Ručni klin
Ručni klin (bifas ili bifacijalno oruđe odnosno oružje) je artefakt koji je korišćen od praistorijskog perioda. Dobijao se dvostranim (bifacijalnim) okrasivanjem oblutaka ili komada sirovine.
Tipičan je prvenstvno za stariji paleolit – za ašelsku kulturu ali se javlja i kasnije u srednje paleolitskim industrijama (u musterijenu).
Stariji ašel (preašel ili abvilijen) obeležavaju masivni ručni klinovi sa bazom koja je često pod korteksom i sa nepravilnom cik-cak sečicom.
U mlađem ašelu, zahvaljujući upotrebi mekog perkutera u finalnoj fazi dorade, tipični fino izrađeni simetrični ručni klin ovalne, srcolike, kopljaste i trougaone forme sa stanjenom bazom bez korteksa i pravom radnom ivicom.
Ručni klinovi su verovatno bile višenamenske alatke za kopanje korenja i lukovica ali i da služe kao noževi i postruške za sečenje mesa, kasapljenje ulovljenog plena i za druge aktivnosti.
Bifacijalni nož sa heptom je asimetrični, bifacijalno okresani nož ili postruška, formiran na debelom odbitku ili pljosnatom oblutku. Jedna od dužih ivica predstavlja sečivo, dok ivica naspram nje nije retuširana. Javlja se u mikokijenu u centralnoj i istočnoj Evropi. Poznati su noževi tipa Bokštajn i Pradnik.
