Teofil Antiohijski
- V. također Teofil Aleksandrijski (cca. 412).
| Sveti Teofil iz Antiohije | |
|---|---|
| apologet i patrijarh Antiohije | |
| Umro/la | 181 |
| Štuje se u | Rimokatolička crkva, pravoslavlje |
| Kanoniziran/a | pre-kongregacijski |
| Kalendar svetaca | 13. oktobar |
Teofil je bio patrijarh Antiohije[1], koji je oko 169. naslijedio Erosa, a koga je oko 183. naslijedio Maksim I (prema Henry Fynes Clintonu[2], iako su ti datumi tek približni. Bio je poznat kao plodan autor apologetskih tekstova u kojima promiče kršćanstvo. Od njih je u potpunosti očuvan jedino Apologija Autoliku (Apologia ad Autolycum) u kome svog poganskog prijatelja nastoji preobratiti na kršćanstvo. Tekst je zanimljiv jer se u njemu žestoko napada antička, pogotovo grčka filozofija te ismijavaju hipoteze da je Zemlja okrugla. U tekstu se obilato citira Stari zavjet i navodi historijska kronologija prema kojoj je svijet nastao 5529. godine pne. Teofil je i prvi kršćanski autor koji spominje pojam Trojstva.
- ↑ Euzebije Historija Crkve iv. 20; Jeronim Ep. ad Algas. quaest. 6.
- ↑ Fasti Romani
- An Online Journal of Orthodox Christian Theology and Philosophy
- Theophilus' work to Autolycus
- Catholic Encyclopedia 1913
- Online Text for Theophilus of Antioch
| Prethodi: Eros |
Patrijarh Antiohije 169—182 |
Slijedi: Maksim I |