Ayhan Işık

Ayhan Işık
Doğum	Ayhan Işıyan 5 Mayıs 1929(1929-05-05) Karataş, Konak, İzmir, Türkiye
Ölüm	16 Haziran 1979 (50 yaşında) İstanbul, Türkiye
Ölüm sebebi	Beyin kanaması
Defin yeri	Zincirlikuyu Mezarlığı, İstanbul
Milliyet	Türk
Meslek	Oyuncu, senarist, seslendirme sanatçısı, yapımcı, yönetmen, ressam
Etkin yıllar	1951-1979
Evlilik	Gülşen Işık (e. 1963; ö. 1979)
Çocuk(lar)	Serap Işık

Ayhan Işık, kimlik adıyla Ayhan Işıyan (5 Mayıs 1929, İzmir - 16 Haziran 1979, İstanbul), "Taçsız Kral" lakaplı Türk sinema oyuncusu, yapımcı, yönetmen, senarist, ses sanatçısı ve ressam.

Hayatı

İlk yılları

Ayhan Işık, 1929 yılının 5 Mayıs sabahı altı çocuklu Selanik göçmeni bir ailenin son çocuğu olarak İzmir'in Konak ilçesi Karataş semtinde Mithatpaşa Caddesi üzerinde iki katlı tarihi bir Rum evinde, kendi anlatımıyla "Işıyan ailesinin tekne kazıntısı" olarak dünyaya geldi. 1970'lerin ikinci yarısında yazmaya başladığı ve vefatından sonra tefrika halinde yayımlanan "Hayatım" adlı hatıratlarında "Çocukluk günlerim bilinen yaramazlıklar ve onların sonuçları ile geçti. Annemi, hep telaşlandırmışımdır." diye ekler Işık.

Altı yaşındayken; "...Onunla ilgili olarak şimdi çok az şey hatırlıyorum. Ama en çok da kokusunu... Bazı geceler yanıma gelip bana sarılmasını, birlikte uyumamızı. Bir defasında balık tutmaya götürmüş, dönüşte de sırtına alıp merdivenleri çıkartmıştı. Hepsi bu... Hafızamı ona dair hep zorladım. Daha fazla şey hatırlayabilmek, hatırladıklarımı hiç unutmamak için." diyerek andığı babasını kaybeden Işık, öğreniminin ilk birkaç yılını İzmir'de, büyük bir kısmını ise yıllar önce üniversite tahsili için İstanbul'a yerleşmiş olan en büyük ağabeyi Mithat Özer'in yanında tamamlamaya başlar. Kısa birkaç yıldan sonra; çok genç yaşta kaybedilen ağabey, Işık için hayat boyu hep örnek kişilik olur. Özellikle resim alanındaki ilerleyişini hep örnek aldığını, onun vefatı sonrası evin geçimine yardımcı olmak için 12 yaşında okurken çalışmaya da başladığını belirten Işık, ilerleyen yıllarda akademideyken onun gibi üst tahsil için Paris'e gitmeyi düşlediğini de yine vefatından kısa süre önce anlatacaktır.

Eğitimi

İstanbul'da ilk önceleri zorlanan Işık daha sonraları kendisini çok güzel bir çevrede bulduğunu, verdiği röportajların birinde şu sözlerle anlatır: "Mahir İz okul müdürü, Salah Birsel müdür muaviniydi, edebiyata Rıfat Ilgaz, beden eğitimine Vefalı Kör Galip, coğrafyaya Akbaba Celal geliyordu. Daha ne isteyebilirdim ki..." Buradaki okul arkadaşlarından bazıları senarist Safa Önal, karikatürist Ferruh Doğan ve ressam - karikatürist Semih Balcıoğlu'dur. Daha sonra girdiği Güzel Sanatlar Akademisi Resim Bölümünde Bedri Rahmi Eyüboğlu'ndan dersler alan Işık, buradaki dönem arkadaşlarıyla ise On'lar Grubu'nda yer alır. Amacı Doğu-Batı sentezini Türk resminde yaratmak; “Halk Sanatı Kaynaklarına Eğilmek”, tekniği ise “Renkçi ve Lekeci” olan grupta dönem arkadaşlarından Fikret Otyam, Altan Erbulak, Remzi Raşa, Adnan Varınca, Nedim Günsür, Orhan Peker, Turan Erol ve liseden beri dostları olan Semih Balcıoğlu ile Ferruh Doğan'la yer alır. Verdiği röportajların birinde daha çok empresyonizm akımının etkisinde kaldığı söyleyen ve bu anlamda da en çok Claude Monet'ten etkilendiğini belirten Işık, bir süre Bab-ı Ali'de ressam olarak çalışır fakat 1952 senesinde Yıldız Dergisi'nin açtığı yarışmaya girmesiyle resim hayatındaki geri planına itilerek sinemaya doğru yönelişi başlar. Yarışmayı birincilikle kazanarak sinemaya geçer. Bir sene sonra, 1953 senesinde ise Güzel Sanatlar Akademisi Resim bölümü Yüksek kısmından mezun olur.

Kariyeri

İlk filminde şair, senarist ve yönetmen Orhon Murat Arıburnu ile gerçekleştirdiği çalışmanın ardından, ikinci filminde Türk Sineması'nda Geçiş Dönemi'ni bitiren ve Sinemacılar Dönemi'ne giriş yapıtı olarak kabul edilen Lütfi Ömer Akad'ın Kanun Namına filmiyle büyük ün kazanır. Akad "Işıkla Karanlık Arasında" adlı otobiyografi kitabında şöyle bahseder: "Osman Seden’in burada da gözü kara. Hiç tereddüt etmiyor, en iyi oyuncuları arıyor... Baş oyuncu olarak Ayhan Işık adında birinden söz ediyor. Tanımıyorum, “Sen gördün mü?” diyorum. Geçen yıl Yavuz Sultan Selim ve Yeniçeri Hasan adında bir filmde görmüş, boylu poslu, yakışıklı. Oyun yeteneği hakkında hiçbir fikri yok. Bir görelim diyoruz. Yazıhanede buluşuyoruz. Gerçekten dediği gibi, boylu poslu ve yakışıklı, kibar ve terbiyeli. Güzel Sanatlar Akademisi'nde resim eğitimi görmüş. Babıali'de resimli roman çiziyor. Yıldız adlı sinema dergisinin “Geleceğin Oyuncuları” yarışmasında birinci seçilmiş. Ama bu yarışma akademik bir yarışma değil. Oyuncu adayları önceden hazırladıkları bir oyun bölümünü jüri önünde sergilemiyorlar. Jürinin baktığı sadece görünüş... İkimize de uygun geliyor."

"İşin kolayca akıp gitmesi gerek. Ama gitmiyor. Baş oyuncumuz Ayhan'a takılıyorum. Karşısındaki oyuncular deneyimli, Gülistan Güzey’le Neşe Yulaç. İkisi de Şehir Tiyatrosu’nda. Onların oyunlarını rahat çözümlemelerinin Ayhan’a yardımcı olması gerek, ama olmuyor. Oyun gereği büyük hareketler, sağa sola gidişler yok. Oyuncuların çelişkili iç dünyalarını belirtmeleri gerek. Ama bu, Ayhan’da yalnız sözde kalıyor. Osman (Seden) çoktan yanımızda değil, uzakta, elinde ince bir dal, otlara vurarak dolaşıyor. Öğle paydosunda ondan uzakta durmaya bakıyorum. Sorunumu nasıl çözeceğimi düşünüyorum, aklıma gelenlerin hiçbiri tutarlı değil, hele oyuncuya nasıl oynayacağını göstermeye kalkmak olacak şey değil. Öğleden sonraki çalışmada yeni denemelere girişiyorum, doyurucu bir sonuç alamadan işi bitiriyoruz."

Film bittikten sonrasına da şöyle değinmiş Akad: "Kanun Namına giriyor sinemalara. Büyük bir iş yapıyor. Ayhan Işık, birden tartışmasız bir yıldız oluyor. İşte o zaman, oyuncu olmayan birinden bir sinema oyuncusu yarattığımı görüyorum ve sinemanın gerçekte ne olduğunun bilincine varıyorum, bu da benim artık bir yönetmen olduğumu kanıtlıyor."

Yaşamının ilerleyen dönemlerinde resim çalışmalarına ara ara devam etse de sinema artık birinci önceliği haline gelmiştir. Lütfi Akad ile 1950'lerde İngiliz Kemal karakterini oynayarak İngiliz Kemal Lawrense Karşı, Katil, Öldüren Şehir, Vahşi Bir Kız Sevdim, Kardeş Kurşunu filmlerini, Atıf Yılmaz ile Şimal Yıldızı, Osman Seden ile de 1957'de Bir Avuç Toprak filmini yapan Işık, 1959 yılında Hollywood’a giderek şansını bir de orada denemek ister. Fakat buradaki filmlerde çalışamaz. Bunun nedeni sorulduğunda "Benim gibi orada 5bin kişi sıra bekliyor. Ayrıca çok da marifetleri var. Zıplayıp havada iki takla atıyorlar. Hem de ana dilleri gibi İngilizce konuşuyorlar. Bize orada ekmek yok." diyerek açıklar. Işık, 60'ların başında Vedat Türkali'nin senaryosunu yazdığı Otobüs Yolcuları filmiyle Yeşilçam'a dönüş yapar. Arkasından Akad ile son çalışması olacak olan ve Orhan Kemal'in bir romanından yine Vedat Türkali'nin senaryolaştırdığı Üç Tekerlekli Bisiklet filmini çevirir. Işık yine bu dönemlerde çevirdiği Küçük Hanım seri filmleriyle de halk tarafından oldukça beğenilir ve devam eden dönem içerisinde Taçsız Kral unvanını kazanır. 1970'li yıllarda yeni bir moda rüzgârıyla film yıldızları peş peşe sahneye çıkmaya, plaklar doldurmaya başlar. Kendisi de bu modaya uyar ve Münir Nurettin Selçuk'tan dersler alarak Klasik Türk müziği dalında sahneye çıkar ve bir tane 45'lik plak doldurur. Yeteneğiyle göz doldurmayı başaran Işık, sinemada dram, politik, romantik, komedi, macera ve diğer tarzlarda örnekler sunar. 140 kadar film çevirir. 1975'ten itibaren yapımcı, yönetmen ve senarist olarak Türk sinemasına katkıda bulunan Işık bu senelerde İtalyan yapımcılarla yaptığı ve başrolünü de Klaus Kinski ile paylaştığı La Mano Che Nutre La Morte ve Le Amanti Del Mostro filmlerini yapar. Filmler İtalya'da ve Avrupa'nın bazı ülkelerinde vizyona girer, fakat Türkiye'de sansüre uğrar ve Türk seyircisiyle hiçbir zaman buluşamazlar.

Oyuncu hakları üzerine

Ayhan Işık bahsedilmeyi bir hayli hak eden bu konuya dair verdiği demeçlerinden birinde şunları söyler:

''Türk sinemasının Batı ülkelerindeki çağdaş sinemacılık düzeyine çıkabilmesi için, her şeyden önce ayrıntılı bir 'Sinema Kanunu' gereklidir. Bu kanun, profesyonelce sinema yapmaya ehil sahibi kişilerin kimler olduğunu, bunların karşılıklı hakları ve yükümlülüklerini madde madde tanımlamalıdır.

Kanunla birlikte bir de 'sendika' ve 'sigorta' konusu ortaya çıkacaktır. Bunlar da mutlaka devlet eliyle çözüme kavuşturulmalıdır. Sendika üyeliği ve sigortalandırma sayesinde bütün sinema emekçilerimizin hayatları garanti altına alınacaktır. Gözlerimizi Batı ülkelerine, özellikle de ABD'ye çevirdiğimiz zaman bu konudaki birikimlerin bu yönde olduğunu görüyoruz.

1958'de Hollywood'a gittim, orada yaklaşık bir yıl boyunca bizim mesleğin ne tür kurallara bağlı olarak yürütüldüğünü gözlemledim. Dışarıda film oyuncularına emekleri karşılığında vadeli senetler vermek gibi tuhaf uygulamalar yoktur, çalışma ve dinlenme saatleri titizlikle kontrol altına alınmıştır. Sendika bütün çalışmaları denetler, piyasada hak ihlali yaratacak işlerin yapılmasına engel olur.

Eğer ki Yeşilçam'ın gelecekte genç insanları acımasızca yiyip yutan dev bir sömürü mekanizmasına dönüşmesini istemiyorsak, ne yapıp edip bir 'Sinema Kanunu' çıkartmalı, ciddi bir sendika kurmalı ve bütün personelin daha mesleğe ilk adımını atar atmaz sigortalandırılması için gereken kanunî baskıyı işverenler üzerinde kurmalıyız. Ben kendi adıma film setlerinin bu ülkede hem oyuncular, hem yönetmenler, hem de diğer teknik elemanlar için birer zulüm çekme yeri değil de profesyonel bir iş sahasına dönüşmesi için elimden her ne gelirse yapacağım. Sinemacılık asla modern bir kölelik sistemine dönüşmemelidir. Sinema bir sanat, sinemacı da bir sanatçıdır; buna yakışır muamele görmelidir.'

Işık'ın kariyeri boyunca oluşturup ilke edindiği çalışma prensipleriyle bilinir. 1963'te aktör dostu Suphi Kaner'in Prodüktör Cemiyeti'nin bildirisiyle bilinçli ve organize bir şekilde işsiz bırakılmasıyla intihara sürüklenişi sonrasında prensiplerini daha da katılaştırır. Sette çalışılacak başlangıç ve bitiş saatlerinin belli olması, pazar günü hiçbir surette çalışılmaması, sete belli saatlerde doyurucu ve kaliteli yemek getirtilmesi, sözleşmede belirtilen çalışma gün sayısında artış olduğunda oyuncuya ve teknik personele mutlaka ekstra ödeme yapılması, kalabalık ve tehlikeli setlerde doktor-ambulans bulundurulması, bir oyuncunun filminin galasına katılıp katılmamaya kendisinin karar vermesi gibi temel konularda prensipler oluşturmuştu. Bu prensipleriyle kariyerinin en başından beri prodüktörlerce tepki toplayan ve A-kalite filmlerin dışında bırakılmaya çalışılıp bu anlamda da çoğunlukla başarılı olunan Işık'a karşı yeni ve koşulsuz çalışılabilecek rakiplerin yaratılması adına özellikle 1960'ların ilk yarısında dönemin ünlü dergilerinin düzenlemiş olduğu yarışmalarla sinemaya yeni isimler kazandırılır. Ne var ki halkın ilgisi nedeniyle prodüktörlerce ekarte edilemeyen Işık'ın, starlık sisteminde edindiği konumun da kendisine verdiği güçle oyunculuk haklarına kazandırdığı bu edinimler kendisinden sonra gelecek birçok oyuncu için de mihenk taşı olur. Örnek alınarak Türk Sinemasında bu kazanımların yaygınlaşmasına öncülük eder.

Lütfi Akad "Işıkla Karanlık Arasında" kitabında 1962 yapımı Üç Tekerlekli Bisiklet filminin çekimlerinden şöyle bahseder: "Bir sabah iş yerine gittiğimde, çekim alanı çalışanlarının öyle avare oturduklarını görüyorum "Ne oluyor böyle?" diyorum. "İş paydos dediler abi," diyorlar. Yukarıya, Nusret İkbal’in yanına çıkıyorum, "Hayrola Nusret bey?" diyorum, ellerini ovuşturarak omuzlarını kaldırıyor, "Ayhan Işık," diyor, "bize on beş gün vermişti, günü bitince gitti. Sana söylemedim galiba, unutmuş olacağım." Donup kalıyorum. "Hayır söylemediniz, bilseydim ona göre davranırdım." Kısa bir süre sessiz kalıyoruz, sonra "şimdi ne olacak?" diyorum. "Bekleyeceğiz ister istemez. Şimdi işler eskisi gibi değil, baş oyuncular artık gün veriyorlar." ... Aslında Ayhan Işık, bu işe girdiği ilk günden beri kusursuz, titiz bir çalışma tutturmuştu. Birlikte çalıştığımız dokuz filmde bir tek gün aksaklık çıkardığını anımsamıyorum. Olaya onun açısından bakınca, akıp giden zamanı çıkarına en uygun biçimde parsellemesini anlayabiliyorum, ama bir filmi bitmesine ramak kala bırakacak bir kesinliği kabullenemiyorum."

Ressamlığı

Ayhan Işık "Güzel Sanatlar Akademisi"nin grafik bölümünde resim eğitimi almıştı. Akademide Semih Balcıoğlu ile sınıf arkadaşı olduğunu da bir röportajında belirten belirten Işık. henüz sinemaya geçmeden önce dönemin bazı çocuk dergileri ve Türkiye Yayınevi'nin çıkarttığı çeşitli yayınlar için çizdiği karikatürler ve çizgi romanlarla profesyonel olmuştu. ABD'ye yerleşip orada otomobil tasarımları çizmeyi de düşleyen Ayhan Işık'ın 1950'lerden itibaren resimlediği ve yazdığı bir takım aşk romanları Yeni İstanbul Gazetesi'nde çizgi roman tefrikaları halinde günlerce yayımlandı. Bu resimli romanlardan biri de 1966 yılında aynı gazete tarafından derlenip albüm haline getirilerek yayımlandı. "Aşka İnanmıyorum" adlı bu çizgi roman albümünün kapağında Ayhan Işık'ın bir fotoğrafı yer almaktadır. Bu fotoğrafın aşk romanının konusuyla bir ilgisi yoktu, ama yayınevinin artık ünlü bir sinema oyuncusu olan Ayhan Işık'ın ününden yararlanmak amacıyla bu fotoğrafı kullandığı açıktır.

Ölümü

Ayhan Işık'ın Zincirlikuyu Mezarlığı'nda bulunan kabri, İstanbul

13 Haziran 1979 sabaha karşı Selimpaşa, Kıyıkent'teki yazlık evinde şiddetli baş ağrısı ve kusma ile uyanır. Yatırıldığı klinikte anevrizma rüptürü sonucu beyin kanaması tanısı koyulan Işık kurtarılamaz ve üç günlük koma sürecinin sonunda 16 Haziran 1979'da yaşama veda eder. Mezarı Zincirlikuyu Mezarlığı'ndadır.

Filmografisi

Ana madde: Ayhan Işık filmografisi

Yıl	Yapım	Karakter	Not(lar)	Yıl	Yapım	Karakter	Not(lar)
1951	Yavuz Sultan Selim ve Yeniçeri Hasan	Yeniçeri Hasan		1965	Sayılı Dakikalar	Tarık
1952	İngiliz Kemal Lawrense Karşı	Ahmet Esat/İngiliz Kemal		1965	Şoförün Kızı	Ayhan Gürhan
1952	Kanun Namına	Nazım Usta		1966	Allahaısmarladık İstanbul
1953	Kanlı Para			1966	Vur Emri	Ali
1953	Katil	Kemal		1966	Kanun Benim	Orhan / Tarık
1953	Vahşi Arzu			1966	İdam Mahkûmu	Ahmet
1953	Öldüren Şehir	Ali		1966	İstanbul Dehşet İçinde	Kemal
1954	Vahşi Bir Kız Sevdim	Yüzbaşı Adil		1966	Siyah Otomobil	Kenan
1954	Şimal Yıldızı	Teğmen Kemal		1966	Altın Kollu Adam	Murat
1955	Kardeş Kurşunu	Orhan		1966	Katiller de Ağlar	Murat
1956	İntikam Alevi	Ekrem		1966	Kumarbazın İntikamı	Murat Soylu
1957	Bir Avuç Toprak	Ömer		1966	Aslan Pençesi	İsmail Sönmez
1958	Beraber Ölelim			1966	Bıçaklar Fora	Orhan
1958	Meçhul Kahramanlar	Osman		1967	Demir Bilek
1960	Ölüm Peşimizde	Burhan		1967	Yalnız Adam
1960	Devlerin Öfkesi	Rüzgâr Halil		1967	Küçük Hanımefendi	Bülent
1960	Kanlı Firar	Tahir Somyürek		1967	Büyük Kin	Ömer
1960	Yangın Var Eski İstanbul Kabadayıları	Murat Reis		1967	Krallar Ölmez	Ajan Murat
1961	Otobüs Yolcuları	Otobüs Şoförü Kemal		1967	Ölüm Saati	Ahmet
1961	Avare Mustafa	Avare Mustafa		1967	Kızıl Tehlike
1961	Ya O Ya Ben	Samim		1967	Beni Katil Ettiler	Ali
1961	Küçük Hanımefendi	Ömer Şahinoğlu		1967	Aslan Yürekli Kabadayı	Kara Haydar
1961	Tatlı Günah	Fikret		1967	Gecelerin Kralı	Kenan
1961	Aşktan da Üstün	Binbaşı Kemal		1967	Galatalı Mustafa	Mustafa
1961	Sevimli Haydut	Osman		1967	Acı Günler	Turgut
1962	Üç Tekerlekli Bisiklet	Ali		1967	Yıkılan Gurur	Bülent
1962	Küçük Hanım Avrupa'da	Ömer		1968	Erikler Çiçek Açtı	Orhan
1962	Zorlu Damat	Necdet/Hasan		1969	Sevdiğim Adam	Murat
1962	Acı Hayat	Mehmet		1969	Sabah Olmasın	Ahmet / Orhan
1962	Allah Seviniz Dedi			1969	Ayşecik Yuvanın Bekçileri	Murat
1962	Küçük Hanımın Şoförü	Ömer Şahinoğlu		1969	Yılan Soyu	Orhan
1962	Çifte Nikah			1969	Tel Örgü	Ömer
1962	Küçük Hanımın Kısmeti			1969	Fato	Yüzbaşı Kemal
1962	Rıfat Diye Biri	Rıfat		1969	Cingöz Recai	Cingöz Recai
1962	Belalı Torun	Namık		1969	Hayatımın Erkeği	Ferit Akman / Sedat Çağlayan
1963	Bahriyeli Ahmet	Bahriyeli Ahmet		1969	Karlıdağ'daki Ateş	Yusuf
1963	Şaşkın Baba	Kemal		1970	Yaşamak Kolay Değil	Orhan
1963	İlk Göz Ağrısı	Turgut		1970	Küçük Hanımın Şoförü	Ömer
1963	Şıpsevdi	Suat		1970	Gölgedeki Adam	Ekrem
1963	Küçük Beyin Kısmeti	Suat		1970	Ölünceye Kadar	Nejat
1963	Kırık Anahtar			1970	Zindandan Gelen Mektup	Ali
1963	Helal Olsun Ali Abi	Ali		1970	Şampiyon	Nihat
1963	Maceralar Kralı	Erol		1970	Öleceksek Ölelim	Akmeşeli Dinar
1963	Yavaş Gel Güzelim	Ayhan Kocairfanoğlu		1970	Dağların Kartalı	Şehmuz
1963	Yaralı Aslan	Ayhan		1970	Çalınmış Hayat	Mehmet Güler
1963	Ayşecik Canımın İçi	Orhan		1970	Bütün Aşklar Tatlı Başlar	Murat
1964	Kral Arkadaşım	Ayhan Güneş		1971	Şerefimle Yaşarım	Murat
1964	Hızlı Yaşayanlar	Orhan		1971	Her şeyim Sensin	Ahmet / Feridun
1964	Kanun Karşısında	Selim		1971	Ölümden Korkmuyorum	Murat
1964	Muhteşem Serseri	Naci		1971	Fatoş Sokakların Meleği	Murat
1964	Öp Annemin Elini	Tarık		1971	Sezercik Yavrum Benim	Tarık
1964	Kadın Terzisi			1971	Beyoğlu Kanunu	Vedat
1964	Halk Çocuğu	Ahmet		1972	Büyük Bela	Murat
1964	Katilin Kızı	Ayhan		1972	Kanun Adamı	Koca Kurt
1964	Koçum Benim			1972	Kırık Merdiven	Kemal
1964	Taşralı Kız	Necmi		1972	Kader Yolcuları	Ömer
1964	Hızır Dede	Orhan		1972	Beyaz Kurt	Mustafa
1964	Şahane Züğürtler	Fikret Soylu / Ahmet		1972	Oğlum	Orhan
1964	Kadın Berberi	Erol		1972	Yirmi Yıl Sonra	Nazım Usta
1964	Şoförler Kralı	Hasan		1972	Baba'nın Arkadaşları (L'Amico del Padrino)	Atıf Selami
1965	Fişek Necmi	Fişek Necmi		1973	Kızın Varsa Derdin Var	Adnan
1965	Namusum İçin	Murat		1973	Kara Haydar	Kara Haydar
1965	Sevinç Gözyaşları	Ayhan Çakmak		1974	Ölümün Nefesi (La Mano che Nutre La Morte)	Alex
1965	Sonsuz Geceler	Osman		1974	Canavarın Sevgilisi (Le Amanti Del Mostro)	Doktor İgor
1965	Yasak Cennet			1975	Haşhaş	Şahin
1965	Kadın İsterse	Tüccar İrfan Ersoy		1975	Harakiri (Yaşam Kavgası)	Tayfun
1965	Güneşe Giden Yol	Nazmi Özdemir		1976	Örgüt	Pilot Korkut
1965	Kolejli Kızın Aşkı	Ayhan		1976	Kana Kan	Ali
1965	Tamirci Parçası	Demir		1977	Yangın	C. Savcısı Selçuk Ünver

Ayrıca bakınız

• Türk oyuncu film listeleri
• Türkiye'deki film festivalleri
• Yeşilçam oyuncuları

Dış bağlantılar

• Beyazperde'de Ayhan Işık 4 Kasım 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• IMDb'de Ayhan Işık
• Sinemalar.com'da Ayhan Işık 4 Mayıs 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• SinemaTürk'da Ayhan Işık 4 Temmuz 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
• TSA'de Ayhan Işık