Rane (film)
| Rane | |
|---|---|
 kino poster | |
| Žanr | drama |
| Režija | Srđan Dragojević |
| Producent | Dragan Bjelogrlić Milko Josifov |
| Scenario | Srđan Dragojević |
| Uloge | Dušan Pekić Milan Marić Dragan Bjelogrlić Branka Katić Miki Manojlović Danilo Bata Stojković Gorica Popović Vesna Trivalić |
| Muzika | Aleksandar Habić |
| Fotografija | Dušan Joksimović |
| Datum(i) premijere | 1998 |
| Trajanje | 103 minuta |
| Zemlja |  SR Jugoslavija |
| Jezik | Srpski |
| Rane na Internet Movie Database | |
Rane je srpski film snimljen 1998. godine u režiji Srđana Dragojevića. Glavne uloge tumače Dušan Pekić, Milan Marić, Dragan Bjelogrlić, Branka Katić, Miki Manojlović, Danilo Bata Stojković, Gorica Popović i Vesna Trivalić.
Film „Rane“ je u Hrvatskoj ostao upamćen po tome što je 1999. u kinima titlovan i preveden kao „Ozljede“, što je postalo predmetom sprdnje.[1] Film je snimljen kao istinita priča, koja je editovana u dokumentarcu o tadašnjim kriminalcima.
Film je posvećen generacijama rođenim posle Tita. Baziran na istinitom događaju, film prati sudbinu dvojice dečaka, Pinkija i Švabe, koji odrastaju u Novom Beogradu, u periodu 1991-1996. Detinjstvo glavnih junaka determinisano je sankcijama, blizinom rata i kriminalizacijom čitavog društva, koji udruženi stvaraju sasvim nov sistem vrednosti.
Kao i mnogi njihovi vršnjaci, Pinki i Švaba već sa četrnaest godina ulaze u svet kriminala, prihvatajući vrednosti Srbije iz tog perioda, eks-komunističke zajednice u hiper-tranziciji, koja, zbog rata i sankcija, podseća na teatar apsurda. Idoli glavnih junaka su poznati beogradski kriminalci i TV šou „Puls asfalta“ koji takvu felu ljudi dovodi u goste i stvara od njih medijske zvezde. Pinki i Švaba maštaju da jednog dana gostuju u svojoj omiljenoj emisiji i trude se, zločinima, da to zasluže. Nakon što uspevaju u tome, njihov uspon u svetu kriminala se prekida međusobnim sukobom. Švaba ispaljuje pet metaka u Pinkija, nesvestan toga da svog najboljeg prijatelja ranjava u ista ona mesta u koja je Hrist ranjen dve hiljade godina ranije. Pinki uspeva da preživi i nakon izvesnog vremena beži iz bolnice, te poziva svog prijatelja na pomirenje. Pomirenje je više nego užasno-ranjeni dečak treba svom drugu, po nepisanom pravilu, da napravi pet potpuno istih rana kako bi se prijateljstvo obnovilo.
Rane su vrlo ozbiljno napravljen i dobar, dosad najzreliji film Srđana Dragojevića u kojem pokazuje da pomno osmišljava kadrove, izvrsno postavlja likove i bez ikakve muke prelazi iz jednog tonaliteta u drugi...Malo po malo, humoristične tonove počinu zamjenjivati sve mračnija raspoloženja u kojima Dragojević pokušava pronaći opravdanje za sve one klince koji su skrenuli putem kriminala. On pritom računa na inteligenciju svakoga pojedinačnog gledatelja i da će svatko logikom zdravog razuma shvatiti kako ih on razumije, ali ne odobrava...Najmanjkavija točka filma je nedorečeno simboličko povezivanje pet Pinokijevih rana s onima Isusa Krista. Dragojević kao da nije mogao uvjeriti ni sam sebe da su njegovi junaci najreprezentativniji medij za iznošenje takvih aluzija o patnji svoga naroda.
- ↑ „Uzalud vam trud, lingvisti”. Arhivirano iz originala na datum 2010-10-08. Pristupljeno 2010-05-26.
- ↑ Ilinčić, Oremović & Heidl 2000, str. 163-164
- Ilinčić, Dražen; Oremović, Arsen; Heidl, Janko (2000). Kino i video vodič 2000. Zagreb: Večernji list. ISBN 9789539770219.