gulden

gulden (język polski)

10 guldenów (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɡuldɛ̃n], AS: [guldẽn], zjawiska fonetyczne: nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) jedn. monet. obecna lub dawna waluta państw i obszarów o germańskich korzeniach, m.in. Holandii i jej terytoriów zależnych; zob. też gulden w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gulden	guldeny
dopełniacz	guldena	guldenów
celownik	guldenowi	guldenom
biernik	guldena	guldeny
narzędnik	guldenem	guldenami
miejscownik	guldenie	guldenach
wołacz	guldenie	guldeny

przykłady:

(1.1) Oddać w banku osiemset rubli, aha… Do Lublina wysłać trzy albumy, tuzin portmonetek… Właśnie!… Do Wiednia przekaz na tysiąc dwieście guldenów… Z kolei odebrać transport… Zmonitować rymarza za nieodesłanie walizek… Bagatela!… Napisać list do Stasia… Bagatela…

składnia:

kolokacje:

(1.1) gulden antylski / duński / gdański / holenderski / surinamski

synonimy:

(1.1) skr. guld.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. guldenówka ż

przym. guldenowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Gulden < średn. holend. gulden (florijn) → złoty (floren)

uwagi:

tłumaczenia:

• kaszubski: (1.1) gùlden m
• niemiecki: (1.1) Gulden m
• ukraiński: (1.1) гульден m

źródła: