Adat

Adat nyaéta aturan anu ilahar dituturkeun atawa dipigawé ti jaman baheula. Kecap adat ieu diturunkeun tina basa Arab عادات, nu jamak tina عادة (Adah), nu hartina "jalan", "adat". Di Indonésia, kecap "pribumi" karék dimangpaatkeun dina ahir abad ka-19. Saméméhna ngeunaan kecap adat téh ukur dipikawanoh ku masarakat Malayu sanggeus pasamoan jeung budaya agama Islam dina ahir abad ka-16. Ieu hal téh bisa dibaca dina "Hukum Propinsi Melayu". Aturan adat nyaéta aturan anu dibentuk ku konsensus hiji masarakat adat. Unggal masarakat boga aturan jeung tata cara anu béda ti kelompok masarakat séjénna. Kritéria paling nangtukeun pikeun konsépsi tradisi téh nyaéta boga tradisi nu dijieun tina tindakan jeung paripolah jalma ngaliwatan pikiran jeung imajinasi maranéhanana anu dibikeun ti hiji generasi ka generasi saterusna. Adat ngandung opat unsur ajén budaya, norma sistem, sistem hukum jeung aturan nu tangtu.

Ajén budaya anu gagasan ngeunaan hal anu dianggap boga ajén pangpunjulna ku masarakat. Pikeun conto: bareng jeung silih, rasa hormat keur kolot, gawé jeung sajabana. Tanda opat unsur anu patali jeung méré gagasan. Adat geus langgeng sarta mibanda kakuatan ngariung leuwih gedé ngalawan anggota masarakat, ku kituna anggota masarakat anu ngalanggar éta bakal narima hukuman kasar. Sangsi bisa dibikeun sangsi formal jeung informal. Sangsi formal salawasna ngalibetkeun pajabat aparat hukum saperti pamingpin tradisional, inohong masarakat, pulisi, jeung sajabana.

Artikel ieu mangrupa taratas, perlu disampurnakeun. Upami sadérék uninga langkung paos perkawis ieu, dihaturan kanggo ngalengkepan.