Harbin
Harbin
哈尔滨市 | |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 45°45′N 126°38′E / 45.750°N 126.633°E | |
| Država |  Kina
|
| Provincija | Heilongjiang |
| Vlast | |
| - Gradonačelnik | Song Xibin |
| Površina | |
| - Ukupna | 7 068 km² |
| Visina | 150 m |
| Stanovništvo (2006.) | |
| - Grad | 2 735 100 [1] |
| - Područje utjecaja | 10 635 971 |
| Vremenska zona | UTC+8 (UTC) |
| Poštanski broj | 150000 |
| Pozivni broj | 451 |
| Službena stranica www.harbin.gov | |
| Karta | |
  Harbin | |
Harbin (kineski: 哈尔滨市) je administrativni centar kineske provincije Heilongjiang od 2 735 100 stanovnika [1] (prema popisu iz 2006.) u metropolitanskom području grada živi 10 635 971.
Harbin je deseti grad po veličini u Kini, politički, ekonomski, naučni, kulturni i telekomunikacioni centar sjeveroistočne Kine.
Ime Harbin je mandžurskog porijekla, i znači - mjesto za sušenje ribarskih mreža.
Harbin leži na na krajnjem sjeveroistoku Kine, na površini od 53 068 km². Grad se većinom snjestio duž južnih obala rijeke Sungari,[1] na ravničarskom terenu prosječne nadmorske visine 150 m.
Po Köppenovoj klasifikaciji klime - Harbin ima umjereno kontinentalnu klimu, ali je zbog blizine Sibira temperatura zimi vrlo hladne, tako je u januaru prosječna temperatura 18,4 °C , ali u julu 23.0 °C. Na grad padne prosječno oko 524 milimetara padalina i to većinom ljeti.
Harbin je sve do 1896. bio malo ribarsko selo pod imenom Alejin (Čast). Svoj brzi rast u veliki grad zahvaljuje izgradnji kineske istočne željeznice kroz Mandžuriju koju su gradili Rusi krajem 19. vijeka i početkom 20. vijeka. Oni su izabrali Harbin kao centar za izgradnju željezničkih pruga, kojim su 1904 povezali Transibirsku željeznicu od Bajkalskog jezera u Sibiru sa lukom Vladivostok na Japanskom moru. Harbin je bio i baza za ruske vojne operacije u Mandžuriji, za vrijeme [[Rusko-japanski rat|Rusko-japanskog rata (1904. -1905.), a nakon rata je bio pod privremenom zajedničkom kinesko - japanskom upravom. Nakon Oktobarske revolucije - 1917. Harbin je postao utočište za brojne izbjeglice iz Rusije, tako da je to vrijeme imao najviše ruskog stanovništvo, u usporedbi sa bilo kojim gradom izvan Sovjetskog Saveza.[1]
Tokom razdoblja u japanske dominacije nad Mandžurijom za njihove marionetske države - Mandžukuo (1932. -1945.), Harbin je bio dio provincije Binjiang. Mjesto u kom su Japanci eksperimentirali sa biološkom ratovanjem za vrijeme Drugog svjetskog rata. Jedinice Crvene armije zauzele su grad u 1945., a godinu dana kasnije preuzele su ga jedinice Mao Ce Tunga i odatle krenule na svoj pohod na sjeveroistok Kine. Nakon rata Harbin je počeo ubrzano rasti, kako brojem stanovnika, tako i brojem industrijskih pogona.[1]
Harbin su zvali Istočna Moskva zbog velikog broja građevina izgrađenih prije 1950-ih pod ruskim uticajem u stilu Socijalističkog realizma. Današnji Harbin brzo mijenja svoj izgled, - jer se umjesto starih građevina grade se novi armirano betonski objekti. Iznimka je dobro očuvana crkva sv. Sofije u kvartu Daoli, najveća je od nekoliko preostalih pravoslavnih crkava.[1]
Harbin je velika riječna luka na rijeci Sungari, preko koje je povezan sa Amurom i važno želježničko čvorište dobro povezan sa svim većim kineskim gradovima s jedne strane, i Transibirskom željeznicom s druge strane.[1] U novije vrijeme izgrađena je i mreža autoputeva prema većim gradovima u okolici.
Harbin ima dobro uređen javni promet, od 2003. počeo se graditi metro ukupne dužine 17.47 km.
Harbin je i snažan industrijski centar sa brojnim tradicionalnim tvornicama za preradu soje, šećeranama za preradu šećerne repe i mlinovima za preradu žita. Uz tvornice za proizvodnju duhanskih proizvoda, kože, i sapuna. [1] Nakon 1950. počela se razvijati industrija alatnih strojeva, rudarske i metalurške opreme, poljoprivredne opreme, plastike, elektroenergetskih turbina, bojlera i električnih generatora. Zbog naftnih polja u nedalekom Dacinu, razvila se proizvodnja opreme za eksploataciju nafte, a u najnovije vrijeme osnovana je industrijska zona visoke tehnologije, koja se ubrzano širi.[1]
Harbin je i centar bogatog poljoprivrednog kraja u kom se uzgoja pšenica, soja, šećerna repa, kukuruz, lan i sirak. Ti se proizvodi iz Harbina transportiraju po cijeloj Kini. Grad ima veliki međunarodni sajam koji se održava jednom godišnje, on je uvelike pomogao unaprijeđenju kinesko-ruskih poslovnih odnosa, kao i trgovini između Kine i zemalja Istočne Evrope.[1]
Grad ima i veliki novoizgrađeni međunarodni Aerodrom Taiping (IATA: HRB, ICAO: ZYHB) udaljen 37 km od grada, sa vezama prema Pekingu, Šangaju, Moskvi, Pyongyangu, Bangkoku...i brojnim drugim gradovima.
Harbin ima mnoštvo fakulteta i visoko školskih ustanova, od kojih je najpoznatiji Tehnološki institut, koji je na visokoj cijeni u Kini. Pored njega grad ima još mnoštvo naučnih instituta.
Harbin je postao svjetski poznat po svom tradicionalnom Zimskom festivalu, na kojem je glavna atrakcija izrada skulptura od leda.[1]
