தேசியவாதம்
தேசியவாதம் அல்லது நாட்டுப்பற்றியம் என்பது நாட்டினம் ஒன்றின் மீது அக்கறை கொண்ட ஒரு கருத்தியல், உணர்வு, ஒரு பண்பாட்டு வடிவம் அல்லது சமூக இயக்கம் ஆகும். நாட்டினங்கள் என்பதன் வரலாற்று மூலம் குறித்துக் குறிப்பிடத் தக்க கருத்து வேறுபாடுகள் காணப்பட்டாலும், ஒரு கருத்தியல், ஒரு சமூக இயக்கம் என்ற வகையிலாவது, தேசியவாதம் என்பது ஐரோப்பாவில் உருவான ஒரு அண்மைக்காலத் தோற்றப்பாடு என்பதைப் பல அறிஞர்கள் ஏற்றுக்கொள்கின்றனர். இது எப்போது எங்கே தோன்றியது என்பதைத் துல்லியமாகச் சொல்ல முடியாவிட்டாலும், 18 ஆம் நூற்றாண்டில் பிரெஞ்சுப் புரட்சிக் காலத்தில் தோன்றிய மக்கள் இறைமைக்கான போராட்டங்கள் போன்றவற்றோடு இது நெருங்கிய தொடர்பு கொண்டது. அப்போதிருந்து, உலக வரலாற்றில் தேசியவாதம், குறிப்பிடத்தக்க அரசியல், சமூக சக்தியாக இருந்து வந்தது. முதலாம், இரண்டாம் உலகப் போர்கள் உருவானதற்காக முக்கிய காரணமாகவும் இது தொழிற்பட்டதைச் சிறப்பாகக் குறிப்பிடலாம்.[1]
ஒரு கருத்தியல் என்ற வகையில், தேசியவாதம், மக்கள் இறைமைக் கொள்கையின்படி மக்கள் என்பது நாட்டினம் (nation) என்று கொள்கிறது. அத்துடன், இதன் விளைவாக நாட்டினத் தன்னாட்சி உரிமைக் கொள்கையின் அடிப்படையில் நிறுவப்பட்ட நாட்டின அரசுகளே ஏற்றுக்கொள்ளத் தக்கவை என்கிறது தேசியவாதம். பல நாடுகள் பல இனங்களைக் கொண்டிருக்கின்றன அல்லது நாட்டினத் தகுதி கோரும் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட குழுக்களைக் கொண்டவையாக இருக்கின்றன. இதனால், தேசியவாதம் பெரும்பாலும் முரண்பாடுகளைத் தோற்றுவிப்பதுடன், பேரரசுவாத ஆக்கிரமிப்பு, நாட்டின விடுதலை ஆகிய சூழல்களில் போர்கள், பிரிவினை, இனப்படுகொலை போன்றவற்றோடு தொடர்புடையதாக உள்ளது.
தேசியவாதமானது தேசத்திற்கான பக்தி என்பதாகும். இது மக்கள் ஒன்றாக இணைக்கும் ஒரு உணர்வு ஆகும். தேசிய சின்னங்கள், தேசிய கொடிகள், தேசிய கீதங்கள், தேசிய மொழிகள், தேசிய தொன்மங்கள் மற்றும் தேசிய அடையாளத்தின் பிற சின்னங்கள் ஆகியவை தேசியவாதத்தில் மிக முக்கியமானவை. தேசியவாதம் என்பது ஒரு குறிப்பிட்ட நாடுகளின் நலன்களை மேம்படுத்துவதன் மூலம், குறிப்பாக சுய-ஆட்சி, அல்லது முழு இறையாண்மையை பெற்றுக்கொள்வதன் நோக்கம் கொண்ட குழுவினரின் தாய்நாட்டின் மீதுள்ள அரசியல், சமூக மற்றும் பொருளாதார அமைப்புகளின் ஒரு எல்லையாகும். தேசியவாதம் என்பது கலாச்சாரம், மொழி, இனம், மதம், அரசியல் இலக்குகள் அல்லது ஒரு பொதுவான மூதாதையர் உள்ள நம்பிக்கை போன்ற பகிரப்பட்ட குணாதிசயங்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட தேசிய அடையாளத்தை உருவாக்குவதற்கும் பராமரிப்பதற்கும் நோக்குநிலை ஆகும்.[2]
சொற்பிறப்பியல்
[தொகு]ஒரு நாட்டின் குடியிருப்பாளர்களைக் குறிக்கவும், பகிர்ந்து கொள்ளப்பட்ட வரலாறு, சட்டம், மொழி, அரசியல் உரிமைகள், மதம் மற்றும் மரபுகள் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருக்கும் கூட்டு அடையாளங்களுடனான, நவீன கருத்தாக்கத்திற்கு மிகவும் ஒத்ததாக, வார்த்தை 1850 க்கு முன்னர் ஐரோப்பாவில் பயன்படுத்தப்பட்டது.தேசியவாத கருத்து பழையதாக இருந்தாலும், தேசியவாதம் (Nationalism) ஆங்கிலத்தில் ஒரு புதிய சொல் ஆகும். இது 1798 இல் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டது. இது 19 ஆம் நூற்றாண்டில் இந்த வார்த்தை மிக முக்கியமானதாக ஆனது.[3] 1914 க்குப் பின்னர் இந்த வார்த்தை பெருமளவில் எதிர்மறையாக மாறியது. "இருபதாம் நூற்றாண்டு, தேசியவாதத்துடனான ஆழ்ந்த ஏமாற்றத்தின் நேரம், உலகமயமாதலின் மிகப்பெரிய யுகமும் ஆகும்" என்று கிளெண்டா ஸ்லூகா குறிப்பிடுகிறார்.[4]
அரசியல் அறிவியல்
[தொகு]பல அரசியல் விஞ்ஞானிகள் நவீன தேசிய அரசு மற்றும் இறையாண்மை என்ற கருத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டனர். அரசியல் விஞ்ஞானியின் தேசியவாதத்தின் கருத்து இந்த தத்துவார்த்த அடித்தளங்களிலிருந்து வந்திருக்கிறது. மாகியேவெல்லி, லாக், ஹோப்ஸ் மற்றும் ரோஸ்ஸு போன்ற தத்துவவாதிகள் ஆட்சியாளர்களுக்கும் தனிநபர்களுக்கிடையில் ஒரு "சமூக ஒப்பந்தத்தின்" விளைவாக மாநிலத்தை கருத்தியல்ரீதியாக நடத்தினர்.[5] வெபர், மாநிலத்திற்கு மிகவும் பொதுவாக பயன்படுத்தப்படும் வரையறையை வழங்குகிறது, "ஒரு குறிப்பிட்ட பிரதேசத்தில் சட்டபூர்வமான உடல்ரீதியான வன்முறையின் ஏகபோக உரிமைக்கு வெற்றிகரமாக உள்ள மனித சமூகம்".[6]
வகைகள்
[தொகு]ஒருங்கிணைந்த தேசியவாதம்
[தொகு]ஒருங்கிணைந்த தேசியவாதம் உட்பட பல்வேறு வகையான தேசியவாதங்கள் உள்ளன. ஒரு தேசிய சுதந்திரம் அடைந்து ஒரு சுயாதீன அரசை நிறுவிய பின்னர் ஒருங்கிணைந்த தேசியவாதம் ஏற்படுகிறது.[7] பாசிஸ்டு இத்தாலி மற்றும் நாஜி ஜெர்மனி, ஆல்ட்டர் மற்றும் பிரவுன் ஆகியவற்றின் கூற்றுப்படி, ஒருங்கிணைந்த தேசியவாதத்தின் எடுத்துக்காட்டுகள் ஆகும்.ஒருங்கிணைந்த தேசியவாதத்தை குணாதிசயப்படுத்துகின்ற சில குணாதிசயங்கள் தனிநபர் எதிர்ப்பு, ஸ்டாடிசம் (சில சித்தாந்தங்களால் திட்டமிடப்பட்டவை), தீவிர தீவிரவாதம் மற்றும் ஆக்கிரோஷ-விரிவாக்கவாத இராணுவவாதம் ஆகியவை ஆகும். ஒருங்கிணைந்த தேசியவாதம் என்பது பாசிசத்தோடு அடிக்கடி இணைகிறது, எனினும் பல இயற்கை கருத்து வேறுபாடுகள் உள்ளன. சுயாதீனத்தை அடைந்தவுடன் ஒரு வலுவான இராணுவ சகாப்தம் ஒரு வலுவான இராணுவ ஒழுக்கத்தை அடைந்த நாடுகளில் ஒருங்கிணைந்த தேசியவாதம் தோன்றுகிறது, ஒரு புதிய இராணுவத்தின் பாதுகாப்பு மற்றும் நம்பகத்தன்மையை உறுதிப்படுத்த ஒரு வலுவான இராணுவம் தேவை என்று நம்பப்படுகிறது. மேலும், அத்தகைய விடுதலை போராட்டத்தின் வெற்றி, தேசிய உயர்ந்த உணர்வின் விளைவாக, தீவிர தேசியவாதத்திற்கு வழிவகுக்கும்.
பொதுஜன தேசியவாதம்
[தொகு]பொதுஜன தேசியவாதம் (தாராளவாத தேசியவாதம் என்றும் அழைக்கப்படுவது) தேசத்தைச் சேர்ந்தவர்களாகவும், சமமான மற்றும் பகிரப்பட்ட அரசியல் உரிமைகள் மற்றும் அதேபோன்ற அரசியல் நடைமுறைகளுக்கு விசுவாசம் உள்ளவர்களாக இருப்பதை அடையாளப்படுத்தும் ஒரு கூட்டாண்மை என தேசத்தை வரையறுக்கிறது.பொதுமக்களது தேசியவாத கொள்கைகளின் படி, தேசமானது பொதுவான இனப்பெருக்கம் சார்ந்ததாக இருக்கவில்லை, ஆனால் ஒரு முக்கிய அரசியல் தன்மை, இனக்குழு அல்ல.[8]
இனவாத தேசியவாதம்
[தொகு]தேசியமயமாக்கல் மற்றும் அதேசமயம், ஒரு இனத்தையோ அல்லது நாட்டின்மீது மற்றவர்களுடைய மேன்மையை நம்புவதையோ நம்புவது இல்லை, சில தேசியவாதிகள் இனவெறி மேலாதிக்கத்தை அல்லது பாதுகாப்புவாதத்தை ஆதரிக்கின்றனர்.
மத தேசியவாதம்
[தொகு]மதம் சார்ந்த தேசியவாதம் ஒரு குறிப்பிட்ட மத நம்பிக்கையின்மை, கொள்கை, அல்லது தேசிய ஒற்றுமை உணர்வு, பன்னாட்டு குடிமக்கள் மத்தியில் ஒரு பொதுப் பங்கினை பங்கிட்டுக் கொள்ளும் வகையில் பகிர்ந்து கொள்ளக்கூடிய மதத்திற்கு தேசியவாதத்தின் உறவு ஆகும். இந்துத்துவா, பாகிஸ்தானிய தேசியவாதம் (இரண்டு நாடுகள் கோட்பாடு), Religious Zionism எல்லாம் சில உதாரணங்கள்.
தேசிய தூய்மை
[தொகு]சில தேசியவாதிகள் சில குழுக்களை ஒதுக்கி விடுகின்றனர். சில தேசியவாதிகள் இன, மொழி, கலாச்சார, வரலாற்று அல்லது மத சொற்களில் (அல்லது இவற்றின் கலவையாக) தேசிய சமூகத்தை வரையறுக்கிறார்கள், பின்னர் அவர்கள் 'தேசிய சமூகத்தின்' பகுதியாக இல்லை என சில சிறுபான்மையினர் கருதுகின்றனர். . நாட்டினரால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட நிலப்பகுதியை விட தேசிய அடையாளத்திற்கு சில சமயங்களில் ஒரு தொன்மையான தாயகம் மிகவும் முக்கியமானது.
இடதுசாரி தேசியவாதம்
[தொகு]இடது சாரி தேசியவாதம் (எப்போதாவது சோசலிச தேசியவாதம் என்று அழைக்கப்படுகிறது, தேசிய சோசலிசத்துடன் குழப்பப்படக்கூடாது), இடதுசாரி அரசியலை தேசியவாதத்துடன் இணைக்கும் எந்த அரசியல் இயக்கத்தையும் குறிக்கிறது.பல தேசியவாத இயக்கங்கள் தேசிய விடுதலைக்காக அர்ப்பணிக்கப்பட்டவை, அவற்றின் நாடுகள் பிற நாடுகளால் துன்புறுத்தப்பட்டு வருகின்றன என்பதோடு, குற்றவாளிகளிடமிருந்து தங்களை விடுவிப்பதன் மூலம் சுயநிர்ணயத்தைத் தூண்ட வேண்டும். எதிர்ப்பு திருத்தல்வாத மார்க்சிச-லெனினிசம் நெருக்கமாக இந்த சித்தாந்தத்துடன் இணைந்துள்ளது.
மேலே குறிப்பிடப்பட்டுள்ள நடைமுறை உதாரணங்கள் ஸ்டாலினின் ஆரம்பகால வேலை மார்க்சிசமும், தேசிய வினாவும், ஒரு சோசலிசமும், ஒரு தேசிய அரசியலிலும் தேசியவாதத்தை இனவாத அல்லது மத பிளவுகள் இல்லாமல் தேசிய விடுதலைக்காக போராடும் ஒரு சர்வதேசிய சூழலில் பயன்படுத்த முடியும் என்று அறிவிக்கிறது, 1959 ஆம் ஆண்டு கியூபா புரட்சியை துவக்கிய ஃபிடல் காஸ்ட்ரோவின் 26 ஜூலை இயக்கம், அயர்லாந்தின் சின் ஃபெய்ன், வேல்ஸின் ப்ளைட் சைம்ரூ, பங்களாதேஷில் ஆவாமி லீக், தென்னாப்பிரிக்காவின் ஆபிரிக்க தேசிய காங்கிரஸ் மற்றும் கிழக்கு ஐரோப்பாவின் பல இயக்கங்கள்.[9]
பிராந்திய தேசியவாதம்
[தொகு]ஒரு குறிப்பிட்ட தேசத்தின் அனைத்து குடிமக்களும் தங்கள் நாட்டில் பிறந்த அல்லது தத்தெடுப்புக்கு கடமைப்பட்டிருப்பதாக பிராந்திய தேசியவாதிகள் கருதுகின்றனர். ஒரு புனிதமான தரமானது நாட்டில் தேடப்படும் மற்றும் பிரபலமான நினைவுகூறல்களில் எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. குடியுரிமை தேசியவாதிகளால் சிறந்தது. ஒரு பிராந்திய தேசியவாதத்தின் ஒரு அளவுகோல் பொது மக்களின் பொதுவான மதிப்புகள், குறியீடுகள், மரபுகள் ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஒரு பரந்த, பொது கலாச்சாரத்தை ஸ்தாபிப்பதாகும்.[10]
எதிர்ப்பு காலனித்துவ தேசியவாதம்
[தொகு]போருக்குப் பிந்திய காலப்பகுதிகளை அகற்றுவதன் போது தேசியவாதத்தின் இந்த வடிவம் வந்தது. வெளிநாட்டு சக்திகளால் அடிபணியப்படுவதற்கு எதிராக ஆபிரிக்காவிலும் ஆசியாவிலும் இது ஒரு பிரதிபலிப்பாக இருந்தது. இது சோரிஸ்ட் பேரரசின் ரஷ்ய அல்லாத பகுதிகளிலும் பின்னர் சோவியத் யூனியனில் ரஷ்ய போல்ஷிவிக்கு ஆட்சியை புதுப்பித்த ரஷ்ய ஏகாதிபத்தியமாக ரஷ்ய போல்ஷிவிக் ஆட்சியை கண்டனம் செய்த யூ.எஸ்.எஸ்.ஆர். இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் மகாத்மா காந்தி தலைமையிலான அமைதியான செயலூக்கமான எதிர்த்தரப்பு இயக்கம் உள்பட பல தேசியவாதிகள் இந்தப் போக்கைக் கைப்பற்றினர்.[11] பெனடிக்ட் ஆண்டர்சன், காலனித்துவ எதிர்ப்பு தேசியவாதம், எழுத்தறிவு மற்றும் இருமொழி சுதேச புத்திஜீவிகளின் அனுபவத்தில் ஏகாதிபத்திய சக்தியின் மொழியில் சரளமாக உள்ளார் என்று வாதிட்டார் , அதன் "தேசிய" வரலாற்றில் பாடப்படும், மற்றும் காலனித்துவ நிர்வாக அதிகாரிகளை பணியமர்த்துதல் ஆனால் அதன் உயர்ந்த மட்டங்களை உள்ளடக்கியது அல்ல. காலனித்துவ தேசிய அரசாங்கங்கள் முந்தைய ஏகாதிபத்திய நிர்வாகத்தின் உள்நாட்டு வடிவங்களாக இருந்தன.
பான்-தேசாபிமானம்
[தொகு]பான்-தேசியவாதம் என்பது ஒரு பெரிய பரப்பளவை உள்ளடக்கியது. பான்-தேசியவாதம் இனக்குழுக்களின் "கொத்தாக" அதிக கவனம் செலுத்துகிறது. பான்-ஸ்லாவியம் பான்-தேசியவாதத்தின் ஒரு எடுத்துக்காட்டு ஆகும். ஒரு நாடு அனைத்து ஸ்லாவிக் மக்களையும் ஐக்கியப்படுத்துவதே ஆகும். 1918 ஆம் ஆண்டில் யூகோஸ்லாவியாவில் பல தென் ஸ்லேவிக் மக்களை ஐக்கியப்படுத்துவதன் மூலம் அவர்கள் வெற்றியடைந்தனர்.[12]
மேற்கோள்கள்
[தொகு]- ↑ Triandafyllidou, Anna (1998). "National identity and the other". Ethnic and Racial Studies. 21 (4): 593–612. doi:10.1080/014198798329784.
- ↑ Nairn, Tom; James, Paul (2005). Global Matrix: Nationalism, Globalism and State-Terrorism. London and New York: Pluto Press.; and James, Paul (2006). Globalism, Nationalism, Tribalism: Bringing Theory Back In – Volume 2 of Towards a Theory of Abstract Community. London: Sage Publications.
- ↑ https://www.merriam-webster.com/dictionary/nationalism
- ↑ Glenda Sluga, Internationalism in the Age of Nationalism (University of Pennsylvania Press, 2013) ch 1
- ↑ Miller, Max (31 March 2016). "The Nature of the State". Oxford Bibliographies. Retrieved 18 May 2017.
- ↑ Weber, Max (1994). Weber: Political Writings. Cambridge: UK: Cambridge University Press. pp. 309–331.
- ↑ Integral nationalism is one of five types of nationalism defined by Carlton Hayes in his 1928 book The Historical Evolution of Modern Nationalism.
- ↑ Nash, Kate (2001). The Blackwell companion to political sociology. Wiley-Blackwell. p. 391. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண் 0-631-21050-4.
- ↑ Robert Zuzowski, "The Left and Nationalism in Eastern Europe" East European Quarterly 41#4 (2008) online
- ↑ Leoussi 2001, p. 62.
- ↑ Grant, Moyra. "Politics Review" (PDF). Politics Review. Retrieved 2011-04-16.
- ↑ Ivo Banac, The National Question in Yugoslavia (Cornell University Press, 1984).