni taʼmirlash paytida yana Stade de l’Huveaundan foydalangan. Vélodrome 1998-yilgi Jahon chempionati uchun yana qayta qurildi va ikkita qiyalikdan (Virage Nord va Virage Sud – Shimoliy egri chiziq va Janubiy egri chiziq) iborat ulkan maydonga aylantirildi, unda muxlislar guruhlari, shuningdek, asosiy tribuna, Jean Bouin va ajoyib Ganay tribunalari joylashgan. Uchinchi taʼmirlashda, Yevro-2016 ga tayyorgarlik koʻrish uchun munitsipalitet tribunalarni tom bilan yopdi va Yevro-2016 oʻyinlarini oʻtkazish uchun oʻz sigʻimini 67 000 gacha oshirdi.

Har bir uy oʻyini boshlanishidan oldin Van Halenning „Jump“ qoʻshigʻi eshitiladi. Marsel oʻz uy uchrashuvlarida gol urganida, Puff Daddy tomonidan „Come with Me“ qoʻshigʻi ijro etiladi.

Jamoa libosi va logotipi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Marselning anʼanaviy toʻplamlari 1986-yilgacha oq koʻylaklar va koʻk paypoqli shortiklar edi. 1986-yildan beri Marsel oq koʻylaklar, oq shortiklar va oq paypoqlar bilan oʻynadi va Adidas marketingi tufayli koʻk rang ochroq boʻldi, ammo 2012-2013-yillarda klub koʻk paypoq kiygan holda oʻzining asl toʻplamiga qaytdi.

Klub asoschisi Rene Dufaure de Montmirail klubning birinchi nishonini yaratish uchun „D“ va „M“ harflari qoʻshilgan shaxsiy muhridan ilhom oldi. Klubning „Droit au but“ shiori „Football Club de Marseille“ nomi ostida klubning asosiy sport turi regbi boʻlgan kunlarga toʻgʻri keladi. Asl nishon „O“ ustiga oʻrnatilgan bezakli „M“ harfini oʻz ichiga olgan boʻlib, klub shiori glif boʻylab chizilgan. Logotip oʻttiz yil davomida, 1935-yilgacha, „O“ ichida oddiy „M“ bilan art-deco qalqoni qabul qilingunga qadar saqlanib qoldi. 1972-yilda OM oʻz logotipini qayta ishlab chiqdi, bu safar murakkab „M“ harf shaklini maʼqul koʻrdi. 1986-yilda klub oʻzining birinchi nishonini qayta qabul qildi. Logotip keyingi bir necha oʻn yilliklar davomida biroz rivojlandi va 1993-yilda klubning UEFA Chempionlar Ligasi kubogini nishonlash uchun yulduzga ega boʻldi. 1999-yilda klubning 100 yilligini nishonlash uchun oltin „O“ va feruza „M“ aks etgan variant ishlatilgan; shunga oʻxshash 110 yillik logotip 2009-10-yilgi mavsumda ishlatilgan. Eng soʻnggi shakli 2004-yil 17-fevralda taqdim etilgan; „O“ va „M“ soya yoki chegaralarsiz feruza rangda yagona birlik sifatida taqdim etilgan va logotip Chempionlar ligasidagi gʻalabani ifodalovchi oltin yulduz bilan qoplangan va yuqorida joylashgan. Klubning „Droit Au But“ (fransuzcha „Maqsadga toʻgʻridan-toʻgʻri“) shiori ham oltin bilan ifodalangan.

Kiyim taʼminotchilari va libos homiylari

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Mavsum Taʼminotchi Homiy
1969–1971 Le Coq Sportif -
1971–1972 BUT!
1972–1973 Le Toro
1973–1974 Michel Axel
1974–1976 Adidas
1976–1977 Centre Barneoud
1977–1980 Mas d’Auge
1980–1981 Zoo de Marseille
1981–1982 Faure
1982–1983 Euromarche
1983–1986 RMC
1986–1988 Maison Bouygues
1988–1989 Alain Afflelou
1989–1992 Panasonic
1992–1994 Eurest
1994–1995 Reebok
1995–1996 Mizuno Speedy
1996–1997 Adidas Parmalat
1997–2001 Ericsson
2001–2003 Khalifa Airways
2003–2008 Neuf Telecom
2008–2010 Direct Energie
2010–2012 Betclic
2012–2017 Intersport
2017–2018 Orange
2018–2019 Puma
2019–2022 Uber Eats
2022–2023 Cazoo
2023– CMA CGM

Muxlislari

[tahrir | manbasini tahrirlash]
2007-yilda OM muxlislari.

AEK Afina, Livorno va St. Pauli

[tahrir | manbasini tahrirlash]
AEK muxlislari (Original 21) OM muxlislari (Commando Ultra ’84) bannerini koʻtarmoqda.

AEK Afina, Livorno, FC St. Pauli va Marseille muxlislari koʻpincha bayroqlarni koʻtaradilar va boshqa jamoalarni qoʻllab-quvvatlash uchun xoreografiya yaratadilar[38].

Oʻyinchilar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
2024-yil 3-iyul holatiga ko‘ra[39]

Mavsumning eng yaxshi oʻyinchilari

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Mavsum Nom Millati Ampulasi Manba
2001–02 Runje, VedranVedran Runje Xorvatiya bayrogʻi Xorvatiya Darvozabon [40]
2002–03 Van Buyten, DanielDaniel Van Buyten Belgiya bayrogʻi Belgiya Himoyachi [40]
2003–04 Drogba, DidierDidier Drogba Kot d'Ivuar bayrogʻi Kot-d'Ivuar Markaziy hujumchi [40]
2004–05 Beye, HabibHabib Beye Senegal bayrogʻi Senegal Himoyachi [40]
2005–06 Ribéry, FranckFranck Ribéry Fransiya bayrogʻi Fransiya Qanot hujumchisi [40]
2006–07 Nasri, SamirSamir Nasri Fransiya bayrogʻi Fransiya Markaziy yarim himoyachi [40]
2007–08 Mandanda, SteveSteve Mandanda Fransiya bayrogʻi Fransiya Darvozabon [40]
2008–09 Cheyrou, BenoîtBenoît Cheyrou Fransiya bayrogʻi Fransiya Markaziy yarim himoyachi [40]
2009–10 Niang, MamadouMamadou Niang Senegal bayrogʻi Senegal Hujumchi [40]
2010–11 Ayew, AndréAndré Ayew Gana bayrogʻi Gana Hujumchi [40]
2011–12 Nkoulou, NicolasNicolas Nkoulou Kamerun bayrogʻi Kamerun Hujumchi [40]
2012–13 Valbuena, MathieuMathieu Valbuena Fransiya bayrogʻi Fransiya Hujumchi [40]
2013–14 Gignac, André-PierreAndré-Pierre Gignac Fransiya bayrogʻi Fransiya Hujumchi [40]
2014–15 Payet, DimitriDimitri Payet Fransiya bayrogʻi Fransiya Markaziy yarim himoyachi [40]
2015–16 Mandanda, SteveSteve Mandanda Fransiya bayrogʻi Fransiya Darvozabon [40]
2016–17 Thauvin, FlorianFlorian Thauvin Fransiya bayrogʻi Fransiya Qanot hujumchisi [41]
2017–18 Thauvin, FlorianFlorian Thauvin Fransiya bayrogʻi Fransiya Qanot hujumchisi [42]
2018–19 Sakai, HirokiHiroki Sakai Yaponiya bayrogʻi Yaponiya Himoyachi [43]
2019–20 Mandanda, SteveSteve Mandanda Fransiya bayrogʻi Fransiya Darvozabon [44]
2020–21 Kamara, BoubacarBoubacar Kamara Fransiya bayrogʻi Fransiya Markaziy yarim himoyachi [45]
2021–22 Payet, DimitriDimitri Payet Fransiya bayrogʻi Fransiya Markaziy yarim himoyachi [46]
2022–23 Sánchez, AlexisAlexis Sánchez Chili bayrogʻi Chili Hujumchi [47]

 

Fransiya ichki uchrashuvlari

[tahrir | manbasini tahrirlash]
Marseille futbolchilari 2010-yilda Coupe de la Ligue gʻolibligini nishonlamoqda
Marsel 2011-yilda Chempionlar kubogini koʻtarmoqda
  • Liga 1
    • Chempion (9) : 1936-37, 1947-48, 1970-71, 1971-72, 1988-89, 1989-90, 1990-91, 1991-92, 2009-10[48]
    • Ikkinchi oʻrin (13): 1937-38, 1938-39, 1969-70, 1974-75, 1986-87, 1993-94, 1998-99, 2006-07, 2008-09, 2010-11, 2012-13, 2019-20, 2021-22[49]
  • Liga 2
    • Chempion (1) : 1994-95[49]
    • Ikkinchi oʻrin: 1965-66, 1995-96[49]
  • Fransiya kubogi
    • Chempion(10) : 1923-24, 1925-26, 1926-27, 1934-35, 1937-38, 1942-43, 1968-69, 1971-72, 1975-76, 1988-89[49]
    • Ikkinchi oʻrin (9): 1933-34, 1939-40, 1953-54, 1985-86, 1986-87, 1990-91, 2005-06, 2006-07, 2015-16[49]
  • Coupe de la Ligue
  • Trophée des Champions
    • Chempion (3) : 1971, 2010, 2011[49]
    • Ikkinchi oʻrin (3): 1969, 1972, 2020[49]
  • Charles Drago kupesi
    • Chempion (1) : 1957[50]

Xalqaro musobaqalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Oltin toʻp

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Quyidagi futbolchilar „Olimpik de Marsel“da oʻynab, „Oltin toʻp“ sovrinini qoʻlga kiritdilar:

Oltin butsa

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Quyidagi futbolchilar „Olympique de Marseille“da oʻynab, Yevropaning Oltin butsasini qoʻlga kiritdilar:

UNFP yilning eng yaxshi futbolchisi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Quyidagi futbolchilar Olimpique de Marsiliya uchun oʻynash paytida UNFPning yilning eng yaxshi futbolchisi nominatsiyasida gʻolib chiqqan:

UNFP yilning eng yaxshi yosh futbolchisi

[tahrir | manbasini tahrirlash]

Quyidagi futbolchilar Olympique de Marseilleda oʻynab, UNFP tomonidan yilning eng yaxshi yosh oʻyinchisi sovrinini qoʻlga kiritdilar:

Manbalar

[tahrir | manbasini tahrirlash]
  1. ↑ „#33 – Olympique de Marseille : les Phocéens“ (fr). Footnickname (2020-yil 3-may). 2022-yil 9-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 30-avgust.
  2. ↑ „#298 – Olympique de Marseille : les Minots“ (fr). Footnickname (2020-yil 25-oktyabr). 2022-yil 16-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 30-avgust.
  3. ↑ „Le stade Orange Vélodrome, une enceinte unique“ (fr). OM.fr (2021-yil 17-noyabr). 2023-yil 21-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 17-noyabr.
  4. ↑ „Ligue 1 - Olympique de Marseille“ (French). L'Équipe. 2021-yil 21-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 8-iyun.
  5. ↑ „Avant la Ligue Europa 2018, les précédentes finales de l'OM“ (French). L'Équipe (2018-yil 4-may). 2023-yil 3-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 8-iyun.
  6. ↑ „Didier Deschamps the renaissance man lifts Marseille to the heights“. The Guardian (2010-yil 6-may). 2023-yil 18-aprelda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2024-yil 1-yanvar.
  7. ↑ „Velodrome Stadium“. om.net. 2008-yil 28-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2008-yil 13-yanvar.
  8. ↑ „Ligue 1 – Saison 2018-2019 : Le bilan complet des affluences“ (2019-yil 13-iyun). 2021-yil 25-avgustda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 9-aprel.
  9. ↑ „McCourt to Buy Marseille Soccer Club“. The Wall Street Journal (2016-yil 29-avgust). 2023-yil 31-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2024-yil 1-yanvar.
  10. ↑ „Deloitte Football Money League 2024“. deloitte.com. 2024-yil 3-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2024-yil 8-may.
  11. ↑ Brand Finance Football 50 (2023)
  12. ↑ Brand Finance Football 50 (2023)
  13. ↑ Brand Finance Football 50 (2023)
  14. ↑ „Behind The Badge: How A Rugby Fan And His Creative Wife Devised Marseille's Famous Crest“. These Football Times (2020-yil 9-aprel). 2021-yil 4-avgustda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 29-iyul.
  15. ↑ „History of l'OM“. OM official site (2006-yil 8-aprel). 2007-yil 15-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2007-yil 26-aprel.
  16. ↑ France Football, N°2936 bis, PP 28–29 La nuit des longs couteaux à l’OM
  17. ↑ „Tapie Directly Implicated As Marseille Trial Opens“. International Herald Tribute (1995-yil 14-mart). 2006-yil 28-noyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2007-yil 12-mart.
  18. ↑ 18,0 18,1 „Argentine Charged in Marseille case“. The New York Times (1993-yil 2-iyul). 2010-yil 12-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2007-yil 12-mart.
  19. ↑ „Wenger slams former Marseille Chairman“. Eurosport (2006-yil 23-yanvar). 2024-yil 19-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2007-yil 12-mart.
  20. ↑ „Kachkar, It's over now“. RTL (2007-yil 29-mart). 2007-yil 21-aprelda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2007-yil 26-aprel.
  21. ↑ „Marseille 0–4 Liverpool“. BBC Sport (2007-yil 11-dekabr). 2009-yil 20-yanvarda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2007-yil 11-dekabr.
  22. ↑ Bairner, Robin. „Olympique de Marseille Win 2009–10 Ligue 1 Title“. Goal.com (2010-yil 5-may). 2012-yil 13-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2010-yil 5-may.
  23. ↑ „Olympique Marseille Ligue 1 History: Why Are They Struggling To Win Another Title?“. Soccerbox.com (2015-yil 23-may). 2022-yil 27-iyulda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 29-iyul.
  24. ↑ Jean. „Le soulagement, et après?“. OM.net (2012-yil 3-may). 2013-yil 3-dekabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2012-yil 6-may.
  25. ↑ Dupre, Remy. „Michel, légende du Real Madrid, nouvel entraîneur de l'OM“. Le Monde (2015-yil 19-avgust). 2015-yil 23-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2016-yil 10-sentyabr.
  26. ↑ „McCourt to Buy Marseille Soccer Club“. The Wall Street Journal (2016-yil 29-avgust). 2023-yil 31-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2024-yil 1-yanvar.
  27. ↑ „Marseille: Frank McCourt promises £180m investment after buying Ligue 1 club“. BBC Sport (2016-yil 17-oktyabr). 2017-yil 13-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2018-yil 13-fevral.
  28. ↑ „Andoni Zubizarreta nommé directeur sportif de l'OM“. OM.net (2016-yil 27-oktyabr). 2016-yil 27-oktyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2016-yil 27-oktyabr.
  29. ↑ „UEFA Europa League - Marseille-Atlético“. UEFA (2018-yil 18-may). 2018-yil 19-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2018-yil 29-sentyabr.
  30. ↑ „Marseille keep Champions League place despite breaking UEFA FFP rules“. Goal.com (2020-yil 19-iyun). 2020-yil 12-avgustda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2020-yil 17-avgust.
  31. ↑ Laurens. „Marseille in crisis: Why fans invaded training ground, why Villas-Boas left, what's next for club“. ESPN (2021-yil 5-fevral). 2021-yil 9-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 29-iyul.
  32. ↑ „L'OM interdit de recrutement dans l'affaire Pape Gueye ?“ (fr). L'Équipe. 2022-yil 15-yanvarda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 15-yanvar.
  33. ↑ „L'OM en Ligue des champions, Monaco en tour préliminaire et Rennes en Ligue Europa“ (fr). L'Équipe (2022-yil 21-may). 2022-yil 21-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 21-may.
  34. ↑ 34,0 34,1 „France's passion play“. FIFA (1993-yil 29-may). 2012-yil 11-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2011-yil 27-aprel.
  35. ↑ „French Football League – Ligue 1, Ligue 2, Coupe de la Ligue, Trophée des Champions“. Ligue1.com. Qaraldi: 2011-yil 27-aprel.
  36. ↑ Antonio Missiroli.
  37. ↑ „Le Classico results“. 2014-yil 22-aprelda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2014-yil 8-aprel.
  38. ↑ „Leftist clubs around the world“. Morning Star (2020-yil 26-iyul). 2021-yil 1-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 1-iyun.
  39. ↑ „Equipe professionnelle 2023–2024“. Olympique de Marseille. 2019-yil 4-dekabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 30-iyun.
  40. ↑ 40,00 40,01 40,02 40,03 40,04 40,05 40,06 40,07 40,08 40,09 40,10 40,11 40,12 40,13 40,14 Daurès, Camille. „Mandanda, Olympian of the 2015–16 season“. Olympique de Marseille (2016-yil 1-iyun). 2017-yil 13-fevralda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2016-yil 23-iyul.
  41. ↑ Allione, Julien; Chaussard, Allan. „Florian Thauvin, Olympique Marseille's Player of the Season 2016-17“. Olympique de Marseille (2017-yil 20-may). Qaraldi: 2017-yil 21-may.
  42. ↑ „Florian Thauvin élu Olympien de la saison“ (fr). Olympique de Marseille (2018-yil 17-iyun). 2019-yil 9-iyulda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2019-yil 10-iyul.
  43. ↑ Geigerman, Adam. „Hiroki Sakai, is your Olympien of the 2018-19 Season“. Olympique de Marseille (2019-yil 15-iyun). 2019-yil 3-iyulda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2019-yil 10-iyul.
  44. ↑ „Mandanda Olympien de la saison 2019-20“ (French). Olympique de Marseille (2020-yil 10-iyun). 2020-yil 30-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2020-yil 10-iyun.
  45. ↑ „La belle saison de Boubacar Kamara“ (French). Olympique de Marseille (2021-yil 8-iyun). 2021-yil 9-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2021-yil 8-iyun.
  46. ↑ „Dimitri Payet, Olympien de la saison 2021-22“ (French). Olympique de Marseille (2022-yil 24-may). 2022-yil 24-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2022-yil 24-may.
  47. ↑ „Alexis Sanchez, Olympien de la saison 2022-2023“ (French). Olympique de Marseille (2023-yil 31-may). 2023-yil 6-iyunda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 6-iyun.
  48. ↑ „Ligue 1 - Olympique de Marseille“ (French). L'Équipe. 2021-yil 21-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 8-iyun.
  49. ↑ 49,00 49,01 49,02 49,03 49,04 49,05 49,06 49,07 49,08 49,09 „Ligue 1 - Olympique de Marseille“ (French). L'Équipe. 2021-yil 21-mayda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 8-iyun.
  50. ↑ „Palmarès de la Coupe Charles-Drago“ (French). FFF. 2023-yil 3-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 8-iyun.
  51. ↑ „Avant la Ligue Europa 2018, les précédentes finales de l'OM“ (French). L'Équipe (2018-yil 4-may). 2023-yil 3-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 8-iyun.
  52. ↑ „Le palmarès de l'OM“ (French). Olympique de Marseille. 2023-yil 21-martda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 8-iyun.
  53. ↑ „Ranking the 5 French players who have won the Ballon d'Or“. All Football (2022-yil 20-oktyabr). 2023-yil 3-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 8-iyun.
  54. ↑ „Josip Skoblar, forever a scorer“. OM.fr. 2023-yil 5-aprelda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 8-iyun.
  55. ↑ „Trophées UNFP du football : le palmarès complet par année depuis 1994“ (French). L'Equipe (2022-yil 16-may). 2023-yil 3-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 8-iyun.
  56. ↑ 56,0 56,1 56,2 „Trophées UNFP du football : le palmarès complet par année depuis 1994“ (French). L'Equipe (2022-yil 16-may). 2023-yil 3-sentyabrda asl nusxadan arxivlangan. Qaraldi: 2023-yil 8-iyun. 
"https://uz.wikipedia.org/w/index.php?title=Olympique_de_Marseille&oldid=5239704" dan olindi