Honoré-Gabriel Riqueti de Mirabeau
| Grof od Mirabeaua | |
|---|---|
 Portret Mirabeaua; autor:Joseph Boze (1789) | |
| član Ustavotvorene skupštimne iz Provanse | |
| Na položaju 9. jul 1789 – 2. april 1791 | |
| Izborna jedinica | Aix-en-Provence |
| član Državnih staleža za Treći stalež | |
| Na položaju 5. maj 1789 – 9. jul 1789 | |
| Izborna jedinica | Provence |
| Lični detalji | |
| Rođenje | 9. 3. 1749. Le Bignon, Orléanais, Francuska |
| Smrt | 2. 4. 1791. (dob: 42) Paris, Seine, France |
| Politička stranka | Nacionalna stranka (1789–1791) |
| Supružnik/ci | Émilie de Covet, markiza od Marignanea (v. 1772 — razv. 1782) |
| Djeca | Victor (u. 1778) |
| Alma mater | Univerzitet u Aixu |
| Profesija | vojnik, književnik, novinar |
| Religija | deizam (kršten kao katolik) |
| Potpis |  |
| Vojna služba | |
| Vjernost |  Francuska |
| Služba/rod | Kraljevska vojska |
| Godine službe | 1768–1769 |
| Čin | redov |
| Bitke/ratovi | osvajanje Korzike |
Onore Gabrijel Rikveti, grof Miraboa (fr. Honoré Gabriel Riqueti, comte de Mirabeau, Honoré-Gabriel Riqueti de Mirabeau; 9. mart 1749—2. april 1791.) je bio francuski političar iz perioda Francuske revolucije, jedan od članova Nacionalne ustavotvorne skupštine.
Onore Mirabo je došao iz plemićke porodice. Njegov otac bio je markiz. Mladi Onore nije voleo svoga oca jer ga je poslao u vojsku da služi kao običan vojnik. Uz saglasnost kralja, Mirabo je bačen u zatvor zbog neposlušnosti. Međutim, uspeo je da se domogne Holandije gde je pobegao zajedno sa svojom ljubavnicom. Nekoliko meseci kasnije je uhapšen i deportovan, zajedno sa ljubavnicom, u Francusku. Iz zatvora je pušten nakon intervencije svog oca. Vratio se u porodičnu kuću gde je pokušao da zasnuje brak. Postao je poznat po svojim govorima i kao veliki polemičar. Učestvuje u Skupštini staleža kao poslanik trećeg staleža. Mirabo je stupio u jakobinski klub, ali se nakon radikalizacije ideja jakobinaca povukao iz njega. Godine 1790. savetuje kralja Luja da pobegne iz Francuske.
Mirabo se zalaže za slobodu svakog Francuza, ukidanje ropstva u kolonijama, slobodu govora, štampe, protiv je diskriminacije Jevreja i protestanata. Optužen je da teži ka diktaturi. Skupština je 7. novembra 1789. godine donela zakon kojim zabranjuje svojim članovima da postanu ministri. Mirabo je, međutim, bio pristalica ustavne monarhije sa kraljem na čelu izvršne vlasti i pravom veta. Želeo je uspostaviti balans između kraljevske i parlamentarne moći i tako sprečiti dominaciju kralja ili skupštine i moguću tiraniju. Ustav treba biti iznad svih drugih zakona. Jedan je od sastavljača Deklaracije o pravima čoveka i građanina. Mirabo je umro 2. aprila 1791. godine u svojoj kući. Sahranjen je u Panteonu. Njegovi posmrtni ostaci izbačeni su tokom jakobinske diktature (1793) kada je otkriveno da je bio tajni savetnik kralja.
- Aleksandra Porada: Trybun dla ludu (pol.).
