farın

Türkçe

Köken

far + -ın

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /fa.ˈɾɯn/
• Heceleme: fa‧rın

Ad

farın

1. far (ad) sözcüğünün çekimi:
   1. tamlayan tekil
   2. ikinci tekil şahıs iyelik tekil