smalec

smalec (język polski)

łyżka smalcu (1.1)

łyżka smalcu (1.1) ze skwarkami

chleb ze smalcem (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈsmalɛt͡s], AS: [smalec]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) spoż. kulin. białawy tłuszcz zwierzęcy o półstałej konsystencji, uzyskiwany z sadła lub słoniny, używany do smażenia lub jako dodatek do pieczywa; zob. też smalec w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	smalec
dopełniacz	smalcu
celownik	smalcowi
biernik	smalec
narzędnik	smalcem
miejscownik	smalcu
wołacz	smalcu

przykłady:

(1.1) Uwielbiam chleb ze smalcem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) smalec wieprzowy / gęsi • smalec domowy / sklepowy • smalec ze skwarkami • chleb ze smalcem • smarować chleb smalcem • smażyć coś na smalcu

synonimy:

(1.1) pot. szmalec; gw. (Śląsk Cieszyński) szmolec, gw. (Górny Śląsk) tuste

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. smalczyk mrz, smaluszek mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. smalz < swn. smalz

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lard
• galicyjski: (1.1) manteiga ż
• górnołużycki: (1.1) tuchla ż
• hiszpański: (1.1) manteca ż
• irlandzki: (1.1) blonag ż
• jidysz: (1.1) przede wszystkim gęsi שמאַלץ ż / n (szmalc)
• kaszubski: (1.1) szmôłt m
• nowogrecki: (1.1) λαρδί n
• rosyjski: (1.1) смалец m, сало n
• tuvalu: (1.1) gako
• ukraiński: (1.1) смалець m, сало n
• wilamowski: (1.1) śmar n, śmolc m, šmołc m
• włoski: (1.1) lardo m, sugna ż

źródła: