kącik

kącik (język polski)

kącik (1.4) oka

wymowa:

IPA: [ˈkɔ̃ɲt͡ɕik], AS: [kõńćik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ą  ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: kąt

(1.2) rubryka w piśmie poświęcona określonej tematyce

(1.3) miejsce w pomieszczeniu dostosowane do wykonywania określonych czynności

(1.4) wgłębienia w bokach ust i oczu

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kącik	kąciki
dopełniacz	kącika	kącików
celownik	kącikowi	kącikom
biernik	kącik	kąciki
narzędnik	kącikiem	kącikami
miejscownik	kąciku	kącikach
wołacz	kąciku	kąciki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.4) kącik ust

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kątek mrz, kąt m, kątownica ż, kątownik m

przym. kątowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) куточак m

źródła: