اسٽيشن

انگريزي نٻوليءَ جو لفظ، منزل، ڊاٻو، ريلوي لائين تي اُها جاءِ، -جتي- هڪڙا مسافر لهن ته ٻيا چڙهن ۽ ريل جو سفر ڪن. سڄي هندستان ۾ 1274ھ/1857ع ۾ پهريائين ڪراچيءَ کان ڪوٽڙي تائين آگ گاڏيءَ (ريل) جي منظوري ملي، جنهن جو سنگ بنياد سر بارٽل فريئر رکيو. سندس ڪمشنريءَ جي ڏينهن ۾ ريل گاڏي ڪراچيءَ کان ملير تائين هلڻ لڳي. 1278ھ/1861ع جي شروع ۾ بمبئيءَ جو گورنر سر ”جارج ڪلارڪ“ ڪراچيءَ پهتو ۽ -ان- وقت جي ڪمشنر“ ”انورا ريٽي“ سان گڏجي ريل تي چڙهي ڊاڀي جيءَ (جنهن کي غلطيءَ وچان ”داٻيچي“ چيو وڃي ٿو) پهتو ۽ اُتان مهري اُٺن تي چڙهي گهاري شهر ۾ منزل انداز ٿيو هو. اهڙيءَ طرح 1869ع ۾ ڪوٽڙيءَ تائين ريلوي لائين تيار ٿي ۽ ريل گاڏيءَ جي سروس شروع ٿي. پوءِ آهستي آهستي ”نارٿ ويسٽرن ريلوي ڪمپنيءَ“ جي پروگرام موجب حيدرآباد، ڪوٽڙي- جيڪب آباد، لاڙڪاڻو- شهدادڪوٽ، حيدرآباد-روهڙي، -ٽنڊو آدم- پڊعيدن، ميرپورخاص- نوابشاهه، ميرپور- پٿورو، جيڪب آباد- ڪشمور ريلوي لائينون ٺهڻ لڳيون ۽ انهن جي لاءِ سنڌ ۾ جملي 162 ريلوي اسٽيشنون تعمير ٿيون. هن وقت انهن جو تعداد وڌي ويو آهي.