okazjonalność
okazjonalność (język polski)
[edytuj]- wymowa:
- ⓘ
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co okazjonalne
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik okazjonalność okazjonalności dopełniacz okazjonalności okazjonalności celownik okazjonalności okazjonalnościom biernik okazjonalność okazjonalności narzędnik okazjonalnością okazjonalnościami miejscownik okazjonalności okazjonalnościach wołacz okazjonalności okazjonalności
- przykłady:
- składnia:
- (1.1) okazjonalność + D.
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) sytuacyjność
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. okazja ż, okazyjka ż, okazjonalizm m, okazjonalista m, okazyjność ż
- przym. okazjonalny, okazyjny
- przysł. okazjonalnie, okazyjnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. okazjonalny + -ość
- uwagi:
- (1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „okazjonalność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
