Vladan Đuranović
| VLADAN ĐURANOVIĆ | |
|---|---|
 | |
| Mesto rođenja | Martinići, kod Danilovgrada Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 29. 8. 1944. (20 godina) |
| Mesto smrti | Bari Kraljevina Italija |
| Profesija | đak |
| Član KPJ od | novembar 1941. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. |
Vladan Vlajko Đuranović (Martinići, kod Danilovgrada, 11. mart 1924 — Bari, 29. avgust 1944), učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Rođen je 1924. godine u selu Martinićima, kod Danilovgrada. Osnovnu školu završio je u rodnom selu, a nižu gimnaziju u Danilovgradu. Višu gimnaziju upisao je u Podgorici. Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije postao je krajem 1939. godine.
Učesnik Narodnooslobodilačke borbe je od 1941. godine. Tokom Trinaestojulskog ustanka učestvovao je u oslobođenju Spuža i Danilovgrada i u borbama na Veljem Brdu.
Član Komunističke partije Jugoslavije postao je novembra 1941. godine. Od tada je bio sekretar prvog narodnooslobodilačkog odbora u svom selu, a od marta 1942. postao borac udarnog bataljona „Bajo Sekulić“. Prilikom formiranja Četvrte proleterske crnogorske brigade, postao je rukovodilac SKOJ-a u četi Trećeg bataljona. Kao delegat omladine Druge proleterske divizije NOVJ, učestvovao je na Prvom kongresu USAOJ-a u Bihaću od 27. do 29. novembra 1942. godine.
U vreme Četvrte neprijateljske ofanzive učestvovao je u bitkama brigade kod Imotskog, Duvna, na Jablanici, kod Konjica i u bici za ranjenike na Vilića Guvnu. Učestvovao je u bici na Sutjesci kao rukovodilac SKOJ-a u brigadi. Tokom bitke na Sutjesci upućen je sa svojom četom na Ljubin grob. On je autor čuvenog pisma sa Ljubinog groba, poslatog Vrhovnom štabu koje glasi: Dok god budete čuli pucnje sa Ljubinog groba, Njemci neće proći. Kad toga više ne bude, onda znajte da na Ljubinom grobu više nema živih proletera.
Polovinom jula 1943. Centralni komitet SKOJ-a postavio ga je za sekretara Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Vojvodinu. Tokom nemačko-ustaške letnje ofanzive u Sremu, u poslednjim borbama na Fruškoj gori, ostao je odsečen od svoje jedinice. Iako ranjen uspio je da se izvuče i to tako što je u neposrednom sukobu ubio njemačkog SS kapetana i ustaškog bojnika koji su mu se približili goneći ga.
Zbog iscrpljenosti se razboleo, pa je bio upućen savezničkim avionom na lečenje u Italiju. Umro je sledećeg dana po dolasku u Italiju, 29. avgusta 1944. godine. Sahranjen je na partizanskom groblju u Barleti, u blizini Barija, u Italiji. Njegovi posmrtni ostaci nalaze se u kosturnici sa još oko 1000 partizana. Jedan je od 16 narodnih heroja koji nijesu sahranjeni na teritoriji bivše SFRJ.
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 27. novembra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.
|
Segment isključivo posvećen Narodnooslobodilačkoj borbi. |
- „Narodni heroji Jugoslavije”. Ljubljana - Beograd - Titograd: Partizanska knjiga - Narodna knjiga - Pobjeda. 1982.
- Milan Inđić Djeca heroji. „Dom štampe” Zenica, 1985. godine.