Published articles by Martine Oldhoff
European Journal of Theology, 2018
Systematic theologians and Christian philosophers who evaluate a dualist concept of the soul, the... more Systematic theologians and Christian philosophers who evaluate a dualist concept of the soul, the self or ‘I’ that survives death often cite biblical scholarship in favour of monist positions. In this article the possible overlap between biblical theology and systematic theology is examined by analysing the critical attitude towards the concept of the soul, or dualism, in contemporary biblical scholarship. First, from a systematic-analytical perspective, dualism and monism as metaphysical positions are distinguished. Next, the way in which the notion of the soul is considered and used by modern exegetes is examined through a sample of contemporary Old Testament and New Testament scholarship on nephesh or psychē. Biblical scholars often make claims about dualism and support monism.
The roots of this monist tendency are explored next. At the beginning of the twentieth century, the dichotomy between the ‘Greek’ soul and the Hebrew, Jewish, or biblical idea of the resurrection of the body entered theology when J. Kögel inserted this opposition into H. Cremer’s influential biblical-theological lexicon. Kögel explicitly rejects the metaphysical category of ‘substance’, associated with the soul. In this way, a metaphysical position is taken and a dogmatic presupposition introduced in biblical scholarship. Correspondingly, the present-day monist tendency can be interpreted as an attempt to avoid metaphysical language. This clouds the fact that physicalism might be assumed by biblical interpreters in their explanation and choice of language.
Zeitschrift für Dialektische Theologie, 2018
The current paper aims to contribute to our understanding of Paul’s anthropology and consequently... more The current paper aims to contribute to our understanding of Paul’s anthropology and consequently his attitude towards his cultural context. Therefore, George H. van Kooten’s thesis that Paul’s anthropology incorporates a so-called Jewish trichotomy of pneuma-psyche-sōma that is equivalent to the Greek trichotomy of nous-psyche-sōma is evaluated. On the basis of 1 Corinthians 2 and 1 Corinthians 14, it is argued that Van Kooten’s thesis of a Jewish trichotomy cannot stand. On the contrary, it is probable that Paul conversed with a Greek trichotomy by interpreting it in a ‘Christian’ manner. In Paul, the nous receives the Spirit that helps the believer to achieve harmony. Thus, Paul interacts with an anthropology that was common in his cultural context, but qualified it by emphasising the role of the Spirit of God.
Kerk en Theologie, 2017
Kerk en Theologie, 68/3 2017, p. 260-272.
Eerste alinea: "In het huidige theologisch landschap ... more Kerk en Theologie, 68/3 2017, p. 260-272.
Eerste alinea: "In het huidige theologisch landschap is een onmiskenbare trend in het spreken over 'vergoddelijking' en 'participatie' waarneembaar. Daarom is [Jan] Muis' resolute afwijzing van zowel metafysisch participatiedenken in de theologie als taal die iets van deelhebben van de mens aan de drie-Ene God suggereert markant. Zijn positie zal hieronder geschetst worden, als ook enkele hedendaagse voorbeelden van theosis-(vergoddelijking) en participatietaal. Omdat Muis en degenen die een ander pad bewandelen zich onder meer op Paulus beroepen, zal ik in deze bijdrage eveneens Paulus in de schijnwerpers zetten om de discussie over de zin van dergelijke taal voor het spreken over de relatie tussen God en mensen in Christus door de Geest, nog wat verder aan te scherpen. Daarnaast is het gepast om in dit ensemble van artikelen ook een exegetische benadering te presenteren, omdat de Bijbel voor Muis zeer zwaar weegt in zijn denken en spreken over God. Zijn afwijzing van participatiedenken is eveneens een ferme afwijzing van het neoplatonisme in dezen. Daarom vraag ik: is er bij Paulus ook een soortgelijke beweging te vinden? Ik zal Paulus' gebruik van νοῦς en enkele verwante woorden bestuderen om aan de hand van zijn inhoud én zijn stijl ten opzichte van de Grieks-Romeinse context te kunnen onderscheiden of participatiedenken en participatietaal volgens Paulus een heilzaam idee is. Daarmee beoog ik vervolgens ook te reflecteren op de vraag of theosis-en participatietaal behulp-zaam zijn om de geloofsgemeenschap van God met mensen te beschrijven."
Published book reviews by Martine Oldhoff
Journal of Analytic Theology, 2019
Jonathan J. Loose, Angus J. L. Menuge, and J. P. Moreland, eds. The Blackwell Companion to Substa... more Jonathan J. Loose, Angus J. L. Menuge, and J. P. Moreland, eds. The Blackwell Companion to Substance Dualism
Review of Biblical Literature, 2019
Theologia Reformata, 2018
Dutch review
Theologia Reformata, 2017
Journal of Reformed Theology, 2016
Talks by Martine Oldhoff
Papers by Martine Oldhoff
Review of biblical literature, 2019
Uploads
Published articles by Martine Oldhoff
The roots of this monist tendency are explored next. At the beginning of the twentieth century, the dichotomy between the ‘Greek’ soul and the Hebrew, Jewish, or biblical idea of the resurrection of the body entered theology when J. Kögel inserted this opposition into H. Cremer’s influential biblical-theological lexicon. Kögel explicitly rejects the metaphysical category of ‘substance’, associated with the soul. In this way, a metaphysical position is taken and a dogmatic presupposition introduced in biblical scholarship. Correspondingly, the present-day monist tendency can be interpreted as an attempt to avoid metaphysical language. This clouds the fact that physicalism might be assumed by biblical interpreters in their explanation and choice of language.
Eerste alinea: "In het huidige theologisch landschap is een onmiskenbare trend in het spreken over 'vergoddelijking' en 'participatie' waarneembaar. Daarom is [Jan] Muis' resolute afwijzing van zowel metafysisch participatiedenken in de theologie als taal die iets van deelhebben van de mens aan de drie-Ene God suggereert markant. Zijn positie zal hieronder geschetst worden, als ook enkele hedendaagse voorbeelden van theosis-(vergoddelijking) en participatietaal. Omdat Muis en degenen die een ander pad bewandelen zich onder meer op Paulus beroepen, zal ik in deze bijdrage eveneens Paulus in de schijnwerpers zetten om de discussie over de zin van dergelijke taal voor het spreken over de relatie tussen God en mensen in Christus door de Geest, nog wat verder aan te scherpen. Daarnaast is het gepast om in dit ensemble van artikelen ook een exegetische benadering te presenteren, omdat de Bijbel voor Muis zeer zwaar weegt in zijn denken en spreken over God. Zijn afwijzing van participatiedenken is eveneens een ferme afwijzing van het neoplatonisme in dezen. Daarom vraag ik: is er bij Paulus ook een soortgelijke beweging te vinden? Ik zal Paulus' gebruik van νοῦς en enkele verwante woorden bestuderen om aan de hand van zijn inhoud én zijn stijl ten opzichte van de Grieks-Romeinse context te kunnen onderscheiden of participatiedenken en participatietaal volgens Paulus een heilzaam idee is. Daarmee beoog ik vervolgens ook te reflecteren op de vraag of theosis-en participatietaal behulp-zaam zijn om de geloofsgemeenschap van God met mensen te beschrijven."
Published book reviews by Martine Oldhoff
Talks by Martine Oldhoff
Papers by Martine Oldhoff
The roots of this monist tendency are explored next. At the beginning of the twentieth century, the dichotomy between the ‘Greek’ soul and the Hebrew, Jewish, or biblical idea of the resurrection of the body entered theology when J. Kögel inserted this opposition into H. Cremer’s influential biblical-theological lexicon. Kögel explicitly rejects the metaphysical category of ‘substance’, associated with the soul. In this way, a metaphysical position is taken and a dogmatic presupposition introduced in biblical scholarship. Correspondingly, the present-day monist tendency can be interpreted as an attempt to avoid metaphysical language. This clouds the fact that physicalism might be assumed by biblical interpreters in their explanation and choice of language.
Eerste alinea: "In het huidige theologisch landschap is een onmiskenbare trend in het spreken over 'vergoddelijking' en 'participatie' waarneembaar. Daarom is [Jan] Muis' resolute afwijzing van zowel metafysisch participatiedenken in de theologie als taal die iets van deelhebben van de mens aan de drie-Ene God suggereert markant. Zijn positie zal hieronder geschetst worden, als ook enkele hedendaagse voorbeelden van theosis-(vergoddelijking) en participatietaal. Omdat Muis en degenen die een ander pad bewandelen zich onder meer op Paulus beroepen, zal ik in deze bijdrage eveneens Paulus in de schijnwerpers zetten om de discussie over de zin van dergelijke taal voor het spreken over de relatie tussen God en mensen in Christus door de Geest, nog wat verder aan te scherpen. Daarnaast is het gepast om in dit ensemble van artikelen ook een exegetische benadering te presenteren, omdat de Bijbel voor Muis zeer zwaar weegt in zijn denken en spreken over God. Zijn afwijzing van participatiedenken is eveneens een ferme afwijzing van het neoplatonisme in dezen. Daarom vraag ik: is er bij Paulus ook een soortgelijke beweging te vinden? Ik zal Paulus' gebruik van νοῦς en enkele verwante woorden bestuderen om aan de hand van zijn inhoud én zijn stijl ten opzichte van de Grieks-Romeinse context te kunnen onderscheiden of participatiedenken en participatietaal volgens Paulus een heilzaam idee is. Daarmee beoog ik vervolgens ook te reflecteren op de vraag of theosis-en participatietaal behulp-zaam zijn om de geloofsgemeenschap van God met mensen te beschrijven."